Gece gece nerden çıktı bu konuşma anlamıyorum...
Her geceki gibi 25 aylık kızımı uyuttum. Ve eşimle mutfakta birseyler atistirirken ve tatlı tatlı sohbet ederken pat diye 'çocuk istiyorum ben' dedi.
Hiiicccc ciddiye almadim ve gülerek 'e odasında uyuyor git al' dedim :)
Ama içimde bir huzursuzluk başladı. Meğer konu çok ciddiymiş
Şöyle ki biz 3 yıldır evliyiz. 25 aylık bir kızım var. Daha 20 yaşındayım ve daha yeni yeni bebek konusunda rahat ettim kızım artık büyüdüğü için. Okul son sınıftayım kpss ve dhbt hazırlanıyorum. Çalışmayı planlıyorum. Keman kursuna gidiyorum 1.5 aydır... arkadaşlarımla daha sosyalim yani yeni yeni tekrar eski anne olmadan önceki gunlerime dönüyorum. Ve söyle ki ben çok anaç bir insan değilim. Yani kızımın bakımını, aktivitesini, oyununu eksiksiz yerine getiriyorum fakat 3-4 çocuğum olsun fikirleri benim hayalim suslemiyor. Bir tane olsun herseyi iyi olsun. Tum ikgi onda olsun. Doya doya buyusun istiyorum.Bebeklere karşı samimi değilim. Yani sokakta gördüğüm ayyyy ne tatlı dediğim çocuk sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Allah içime sunmamış çok çocuk sevgisini ne yapayım. Velhasıl tekrar anne olmaya kesinlikle hazır değilim... ve 30 yaşımdan önce 2. Bebeği cidden istemiyorum..
En az 1 saat esim,2. Bebeğin avantajlarını saydı ben de karşı savunmaya geçerek dezavantajlarını saydım. 2. Çocuğa isim bile düşünüyor o derece istiyor yani..
Ne yapayım ben bu adamı nasıl vazgecireyim. Halbuki kızımız doğunca konuşmuştuk ev aldigimizda 2. Bebeği dusunecektik.
Ha bakmasina gelince çok iyi bebek bakar eşim. Kızım doğduğunda ilk bir sene her gece eşim uyuttu kızımızi. Gece kızımız uyandığında haftada 3-4 gece beni hiç uyandirmadan mamasini verdi bezinin değiştirdi tekrar uyuttu. Hep kendi uykusuz kalıp beni dinlendirdi. Şimdi bile gece uyku vaktinde ben kızımı uyuturum gerisine karışmam. Gece suya falan kalkarsa babası ilgilenir ya da bazı geceler uyanıyor çok sıcak olup terlediginde babası ilgileniyor (uykum fecii agirdir) Banyo yaptırma görevi babanın. Haftada en az 2-3 akşam ben evde dinleneyim diye gezmeye götürür. Hani cidden bakıyor ilgileniyor. Eğer hazır olsam cidden hakediyor 2. Bebeği ama.....
Cidden hiç hazır değilim bebeğe. Tekrar anne olmaya. Hamilelige mide bulantilarina doğuma gaz sancısı, diş ağrısı, uykusuz geceler...
Allah ya Rabbim...
Ne edeyim nasıl vazgeçireyim ben bu adamı
NOT: Çok çocuk sahibi olmak istemememem annelik konusunda yetersiz olduğuma işaret etmez. Bu konuda eleştiri alabileceğimi düşünüyorum da... Kızım dogdugundan beri elimden geldiğince özenle büyütüyorum. Yaptigim hiçbir fedakarliktan gocunmuyorum. Fakat doya doya kızımı buyuteyim tüm ilgim sevgim onda olsun istiyorum...
Gece gece nerden çıktı bu konuşma anlamıyorum...
Her geceki gibi 25 aylık kızımı uyuttum. Ve eşimle mutfakta birseyler atistirirken ve tatlı tatlı sohbet ederken pat diye 'çocuk istiyorum ben' dedi.
