Annem hep beni dışladı,ablama daha yakın oldu

Es_Ra_ .!.:

Neden boyle oluyor anliyamiyorum!

Neden??? anne ne yaparsa yapsin neden hep onun yeri ayri???

Ne olursa olsun biz onlarin yavrulari degilmiyiz? neden oncelikleri baska oluyor?

Anne dedigin zaman neden kimse cevap vermiyor? neden sadece goz yaslari akiyor?

ALLAH yardimcimiz olsun canim seni cok iyi anliyorum bende dusuk yaptimm 4 ay once ve benimm bebegim 2,5 senedir olmuyordu ne zorluklarla hamile kalmistim... Ben dusuk yaptikdan bir hafta sonra annem 3 aylik tatile cikti sanki dusuk yapmami bekler gibi!!!

Daha neler neler... Bos ver canim onlar iyi olsun bize yeter.

Biz iyi kotu ayakta duruyoruz onlar cagirsa yine gideriz elimizden geleni yapariz!

Onlar varsin yapmasin ama canlari hep sagolsun!

Genişletmek için tıkla...

annemin yeri ayrı tabiki o yüzden kendimden bu kadar taviz verdim yıllarca
annemin yaptığının çeyreğini bi başkası yapsa şimdiye kadar çoktaann silmiştim
fakat anne ayrı bişey böyle yapması o kadar canımı acıtıyoki bilemezsin
tamam yeter artık bana yaptıklartı diyorum
sonrada içim yanmaya başlıyo neden anne neden diyorum suçum neydi benim

bana gelmiyodu uzun zamandır hep ben gidiyorum hasta olsa koşuyorum bi günü olsa sohbeti olsa koşuyorum
yemeğini yapıyorum hizmetini görüyorum
anne sende gel bize hiç bişey yapma baş köşede otur sana hizmet edelim diyorum sen geliyosun bana ne gerek var diyo
ben evimde bi büyük görmek istiyorum gel ne olur diyorum

bi gün bana dediki:kızım sohbet hocasına sordum anne çocuğunun evine gitmek zorunda değilmiş ama çocuğu annesine gelmek zorundaymış bak beni beklememeniz gerekiyomuş
fakat bana gelmek için yaşlı hasta olan anam
2 tane torununu büyüttü ve hala büyütüyo yıllardır
saatlerce uzaktaki benden gizli aldıkları yazlıklarına gidiyorlar düşünün yazlık almışlar bana söylemiyolar banane senin malın senindir napcam eviniimi alıcam elinden
maksatlarını hala anlamış değilim
ankaraya gidiyo baş hocaları orda diye
camilere gidiyo sabah çıkıp akşam geliyo
ve bütün bunları yaparken sağlıklı genç
ama ben ne zaman gel desem yaşlı annenden ne istiyosun sen gel diyo hep
ayrıca bi gün gene sohbeti olduğu zamna yemek yapmak ve hizmet etmek için gittiğimde o hocaya çok kızgındım ne demek anne çocuğuna gitmez
hesap sormak istiyodum bana mantıklı bi cevap vermeliydi hoca
anne bu hocamıydı sana bunları diyen bakim hangi mantıkla söylemiş bu sözleri dedim

annem ne dese beğenirsiz
ben şaka yapmıştım sana öyle bişeydemedi sakın hocaya bişey sorma
başımdan aşşağı kaynar sular dökülmüştü
ne yalanmı söyledin bana
yani bana gelmemek için dinimizi bile kullanmaktan çekinmedin öylemi
inanın hiç bir şey söyleyemedim anneme

daha ne haksızlıkları var bi bilseniz

sürekli neden anne neden diye kendime soruşar soruyorum

1 hafta sonra ameliyat olcam bilsede gelmezdi ama en azından helalliğini almak isterdim
ama artık olmaz kesinlikle annemle görüşmücem bi daha

Lolo .!.:

annemin yeri ayrı tabiki o yüzden kendimden bu kadar taviz verdim yıllarca
annemin yaptığının çeyreğini bi başkası yapsa şimdiye kadar çoktaann silmiştim
fakat anne ayrı bişey böyle yapması o kadar canımı acıtıyoki bilemezsin
tamam yeter artık bana yaptıklartı diyorum
sonrada içim yanmaya başlıyo neden anne neden diyorum suçum neydi benim

bana gelmiyodu uzun zamandır hep ben gidiyorum hasta olsa koşuyorum bi günü olsa sohbeti olsa koşuyorum
yemeğini yapıyorum hizmetini görüyorum
anne sende gel bize hiç bişey yapma baş köşede otur sana hizmet edelim diyorum sen geliyosun bana ne gerek var diyo
ben evimde bi büyük görmek istiyorum gel ne olur diyorum

