aynen katılıyorum ,seni sevmeyeni sevmeyeceksin, sana acımayana acımayacaksın. sana gelmeyene gitmeyeceksin kimseye de eyvallah etmeyeceksin hayatta. hele vicdan.... aman aman... en güçlü silah. en kolay ve kesin sonuç veren sömürü yöntemi.
34 yasındayım. Senlerce görmek istemedim bende senin gibi kabullenmekte zorlandım. Yine aradım yine konusştum, yine paylaştım. Derken birgün fark ettim. yani kafama dank etti.
Nikah günü ağlattı.
Ameliyat oldum gelmedi.
Hayatım boyunca sevmedi.
Evden kovuldum defalarca. Netten tanıştıgım biriyle yaptım ilk evliliğimi sırf evden kovulduğum için defalarca.
Bir kere bile kızımm diye sarılmadı içtenlikte.. Neden? İstenmeyen gebelik. Hemde 2. kız çocuk. Hayatım boyunca dışlandım. Çocuk yaşta intihar denemeleirm oldu. Mutluluğu hep dısarda kendimdne büyük insnalarda aradım. Ailesi olanlara imrendim. İçim ezildi hep.
2. evlilğimi yaptım kısa bir süre önce ve dönüm noktası oldu hayatımda. Beni üzen, mutsuz eden insanları hayatımdna çıkartmaya karar verdim. Artık çarpıntı yok, mutsuzluk yok, negatif enerji yok çünkü sadece sevdiğim, görmekten haz duyduğum insanlarla görüşüyorum. Akraba diye kimse kimseyle görüşmek zorunda değil. Anne en temel sevgidir. Varlığı güç verir. Yokluğunu kabullenmemiz zaman alır. Seneler alır. Benim de hayatımdna senelerim gitti. Ne zamanki "yok" varsaydım rahatladım. Huzura erdim. Zaten hiç olamdıki hayatımda. Onunla ilgili birtek iyi anım yok..
evet haklısın anneme o zaman milletin içinde bişey demedim çünkü annem anlıyacak bi insan değil
sonradan yaptığının ayıp olduğunu anlatmak istedim anlamıyo
anneme kendi doğru bildikleri doğrudur kimse fikrini değiştiremez
efendim eskiden annesinin yanında masaya ble oturamazmış annem
oturamazdında iyimi oldu
fakat ablamın 2 kızına o kadar düşkünki
onlara hiç bişey diyemiyo onlar küçükmüş
hep böyle oldu zaten onlar küçük senin oğlun büyük
anneme ne zaman gitsem kavgayla döndüm hep
hep sabretttim düzelir anlar yaptığı hatayı diye
yok anlamıyo
artık kendimi kimseye ezdirmeye niyetim yok
evet üzülüyorum annem sonuçta fakat annemde olsa bana bunları yapmaya hakkı yok
bence ben annemden uzak durarak en iyisini yapıyorum
sanırım alışıyorum artık annesiz olmaya
benim gibi bi insanı bu raddeye getirdiya helal olsun diyorum başkada bişey demiyorum
evet canım. yeterki sağlık olsun. inan her şey gelir herşey geçer.
kocanla çocuğunla huzurun yerinde olsun. bak kendi hayatına.
annenle ilişkini de içinden geldiği gibi sen ayarla ama kendini kullandırtmadan. kopacağı varsa zamanı geldiğinde sen istemesen de kopar zaten.
ileride sorunların şekli ve boyutu değişecektir. mesafeyi uzak tut ki eşine yansımasın olaylar huzurunuz kaçmasın.
bir de şunu hatırlatayım, sen kendini geri çekince şaşıracak ve durumu alıştığı şekle geri döndürmek için hastalık numaraları yapacaktır bence. gerçek olmadığı sürece itibar etme.
onlar senden çekinsin. duruşunu bozma ki senin yetişkin ve güçlü bir kadın olduğunu görsünler ve senle oynayamasınlar artık.
bu ilişkinin kontrolü senin elinde olsun.
sevgiler
yazdıklarını okuyunca içim titredi tüylerim diken diken oldu
Boşuna demiyorlar doğurmakla ana olunmuyor diyee
Çok üzüldüm canım
Allah sana da evlat vermiş ne kadar güzel dilerim yuvanda mutlu huzurlu olursun
Çok çok üzüldüm durumunuza,baştan sonra hayretler içinde okudum tüm bunları..bir anne nasıl bu kadar gaddar olabilir,öyle annenin nasıl böyle sağlam karakterli bir kızı olabilir..sizi gerçekten tebrik ediyorum dimdik duruşunuz için..Anneniz bilinç altında sizi hep,eşinden ayırılmasına sebep olarak görmüş olabilir,bu durum onu daha çok uzaklaştırmıştır..Keşke psikolojik destek alabilseydi.Onun hayatı da kolay değilmiş ama ne olursa olsun,böyle annelik olmaz,bir evlada bu kadar zulüm edilmez..Umarım günün birinde anneniz hatasını anlar ve her şey düzelir ..
