- 14 Haziran 2019
- 13.362
- 47.163
- 598
- Konu Sahibi psikolojikdanismannisa
-
- #261
Sen lohusa sendromunu dibine kadar yasıyorsun suan.
Bir insan şu tavsiyenin neyini eksiler? İlkokul çocuğu gibi sen beni eksiledin ben de seni eksileyeceğim diye hareket etmek komik. Neyse konu sahibi görmediyse görsün diye alıntı yapıyorum :)Çok iyi ses kesme ozelliği olan kulaklıklar var. Bende de mizofoni diye bir ses takıntısı var, o yüzden biliyorum. Özelligi aktif gürültü engelleyici diye geçiyor. İçerisindeki elektronik bir devre dışarıdan gelen sesleri tersine çevirip nötrlüyor. Eğer sizin maddi durumunuz kötü değilse bu durumda şiddetle tavsiye ederim.bence sizin rahatsızlık sebebiniz ses. İyi bir marka alırsanız yüzde yüze yakın kesiyor. Rastgele ornek bir ürün linki koyuyorum, 2 bin liraya da aynı özellikli kulaklık gördüm, araştırıp birini almanızı tavsiye ederim Anker Soundcore Space Q45 Kulak Üstü Bluetooth Kulaklık - Siyah
En doğru yorumlardan birisi. İntihar ihtimali bile var depresyon hastasının, saçma sapan yorumlar yapmışlar. Eski insanlar keyfinden 40 gün lohusanın yanında kalmıyordu.Şuan size bebekle tek kal alışamazsın diye verilen akılları dinlemeyin kesinlikle. Arkadaşlar çok yanlış yönlendirmeler yapıyosınuz, burada mesele “bebeğe alışmak” değil. Mesele annelik bilinci istenen, istenmeyen gebelik değil. Konuyu anlamıyosunuz ve saçma bi yargı içindesiniz.
Bu sendromu yaşayan annelere asla ama asla bebeğe tek bak alışman gerek denmez.
İnsanlar senelerce tüp bebek ile bebek sahibi olmak istiyor ve olduğunda bu sendroma yakanabiliyor. Bebeği için bedenine yüzlerce iğne yemiş anneler biliyorum, bu kadınlara kaşını kaldırıp bak bebek zordur yapmasaydın,bilmiyo muydun artık eski sen yoksun duyarı mı kasıcaz? Sizce senelerce gözyaşı döken kadınlar bu bilinçte değil miydiler de lohusa sendromuna yakalandılar.
Annelik yorgunluğu bunalmışlığı ile sendromu karıştırmayın, intihar düşüncesine kadar gelen bi güdü bangır bangır sendromdur. Bunu yaşayan kadınlara bu duyarları kasmanız acımasızlıktan başka bir şey değil.
Psikolog olduğu meçhulKonuya ortasından dalmış olucam ama psikoloğunuz yeni moda olan spiritüel delilerden falan mı? Psikolog gibi değil de falcı, tarotçu gibi konuşmuş. Bu duygular sana ait değil falan. Bu duygular tabiyki size ait. Genetik olarak bazı insanlar bazı duygulara daha meyilli olabilir tabiyki ama bu sorunu yaşayan ve iyileşmesi gereken sizsiniz. Bu psikologun size iyi geleceğini sanmıyorum. Geride psikiyatr doktor olan bir arkadaş ilaç kullanmanızı tavsiye etmiş. Bence dikkate alabilirsiniz yorumunu.
Asıl size ne avukatı mısınız? Konu sahibi sormuş pek tabi yorum yapabilirim. İsteyebilir evet annelik söylediğiniz üzere 65 yaşına gelse de bitmiyor. Çoğu kadın kendini çocuklarına adıyor, adamak istemese de toplumda dayatılıyor. Hele ki yaşlı birine tam dinlenecegi rahat edeceği vakit al ben işe gidicem bu çocuğa da sen bak falan yapılıyor. Onun da hayatı tek ve biricik. Orası burası ağarırken çocuk bakmak zorunda olan milyon tane anneanne var. Annesini İMKAN olarak görmüş bilmem farkında mısınız ama. Kimsesiz falan görüyor annesiz çocuk bakmayı. İki kişinin müşterek çocuğu ya hani. Anneanne sadece anneannedir.