bi gün bana dediki:kızım sohbet hocasına sordum anne çocuğunun evine gitmek zorunda değilmiş ama çocuğu annesine gelmek zorundaymış bak beni beklememeniz gerekiyomuş
fakat bana gelmek için yaşlı hasta olan anam
2 tane torununu büyüttü ve hala büyütüyo yıllardır
saatlerce uzaktaki benden gizli aldıkları yazlıklarına gidiyorlar düşünün yazlık almışlar bana söylemiyolar banane senin malın senindir napcam eviniimi alıcam elinden
maksatlarını hala anlamış değilim
ankaraya gidiyo baş hocaları orda diye
camilere gidiyo sabah çıkıp akşam geliyo
ve bütün bunları yaparken sağlıklı genç
ama ben ne zaman gel desem yaşlı annenden ne istiyosun sen gel diyo hep
ayrıca bi gün gene sohbeti olduğu zamna yemek yapmak ve hizmet etmek için gittiğimde o hocaya çok kızgındım ne demek anne çocuğuna gitmez
hesap sormak istiyodum bana mantıklı bi cevap vermeliydi hoca
anne bu hocamıydı sana bunları diyen bakim hangi mantıkla söylemiş bu sözleri dedim

annem ne dese beğenirsiz
ben şaka yapmıştım sana öyle bişeydemedi sakın hocaya bişey sorma
başımdan aşşağı kaynar sular dökülmüştü
ne yalanmı söyledin bana
yani bana gelmemek için dinimizi bile kullanmaktan çekinmedin öylemi
inanın hiç bir şey söyleyemedim anneme

daha ne haksızlıkları var bi bilseniz

sürekli neden anne neden diye kendime soruşar soruyorum

1 hafta sonra ameliyat olcam bilsede gelmezdi ama en azından helalliğini almak isterdim
ama artık olmaz kesinlikle annemle görüşmücem bi daha

Genişletmek için tıkla...

Canimm benim cok enteresan gercekten yani sanki zorla sogutmak ister gibi.

Anlam veremedim gercekten... Seni iyi kotu anliyorum cunku benim annemde iyidir hostur ama bazen onceliklerini bilemiyor ve bu beni asiri derecede yipratiyor ama senin annene pes dedim dogrusu! yani bu kadar olur!!!

Aslinda inancli bir bayana benziyor asla bizim dinimiz boyle seyler emretmez!

Dini bir kenara koy asla ve asla bir ananin yapacagi seyler degil bunlar!

Annenle oturup konussan butun bunlari ne kadar aci cektigini anlatsan ise yaramaz mi?

Bence boyle bitmesin bak azimle yillardir dayanmissin 16 yillik evlisin az uz degil... Yillarin adi var hesabi yok!

Birazcik daha sabret sonradan vicdan azabi cekmekten iyidir benim en korktugum seydir bu!

Yarin birsey olsa dil yarasi cekmekten onun en kotu halini bile ozlemekten cok korkuyorum.... ALLAH korusun vicdan azabi insani son nefesine kadar kemirir.

Annene evlatlik gorevini yapmak zorundasin canim iyi kotu baska care yok maalesef! sonradan keske diyecegine huzurlu yasarsin.

Esinle oglunla mutlu bir hayat seni bekliyor insaALLAH canim. Keske annende her daim yaninda olsaydi ama buda senin imtihanin demek ki insaALLAH sabrinin sonu selamet olucak.

Annene mektup yazmayi dene veya bu derdini ablanla paylas olmaz mi?

Sakin burdan soylemesi kolay gibilerine dusunme benim amacim azda olsa yarana merhem olucak bir care uretmek.

Ameliyatin icinde seni cok iyi anliyorum, bir ananin en cok arandigi zamanlardan biri ama dedim yaa onlari cani sagolsun elden birsey gelmiyor.

Simdiden gecmis olsun insaALLAH sagligina tez zamanda kavusursun, dunden beri aklimdasin...

Yavrunla (yavrularinla) ve esinle mutluluk dolu huzur dolu bereketli bi omur diliyorum sizlere. Uzulme diyecem ama nafile biliyorum.

Opuyorum seni.

Benim yavrum da hiç olmaması gelmemesi gereken bir zamanda gelen, geliş haberini aldığımda hiç sevinemediğim bir kaza bebeği.
Şimdi o birkaç ayın acısını atamıyorum içimden. Bu vicdan azabı ömrümün sonuna kadar kalacak içimde. Nasıl ben istemedim bu bebeği de öyle suçluyorum ki kendimi.
İyi ki gelmiş diyorum şimdi. Onu da ablasını da çok seviyorum.
Herkes anne olamıyor demek ki.
Anneniz çok büyük bir yanlışın içinde.
Ve eminim annenizin başına birşey gelse ilk önce siz koşarsınız.
Bu adaletsizliğin vebalini ödemesi de en çok sizi üzer sanırım.

