• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kurumsal hayat/Başladığım her işe maksimum 1 yıl dayanabiliyorum. Benim neyim var?

Kendinize bazı hedefler koysanız motive olabilirsiniz aslında. Mesela hayatım boyunca çalışcam diye düşünerek işe gitmeyin, belirli yatırımlar yapar belkide hizmet yılınız dolunca yaş bekleyebilirsiniz. Ortalama 55-58 yaşına kadar çalışma düşüncesi banada çok fazla geliyor o yüzden senem dolunca kafamdaki şeyleri yaparsam hobilerime yönelmek isterim. Sizde parayla mutlu olacağınız şeyleri düşünün parayla diyorum çünkü para kazanmak başlı başına motivasyon kaynağı olur
 
Cok mu paraya ihtiyaciniz var, pozisyonunuzu %70e falan dusurseniz? Ben bir kac sene sonra oyle yapmayi dusunuyorum. Ev kredisini hizli bir sekilde bitirip % 50 ye bile dusurebilirim. Calismayi seviyorum ama kurumsal sirketlerdeki ise yaramaz y*vs*k lider takimi artik isi tahammul edilmez duruma getiriyor.
 
Düğün nişan borçları bitsin ev kredisi bitsin araba taksiti bitsin doğum masrafı çıksın çocukların dersane ödemesi diye diye 23 seneyi tamamladım hiçbir şeyin sonu gelmedi! bunların sonrasında mükafat olarak hoooop boşanmak zorunda kaldım ! prim doldu yaşı bekliyorum yaşa kadarda çalışmak zorundayım en mutlu olduğum zaman maaş günü şükürler ediyorum her maaş yattığında...başarılımıyım evet ama zorunda olduğum için memnunıyetten değil mecburiyetten açıkçası ama hayatımda en doğru verdiğim tek karar iş hayatını bırakmamak olmuş hayattaki tek iyikim.
 
niamh12 .!.:
Herkese merhaba.

Noel/Yeni yıl derken 2 haftalık bir tatil almıştım. Tatil sonrası işe dönüş bunalımı yaşıyorum.

Ben çalışmayı hiç sevmiyorum ve çalışmak istemiyorum. Anam babam zengin değil ya da hayatımdaki kişinin ilerde evlensek tek başına ev geçindirecek bir geliri yok.

Türkiye’de en iyi denen üniversitede çok iyi bir bölüm okudum. Girdiğim işlerde 1 yıldan fazla dayanamayıp çıktım. Sonra yüksek lisans için başka bir ülkeye burs kazanarak geldim. O ara çok iyi geldi çalışmamak okul bahanesiyle. Sonra mezun olunca tekrar işe girmek zorunda kaldım. Güya başlarken hayalimdeki iş falan diyordum yine 1 yılın sonunda yaptığım alanı çok çok sevsem de hiç çalışasım gelmiyor. Hayatımız boyunca her hafta 40 saati para karşılığı bir yere bağışlamak bana korkunç bir fikir gibi geliyor.

Her pazar günü stresle geçiyor. Yarın iş olduğunu bildiğim için karnım ağrıyor. Sorun işlerde değil bende, bunu biliyorum. Ben komple çalışmak olgusunu sevmiyorum. Daha 30 yaşında bile değilim ve emekliliği hayal ediyorum sürekli.

Toplantılar, ofis ortamı, evden çalışırken o gün verimsiz geçtiyse verdiği vicdan azabı . Bu arada performans değerlendirmelerimde genelde olumlu yorum alıyorum yöneticilerimden. Sadece daha fazla sorumluluk almam gerektiğini ve sorumluluk için gönüllü olmadığımı söylüyorlar. Ama senden memnunuz diyorlar çünkü kendimi zorluyorum iş verildiğinde iyi iş çıkarmak için. Ama içten içe de kaç yıl daha böyle geçecek düşüncesinin verdiği bir mutsuzluk hakim. Annemle babam her gün yıllarca nasıl işe gittiler bir gram söylenmeden şoke oluyorum.
Genişletmek için tıkla...
Kimse işine dans ederek gitmiyor zaten, mecbur olduğu için gidiyor
 
