Millet hayal dünyasında yaşıyor. Aile mahkemeleri ben kocamdan asla beklemem, çocuklarına iyi bir baba diyen ama aldatılan, hor görülen, ezilen, çocuklarını görmeye tenezzül bile etmeyen eşlerinden boşanmaya çalışan kadınlarla dolu.
Bu konuda adam eşine söylememiş düğüne yapılan masrafı kendisinin yaptığını ve evlenince kadının altınları, çektiği kredi ile ödeneceğini ve hala bitmeyeceğini. Lüks mekanlara götürüp maddi durumun iyi olduğu süsü verilirken, mont almayı bırak bir kahve içmenin bile çok görüleceğini. Kadın babadan gelen malını satmadığı için laf yiyeceğini, evlendikten sonra 1 ayda işten çıkacağını. İnsan bi düşünür biraz dayanayım, eşim beni yanlış anlamasın, o kadar borç var nasıl kadın tek ödeyecek der. Hem dünya kadar borç yığ kadına hem her şeyi esirge hem de anamda anam de. Böyle bir evliliği uygun görmek akıl işi değil. Görünen köy kılavuz istemez, planlı yapılan bir evlilik var. Adamın gözü kızın ailesinin malında mülkünde. Parasız kalsa ailesi, batsa ilk tekmeyi eşi vurur.
Huzur demek varını yoğunu eşine verince de sağlanan bir şey değil zaten. Senin paran benim param demiyoruz çünkü kimse kimsenin malına parasına göz çıkmıyor bizde.
Konu sahibinin eşi gibi hinlikler yapmıyoruz mesela. Sömürmeye çalışmıyoruz karşı tarafı. Boş polyanacılıkta oynamıyoruz. Sırf evlilik devam etsin diye hemcinsimin sömürülmesini güzelleyemem ben.
Tamam o zaman canııım, o öyle dediyse tapu da neymiş ki? Mahkeme, hukuk, yasa falan da böyle işliyor zaten, hakimler davalarda hep böyle karar veriyor "yaz kızım, karar verildi, bunun kudretli kocası ne didiyse o " 
Gidip sarılayım kocama. Yok bana kaynanam da der kocacı bu diye. Bana kocamı kötülemeyin. Bozuşuyoruz sonra. 
Yaw sen ısrarla benim herifimden niye kötülük bekliyorsun. Kefilim diyorum sana nazar edecem kocamı durduk yere ya.