Yalnız değilsin. Bende benzer şeyler yasadım. Bende istenmeyen çocuk olarak doğmuşum. hiç sevilmedim. hep dışlandım. Mutluluğu kendi kurduğum ailemde buldum. Maalesef her anne çocugunu sevmiyor. Ben artık umursamıyorum. Beklentim yok. Böylelikle üzülmüyorum artık. o kim ki..Hayatımın hiçbir aşamasında yanımda olmadı. Bir kere bile içten seni seviyorum demedi. Sarılmadı. Boşver. Madem böyle işte böyle. Görüşmüyorum bayramlar hariç. Uzağım ve mutluyum. Beni üzmesinede fırsat vermiyorum uzak durarak..

yazdıklarına şaştım kaldım bir anne nasıl bu kadar evladını dışlayabilir ki.nasıl bu kadar bariz bir şekilde evlat ayırımı yapabilir ki
üzülme desemde boş üzüleceksin biliyorum ama neyseki kendi aileni kurmuşsun sende anne olmuşsun.eşinle çocuğunla mutlu olmaya çalış canım.annende olsa niye neden böyle diye çok düşünüp kendini yıpratma.belki birgün o da hatasını anlar

Mihriban .!.:

yazdıklarına şaştım kaldım bir anne nasıl bu kadar evladını dışlayabilir ki.nasıl bu kadar bariz bir şekilde evlat ayırımı yapabilir ki
üzülme desemde boş üzüleceksin biliyorum ama neyseki kendi aileni kurmuşsun sende anne olmuşsun.eşinle çocuğunla mutlu olmaya çalış canım.annende olsa niye neden böyle diye çok düşünüp kendini yıpratma.belki birgün o da hatasını anlar

Genişletmek için tıkla...

hatasını anlamaz malesef

annemin bakış açısı düzdür
ona birşey doğruysa yanlışta olsa kimse düşüncesini değiştiremez

annem istiyoki ben hep ona koşim her işini yapim her ihtiyacında yanında olim
ama o yapmak zorunda değil bunları ben zorunluyum

bana diyoki filanca gün sohbetim var gelip yemeğimi yapıp hizmetimi görmelisin mecbursun

yaa benimde sonuçta kendi sorumluluklarım var her istediğinde ha deyince koşamamki
gerçi eskiden koşuyodum artık koşamam

allah korusun hastalık hariç görüşmek istemiyorum anemle

Mihriban .!.:

yazdıklarına şaştım kaldım bir anne nasıl bu kadar evladını dışlayabilir ki.nasıl bu kadar bariz bir şekilde evlat ayırımı yapabilir ki
üzülme desemde boş üzüleceksin biliyorum ama neyseki kendi aileni kurmuşsun sende anne olmuşsun.eşinle çocuğunla mutlu olmaya çalış canım.annende olsa niye neden böyle diye çok düşünüp kendini yıpratma.belki birgün o da hatasını anlar

Genişletmek için tıkla...

ah canım bunlar ne ki daha bir sürü şey var

bi gün bayramdı annemdeydim akrabalarımız gelicez diye haber verdiler
bende bi gece önceden gitmiştim anneme

kurban bayramıydı ellerim parçalana kadar annemle beraber kestkleri kurbanı parçaladık saatlerce
sonra yemek yaptım falan neye
sabah misafir gelcek ben tek başıma başaramam gitme dedi

bende zaten 1 günür annemdeydim evime gitmem gerekiyodu
neyse yemeğinizi yaparım misafirlere hoş geldin der giderim dedim
aslında kızdıda sadece söylendi bana

neyse bir kaç çeşit yemek yaptım evi temizledim

misafirler geldi
ikram çay falan derken yemek hazırladım
oğlumda açtı anne annemin etinden istiyorum dedi
yemeğini ye gidelim dedim oğluma
masada herkeze yetecek kadar yer vardı
oğlumda bi sandalyeye oturdu
misafirlerin bir kısmı masada bir kısmı daha gelmemişti
misafir diyorum ama akraba yani dayım yiğenlerim eşleri çocukları falan
ben acele ediyodum yemek yemicektim oğlum yesinde gidelim diye bekliyodum
oğlum masaya oturmuştu bi anda annem oğluma bağırdı sen niye burda oturuyosun diye kalk bakim misafirler otusun diye bağırdı
oğlum o kadar üzüldüki
ağzına bir lokma yemek atamadan kalktı masadan gözleri dolmuştu yavrumun
sonra bağırarak söylenmeye başladı
hiç terbiye vermiyosunki çocuğuna misafir var evde oturmuş masaya bu nasıl çocuk yetiştirmek
ne terbiyesiz yetiştirmişsin ayıp falan filan bir sürü laf söyledi
bende anneme uymamak için zaten yolumda uzundu
tamam anne dedim hemen hızlı bi şekilde çocuğumu aldım çıktım evden
eve geldiğimizde babası mis gibi tas kebap yapmıştı oğluma yedik yemeğimizi

annem aradı ben hatasını anlamıştır die düşünürken

bana bağırmaya başladı telefonda
bak ben seni uyarıyorum çocuk yetiştirmesini bilmiyosun sen çocuğuna terbiye ver ne demek misafirden önce masaya oturmak ne büyük terbiyesizlik bu
nebçim yetiştirmişsin çocuğu ayıp diye bana bağırdı

bende anneme kızıp telefonu kapattım
bir lokma eti çocuğumun boğazında bıraktıya ne denirki


anneme ne zaman gittiysem hep ağlayarak döndüm evime
annem bana zarar vermeye başlamıştı artık
son damlayıda damlatınca ipler tamamen koptu

