• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ben eşimi nasıl vazgecireyim ???

Allah yazdiysa olmasına olurum ama bile isteye yapamam. Zamanı gelince hersey olur. Kızım büyüsün biraz ben buyuyeyim..
Tabi sizin bileceğiniz iş
Ben de bZı şeylere hasret kaldım eşimle beraber vakit geçirmeye filan
Ama çocuğun da olmasa Kafayı yermişim şimdi bile Yalnızlık zorluyor
 
Ben bayılırım çocuklara, içim gider ya çıldırırım sevgiden, eşim de öyle. Ama gel gelelim benim bir tane bile yapacak cesaretim yok :) Bakabilecek biriyim daha önce çok baktım. Ama doğurmak gebelik vs fena. Çok iyi anlıyorum sizi ben. Kek yapmıyorsunuz ya, çocuk sonuçta yeni bir hayat. Eşiniz vazgeçmiyorsa siz çaktırmadan hapla korunun. Daha çok gençsiniz.
Hap değil de 3 aylık iğne istiyorum. Garanti olsun. Günde 3 kere olan göz damlasini 3 günde bir uygulayan biri olarak hapı almayi aksatabilirim. Guvenemedim kendime..
 
Tabi sizin bileceğiniz iş
Ben de bZı şeylere hasret kaldım eşimle beraber vakit geçirmeye filan
Ama çocuğun da olmasa Kafayı yermişim şimdi bile Yalnızlık zorluyor
Yani... kızım uyuduktan sonra hicbirsey tarafından sabote edilmeden bi çay bi kek yiyeceğimiz saati iple Çekiyoruz.
Öteki türlü kızım bardağı dikkatli tut, kızım sıcak yanarsın, kızım dikkat et. Hele kızıma bir kek yeriz. Kek ten sonra babamizla beraber oturuo kızımın saçlarından kek temizleriz.. nerde ki rahat rahat çay içmek.
Ama bu da çok güzel yaaaa :KK48:
 
Gece gece nerden çıktı bu konuşma anlamıyorum...
Her geceki gibi 25 aylık kızımı uyuttum. Ve eşimle mutfakta birseyler atistirirken ve tatlı tatlı sohbet ederken pat diye 'çocuk istiyorum ben' dedi.
Hiiicccc ciddiye almadim ve gülerek 'e odasında uyuyor git al' dedim :)
Ama içimde bir huzursuzluk başladı. Meğer konu çok ciddiymiş :(

Şöyle ki biz 3 yıldır evliyiz. 25 aylık bir kızım var. Daha 20 yaşındayım ve daha yeni yeni bebek konusunda rahat ettim kızım artık büyüdüğü için. Okul son sınıftayım kpss ve dhbt hazırlanıyorum. Çalışmayı planlıyorum. Keman kursuna gidiyorum 1.5 aydır... arkadaşlarımla daha sosyalim yani yeni yeni tekrar eski anne olmadan önceki gunlerime dönüyorum. Ve söyle ki ben çok anaç bir insan değilim. Yani kızımın bakımını, aktivitesini, oyununu eksiksiz yerine getiriyorum fakat 3-4 çocuğum olsun fikirleri benim hayalim suslemiyor. Bir tane olsun herseyi iyi olsun. Tum ikgi onda olsun. Doya doya buyusun istiyorum.Bebeklere karşı samimi değilim. Yani sokakta gördüğüm ayyyy ne tatlı dediğim çocuk sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Allah içime sunmamış çok çocuk sevgisini ne yapayım. Velhasıl tekrar anne olmaya kesinlikle hazır değilim... ve 30 yaşımdan önce 2. Bebeği cidden istemiyorum..
En az 1 saat esim,2. Bebeğin avantajlarını saydı ben de karşı savunmaya geçerek dezavantajlarını saydım. 2. Çocuğa isim bile düşünüyor o derece istiyor yani..
Ne yapayım ben bu adamı nasıl vazgecireyim. Halbuki kızımız doğunca konuşmuştuk ev aldigimizda 2. Bebeği dusunecektik.
Ha bakmasina gelince çok iyi bebek bakar eşim. Kızım doğduğunda ilk bir sene her gece eşim uyuttu kızımızi. Gece kızımız uyandığında haftada 3-4 gece beni hiç uyandirmadan mamasini verdi bezinin değiştirdi tekrar uyuttu. Hep kendi uykusuz kalıp beni dinlendirdi. Şimdi bile gece uyku vaktinde ben kızımı uyuturum gerisine karışmam. Gece suya falan kalkarsa babası ilgilenir ya da bazı geceler uyanıyor çok sıcak olup terlediginde babası ilgileniyor (uykum fecii agirdir) Banyo yaptırma görevi babanın. Haftada en az 2-3 akşam ben evde dinleneyim diye gezmeye götürür. Hani cidden bakıyor ilgileniyor. Eğer hazır olsam cidden hakediyor 2. Bebeği ama.....
Cidden hiç hazır değilim bebeğe. Tekrar anne olmaya. Hamilelige mide bulantilarina doğuma gaz sancısı, diş ağrısı, uykusuz geceler...
Allah ya Rabbim...
Ne edeyim nasıl vazgeçireyim ben bu adamı :(

