- 13 Ocak 2019
- 629
- 1.024
- 26
Yenilmenin,size yararı yok. Lütfen bunu kendinize hatırlatın. Ayrıca karma( ilahi adalet) her zaman adaleti sağlar.
Yenilmenin,size yararı yok. Lütfen bunu kendinize hatırlatın. Ayrıca karma( ilahi adalet) her zaman adaleti sağlar.Elimden geleni yapıyorum ama bazen çok güçsüz hissediyorum. Duygusal olarak yani. Çok çabuk düşüyorum ve kendime verdiğim sözleri tutamıyorum sanki yeniliyorum. Nasıl geçecek bu süreç bilmiyorum..
Sizin kaderiniz miş eşiniz , merak ettim çok mu inandınız o zamanki sevgilinizin size döneceğineMrb canim yasaadiklarini o kadar iyi anliyorum ki insallah tez zamanda kurtulursun.
Benzer seyleri ben de yasadim terk edildim yillarim gitmisti ama ondan önce ben engelledim cikardim hayatimdan hos o da umursamadi o agir acilardan sonra toparladim
kimseye guvenemedim ama ozguvenimi kazandim daha guclendim baktim kendime o gelip yalvaracakti bakmayacaktim acimayacaktim
beklenen 2 yilin sonunda geldi bu arada o zamanlar universitedeydik geldi yalvardi agladi gerçekten sevmisim unutamiyorum dedi bakmadim amacima ulasmistim ama vazgecmedi o hiç .anladimki cok pisman bir sure sonra direnemedim döndüm. Ve biz simdi 8 yillik evliyiz
Yani anlayacagin ask cok buyuk bir zaaf boyle durumlarda genelde terk eden pisman oluyor o da pisman olup gelecektir cunku yasanmisliklar kolay unitulmuyor
ben affettim ve hic pisman olmadim. sadece benzer seyler yasadigim icin yazmak istedim emin ol geçecek ama tam Gecerken o gelecek sonrasi senin elinde
İnan sevınmedim hiç, çünkü sıradan bir insan gibiydi benim için artık. Zamanla kin ve nefret duyacak kadar bile önemsemiyor insan. İnşallah sen de öyle olursun canım.Sizin adınıza çok sevindim. Kalbiniz soğumuştur. En güzel dua "yaşattıklarını yaşamadan ölmemesini diliyorum" ..
Ne olursa olsun gecıyor emin olunMerhabalar..
Daha önce bir konu açmıştım. 3,5 yıllık ilişkimde aldatıldım ve aniden terk edildim. Hiç bir belirti sezmeden, her şey yolunda giderken.. İşyerinden biriyle.
2 Hafta oldu biz ayrılalı. Bu sürede spotify'a kadar her yerden silmiş beni. Ne diyebilirim ki. En fazla bu kadar görmek istemeyebilirdi herhalde. Asla hiçbir yerde ekli değiliz artık. Hiç varolmamışım gibi. Numaramı nasıl silmedi ama ona şaşırıyorum. Bende onu bazı yerlerden sildim, bazı mesajlarımızı sildim. Başka çarem yok. Elimden geleni yapıyorum, direniyorum. Onu hatırlatan müzikleri sildim müzik çalarımdan. Eşyaları kaldırıyorum. Bir fotoğrafları silemedim. 3,5 sene..
En son mesajlara bakıyorum. İş yerime çiçek yollamıştı, o gün de her zamanki gibi "varınca yaz, otobüse binince yaz, neden yazmıyorsun, merak ettim" diyecek, geceleri arayacak kadar ilgiliydi. 2 gün sonra "ben duygularımdan demin değilim...". Bana en çok koyan da bu oldu zaten. Hiçbir belirti olmadan, son dakikaya kadar severcesine bırakması. Keşke zamanla uzaklaşsaydık.. Aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyorum. Tezini bitirdiğimiz gündü "ara mı versek?" dediği gün.
