- 24 Şubat 2013
- 5.001
- 5.052
- 398
- Konu Sahibi maviliezgi
-
- #321
Konu sahibi kızmasın ama ilahi adalet olmus. Adama haksızlık edip ayrılmış, Allah da onu pişman etmis. Hayırlısı artık bundan sonra
Ekle kız, çocukla zilyon foto at şimdi,on kilo civarında yeterli olur, altına bi şey yazma kalp mali at,yakında babalar günü var boyama makama yaptır, altına babasına verecekmiş yaz. Yalan da değil çocuk babasını seviyor, deli oluyor diyorsun. Haftaya fln ekle, instagramı mı açık? Fcebook mu? Gururlu olma gerekirse rezil et kendini, adamı alacaksın inanıyorum
Kızlar size de sinir oldum çocuğunun babası,pişman olmuş zaten, artık iyi bi şey için destek olsanıza,
Babalar gününe özel bı hediye mesala neyi çok seviyorsa onu al kendini bırak artık gurur felan yapma gerekirse yalvar çocuğun için herşeye değer bence
Şehir dışı nereye gidebilir? Aile, akraba, arkadaş vb bu kadar kalabileceği biri var mı uzakta? İşi mi böyle?Face kapalı, bulamadım zaten.
Sabah mesaj attı 15-20si arası şehir dışındayım diye : (
instada sahte hesap açtım. takip isteği gönderdim hala bekliyor, henüz kabul etmedi.
Gururlu olmayı bende istemiyorum ama atacağım adımada dikkat etmem gerekiyor, yaptığım yanlışlardan geldik bu noktaya, daha fazla yanlış yapmak istemiyorum.
Bunalım tahammülsüzlük aynı.koca evinde sıkıl baba evi sonra baba evinde sıkıl koca evi tatlı gelsin sana.hani bi şans verebilirsiniz diye düşünüyorumda rahatına düşkün ve her şey istediğin gibi gitmeyince insanları gözünden çabuk düşüren bir yapın var.evlilik fedakarlık sabır ister.sadece evlilik değil bütün ilişkilerde böyledşr.senin bir yıl sonra bunalmayacağının garantisi var mı.kırılma ama bencil bir yapın var gibi geldi bana
Eşini sevdiğini 2 yılda anca mı anladın yoksa ailene anca 2 yıl mı katlanabildin?
Siz biraz kendinizi iyice tartın.. Evliliğinizde neler yaşandı..? Yine aynı tarzda sorunla karşılaşırsanız nasıl bir yol çizersiniz onu bir düşünün.. Eşinizin iyi bir insan olduğunu evliliğiniz süresince neden göremediniz onu bir düşünün? Ailenizin yanında değil de kendinize bir ev açsaydınız belki yeniden barışmak aklınızın ucundan bile geçmeyecekti? Yani demem o ki diyelim yeniden başladınız ve bir süre sonra o sorunlar yeniden karşınıza çıktı ve yeniden ayrıldınız.. Çocuğunuzun psikolojisi ne olur? Çok iyi düşünün.. Hakkınızda hayırlısı olsun..
çekilecek dert değilsiniz ya.
nasıl bir kişilik bu!
adam sizin gibi birine inanıp dönerse ahmağın teki demektir.
düşüncesizlik diz boyu. şımarıklıktan başka şey değil yaptıklarınız. inanamadım.
çalışmayan bir kadına göre fazla cesursunuz. baba evine geri dönüşlerde durumlar böyle oluyor. kadının işi gücü yoksa her şeyi batıyor söz konusu anne baba bile olsa. huzursuzluk oluyor.
eşinizi de hiç sevmemişsiniz. ben olsam geri dönmeye çalışmazdım. bu kadar yüzsüzlük etmezdim sanırım. kendi hayatımı yeniden kurmak için biraz çabalardım, adım atardım.
geçmişi düşünüp üzülmek beyhude ve mantık dışı.
SON GELISMELERI YAZARMISIN
MERAKLA BEKLIYORUM
cok benzer bi durumunu yasamistim 1 kizim vardi 4 yasinda ufak kavgalar ve maddi sorunlar disinda iyiydik esimle..ama aksamlari arkadaslariyla cikmasi gec gelmesi evin gecimini zor saglamamiz filan derken bi gece gec ve alkollu tamda gergin oldugumuz bi donemdi kavga buyudu bagirdim saydim sovdum ama sizdi kaldi hirsimi alamamistim sabahinda hemen annemleri aradim yok yaa bu boyle olmaz bundan ne koca ne baba olur vs. Vs..abarttim annemlerde en basindan beri cok inanmadi evliligimize ve ona..