NOT: Çok çocuk sahibi olmak istemememem annelik konusunda yetersiz olduğuma işaret etmez. Bu konuda eleştiri alabileceğimi düşünüyorum da... Kızım dogdugundan beri elimden geldiğince özenle büyütüyorum. Yaptigim hiçbir fedakarliktan gocunmuyorum. Fakat doya doya kızımı buyuteyim tüm ilgim sevgim onda olsun istiyorum...
Kendini hazır hissetmiyorsan zor olur kızın daha kuçuk zaten sen kocanı otuz diye korkutma bebeklerin arası beş yaş olmalı gibi daha sağlam yllardan gir faydalarından bahset..iki sene beklememiz gerekir benim bedenimin de toplanması lazım falan desen..
 
Kendini hazır hissetmiyorsan zor olur kızın daha kuçuk zaten sen kocanı otuz diye korkutma bebeklerin arası beş yaş olmalı gibi daha sağlam yllardan gir faydalarından bahset..iki sene beklememiz gerekir benim bedenimin de toplanması lazım falan desen..
2 sene 3 sene diye diye oyalayim yani ?
 
Şarjım 5%. Yine bir akıllı telefon azizligine uğrayış :KK51:
 
Zaten en erken 17 yaşında evleniliyor , burda 17 yaşında anne olmuşsun demişler nasıl oluyor?

Eşinin yaşı senden birazcık büyükse böyle problemler oluyor , büyük olan ebeveyn olmaya daha yatkın oluyor .

Çok küçüksün , 2 çocuk tek çocuk gibi olmaz , kaldıramazsın bence. Gençlik yaşamak senin de hakkın.
 
Ozeniyorum o kadına valla :)
bazen bende de boyle bi ic kaynamasi, hormonel reaksiyonlar oluyor. Diyorum hadi bi gozumu karartayim cocuk yapmayı deneyelim. Hamilelere ve annelere ozeniyorum. Ama en fazla yarım saat sürüyor mesele orada:KK53:allahtan esim beni iyi taniyor, gazi gelip o anda hadi yapalım dese ugras dur:KK48:
 
Gece gece nerden çıktı bu konuşma anlamıyorum...
Her geceki gibi 25 aylık kızımı uyuttum. Ve eşimle mutfakta birseyler atistirirken ve tatlı tatlı sohbet ederken pat diye 'çocuk istiyorum ben' dedi.
Hiiicccc ciddiye almadim ve gülerek 'e odasında uyuyor git al' dedim :)
Ama içimde bir huzursuzluk başladı. Meğer konu çok ciddiymiş :KK43:

Şöyle ki biz 3 yıldır evliyiz. 25 aylık bir kızım var. Daha 20 yaşındayım ve daha yeni yeni bebek konusunda rahat ettim kızım artık büyüdüğü için. Okul son sınıftayım kpss ve dhbt hazırlanıyorum. Çalışmayı planlıyorum. Keman kursuna gidiyorum 1.5 aydır... arkadaşlarımla daha sosyalim yani yeni yeni tekrar eski anne olmadan önceki gunlerime dönüyorum. Ve söyle ki ben çok anaç bir insan değilim. Yani kızımın bakımını, aktivitesini, oyununu eksiksiz yerine getiriyorum fakat 3-4 çocuğum olsun fikirleri benim hayalim suslemiyor. Bir tane olsun herseyi iyi olsun. Tum ikgi onda olsun. Doya doya buyusun istiyorum.Bebeklere karşı samimi değilim. Yani sokakta gördüğüm ayyyy ne tatlı dediğim çocuk sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Allah içime sunmamış çok çocuk sevgisini ne yapayım. Velhasıl tekrar anne olmaya kesinlikle hazır değilim... ve 30 yaşımdan önce 2. Bebeği cidden istemiyorum..
En az 1 saat esim,2. Bebeğin avantajlarını saydı ben de karşı savunmaya geçerek dezavantajlarını saydım. 2. Çocuğa isim bile düşünüyor o derece istiyor yani..
Ne yapayım ben bu adamı nasıl vazgecireyim. Halbuki kızımız doğunca konuşmuştuk ev aldigimizda 2. Bebeği dusunecektik.
Ha bakmasina gelince çok iyi bebek bakar eşim. Kızım doğduğunda ilk bir sene her gece eşim uyuttu kızımızi. Gece kızımız uyandığında haftada 3-4 gece beni hiç uyandirmadan mamasini verdi bezinin değiştirdi tekrar uyuttu. Hep kendi uykusuz kalıp beni dinlendirdi. Şimdi bile gece uyku vaktinde ben kızımı uyuturum gerisine karışmam. Gece suya falan kalkarsa babası ilgilenir ya da bazı geceler uyanıyor çok sıcak olup terlediginde babası ilgileniyor (uykum fecii agirdir) Banyo yaptırma görevi babanın. Haftada en az 2-3 akşam ben evde dinleneyim diye gezmeye götürür. Hani cidden bakıyor ilgileniyor. Eğer hazır olsam cidden hakediyor 2. Bebeği ama.....
Cidden hiç hazır değilim bebeğe. Tekrar anne olmaya. Hamilelige mide bulantilarina doğuma gaz sancısı, diş ağrısı, uykusuz geceler...
Allah ya Rabbim...
Ne edeyim nasıl vazgeçireyim ben bu adamı :KK43:

NOT: Çok çocuk sahibi olmak istemememem annelik konusunda yetersiz olduğuma işaret etmez. Bu konuda eleştiri alabileceğimi düşünüyorum da... Kızım dogdugundan beri elimden geldiğince özenle büyütüyorum. Yaptigim hiçbir fedakarliktan gocunmuyorum. Fakat doya doya kızımı buyuteyim tüm ilgim sevgim onda olsun istiyorum...

Eşinizi bu konuda ikna edebilecek tek kişi sizsiniz,fakat bunu da nasıl yapabilirsiniz bir şey diyemeyeceğim bu konuda konuşun demekten başka.Sonuçta bebeği dokuz ay karnınızda taşıyacak olan,baba ne kadar ilgilense de birçok şeyiyle ilgilenecek olan sizsiniz.
Siz hazır olmadığınızı eşininize açık açık anlatmanız lazım,bu tek taraflı karar verilecek bir şey değil.
En azından ufaklık okula başlasın (Allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin) daha önce ikinci bebek olursa epey sıkıntıya girersiniz.
 