şimdi çok üzülüyorum bu duruma fakat
annemle küs değilken beni daha çok yaralıyodu

lale247 .!.:

Yalnız değilsin. Bende benzer şeyler yasadım. Bende istenmeyen çocuk olarak doğmuşum. hiç sevilmedim. hep dışlandım. Mutluluğu kendi kurduğum ailemde buldum. Maalesef her anne çocugunu sevmiyor. Ben artık umursamıyorum. Beklentim yok. Böylelikle üzülmüyorum artık. o kim ki..Hayatımın hiçbir aşamasında yanımda olmadı. Bir kere bile içten seni seviyorum demedi. Sarılmadı. Boşver. Madem böyle işte böyle. Görüşmüyorum bayramlar hariç. Uzağım ve mutluyum. Beni üzmesinede fırsat vermiyorum uzak durarak..

Genişletmek için tıkla...

bende şu an aynı durumdayım

uzakta olmak görüşmemek birbirimizi kırmaktan daha iyi bence

fakat içim anlamıyo bunu

ne istedimki ben
annem evime gelsin ben ona hizmet edim
çocuğum başkalarına değilde benim anneme anneanne desin istedim ama olmadı
çok şey istedim galiba

EBRU 72 .!.:

Benim yavrum da hiç olmaması gelmemesi gereken bir zamanda gelen, geliş haberini aldığımda hiç sevinemediğim bir kaza bebeği.
Şimdi o birkaç ayın acısını atamıyorum içimden. Bu vicdan azabı ömrümün sonuna kadar kalacak içimde. Nasıl ben istemedim bu bebeği de öyle suçluyorum ki kendimi.
İyi ki gelmiş diyorum şimdi. Onu da ablasını da çok seviyorum.
Herkes anne olamıyor demek ki.
Anneniz çok büyük bir yanlışın içinde.
Ve eminim annenizin başına birşey gelse ilk önce siz koşarsınız.
Bu adaletsizliğin vebalini ödemesi de en çok sizi üzer sanırım.

Genişletmek için tıkla...

evet ben koşarım malesef

ben istenmeyendim çünkü babam bizi terk etmişti annem çok seviyodu o adamı
ve bu terk edilişi kabullenemedi
içinde bir yerlerde hala o adamı seviyordu
ve o sevgiyide babasına benzeyen kızında buldu

ben ablamdan farklıyım

hiç bir şeyimi annemle paylaşmam bütün sıkıntılarımı içimde yaşarım
annem hep nasılsın dese iyiyim derim
annem hep bana sen kapalı kutusun derdi
naim ben böyleyim hala aynıyım

Es_Ra_ .!.:

Canimm benim cok enteresan gercekten yani sanki zorla sogutmak ister gibi.

Anlam veremedim gercekten... Seni iyi kotu anliyorum cunku benim annemde iyidir hostur ama bazen onceliklerini bilemiyor ve bu beni asiri derecede yipratiyor ama senin annene pes dedim dogrusu! yani bu kadar olur!!!

Aslinda inancli bir bayana benziyor asla bizim dinimiz boyle seyler emretmez!

Dini bir kenara koy asla ve asla bir ananin yapacagi seyler degil bunlar!

Annenle oturup konussan butun bunlari ne kadar aci cektigini anlatsan ise yaramaz mi?

Bence boyle bitmesin bak azimle yillardir dayanmissin 16 yillik evlisin az uz degil... Yillarin adi var hesabi yok!

Birazcik daha sabret sonradan vicdan azabi cekmekten iyidir benim en korktugum seydir bu!

Yarin birsey olsa dil yarasi cekmekten onun en kotu halini bile ozlemekten cok korkuyorum.... ALLAH korusun vicdan azabi insani son nefesine kadar kemirir.

Annene evlatlik gorevini yapmak zorundasin canim iyi kotu baska care yok maalesef! sonradan keske diyecegine huzurlu yasarsin.

Esinle oglunla mutlu bir hayat seni bekliyor insaALLAH canim. Keske annende her daim yaninda olsaydi ama buda senin imtihanin demek ki insaALLAH sabrinin sonu selamet olucak.

Annene mektup yazmayi dene veya bu derdini ablanla paylas olmaz mi?

Sakin burdan soylemesi kolay gibilerine dusunme benim amacim azda olsa yarana merhem olucak bir care uretmek.