2 ay biz süre olabilir pek ala ona da okeyim ama bu düşünce yapısı 22 ay geçse de sıkıntılı. Kimse kolay kendi baksın destek almasın demedi.
Yeni doğum yapmış yorgun desteksiz anneler vardır o annelere eşinde yardım etsin, evinde alış vs denir. Bu durum tamamen farklı, intihar düşünmesi, başına gelen kötülük olarak hissetmesi, kendisini içten içe suçlaması ama bi yandanda bu duygudan kurtulamaması zihin karmaşası yaşadığını gösteriyor.En doğru yorumlardan birisi. İntihar ihtimali bile var depresyon hastasının, saçma sapan yorumlar yapmışlar. Eski insanlar keyfinden 40 gün lohusanın yanında kalmıyordu.
Siz de SİZE NE şeklinde bir üslupla geldiniz bana yorum yaptınız dikkatinizi çekerim. Herkes her şeye SAYGI çerçevesinde cevap verirse, aynı şekilde de cevap alır.Kadın kendisi yazmış zaten annem istiyor beni yalnız bırakmak istemiyor diye. Siz de kendi kendinize çalıp oynayın burada.
Ayrıca istediğime yazar istediğime yorum yaparım.Şu avukatı mısın sanane tarzı yorumlar kadar saçması yok. Burası forum herkese açık, yaptığınız yoruma herkes karşılık verebilir öğrenin artık şunu.
Siz de SİZE NE şeklinde bir üslupla geldiniz bana yorum yaptınız dikkatinizi çekerim. Herkes her şeye SAYGI çerçevesinde cevap verirse, aynı şekilde de cevap alır.
Kadının annesi tamamen tersini söylüyor diyorsunuz, annesi gibi yorum yapmışsınız diyorsunuz auhsdhhd bir dediğiniz bir dediğinizi tutmuyor.Kadının annesi gibi yorum yapan sizsiniz. Dönün bakın bana ne yorum yazmış kendi kendinize yazıp çiziyorsunuz.
İyice saçmalıyor burada bazı üyeler artık. Kadının annesi yerine kendini koyup yazmış ki kadının annesi sizin tersinizi söylüyor.
Kadının annesi tamamen tersini söylüyor diyorsunuz, annesi gibi yorum yapmışsınız diyorsunuz auhsdhhd bir dediğiniz bir dediğinizi tutmuyor.
İlk olarak Size ne diyen sizsiniz burası bir forum avukatı mısınız size ne lafına da sinir oluyorum diyorsunuz ajfjfjgha
Hala hakaret etme çabasındasınız. Turkceyi ben size öğretebilirim. benim duruşum var çok şükür şekilden şekle de girmiyorum. neticenizden yorum yapmayın. Konu sahibi daha yazmadı tasası size düştü ya nasi sabote ettiniz ya nasıl bir öfke. Sizde lohusa mısınız? Ya da çocuğunuza anneniz mi bakiyor? Bakın bende sığ yorumlar yapayım sizin gibi nasıl kaliteli mi iletişim ??Türkçe öğretemeyeceğim , eğitmen/öğretmen değilim.
Sırf bir kadını ezmek için şekilden şekile girmeyin, biraz duruşunuz olsun.
Hala hakaret etme çabasındasınız. Turkceyi ben size öğretebilirim. benim duruşum var çok şükür şekilden şekle de girmiyorum. neticenizden yorum yapmayın. Konu sahibi daha yazmadı tasası size düştü ya nasi sabote ettiniz ya nasıl bir öfke. Sizde lohusa mısınız? Ya da çocuğunuza anneniz mi bakiyor? Bakın bende sığ yorumlar yapayım sizin gibi nasıl kaliteli mi iletişim ??