Hiiicccc ciddiye almadim ve gülerek 'e odasında uyuyor git al' dedim :)
Ama içimde bir huzursuzluk başladı. Meğer konu çok ciddiymiş
Şöyle ki biz 3 yıldır evliyiz. 25 aylık bir kızım var. Daha 20 yaşındayım ve daha yeni yeni bebek konusunda rahat ettim kızım artık büyüdüğü için. Okul son sınıftayım kpss ve dhbt hazırlanıyorum. Çalışmayı planlıyorum. Keman kursuna gidiyorum 1.5 aydır... arkadaşlarımla daha sosyalim yani yeni yeni tekrar eski anne olmadan önceki gunlerime dönüyorum. Ve söyle ki ben çok anaç bir insan değilim. Yani kızımın bakımını, aktivitesini, oyununu eksiksiz yerine getiriyorum fakat 3-4 çocuğum olsun fikirleri benim hayalim suslemiyor. Bir tane olsun herseyi iyi olsun. Tum ikgi onda olsun. Doya doya buyusun istiyorum.Bebeklere karşı samimi değilim. Yani sokakta gördüğüm ayyyy ne tatlı dediğim çocuk sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Allah içime sunmamış çok çocuk sevgisini ne yapayım. Velhasıl tekrar anne olmaya kesinlikle hazır değilim... ve 30 yaşımdan önce 2. Bebeği cidden istemiyorum..
En az 1 saat esim,2. Bebeğin avantajlarını saydı ben de karşı savunmaya geçerek dezavantajlarını saydım. 2. Çocuğa isim bile düşünüyor o derece istiyor yani..
Ne yapayım ben bu adamı nasıl vazgecireyim. Halbuki kızımız doğunca konuşmuştuk ev aldigimizda 2. Bebeği dusunecektik.
Ha bakmasina gelince çok iyi bebek bakar eşim. Kızım doğduğunda ilk bir sene her gece eşim uyuttu kızımızi. Gece kızımız uyandığında haftada 3-4 gece beni hiç uyandirmadan mamasini verdi bezinin değiştirdi tekrar uyuttu. Hep kendi uykusuz kalıp beni dinlendirdi. Şimdi bile gece uyku vaktinde ben kızımı uyuturum gerisine karışmam. Gece suya falan kalkarsa babası ilgilenir ya da bazı geceler uyanıyor çok sıcak olup terlediginde babası ilgileniyor (uykum fecii agirdir) Banyo yaptırma görevi babanın. Haftada en az 2-3 akşam ben evde dinleneyim diye gezmeye götürür. Hani cidden bakıyor ilgileniyor. Eğer hazır olsam cidden hakediyor 2. Bebeği ama.....
Cidden hiç hazır değilim bebeğe. Tekrar anne olmaya. Hamilelige mide bulantilarina doğuma gaz sancısı, diş ağrısı, uykusuz geceler...
Allah ya Rabbim...
Ne edeyim nasıl vazgeçireyim ben bu adamı
NOT: Çok çocuk sahibi olmak istemememem annelik konusunda yetersiz olduğuma işaret etmez. Bu konuda eleştiri alabileceğimi düşünüyorum da... Kızım dogdugundan beri elimden geldiğince özenle büyütüyorum. Yaptigim hiçbir fedakarliktan gocunmuyorum. Fakat doya doya kızımı buyuteyim tüm ilgim sevgim onda olsun istiyorum...
O ablanın mesleği bebek bakıcılikti zaten.Bence siz eşinize 45 yasındaki kurs arkadaşınızı ve kızınızı ona bırakma isteğini ablatın. Vazgecer nasılsa.
O öyle olmuyor ama.. babaya güvenip çocuk yapınca baba ise gidince ne olacak ??Bende böyle koca olsa 5 tane dogururum valla benimkide çocuğunu sever ama oynayacak yemek yediremez altını degistiremez banyo yaptıramaz haliyle 2.yi istemiyo:))
Ve not düşmek istiyorum. Bugüne kadar sadece gezmek için sadece 2 kere kızımı galasına bıraktım... siz çocuğunuzu kaç kere bir yakininiza emanet ettiniz ??Bence siz eşinize 45 yasındaki kurs arkadaşınızı ve kızınızı ona bırakma isteğini ablatın. Vazgecer nasılsa.