Ameliyatin icinde seni cok iyi anliyorum, bir ananin en cok arandigi zamanlardan biri ama dedim yaa onlari cani sagolsun elden birsey gelmiyor.

Simdiden gecmis olsun insaALLAH sagligina tez zamanda kavusursun, dunden beri aklimdasin...

Yavrunla (yavrularinla) ve esinle mutluluk dolu huzur dolu bereketli bi omur diliyorum sizlere. Uzulme diyecem ama nafile biliyorum.

Opuyorum seni.

Genişletmek için tıkla...

zaten benimde tek korktuğum şey ben annemle küsken anneme bişey olursa
fakat yok hayır çok yoruldum artık birbirimizi çok kırmaya başlamıştık en iyisi uzak olmak sanırım

her halukarda acı çekiyorum zaten

tamamen kes ilişkini. seni istemeyeni annen de olsa istemeyeceksin.
anne başka birşey demişsin. anne dediğin de bir kadın. çocuk doğurdu diye adı anne oluyor. doğurunsa kadınlar melek haline mi geliyor.
kadın doğurmadan önce neyse doğurduktan sonra da aynı.
ne bekliyorsun ki bunca şeyden sonra.
ben de neler yaşadım. annen seni sevmiyor bunu kabul et. sen ona yaranmaya çalıştıkça seni daha da ittirecektir.
ona bir şey olursa vicdan azabından sıyır kendini. elbette bir gün olacak. ve sen yanında olmayacaksın. ama bu onun tercihi hatta arzusu hatta vasiyeti bile diyebilirsin kendine.

rouges .!.:

tamamen kes ilişkini. seni istemeyeni annen de olsa istemeyeceksin.
anne başka birşey demişsin. anne dediğin de bir kadın. çocuk doğurdu diye adı anne oluyor. doğurunsa kadınlar melek haline mi geliyor.
kadın doğurmadan önce neyse doğurduktan sonra da aynı.
ne bekliyorsun ki bunca şeyden sonra.
ben de neler yaşadım. annen seni sevmiyor bunu kabul et. sen ona yaranmaya çalıştıkça seni daha da ittirecektir.
ona bir şey olursa vicdan azabından sıyır kendini. elbette bir gün olacak. ve sen yanında olmayacaksın. ama bu onun tercihi hatta arzusu hatta vasiyeti bile diyebilirsin kendine.

Genişletmek için tıkla...

aslında yazdıkların çok ağır olmuş

fakat kızamıyorum sana çünkü haklısın görmek istemediğim fakat aslında bildiğim şeyleri
yazmışsın

kabullenmekten kaçındığım şeyler senin bu yazdıkların

nasıl olurda bi çocuk doğurup
onu dışalayabiliyolar anlayamıyorum
bende anneyim
çocuğum bana ne yaparsa yapsın ben dışlayamam silemem oğlumu

demekki dediğin gibi doğurmak anne olmaya yetmiyormuş

haklısın ağır gelmiştir yazdıklarım.
ama kendi tecrübelerimden biliyorum. (özellikle anne ile ilgili) gerçekler insanın suratına tokat gibi patlamadıkça görmemek için elinden geleni yapıyor. bir sürü bahaneler buluyor.
ben senin geçtiğin aşamalardan geçtiğim için seni çok iyi anlıyorum. ama sen henüz benim geldiğim aşamaya gelmediğin için yazdıklarımı ağır buluyorsun.
senin kafana dank ettirilmeye ihtiyacın var. yoksa hepsini dediğin gibi sen de biliyorsun aslında.
anladığım kadarıyla senin en çok içini kemiren şey ona bir şey olursa ve ben yanında olmazsam endişesi. vicdanından korkuyorsun.
vicdan çok tehlikeli birşeydir. çok dikkat et. izin verdin mi vicdan ömür boyu mahkum eder insanı. vicdanının kullanılmasına izin verme sakın ömür boyu yanarsın. kendi vicdanını kendi terazine göre ayarla. başkalarının sana öğrettiği gibi değil.( yok anne kutsaldır. etle tırnak ayrılır mı, annedir bir gün anlar, anne evladından vazgeçer mi gibi öğretiler)
tekrar ve ısrarla yazıyorum. çünkü kabul edip yüzleşmen ve aşman gereken asıl olay şu ki : bir gün annene birşey olacak ve sen yanında olmayacaksın. ve bu o-nun ter-ci-hi canım.
sen kendin anne olmuşsun. bırak artık kendi hayatına bak. hiç de üzülme. senin gibi çooook insan var.