Oda benim bu ani kararima bu kadar cabuk aceleci davranip bosanmak istememe kizdi ve bi hisimla 15 gun icinde anlasmali bosandik calisiyodum o zaman ailemin yanina gittim ama aklim hep ondaydi sinirim 1 haftaya gecti pismanliklar basladi...tabi ondada..derken annemlerde cok zorlanip onunla olan her animi aramaya balsadim
Uzun lafin kisasi 1 ay ayri kaldim sonra tekrar nikah..suan ikinci nikahin ustunden 4 sene gecti kizlarim 2 oldu ve iyiki diyorum ondan baskasiyla yapamazmisim iyiki onunlayim babalarina asik iki kizim var isi gucu o deli fisek halleri hepsi duruldu ufak defek seyler oluyo tabi ama geciniyoruz
Eger CEKILMEYECEK SORUNLAR YOKSA VE BI NEBZE SEVGI SAYGI VARSA IKINCI BI SANSI HAK EDIYO BU EVLILIK
hakkinda hayirlisi olsun ama denemeye deger tabi birden adim atma arkadaslarin dedigi gibi once birlikte cocukla vakit gecirmeyi teklif edin bu ara cok hassas surekli soruyor birlikte vakit gecirmek istiyor deyin bir aradayken hareklerinden anlarsiniz bi umut varmi diye once cocukla birlikte gorusmelere gitmekle baslayin sonra bu gorusmeleri artirin aceleci davranmayin once onu bi analiz edin biri varmi hayatinda sizinle ilgili ne dusunuyo onu anlamaya bakin insallah iyi olur yaa insallah hala unutmamistir sizi
Bu aileyi suçlama hali de hiç değişmiyor " boşanacaktım destek olmadılar , hayatım mahvoldu ", " boşanmak istedim ailem destek oldu, şimdi pişmanım onların yönlendirmesi yüzünden boşandım, suçlu ailem". Peki de ne yapsınlar bu aileler anlamadım, gazeteler damat şiddetinden hayatını kaybeden anne babalar ile dolu, ama hala aile suçlu, aileniz sizi zorla evlendırmedıyse hıc de suçlu falan değiller. Boşanmak istiyorsanız tabi ki biz destek oluruz diyecekler , başka ne desinler en uygun cümle bu !
Son durum noldu bugün gösterisi vardı oğlunuzun orda konuşçaktınız ?
Pişman mı olmuş cidden? Ailesinin evinde rahat edememiş, annesi çok karışıyormuş. Hayatına birini almak istediği zaman, adamlar başka bir şey için yaklaşıyormuş. Yine derdi rahat etmek, pişman değil ki adamlara ettikleri için, bu hanim premses sendromuna yakalanmış sadece, pişman falan değil.
Hata yapmışsın. Ve geri dönmek istiyorsun fakat bıraktığın gibi bulamayabilir bu sefer de geri döndüğün için daha büyük pismanlik yaşayabilirsin. Dönme diyemem fakat bazı ihtimallere de hazırlıklı ol. Her insan terk ettigi kapıyı edebiyle kendi açık biraktirir yada komple kapattirir. Açık yada kapalı olduğu söyle dursun Sen dönecek bir kapı dahi birakmamis olabilirsin bu ihtimalide unutma.Kızlar merhaba.
Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.
6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.
Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.
Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.
Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.
4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.
Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.
Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.
Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.
Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım
Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.
cvp bekliyoruz ama ne yaptın en azındna sosyal aglardan ac cocuk var zaten yakın mevkide bi eglence parkı istiyo de sende git konusun bakalım yada facesine bak bakalım ac engelide neler paylasmıs hersey insanlar icin hic bsey icin pisman olma yapmıssın olmus neden barısmayasınki kime ne...Kızlar merhaba.
Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.
6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.
Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.
Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.
Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.
4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.
Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.
Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.
Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.
Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım
Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.
Dünden beri hayretle okudum durdum....
Klasik aileyle rahat edememis insan sendromu... yani beni topa tutacaklar burada ama sizin özgürlük anlayışını cocuk da baltalamis sizin destek almaniz gerekiyor. Birsuru insan sordu burda eşinizi mi istiyorsunuz yoksa rahatı mi diye ama siz net bi sekilde rahati batsin ben eşimi istiyorum, gün icinde ekmege muhtac olacak durumda dahi olsak başımı omzuna yaslamak istiyorum her sorunu birlikte aşalim istiyorum diyemediniz... pesss bu düşüncedeyken hala çocuğunuzun babasi olan adamin hayatini mahvetmeyin derim zira siz önce kendinizi bi bulun bi ne istediğinizi tespit edin. Sonrasina sonra karar verirsiniz.
daha önce bunalmışsınız, saygınız kalmamış çekmiş gitmişsiniz. hiç orta yol aramamışsınız.
tatlı dille o ayaklar da yıkatılırdı, duş da aldırılırdı.
Allah göstermesin, hiçbir şeyin garantisi yok, kaza geçirip çalışamaz hale gelebilir insan.
evlenirken, eşlerden biri yatalak olduğunda altını alabileceğini de unutmamalı bence.
işle ilgili maddi sıkıntılarda destek olunmayacaksa??
e şimdi de, rahat edemiyorsunuz ailenizle. acaba mı diyorsunuz?
bilemedim, bunalınca kaçıyor gibisiniz.
tabi çocuk için denemeye değer bence..
birlikte avmlerdeki çocuk alanlarıyla bile başlayabilirsiniz.
ne bileyim, lunapark vs. çocuk olunca bahane bulmak o kadar da zor olmasa gerek??
Şehir dışı nereye gidebilir? Aile, akraba, arkadaş vb bu kadar kalabileceği biri var mı uzakta? İşi mi böyle?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?