Eee yemini suyunu verirsin buyur de marifet büyütmek değil. Yetiştirmek maharet istiyor asıl.
Canım bende genç anne oldum şuan 3 tane evladım var benimkide bakardı senin eşin gibi hatta yeni doğum yapmıştım 3. Cüye diğer ikisinin maçı vardı bayanlar sordu hani bebek babası bakıyor dediğimde şokkk geçirmişlerdi yok 10 tane doğururuz biz baksa eşlerimiz falan iş bakmakla olmuyor asla küçüklükleri gibi değil büyüdükçe sorunlarıda büyüyor büyük kızım 12 yaşında sınıfındaki tüm kızların erkek arkadaşı varmış onun neden yokmuş tam iki hafta isyanlarda takıldı oğlum 9 yaşında hergün binbir şikayet alıyorux hele 3De evde oldumu kavga dövüş ev çökecek diye korkuyorum her gün sofrada kavga yok benim yerin senin yerin oğlum ablasını tutar yerlerde sürükler onunda hoşuna gidiyor ne hikmetse ama beni sinir ediyorlar yaaa oğlumun evde canavar deyip ortalığı ayaga kaldırcak gibi bağırması tamam çoçuk çok güzel pikniğe falan gittiğimizde kocaman aile oluyoruz ama çok yıpratıcı çoookkk eşim bile ben tek büyüdüm ablamlar evlendi gitti dedi çok çoçuk istiyorum dediği halde şimdi diyorkiii allahım yarabbim şunlar çabucak üniverseteyi bitirselerde iş güç sahibi olsalarda evde sakinleşse bu hız beni yoruyor artık hergün ekşinli hayat
 
Canim gercekten cok gencsin. Benim sasirdigim 2 yasinda cocugunuz var. Yani zaten o da bir bebek. Hani buyumus de tekrar bebek ozlemi cekiyor diyemedim kocaniz icin. O yuzden bence siz vazgecirmeye bahane aramadan once zaten kucucuk saha buyumemus bir cocugunuz olduğunu ikinciyi hemrn simdi neden istediğini sorun ve nedenini öğrenin. Belki de tek buyumesin simarik olmasin vs gibi nedenleri vardir. Nedeni ogrenirsek ikna etmek icin bir adim daha onde oluruz....
 
Yani... kızım uyuduktan sonra hicbirsey tarafından sabote edilmeden bi çay bi kek yiyeceğimiz saati iple Çekiyoruz.
Öteki türlü kızım bardağı dikkatli tut, kızım sıcak yanarsın, kızım dikkat et. Hele kızıma bir kek yeriz. Kek ten sonra babamizla beraber oturuo kızımın saçlarından kek temizleriz.. nerde ki rahat rahat çay içmek.
Ama bu da çok güzel yaaaa :KK48:
Ne kadar şanslısın bir bilsen
Biz hiç anne baba çocuklar olarak akşam vakit geçiremedik :(
11 de çıkıyor eşim işten kendi iş yerleri olduğu için ve çocuklar da bende uyumuş oluyoruz o geldiğinde şapşal gibi uyanıyorum Yemeğini hazırlayıp yatarım O gelince uyanırım
Ilk evlendiğimizde 6 ay tatil yaptık ve o günleri çok özledim Rabbim yine nasip eder inşallah çocuklarımı büyüttükleri sonra :) o heyecan kalır mı bilmem ama
Onun da okulu biter inşallah :) ah ah ne dualarım var Rabbim kabul eder inşallah
 
20 yaşındasınız çocuğunuz 2 yaşını 1 ay geçmiş hamilelikle 3 yıl ordan desek 17 yaşına girmiş girmemiş evlenmişsiniz.Hangi okulun son sınıfındasınız lise bitmeden evlenip ön lisansımı bitireceksiniz yani.
2 yaşında çocuk ve kpss ler,dhbt keman kurs.
Baş döndürücü bir hız maşallah.
Bu kadar hamaratlığa siz üçüzde yaparsınız bence.
 