eklemeden geçemeyeceğim. bırak öz torununu komşunun çocuğu bile hatta hiç tanımadığın bir çocuk bile olsa masaya oyurmuş iki lokma yemek yese ne olur. ne demek azaramak bu nasıl bir rahatsızlık. çocuğun yemek yemesine mi kızdı zannediyorsun sana ve dolayısıyla senin çocuğuna duyduğu rahatsızlığını öyle dışa vurmuş. en çok buna sinirim bozuldu. o çocuk karnını doyururken annenin vicdanı neredeydi acaba. annene üzüleceğine çocuğunun o an ne hissettiğini düşünüp ona üzülsene. bir daha da böyle birşey olura sana tavsiyem annenin yanında çocuğunu sesini yükselterek savun. mutlaka birkaç laf etmelisin. onu savunman çocuk için önemli iz bırakacaktır. olumlu anlamda yani.

rouges .!.:

haklısın ağır gelmiştir yazdıklarım.
ama kendi tecrübelerimden biliyorum. (özellikle anne ile ilgili) gerçekler insanın suratına tokat gibi patlamadıkça görmemek için elinden geleni yapıyor. bir sürü bahaneler buluyor.
ben senin geçtiğin aşamalardan geçtiğim için seni çok iyi anlıyorum. ama sen henüz benim geldiğim aşamaya gelmediğin için yazdıklarımı ağır buluyorsun.
senin kafana dank ettirilmeye ihtiyacın var. yoksa hepsini dediğin gibi sen de biliyorsun aslında.
anladığım kadarıyla senin en çok içini kemiren şey ona bir şey olursa ve ben yanında olmazsam endişesi. vicdanından korkuyorsun.
vicdan çok tehlikeli birşeydir. çok dikkat et. izin verdin mi vicdan ömür boyu mahkum eder insanı. vicdanının kullanılmasına izin verme sakın ömür boyu yanarsın. kendi vicdanını kendi terazine göre ayarla. başkalarının sana öğrettiği gibi değil.( yok anne kutsaldır. etle tırnak ayrılır mı, annedir bir gün anlar, anne evladından vazgeçer mi gibi öğretiler)
tekrar ve ısrarla yazıyorum. çünkü kabul edip yüzleşmen ve aşman gereken asıl olay şu ki : bir gün annene birşey olacak ve sen yanında olmayacaksın. ve bu o-nun ter-ci-hi canım.
sen kendin anne olmuşsun. bırak artık kendi hayatına bak. hiç de üzülme. senin gibi çooook insan var.

Genişletmek için tıkla...

annem bizi hep vicdan yaparak büyüttü
benim babam annem bana hamileyken annemi aldatmış annemde bu duruma dayanamayıp babamı çok sevmesine rağmen ayrılmış

küçüklüğümüzden beri ben size hem anne hem baba oldum
ben sizi ne zoruklarla büyüttüm
bu tarz konuşmalarla büyüttü bizi
biz 4 kız kardeşiz annem benim bi büyüğüm ve benim küçüğüme çok farklı en büyük ablamla bana farklı davranıyo
gerçi en uzak olduğu kişi benim

annem bizi babasız büyüttü fakat öz babasız büyüttü
üvey babamız vardı
küçük kardeşim olana kadar hiç bişey bilmiyodum babalığımda kötü değildi
ne zamanki kardeşim doğdu her şey değişti
az üvey baba dayağı yemedim evden kovulduğum bile çok olmuştur
annem sen evin arkasında dur ben baban uyuyunca haber veririm gelirsin derdi
kar kış hiç farketmez az kapının önlerinde titreyerek annemin babamı ikna edip beni içeri almasını beklemedim

evet asiydim küçükken başıma buuyruktum ablam gibi annemin eteğine yapışmazdım
kendi işimi kendim görürdüm
annem hep çalıştı ablam annemsiz yemek bile yiyemezdi
bense annem beklemezdim hiç bir şey için
açsam yemeğimide yerdim işlerimide yapardım anneme çok düşkün değildim aslında annemi seviyordum fakat
kişilik olarak sevgimi çok göstermem kimseye yalakalık yapamam
ne sevincimi ne üzüntümü kimseyle paylaşmam
halbuki ablam benim tam tersim
ne olursa olsun annemle her şeyini paylaşırdı skiden beri
hala aynı
evinde olan biteni bile aynen olduğu gibi anneme anlatır hep

anneme derdim beni sevmyomusun neden hep ablamla ilgileniyosun diye
annemde ablamın yanına yaklaştığını kendine ihtiyacı olduğunu
benim ise kendisine yaklaşmadığımı kendi başımın çaresine bakabildiğimi söylerdi

hep kendi ayaklarımın üzerinde durdum
1 sınıfta çalışmaya başladım hep yaz tatllerinde çalışıyodum
gerçi anneme yarana bilmek ne mümkün

ben orta okulu 2. sınıftan terk ettim işe girdim
ablam okudu
annem hep ablama her istediğini alırdı ben köpek gibi çalışırdım annem ablama çeşit çeşit kıyafertler alırdı
kendime hiç bişey alamazdım ben

ben bişey istediğimde ablan okuyo onun güzel giyinmesi lazım ablanın girdiği çevre farklı seninki gibi değil dersi hep
düşünüyorumda annem hep ezdi beni yaa

