Ya bu yazıyı okuyunca eşimin koşulsuz sevgisini anlatmak istedim; her şartta kendisine güvenebileceğimi gördüğüm olaylar yaşadım.
Açıkçası ben eşime sonuna kadar, gözüm kapalı güveniyorum; insanların boşanma sebebi olan şey, eşimin bana sımsıkı sarılma, beni sarıp sarmalama sebeplerinden birisidir ve çoğu kişiden de "Bu adam sana nasıl aşık böyle?" lafını da işitmişimdir. Annem de damadını yere göğe koyamaz, 12,13 senedir de arada kavga dövüş olsak da (Ki genellikle benim huzursuzluklarımdan olmuştur) hiçbir şeyin eksilmediğini, gün ve gün aramızdaki bağın arttığını söyleyebilirim.
Ben bipolar hastasıyım ve maalesef ağır ataklarım olabiliyor (Psikotik mani yaşıyorum ve bu bir mani atağının en ağır halidir diyebilirim). Eşimle evlenmeden önce kendisini çektim karşıma anlattım, ben seni her halinle hayatımda istiyorum dedi, hafife alır diye tuttum götürdüm doktorumla konuşturdum; "Beni kayırma doktorum, ne ise durum anlat" dedim, açıkça konuştuk ve eşim her şeyi kabul ederek, bilerek benimle evlenmek istediğini yineledi. Evlendikten sonra üç kez belki, atak geçirdim ve birinde hastanelik oldum. Annem, babam, eşim beni hastaneye bırakmaya gidiyorlar, ben ambulansta bağlıyım kendime zarar vermemem için ve şehirler arası yolculuktayız. Buradan iğneler yapılıp yollanmışım "24 saate kendine gelmeye başlayabilir" diyerek göndermiş doktorum. Hastaneye yatırıldığımda annemler "Hadi dönelim, ilk 1 hafta zaten çıkarmazlar" diyorlar (Daha önceki tecrübelerimizden). Eşim oturup hüngür hüngür ağlıyor ve "Siz dönün, ben X kendine gelene kadar bekleyeceğim" diyerek hastanenin önünde gecesine bekliyor. Diğer gün de dayanamıyor, özel hemşire tutarım, gerekirse başından asla ayrılmam evde ben bakarım da onu burada bırakamam diye de çıkarıyor. Hayal meyal hatırlıyorum. Annem ve babamın bıraktığı yerde bırakamadı beni, ardını dönüp gidemedi.
Burada, "Bipolar eşim", "Şizofren eşim"li konuların hemen hemen hepsine "Boşan, kendini kurtar, kaç koru, çok tehlikeli" vb. yazıldığında bir kere daha gidip eşime sıkı sıkı sarılmak geliyor içimden. Hayattaki şansımı, sağlıktan kaybettiklerimi burada kullandım-telafi ettim herhalde diyorum. Bunu da "Tüm hayatınızı bir erkeğin insafına bırakın hanımlar" demek için yazmıyorum. Bu kadar olumsuz hikayelerin arasında, bir tane de böylesi dursun diye paylaşmak istedim. Sonsuz güvenirim ve kendimden daha çok eşime güvenirim hatta.
Gidip sarılayım kocama. Yok bana kaynanam da der kocacı bu diye. Bana kocamı kötülemeyin. Bozuşuyoruz sonra.
Yaw sen ısrarla benim herifimden niye kötülük bekliyorsun. Kefilim diyorum sana nazar edecek kocamı durduk yere ya.
konu sahibi sen boşanmicaksın o parazitle yaşamaya devam edeceksin 
Huzur demek varını yoğunu eşine verince de sağlanan bir şey değil zaten. Senin paran benim param demiyoruz çünkü kimse kimsenin malına parasına göz çıkmıyor bizde.
Konu sahibinin eşi gibi hinlikler yapmıyoruz mesela. Sömürmeye çalışmıyoruz karşı tarafı. Boş polyanacılıkta oynamıyoruz. Sırf evlilik devam etsin diye hemcinsimin sömürülmesini güzelleyemem ben.