Prenses bella .!.:
Kendinize bazı hedefler koysanız motive olabilirsiniz aslında. Mesela hayatım boyunca çalışcam diye düşünerek işe gitmeyin, belirli yatırımlar yapar belkide hizmet yılınız dolunca yaş bekleyebilirsiniz. Ortalama 55-58 yaşına kadar çalışma düşüncesi banada çok fazla geliyor o yüzden senem dolunca kafamdaki şeyleri yaparsam hobilerime yönelmek isterim. Sizde parayla mutlu olacağınız şeyleri düşünün parayla diyorum çünkü para kazanmak başlı başına motivasyon kaynağı olur
Genişletmek için tıkla...
bu kızın bulunduğu ülkede muhtemelen 62 yaşına kadar filan çalışması gerekiyordur emekli olmak için
Avrupada öyle erken emekli olayım, yılı doldurayım yaş bekleyeyim gibi bir dünya yok

ama
orada kalmaya niyetli ise
vatandaşlık almak, orada evlenmek ve kira/çocuk yardımı filan alarak kendisi çalışmadan geçinmek
çok sıkıldığı zaman işe dönüp yapamıyorsa bırakmak gibi bir döngü olabilir. bildiğim çoğu vatandaş olmuş kadın arada 6 ay-1 sene kadar kafa tatili yapıyor mesela (işsizilik maaşı alıyor, sosyal konutta oturuyor) çocuk olunca da 2-3 sene çalışmıyor zaten, böyle böyle yaş ilerliyor çocuklar büyüyor sonra zaten vakit geçsin diye çalışıyorlar :D

vatandaşlık alana kadar o motivasyonla çalışabilir mesela, kalacaksa

yok kalmayacaksa
türkiyede ailesinin malı mülkü varsa burada yaşamak daha kolay olabilir ama o zaman da hayatındaki kişiyle ne yapacak ona karar vermesi lazım

online çalışılan işler de bir kaçış olabilir
ben de sevmiyorum kurumsal hayatı
benim için sabah erken kalkmak çok zor, bir hastalığım var tutuk kalkıyorum, açılana kadar vakit geçiyor. sabah5te kalkmam lazım normal mesaiye yetişmek için, maalesef ben gececi bir insanım 5te de kalkamam benim için mümkün değil.
neyse ben evden çalışıyorum
çok asosyal ama evlenip, arkadaş çevresi edinip bunu da düşünebilir mesela
 
migrenimsi .!.:
bu kızın bulunduğu ülkede muhtemelen 62 yaşına kadar filan çalışması gerekiyordur emekli olmak için
Avrupada öyle erken emekli olayım, yılı doldurayım yaş bekleyeyim gibi bir dünya yok

ama
orada kalmaya niyetli ise
vatandaşlık almak, orada evlenmek ve kira/çocuk yardımı filan alarak kendisi çalışmadan geçinmek
çok sıkıldığı zaman işe dönüp yapamıyorsa bırakmak gibi bir döngü olabilir. bildiğim çoğu vatandaş olmuş kadın arada 6 ay-1 sene kadar kafa tatili yapıyor mesela (işsizilik maaşı alıyor, sosyal konutta oturuyor) çocuk olunca da 2-3 sene çalışmıyor zaten, böyle böyle yaş ilerliyor çocuklar büyüyor sonra zaten vakit geçsin diye çalışıyorlar :D

vatandaşlık alana kadar o motivasyonla çalışabilir mesela, kalacaksa

yok kalmayacaksa
türkiyede ailesinin malı mülkü varsa burada yaşamak daha kolay olabilir ama o zaman da hayatındaki kişiyle ne yapacak ona karar vermesi lazım

online çalışılan işler de bir kaçış olabilir
ben de sevmiyorum kurumsal hayatı
benim için sabah erken kalkmak çok zor, bir hastalığım var tutuk kalkıyorum, açılana kadar vakit geçiyor. sabah5te kalkmam lazım normal mesaiye yetişmek için, maalesef ben gececi bir insanım 5te de kalkamam benim için mümkün değil.
neyse ben evden çalışıyorum
çok asosyal ama evlenip, arkadaş çevresi edinip bunu da düşünebilir mesela
Genişletmek için tıkla...
Bizim burda 62 yaşa kadar meslekte olduğumu hayal edemedim bile😄 17 yaşından beri çalışıyorum okurkende çalıştım(üniversite), çalışırkende okudum (memuriyet). Bi noktada insan rahatlamalı haklarını almalı ya, mesela bize doğru düzgün yıpranma payı verseler kademeli emeklilik getirseler yani seçenekler olsa en azından çalışanlar motive olacak.
Bi çalışma arkadaşımız “nereye kadar gidicek böyle çok sıkıldım emekli olsam ya”diye serzenişte bulunduktan bir gün sonra iş kazası sonucu malulen emekli oldu. Şikayette etmemek lazım. Sağlık olsunda çalışalım
 