evde yapılacak ağır işleri annemle beraber ben yapardım her yere beni gönderrdi annem
fakat ablam kendi işlerini bile yapmazdı neymiş o okuyomuş
ben okumamışım herşeyi yapmak zorundaymışım

o ana kadar baba bildiği adamın üvey babam olduğunu annemle ablamı konuşurken öğrenmiştim
annem ablamla paylaşıyo ve benim hiç bişeyden haberim yok
odaya girip ne olduğunu sorduğumdada sen bizimi dinliyosun diye tepki göstermişti annem

böyle ayrıntıları düşündüğümde aslında annemden soğuyorum bana ne verdiki
sürekli babasız büyüttüğü için baskıyla yetiştirdi annemin bana faydalı bişeyi olmadı

belkide senin dediğini kabul etmeliyim annem yok benim

bu yaşıma kadar baba nedir bilemedim
anneninde
hep bizi büyüttüğü için borçlu olduğum bi kişi olduğunu düşündüm

şmdi düşünüyorumda benmi istedim beni dünyaya getirmesini istemiyosa cesareti yoksa doğurmucaktı asıl annem bana borçlu

rouges .!.:

eklemeden geçemeyeceğim. bırak öz torununu komşunun çocuğu bile hatta hiç tanımadığın bir çocuk bile olsa masaya oyurmuş iki lokma yemek yese ne olur. ne demek azaramak bu nasıl bir rahatsızlık. çocuğun yemek yemesine mi kızdı zannediyorsun sana ve dolayısıyla senin çocuğuna duyduğu rahatsızlığını öyle dışa vurmuş. en çok buna sinirim bozuldu. o çocuk karnını doyururken annenin vicdanı neredeydi acaba. annene üzüleceğine çocuğunun o an ne hissettiğini düşünüp ona üzülsene. bir daha da böyle birşey olura sana tavsiyem annenin yanında çocuğunu sesini yükselterek savun. mutlaka birkaç laf etmelisin. onu savunman çocuk için önemli iz bırakacaktır. olumlu anlamda yani.

Genişletmek için tıkla...

evet haklısın anneme o zaman milletin içinde bişey demedim çünkü annem anlıyacak bi insan değil

sonradan yaptığının ayıp olduğunu anlatmak istedim anlamıyo
anneme kendi doğru bildikleri doğrudur kimse fikrini değiştiremez

efendim eskiden annesinin yanında masaya ble oturamazmış annem
oturamazdında iyimi oldu

fakat ablamın 2 kızına o kadar düşkünki
onlara hiç bişey diyemiyo onlar küçükmüş
hep böyle oldu zaten onlar küçük senin oğlun büyük

anneme ne zaman gitsem kavgayla döndüm hep
hep sabretttim düzelir anlar yaptığı hatayı diye
yok anlamıyo
artık kendimi kimseye ezdirmeye niyetim yok
evet üzülüyorum annem sonuçta fakat annemde olsa bana bunları yapmaya hakkı yok

bence ben annemden uzak durarak en iyisini yapıyorum
sanırım alışıyorum artık annesiz olmaya
benim gibi bi insanı bu raddeye getirdiya helal olsun diyorum başkada bişey demiyorum

34 yasındayım. Senlerce görmek istemedim bende senin gibi kabullenmekte zorlandım. Yine aradım yine konusştum, yine paylaştım. Derken birgün fark ettim. yani kafama dank etti.
Nikah günü ağlattı.
Ameliyat oldum gelmedi.
Hayatım boyunca sevmedi.
Evden kovuldum defalarca. Netten tanıştıgım biriyle yaptım ilk evliliğimi sırf evden kovulduğum için defalarca.
Bir kere bile kızımm diye sarılmadı içtenlikte.. Neden? İstenmeyen gebelik. Hemde 2. kız çocuk. Hayatım boyunca dışlandım. Çocuk yaşta intihar denemeleirm oldu. Mutluluğu hep dısarda kendimdne büyük insnalarda aradım. Ailesi olanlara imrendim. İçim ezildi hep.
2. evlilğimi yaptım kısa bir süre önce ve dönüm noktası oldu hayatımda. Beni üzen, mutsuz eden insanları hayatımdna çıkartmaya karar verdim. Artık çarpıntı yok, mutsuzluk yok, negatif enerji yok çünkü sadece sevdiğim, görmekten haz duyduğum insanlarla görüşüyorum. Akraba diye kimse kimseyle görüşmek zorunda değil. Anne en temel sevgidir. Varlığı güç verir. Yokluğunu kabullenmemiz zaman alır. Seneler alır. Benim de hayatımdna senelerim gitti. Ne zamanki "yok" varsaydım rahatladım. Huzura erdim. Zaten hiç olamdıki hayatımda. Onunla ilgili birtek iyi anım yok..

lale247 .!.:

34 yasındayım. Senlerce görmek istemedim bende senin gibi kabullenmekte zorlandım. Yine aradım yine konusştum, yine paylaştım. Derken birgün fark ettim. yani kafama dank etti.
Nikah günü ağlattı.
Ameliyat oldum gelmedi.
Hayatım boyunca sevmedi.
Evden kovuldum defalarca. Netten tanıştıgım biriyle yaptım ilk evliliğimi sırf evden kovulduğum için defalarca.
Bir kere bile kızımm diye sarılmadı içtenlikte.. Neden? İstenmeyen gebelik. Hemde 2. kız çocuk. Hayatım boyunca dışlandım. Çocuk yaşta intihar denemeleirm oldu. Mutluluğu hep dısarda kendimdne büyük insnalarda aradım. Ailesi olanlara imrendim. İçim ezildi hep.
2. evlilğimi yaptım kısa bir süre önce ve dönüm noktası oldu hayatımda. Beni üzen, mutsuz eden insanları hayatımdna çıkartmaya karar verdim. Artık çarpıntı yok, mutsuzluk yok, negatif enerji yok çünkü sadece sevdiğim, görmekten haz duyduğum insanlarla görüşüyorum. Akraba diye kimse kimseyle görüşmek zorunda değil. Anne en temel sevgidir. Varlığı güç verir. Yokluğunu kabullenmemiz zaman alır. Seneler alır. Benim de hayatımdna senelerim gitti. Ne zamanki "yok" varsaydım rahatladım. Huzura erdim. Zaten hiç olamdıki hayatımda. Onunla ilgili birtek iyi anım yok..

Genişletmek için tıkla...

aynı durumdayız

benim anneme ihtiyacım yokki
varken bana ne faydası olduki hep beni üzdü bana sıkıntı verdi
annemin yüzünden çocuğumda çok ezildi
defalarca eşimle aram açıldı
sonuç ne peki
bana bu kadar sıkıntı veren birine sırf annem olduğu içinmi kendimden bu kadar taviz verdim

sanki düştüğümde annemmi kaldırdı beni hep ben kendi çabalarımla kalktım zorluklara dayandım
annemsizliğe alışıyorum
kafamdanda attımmı kendimi daha iyi hissedcem

yinde belki çok küçük bi olasılık bile olsa
belki insafa gelir diyede çok küçük bir umut içimin derinliklerinde ümid ediyo
allah hakkımızda hayırlısını versin ne denirki başka

Bir kağıdı ortadan çizgiyle böldüğümde bir tarafa olumsuz anılarımı yazsam uzun bir liste olur. Olumlu anı sanırım hiç yok!

ne zor geçmiş çocukluğun gençliğin. inan içim sızladı.
ben de senelerce çektim bu acıyı. herkes kendi yaşadığını bilir tabi.
hep kendini kandırırsın belki ben yanlış anlamışımdır belki bişeye kızmıştır belki şudur belki budur bir sürü sebep bulur avunursun.
ama ne zaman ki birşeyler patlar kafanda noluyo demeye başlarsın işte o zaman görmekten kaçtığın üstünü örttüğün herşey teker teker çıkar karşına. hatta zamanında üstünde durmayıp sözde unuttuğun şeyler bile üstüne üstüne gelir.
ben anne sayesinde sığıntı gibi yaşadım evde. benim çocukluğum korku içinde geçti. anne korkulacak bişeydi benim için çünkü. hep ezildim. aşağılandım. hiçbir zaman beğenmedi. kendine yakıştırmadı. eve ilk defa gelenlerden evin kızı değil hizmetçişi olduğumu zannedenler bile olmuştur. üniversiteye başlayana kadar üstüme giyecek bişeyim bile olmadı doğru dürüst. arkadaşlarım giyinip süslenirken okul formasıyla gezerdim utancımdan bahaneler bulurdum canım üst değişmek istemedi falan diye. sen gene asiymişsin ezdirmemişsin kendini. helal olsun.
ben de düşünüyorum zorluyorum kendimi ama bir kere bile bana sarıldığı okşadığı bir an hatırlamıyorum. üniversiteyi başka şehirde okudum. bir bayram tatilinde eve gittiğimde sarılmaya kalkıştım çekti kendini tokalaştık sadece. yabancı gibi. anlatacak o kadar çok şey var ki hangi birini yazayım.
benim bu gerçekle yüzleşip kendime ve çevreme itiraf edebilmem çok zaman aldı. ama inan hiç gerek yokmuş bunca zaman harcamaya.
doğurdu diye ona borçlu olduğumu düşünmüyorum. bakmış büyütmüş. ne yapsaydı doğurup çöpe mi atacaktı. tabiki bakacak. sen de çocuk büyütüyorsun ilerde bunun hesabını mı soracaksın evladına.
neyse
kendini üzme boş yere. o bir yara olarak kalacak. ama kabuk bağlayacak ve acımayacak. yeter ki sen vicdan kurbanı olup o kabuğu kaşımaya kalkışma.