bu bayrama da hazırlıklı ol hayatım.
bu eşinden ayırma çabası ve arzusu nedir allah aşkına.
benimkiler de az uğraşmadılar. herkesi de alet ettiler.
asıl şu insanların gerzekalılığına deli oluyorum.
benim kocamla bir sorunum yok biz mutluyuz diyorum. yahu kimse anlamıyor ya..
neler anlatıyorlarsa elaleme inandıramıyorum.
ben alıştım ama. kimsenin ne düşündüğü umurumda değil.
hele burda yazılanları okudukça çok çok az bile tepki göstermişim diyorum.
benim başıma gelenleri yazsam herkesin dudağı uçuklar herhalde.
sessiz kaldıkça haklı çıkıyorlar hep.
bir gelişme olursa yaz olurmu
ben de annemin benimle ne derdi olduğunu inan hala çözemedim.
neden bu kadar nefret etti benden bilmiyorum.
sen anlattıkça fazla iyi olmanın karşı tarafın sinirine dokunduğunu düşünmeye başladım.
bana yapılan o kadar haksızlıktan sonra bile annem kardeşim diye anne kardeş ilişkisini hep hiçbişey olmamış gibi sürdürdüm.
şimdi düşünüyorum bunu neden yaptım diye. çocukluktan hatta bebeklikten gelen anne ihtiyacı, daha sonrasında sevilmeyen evlet olmayı hazmedememe bile bile inkar etme,
ve böyle bir anne ve kardeşim olduğundan duyulan utanç yüzünden herşeyi örtpas etme duygusu sanırım. ama en önemlisi de korku tabiki... bunca zaman sessiz kalmama neden oldu.
şu an senin de yaşadığın duyguların temelinde de korku var değil mi.
en başta kaybetme korkusu. annesiz kardeşsiz kalma korkusu. onlarsız nasıl bir hayatın olacağını, seçtiğin yolun nereye varacağını bilmiyorsun,
önündeki bu dipsiz karanlığın korkusu. onlara bişey olursa sana ihtiyaçları olursa bunca şeyden sonra gitsen kendi gururunu kaybetme, gitmesen sonrasında içini acıtacak olan vicdanının korkusu.
gittiğinde gene bir oyunun içinde bulursan kendini aslında sana ihtiyaçları olmadığını görürsen, hala akıllanmamış olduğun için, acizliğini ve güçsüzlüğünü bir kez daha onlara segilediğin için, onlar bunun tadını çıkartıken kandine duyacağın öfkenin korkusu. vs. vs.
çok karmaşık duygular bunlar.
bir tarafın acı çeker engel olamazsın. yaşananların seni bu noktaya getirdiğini bilirsin ve başa dönmek istemezsin. istesende dönemezsin.
en azından benim için böyle.
geri dönüşü yok.
ben bütün ilişkimi tamamen kestim.
asla benim tercihim değildi.
bütün hayatımı düşünüyorum neler yaşadığımı, çocukluğumu, annemin gözünün içine bakardım sevsin beni diye. ama onun bana bakışlarında hep nefret vardı. sanki çok iğrenç bişey görmüş de tiksinmiş gibi bir yüz ifadesiyle ya da sinirden delirmiş ama patlamamak için kendini zor tutan biri gibi bakardı bana.
her an patlamaya hazır bomba gibiydi hep korktum ben ondan. yeterki bağırmasın kızmasın diye tıs pıs bir çocuk oldum. daha de sinir oldu bana
o günleri, içimde yaşadığım fırtınaları hatırladıkça, inan çocuk halimi kucağıma alıp sevesim geliyor.
bi de bütün bunların üstüne hep başkalarının çocuklarıyla mukayese edilmek var. bu mukayese ömür boyu sürdü. beni hem kendime hem başkalarına karşı küçük düşürmek. nasıl bir ego tatminidir bu anlayamıyorum.
bir gün üniversite yıllarımda X adlı bir arkadaşımın yanında bana 'sen X ' in ayağının tırnağının tozu bile olamazsın' demişti. arkadaşım da ben de donduk kaldık.