Eşim benden 7.5 yaş büyük. Yanı ben 30 yaşıma geldiğimde o 37-38 yani kirkina doğru olacak.. hem bu sebeple hem de birlikte arkadaş gibi buyusunler diye istiyor.Tek neden beraber buyusunler ise esiniz muhtemelen çocuğun cok buyuk bir yukunun kendisinde oldugunu ve birkac yil sonra bir baska bebege kendi gucunun yetmeyecegini dusunuyor olabilir. Var mi aranizda yas farki? Eger oyleyse genc oldugunuz icin zaten durumun boyle oldugunu, bundan birkac yil sonra kendinizi daha istekli hissebileceginizi, suan hayatta aktif oldugunuz seylerr yeni donebildiginizi ve yasiniz itibariyle bu enerjikligi onemsediginizi ve buna saygi duymasini isteyin. Tabi agresif biri degilse...
Mantıklı mi değil mi bilemiyorum. Ama aynı anda 2 bebeğe bakabilecek fedakarlığı kendimde göremiyorum.2. Çocuğu illa düşünüyorsanız bu fikri ertelemeyin derim. Çocuk büyütmek her türlü zor.
Ikisinin birlikte arkadaş gibi büyümeleri bana daha mantıklı geliyor daima.
Benim kardeşimle aramda 4 yaş var, arkadaş gibi büyüdük.
Daha fazlası da Göze batıyor bence.
İnsanları böylesine yargılama curetini nereden buluyorsunuz bilmiyorum. Ama sizin böylesine yargulayici mesajiniza rağmen sukunetimi koruyabiliyorsam eşimle aram kolay kolay bozulmaz.. Eşim haftaiçi 9 a kadar haftasonları da 5 e kadar çalışıyor. Zaten çoğunlukla işte. Eşim 9 da işten geliyor kızım 21:30-22:00 arasında uyku saati. Bu bi saat içerisinde banyoya da ben yaptırsam kızım ne ara babasıyla vakit geçirecek. Kızım gece şu için uyandığında babası ilgileniyor evet e hem aksama kadar hem gece çocukla ben ilgilensem babasına ne babalık kalacak.Bu kadar ilgili bi esin varken cocuk istememem garip. Belliki esin seni cok seviyor ki cocuga sürekli o bakiyor seni yormuyor. Kusura bakma ama annelik demek fedakarlik demektir zaten. Sen gece kizina uyanmiyorsun, en zevkli olan banyosunu yaptirmiyosun, hasta oldugunda yine ilgilrnmeyip babasi bakiyordur kiziniza. Sen arkadaslarinla ciktiginda kizini kime birakiyorsun? Madem cocuktan önceki hayatina yeni yeni donuyorsun cocuk sana engel oluyo yani, neden cocuk yaptin!!??? Kendi hayatini yasamayi seven birisin oyle hissettim. Kizin icin bir tane olsn doya doya yaşasın deyisin de bahane!!!! Sen kizindan cok kendini dusunuyosun. Kizin oyle bi babasi oldugu icin de cok sansli. Sen kendini dusunmeye devam et bir kac aya kocanka araniz bozulur deyim ben sana.
Annelik zaten gönüllü fedakarlık değil mi?Mantıklı mi değil mi bilemiyorum. Ama aynı anda 2 bebeğe bakabilecek fedakarlığı kendimde göremiyorum.
Gayet normal değil mi 2. Bebek istememeniz. Henüz hazır olmamaniz.bnmde kizm 2 yasnda..esim 2.bebegn planlarini yapmaya basladi..isim bile dusunmus..bnde suan hic hazir hissetmiyrm tekrar ayni seyleri yasamak icin..vazgecirmeye calisiyrm konu degistiriyrm flan.bi yolunu bulursan bna da soyle cnm.
Çocuğun olmaması kabul ediyorum çok büyük problemdir. Açıkçası konu açarken çok da endiselendim o kadar uğraşıp bebek sahibi olamayanlara saygisizlik etmis olur muyum diye..Bizimde çocuğumuz olsada 3-4 tane olsa razıyım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?