Çok zorlanıyorum ben. Her sabah işe gitmek için 07:30 da uyanmam gerekirken sabaha karşı 5-6 da uyanıyorum. Uyku ile uyanıklık arası sürekli bana yaptığı ve söylediği şeyler geliyor aklıma. O kaya gibi sert sesiyle "Seni istemiyorum! Kabul etmiyorsun, bitti istemiyorum seni görmek, hiç aramıyorum seni özlemiyorum ben iyiyim, kararımdan eminim, netim.." gibi şeyler. Rüyalar görüyorum. Her sabahım kabus gibi başlıyor. Gün içerisinde işle oyalanıyorum. Çok şükür işim var diyorum, daha gireli yeni oldu. Kaybetmemek için çok çalışıyorum, işe yansıtmamak için.
Ama işten sonrası benim için çok zor oluyor. Aynı yerlerde oturuyoruz ve benim karşıma çıkmadığı beni görmek istemediği için içim öfke doluyor. Ama mutlaka bir gün karşılaşırız... Gidip karşısına çıkmak, bağırıp çağırmak o söyleyemediğim ne varsa dökmek istiyorum yüzüne. Kendimi bir yerlerde buluyorum sürekli onu arıyorum. Bulsam ne olacak? Söylediklerim kalbine batacak mı, canını yakacak mı? Hayır.. biliyorum. Ama içimdeki öfke dinmiyor, bir türlü soğuyamıyorum. Spora yazıldım, resim kursuna başladım. Kafamı dağıtıyorum anlık. Kapatmıyorum kendimi eve. Arkadaşlarla görüşüyorum ara sıra. Kendime güvenim çok kırıldı ama. Çok incindim. Uzun bir süredir sivilce tedavisi görüyordum. O da beni çok etkiliyor. Bu dönemle birlikte yüzüm daha da kötü bir hal aldı.. Kendime olan öz güvenim azaldı.
Buraya yazmak istedim yalnızca. Geçer biliyorum. Geçecektir de. Ama ben bu kadar mutsuzken, bu kadar acı çekmişken, onun da bunun bir karşılığını alması gerekmez mi? Onu özlemiyorum dersem yalan belki özlüyorum bazen fotoğraflara bakarken. Sürekli olmasa da. Ama o insan gibi gelmiyor biliyor musunuz? Sanki baktığım başka bir insana bürünmüş..
Sevgisiz kalmaktan, sevilmemekten korkuyorum. Kendimce güzel sevilmiştim. 24 yaşındayım ama 4 senem onunla geçti.. Yeniden bir ilişkiye başlamak bir hayat kurmak.. Yeniden başlamak, zor ya da mümkün olur mu bilmiyorum gibi geliyor..
Allah'ım.. İlahi adaletin var biliyorum, bu çektiğim acıların bir karşılığını onda görmeyi bana nasip et.. Bir gün buraya bunu da yazmayı nasip et bana.
Bi psikologa gitseniz daha kolay atlatirsnzO karın ağrısı öyle yumru gibi oturuyor ki insanın göğsüne. Gitmiyor. Kalbim ağzımda uyuyorum sanki, öyle bir iç sıkıntısı. Her sabah böyle korkunç bir uyanış..
"Neden ?" bunun cevabi onda farkli sende farkli malesef , şöyle düsün mesela ben neden dedigimde kiymetlisin üzmeye korkuyorum dedi ama zamanla gördümki ben korkağım sen kösede bekle kimse olmazsa gelir sana sığınırım diyemediği icin kılıf uydurmuş bu kadar basit aslinda, karakterli olsalardi bizi bu sorularla birakip gitmezlerdiHiçbirşeyi geri alamayız. O kötü şeylerin hepsi yaşandı artık ne değişecek.. ama sürekli insanın aklında yankılanıyor bu soru "neden neden neden!?" Cevap bulamıyorum. Neden yaptın neden diye sormak yumruklamak saldırmak bile istiyorum bazen sanki canımın acısını çıkartırcasına. Yada yüzüne söylemek istiyorum neler neler ama duymaz ki. Duysa da kalbine ulaşır mı o sözlerim.. hiç faydası yok..