iyi de çocuğa sizden çok eşiniz bakıyormuş zaten ayrıca bence uzun ara vermek çok zor 30 yaşımdan sonra diyorsunuz bu da kardeşlerin yaş farkını çok açar kızınız abla gibi değil anne gibi olur kendimden biliyorum hala benden dokuz yaş küçük kardeşime ben bakıyorum hem tek çocuk da mantıksız bir olay tek çocuk olan insanlar genelde bencil ve şımarık oluyorlar ve de insan her daim bir kardeş ihtiyacı hissediyor ki bu durumda da yaş yakınlığı önemli birbirlerine destek olmaları açısından hazır olacağınız çok da bir şey yok aslında eşiniz size çok büyük bir yardımcı bence düşünmelisiniz derim artıları daha fazla 10 sene sonra bu yaşınızın getirdiği gençliği ve canlılığı bulamayacaksınız o zaman çocuk büyütmek sizin için daha zor bir hal alacak ve de 10 yıl sonra her seye sıfırdan başlamak inanın daha zor olacaktır şimdi hazır antrenmanlıyken yapın derim ben :)))
 
çok genç anne olmuşsun, o kadar erken anne olmanın da sakıncaları var aslında. daha kendin gençliğinin tadına varamadan sorumluluk sahibi oluyorsun. kurs ve sınavlar çok önemli gerçekten. bunları şimdi yapamazsan ileride çok içinde kalır ve çocuğun büyümüşken tam zamanı bunları gerçekleştirmenin.

eşini 10 yıl sonra diye korkutma bence ve şunu da söyliyeyim; oğlum 6 yaşında. ben de çocuk büyüt, kpss derken çok erteledim, artık istiyorum. kpss maceram bu sene de devam edecek. hamile kalırsam sonrasında yine devam edecek. bırakmayacağım ucunu ama kardeşi bekletme konusunda son sınırdayım artık.

çocukların yaş aralığı 5 i geçmemeli bence. tecrübe ettim bunu. tek çocuk büyütmek hem anneye, hem çocuğa zulüm. çocuk hep büyüklerin muhabbeti arasında, oyun pek bilmiyor, tek başına bir yere kadar. hep arkadaş arıyor. ki ingilizce öğretmeniyim, oğlumun eğitimiyle çok ilgiliyim, oyuncaklarını seçer, beraber gezer, oynarız, hafta sonu programı yaparız ama çocuk çocukla arkadaş olur, anne babayla değil. o yüzden anne babanın çocuğuna vereceği en güzel hediye bir kardeştir sözüne yürekten inanıyorum artık.

eğer yaşın 25 filan olsaydı, eşin de bu kadar yardımcıyken neden olmasın derdim ama şu durumda en az 3 sene beklemeni ve sınavlara hazırlanmanı tavsiye ederim. eşinin fikri doğru aslında ama sen daha çok gençsin, bunu açıklayabilirsin. 22 yaşında anne oldum, eğer şartlar müsait olsaydı 26 da yine anne olur, 30 dan sonra yoluma bakardım ama nasip işi tabii. ama acizane fikrimce bir ailenin taşları anne baba ve iki çocuk olmadan oturmuyor, gerisi artık nasip kısmet istek işleri.
 
Gece gece nerden çıktı bu konuşma anlamıyorum...
Her geceki gibi 25 aylık kızımı uyuttum. Ve eşimle mutfakta birseyler atistirirken ve tatlı tatlı sohbet ederken pat diye 'çocuk istiyorum ben' dedi.
Hiiicccc ciddiye almadim ve gülerek 'e odasında uyuyor git al' dedim :)
Ama içimde bir huzursuzluk başladı. Meğer konu çok ciddiymiş :KK43:

Şöyle ki biz 3 yıldır evliyiz. 25 aylık bir kızım var. Daha 20 yaşındayım ve daha yeni yeni bebek konusunda rahat ettim kızım artık büyüdüğü için. Okul son sınıftayım kpss ve dhbt hazırlanıyorum. Çalışmayı planlıyorum. Keman kursuna gidiyorum 1.5 aydır... arkadaşlarımla daha sosyalim yani yeni yeni tekrar eski anne olmadan önceki gunlerime dönüyorum. Ve söyle ki ben çok anaç bir insan değilim. Yani kızımın bakımını, aktivitesini, oyununu eksiksiz yerine getiriyorum fakat 3-4 çocuğum olsun fikirleri benim hayalim suslemiyor. Bir tane olsun herseyi iyi olsun. Tum ikgi onda olsun. Doya doya buyusun istiyorum.Bebeklere karşı samimi değilim. Yani sokakta gördüğüm ayyyy ne tatlı dediğim çocuk sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Allah içime sunmamış çok çocuk sevgisini ne yapayım. Velhasıl tekrar anne olmaya kesinlikle hazır değilim... ve 30 yaşımdan önce 2. Bebeği cidden istemiyorum..
En az 1 saat esim,2. Bebeğin avantajlarını saydı ben de karşı savunmaya geçerek dezavantajlarını saydım. 2. Çocuğa isim bile düşünüyor o derece istiyor yani..
Ne yapayım ben bu adamı nasıl vazgecireyim. Halbuki kızımız doğunca konuşmuştuk ev aldigimizda 2. Bebeği dusunecektik.
Ha bakmasina gelince çok iyi bebek bakar eşim. Kızım doğduğunda ilk bir sene her gece eşim uyuttu kızımızi. Gece kızımız uyandığında haftada 3-4 gece beni hiç uyandirmadan mamasini verdi bezinin değiştirdi tekrar uyuttu. Hep kendi uykusuz kalıp beni dinlendirdi. Şimdi bile gece uyku vaktinde ben kızımı uyuturum gerisine karışmam. Gece suya falan kalkarsa babası ilgilenir ya da bazı geceler uyanıyor çok sıcak olup terlediginde babası ilgileniyor (uykum fecii agirdir) Banyo yaptırma görevi babanın. Haftada en az 2-3 akşam ben evde dinleneyim diye gezmeye götürür. Hani cidden bakıyor ilgileniyor. Eğer hazır olsam cidden hakediyor 2. Bebeği ama.....
Cidden hiç hazır değilim bebeğe. Tekrar anne olmaya. Hamilelige mide bulantilarina doğuma gaz sancısı, diş ağrısı, uykusuz geceler...
Allah ya Rabbim...
Ne edeyim nasıl vazgeçireyim ben bu adamı :KK43:

NOT: Çok çocuk sahibi olmak istemememem annelik konusunda yetersiz olduğuma işaret etmez. Bu konuda eleştiri alabileceğimi düşünüyorum da... Kızım dogdugundan beri elimden geldiğince özenle büyütüyorum. Yaptigim hiçbir fedakarliktan gocunmuyorum. Fakat doya doya kızımı buyuteyim tüm ilgim sevgim onda olsun istiyorum...
eşin baya bi babacan o yüzden zor vazgeçer sanki, hani sosyalleştin diye atak yapmak istiyor desem öyle değil adam ciddi ciddi bebeksever, siz kendinize göre haklısınız çünkü yaşınız çok genç, ama naçizane fikrim 30 u geçirmeyin zira çok zorlanıyor insan tek tek saymıyım zorlukları ama cidden zor, tabi kızınız büyüyecek yardımcı olabilir ozaman ama onunda eğitimi dersleri filan olur. Hakkınızda hayırlısı neyse o olsun
 
20 yaşındasınız çocuğunuz 2 yaşını 1 ay geçmiş hamilelikle 3 yıl ordan desek 17 yaşına girmiş girmemiş evlenmişsiniz.Hangi okulun son sınıfındasınız lise bitmeden evlenip ön lisansımı bitireceksiniz yani.
2 yaşında çocuk ve kpss ler,dhbt keman kurs.
Baş döndürücü bir hız maşallah.
Bu kadar hamaratlığa siz üçüzde yaparsınız bence.
bende çok şaşırdım
 
Back