herşeyi anlatmanın imkanı yok ne yazık ki
yıllar geçti hiç bir şey değişmedi. her tatilde yanlarına gidişimde bazen sözleriye bazen tavırlarıyla neden geldin defol git der gibiydi. hiç memnun olmadı gidişlerimden. bazen suratıma bile bakmazdı. ne eşekmişim. yahu bu kadar şeye rağmen rest çekip dönüp arkamı gidemedim. için için salak gibi kendimi yedim durdum. sonuç hiiiç kendi değerimden kaybettim durmadan. daha da değersizleştim. daha da aptal zannedildim. adam yerine konulmadım. hep ne yapsak yutar bu dedirttim. ben dedirttim ama bütün kabahat bende aslında.
en nihayet geldik zurnanın zırt dediği yere. işte o an gelmeden film kopmuyormuş.
şimdi anlatamayacağım ama hayatımı kabusa çevirdiken sonra benim için bitti artık.
üstümden yük kalktı.
annen direk kendisi aramasa da başka birine aratabilir seni. kolay vazgeçmeyecektir. senin ne hissettiğini çok iyi anlıyorum
belki tamamen kopma noktasında değilsinizdir.
çünkü benim yaşadığım son olay senin anlattığından çooook daha büyüktü.
sen tamamen hayatından çıkartmayabilirsin belki.
zaten benim gibi değilmişsin sessiz kalmamışsın. haklı olduğun için bundan sonra sesini daha da çıkartabilir ve ilişkinizi istediğin şekle sokabilirsin.
onların senden çekindiği dikkatli davrandığı bir şekle yani. içinde kalan herşeyi patır kütür bağıra çağıra söyle ararlarsa. yık ortalığı. herşeyi yüzüne vur. çocuğuna yaptıklarını özellikle.
kocana senin için ettiği lafı vur yüzüne ne biçim anasın sen be ne biçim bi insansın de.
gene de aramaya devam ederse onlar seni alttan almaya başlayacaktır. sen ne kadar haklı ve baskın olursan onlar o kadar geri çekilir. ama gene alttan almaz da kendini haklı bulup çatışmaya girerse yapacağın bişey kalmamış olur.
biraz da böyle mücadele et bakalım. seni kaybedip kaybetmemek umurlarında mı yoksa hep kazanan taraf olmak senin üstünda saltanat kurmak derdinde mi bi görmüş olursun.
tamda senin dediğin gibi oldu
hiç beklemediğim bi anda hemde
temizlik yapıyodum tel çaldı numaraya bakmadan açtım
abla dedi kardeşimmiş arayan
nasılsın falan işte benimle neden konuşmuyosun dedi
bayramda gelmicekmisin dedi
bende gelmicem dedim
annemin ne kadar üzüldüğünü bilmiyosun ama dedi
bende ben bu yaptıklarınızı hak ettimmi
dedim
annemin yaptıklarını bilmiyomusun dedim
kesin annem yanındaydı olsun abla sen gene gel senin gelmen lazım falan dedi işte
neyse ben sizinle artık görüşmüyorum beni aramayın dedim
seninde düğününede gelmicem dedim
artık diğer ablalarından bekle ablalığı dedim
sanırım annem hala hatasını anlamamış
kendini haklı görüyo galiba
bilemiyorum kafam çok karışık
kalbim bayramda git barış fakat eskisi gibi olma mesafeli ol artık diyo
beynimde yeter seni bu kadar aptal yerine koyduklarını seni biraz daha özlesin kendisi arayana kadarda sakın gitme diyo
eşimle konuştum
senin annen ben sana görüşme demem genede annendir dedi
ama ben kesinlikle barışmıcam diyo
eşime çok ağır ithamda bulundu annem burda yazmak istemiyorum ama çok ağır şeyler söyledi
eşim diyoki yaa düşünüyorum bu gün böyle deyip yuvamı yıkmaya çalışan biri yarın neler yapar en iyisi uzakta durmak
ya sen o gün annenin lafını dinleseydin bende olayı daha çok ciddiye alsaydım
boşanma sebebimiz olucaktı diyo
böyle yapan biriyle görüşmek istemiyorum
sen biliyosun benim annem yok diye senin anneni annemden ayırmıyodum ama böyle davranması olmadı diyo eşim
bilemiyorum kafam çok karışık
onun anne olması bize her istediğini yapabileceği anlamına gelmiyoki
dün o kadar moralim bozulduki
keşke aramasalardı