seni
senin konunu biliyorm burda bir cok bayan arkadsimiz gibi gececek diyorm zamn hetseyin ilaci insan anasini evladini kaybediyor amnla yaralari sariliyor geciyor sende onun oldugunu farzet ebediyen aklindan cikar birak zamn senle aksin. dunyanin sonu olmadigi sende biliyorsun. cok guclu bir kadinsin unutma kimse sensen degerli degil uzulmek aglamak mi istiyorsun agla insa aglaya aglaya unutuyor ve geciyor bir bakiyorsun koca bir bosluk arkana bir bakiyorsun pardon o kimdi. hersey zamnla bir anda herseyi sil diyemem ama kendine eziyet ermeden her gun bir fotoyu sil mesaji sil bunu yapmazsan. zamn daha uzun olur bunu kendine. yapma
Henüz 24 sün.
Kim bilir kaçına geldiğinde bunu bir tecrübe olarak hatırlayacak belkide sırıtacaksın.
"Neden ?" bunun cevabi onda farkli sende farkli malesef , şöyle düsün mesela ben neden dedigimde kiymetlisin üzmeye korkuyorum dedi ama zamanla gördümki ben korkağım sen kösede bekle kimse olmazsa gelir sana sığınırım diyemediği icin kılıf uydurmuş bu kadar basit aslinda, karakterli olsalardi bizi bu sorularla birakip gitmezlerdi
Yani isin özü nedeni niyesi simdi bilemeyiz zaman gösterecek herseyi
belki keske diyip özlemle anariz, belki iyiki diyip nefretle, belkide hic hatirlamayiz kim bilir..
Bugünlerde gecer elbet inancını kaybetme hergecen gün daha iyi oluyosun farkinda olmasanda , zaman ver kendine ağlamak istediğinde ağla icin cıkana, gözlerin yanana kadar ağla kendini tutma, sıkma ağlaki zehir icinden cıksın.
Hesaplasmaktanda vazgec Allah'a havale et cünkü naparsak yapalim onlar bize gerceği söyleyecek kadar cesur olamayacaklar
Olur hiç merak etme.Desteğiniz için teşekkürler, dilerim öyle olur..
insanlar gercek yuzlerini ayrilirken ve para isterken gosterirmis . kaybetmedin kazandin hani derler ya serde bir hayir var bir bakmissin sana cok hayir getirecek istemeden sana bir iyilik yapmis kimse kimsenin yuzunu goremez ne yazikki ben senin adina sevindim menfaat ci bir insandan kurtulmus oldun. dun bir arkadssimla konustum. bunun kocasi kanser hastasiydi kadin her gun aglayip essek gibi calisirdi iki tanede cocugu vardi kocasini iyilestrdi doktora gotrdu. belki o olmasaydi doktora bile gidemezdi ne oldu biliyor musun bu adam iyilestikten sonra kadina iki cocuguyla tekmeyi bastii. beterin betri var sukur etHer gün bir şeyi silmeye çalışıyorum dediğiniz gibi, son kez okuyorum. Bunları yazan bu insan o muydu diyorum. İçim acıyor. Dünyanın sonu değil elbet biliyorum, ama insan berbat hissediyor. Mutluluğu huzuru elinden çalınmış, uzun bir süre de bulamayacakmış gibi. Hayalkırıklığı işte kocaman...
Aynı şeyleri bende yaşadım hem de defalarca .. o acının nasıl olduğunu iyi biliyorum. Huzursuzsun sürekli tam uyuyamıyorsun sürekli uyanıyorsun aklına geliyor için daralıyor ama hepsi geçecek emin ol. Şimdi çok üzülüyorsun ama daha sonra pişman olurdun böyle biri ile evlendiğine. Ben o hayatı yaptım hiç kimse yapsın istemem. İlk aylar biraz zor geçecek ama İnan daha mutlu olacaksın kurtulduğunaMerhabalar..
Daha önce bir konu açmıştım. 3,5 yıllık ilişkimde aldatıldım ve aniden terk edildim. Hiç bir belirti sezmeden, her şey yolunda giderken.. İşyerinden biriyle.