piraye .!.:
Aynı ben😂 ilk 10 yıl çok sorguladım, ikinci 10 yıl çocuk masrafı son derece motive (🥴) ediciydi , üçüncü 10 yıl bitmek üzere , her sabah " emeklilige az kaldı yav, ha gayret " diyip kalkıyorum yataktan 😂
Genişletmek için tıkla...
Maşallah size, ben yaklaşık 27 yılda bırakmış oldum emeklilik ile..Bazen çok mutlu çalıştım bazen çok mutsuz. Bazen iş arkadaşlarımı çok sevdim bazen toksik insanlarla uğraşmak zorunda kaldım. Ama kurumsal yer olduğu için bazen benim birimim bazen onların birimi değişti, sirkülasyonu yoğun bir meslekti, o değişiklikler iyi geldi .İşimi yaptım ama işte bile mümkün mertebe iyi vakit geçirmeye odaklı oldum hep. Sevdiğim işi yapamadım ama yaptığım işi sevmeye odaklandım, iyi yanlarını, avantajlarını görmeye çalıştım. Yani kendime hep motivasyonlar yarattım, başka türlüsü zor olurdu.
 
Belki çalışmayı çok seviyosundur ama mental olarak kendini çok tüketiyosundur. Bu yüzden toparlanman zor oluyodur ve zamanla severek yaptığın şeyler sana sıradan geliyodur.
 
evlenince erkeğin tabi ki yeri geldiğinde ev geçimini tek başına sırtlayabilecek gücünün olması iyi olur, bir avantajdır ama her insan bir bireydir
insan maddi özgürlüğünü (ki ben bu durumda buna maddi esaret diyorum) bir erkeğin eline bırakması fikri bana korkunç geliyor
dünyanın bin türlü hali var, adam ölse, hastalansa veya tak diye seni boşasa dımdızlak ortada kalıyorsun
maddi özgürlük çok önemlidir ve kadınız diye bundan muaf değiliz
diğer türlü olan durumu düpedüz muhtaçlık olarak görüyorum
o nedenle insan her şeyden önce maddi özgürlüğünü düşünerek çalışma hayatında motive olmaya bakacak
kimsenin işi dört dörtlük değil, maaşlar da iyice kuş oldu bu ülkede ama en azından kimseye muhtaç olmadan paramı kazanabiliyorum şeklinde bakarsanız olaya, belki bu motivasyon olur
 
niamh12 .!.:
Herkese merhaba.

Noel/Yeni yıl derken 2 haftalık bir tatil almıştım. Tatil sonrası işe dönüş bunalımı yaşıyorum.

Ben çalışmayı hiç sevmiyorum ve çalışmak istemiyorum. Anam babam zengin değil ya da hayatımdaki kişinin ilerde evlensek tek başına ev geçindirecek bir geliri yok.

Türkiye’de en iyi denen üniversitede çok iyi bir bölüm okudum. Girdiğim işlerde 1 yıldan fazla dayanamayıp çıktım. Sonra yüksek lisans için başka bir ülkeye burs kazanarak geldim. O ara çok iyi geldi çalışmamak okul bahanesiyle. Sonra mezun olunca tekrar işe girmek zorunda kaldım. Güya başlarken hayalimdeki iş falan diyordum yine 1 yılın sonunda yaptığım alanı çok çok sevsem de hiç çalışasım gelmiyor. Hayatımız boyunca her hafta 40 saati para karşılığı bir yere bağışlamak bana korkunç bir fikir gibi geliyor.

Her pazar günü stresle geçiyor. Yarın iş olduğunu bildiğim için karnım ağrıyor. Sorun işlerde değil bende, bunu biliyorum. Ben komple çalışmak olgusunu sevmiyorum. Daha 30 yaşında bile değilim ve emekliliği hayal ediyorum sürekli.

Toplantılar, ofis ortamı, evden çalışırken o gün verimsiz geçtiyse verdiği vicdan azabı . Bu arada performans değerlendirmelerimde genelde olumlu yorum alıyorum yöneticilerimden. Sadece daha fazla sorumluluk almam gerektiğini ve sorumluluk için gönüllü olmadığımı söylüyorlar. Ama senden memnunuz diyorlar çünkü kendimi zorluyorum iş verildiğinde iyi iş çıkarmak için. Ama içten içe de kaç yıl daha böyle geçecek düşüncesinin verdiği bir mutsuzluk hakim. Annemle babam her gün yıllarca nasıl işe gittiler bir gram söylenmeden şoke oluyorum.
Genişletmek için tıkla...
Kendinizce cok iyi bir bolum okumaniz isinizi cok seveceginiz anlamina gelmez. Belki de farkinda olmadan ofis ortami sıkıyordur cok farkli sektorler var butun dunya ofiste masa basi calismiyor. Proje yapanlar var muhendis olup arazide gezenler var saglik alani zaten kendi icinde bambaska. Ticarete atilabilirsiniz ileride. Toplanti ofis deyince bana da afakanlar basar cunku. Bu calismayi sevmemekten ziyade calisma alanini stilini sevmemek olabilir
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back