2 Hafta oldu biz ayrılalı. Bu sürede spotify'a kadar her yerden silmiş beni. Ne diyebilirim ki. En fazla bu kadar görmek istemeyebilirdi herhalde. Asla hiçbir yerde ekli değiliz artık. Hiç varolmamışım gibi. Numaramı nasıl silmedi ama ona şaşırıyorum. Bende onu bazı yerlerden sildim, bazı mesajlarımızı sildim. Başka çarem yok. Elimden geleni yapıyorum, direniyorum. Onu hatırlatan müzikleri sildim müzik çalarımdan. Eşyaları kaldırıyorum. Bir fotoğrafları silemedim. 3,5 sene..
En son mesajlara bakıyorum. İş yerime çiçek yollamıştı, o gün de her zamanki gibi "varınca yaz, otobüse binince yaz, neden yazmıyorsun, merak ettim" diyecek, geceleri arayacak kadar ilgiliydi. 2 gün sonra "ben duygularımdan demin değilim...". Bana en çok koyan da bu oldu zaten. Hiçbir belirti olmadan, son dakikaya kadar severcesine bırakması. Keşke zamanla uzaklaşsaydık.. Aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyorum. Tezini bitirdiğimiz gündü "ara mı versek?" dediği gün.
Çok zorlanıyorum ben. Her sabah işe gitmek için 07:30 da uyanmam gerekirken sabaha karşı 5-6 da uyanıyorum. Uyku ile uyanıklık arası sürekli bana yaptığı ve söylediği şeyler geliyor aklıma. O kaya gibi sert sesiyle "Seni istemiyorum! Kabul etmiyorsun, bitti istemiyorum seni görmek, hiç aramıyorum seni özlemiyorum ben iyiyim, kararımdan eminim, netim.." gibi şeyler. Rüyalar görüyorum. Her sabahım kabus gibi başlıyor. Gün içerisinde işle oyalanıyorum. Çok şükür işim var diyorum, daha gireli yeni oldu. Kaybetmemek için çok çalışıyorum, işe yansıtmamak için.
Ama işten sonrası benim için çok zor oluyor. Aynı yerlerde oturuyoruz ve benim karşıma çıkmadığı beni görmek istemediği için içim öfke doluyor. Ama mutlaka bir gün karşılaşırız... Gidip karşısına çıkmak, bağırıp çağırmak o söyleyemediğim ne varsa dökmek istiyorum yüzüne. Kendimi bir yerlerde buluyorum sürekli onu arıyorum. Bulsam ne olacak? Söylediklerim kalbine batacak mı, canını yakacak mı? Hayır.. biliyorum. Ama içimdeki öfke dinmiyor, bir türlü soğuyamıyorum. Spora yazıldım, resim kursuna başladım. Kafamı dağıtıyorum anlık. Kapatmıyorum kendimi eve. Arkadaşlarla görüşüyorum ara sıra. Kendime güvenim çok kırıldı ama. Çok incindim. Uzun bir süredir sivilce tedavisi görüyordum. O da beni çok etkiliyor. Bu dönemle birlikte yüzüm daha da kötü bir hal aldı.. Kendime olan öz güvenim azaldı.
Buraya yazmak istedim yalnızca. Geçer biliyorum. Geçecektir de. Ama ben bu kadar mutsuzken, bu kadar acı çekmişken, onun da bunun bir karşılığını alması gerekmez mi? Onu özlemiyorum dersem yalan belki özlüyorum bazen fotoğraflara bakarken. Sürekli olmasa da. Ama o insan gibi gelmiyor biliyor musunuz? Sanki baktığım başka bir insana bürünmüş..
Sevgisiz kalmaktan, sevilmemekten korkuyorum. Kendimce güzel sevilmiştim. 24 yaşındayım ama 4 senem onunla geçti.. Yeniden bir ilişkiye başlamak bir hayat kurmak.. Yeniden başlamak, zor ya da mümkün olur mu bilmiyorum gibi geliyor..
Allah'ım.. İlahi adaletin var biliyorum, bu çektiğim acıların bir karşılığını onda görmeyi bana nasip et.. Bir gün buraya bunu da yazmayı nasip et bana.
Aldatan birini unutması bence zor olmayacaktır.
Umarım tez vakitte bu dengesizi unutursunuz .