Canım benim, ne sen kötü bir insansın ne de evladın bir musibet. Bebişim 3 aylık olmak üzere. Biz artık onların en ufak bir sesinde tedirgin olacak olan anneleriz. Başına gelebilecek her şeyi şimdiden düşünüp endişeleniyoruz çünkü anneyiz. Eskiden olduğumuz kadın, kocası ile baş başa vakit geçiren kadın da hala biziz. Ancak ufak bir ara verdik bu başbaşa zamanlara. Kolik bir bebeğin zorluğu seni yıpratan. Yanlış hatırlamıyorsam doktorum 6. ayda geçiyor kolik sancıları demişti. O zamana kadar ailenden alabildiğin tüm desteği al. Ne büyük bir konfor ve ne kadar şanslı olduğunu unutma. Kendimden bildiğim için sana da söyleyeyim ailenle de aranı iyi tut kalp kırsan bile gönüllerini almayı da bil. Şuanki hormonlarımız çok çalkantılı. Ruh halimiz değişken. Bu şekilde düşünmen seni suçlu hissettirmesin. Bu hissiyatın üstesinden gelmeye odaklan. Kendinle zaman geçirmeyi sevmen ve istemen çok normal bak ben de gecenin bir vakti burada konuları okuyor yorum yapıyorum :) çocuk gece uykusuna yatalı çok oldu :) Psikolojik destek almaya devam etmeni tavsiye ediyorum. Bu arada Bn de annem kayınvalidem eşim kardeşim kim olursa çocuğu ona verip biraz kafamı dinleme işini yapıyorum. Bu da normal. Ama bana iyi gelen güçlü hissettiren şey şu ki, bebeğimin ihtiyaçlarını kendim karşılamak. Emzirmek, altını değiştirmek, ağlıyorsa sakinleştirmek, oyun istediğinde oyun oynamak ve bol bol gözlerinin içine bakarak sohbet etmek. Bunları yapmanı öneririm inan ki iyi gelecek. Bebişin kolik bir bebek evet bunu da aklımda tutarak bunları öneriyorum. Bir dk ile başlarsın bu sohbetlere oyunlara sonra bir bakmışsın dakikalar olmuş. Yapamıyorum olmuyor diye düşünüp pes etme. Olacak, kendine güvenBeni yargılayacaklarınız olacak ama belki bir insan bile beni aydınlatsa kârdır diyerek bu yazıyı yazıyorum.
Anne olmamın üzerinden neredeyse 2 ay geçti. Ben halâ anneliği sevemedim. Çocuğumdan nefret etmiyorum ama çocuğumsuz daha mutluyum. (Anneme bebeği verip tek başıma vakit geçirdiğim o nadir zamanlardan bahsediyorum)
Bebeğim kolik bir bebek ve kolik bebeği olanlar anlar saatler gün gibi günler yıl gibi geçer...
Eski hayatımı halâ özlüyorum. Bebeğim hiç durmadığı için 2 aydır annemgildeyiz. Şimdi gelecek "kendi evine çık böyle alışamazsın" diyenler. Neden annem gibi bir imkanım varken kendimi zorla KİMSESİZ gibi atayım evime? Niye imkanlarım yok gibi davranayım? Bu da bana kötü hissettiriyor. Tamam en güçlü kadın sizsiniz! En anne de sizsiniz! En en en sizsiniz..!
Eşim gerçekten yardımcı olmaya çalışsa da evde durduğu zaman çok kısıtlı. Eskiden birlikte zaman geçirir kafa dinlerdik. Ben eski hayatımda eşimle çok mutluydum.
İnançlı bir kimseyim normalde. Ama bu süreç beni öyle yıprattı ki çok isyan ettim. Hayatım tamamen değişti, tuvalete gitmek lüks haline geldi. Benim için sıradan olan her şey imkansız oldu. Kısacası rahat hayatımın yasını tutuyorum.
Sormak istediğim bazı şeyler var:
*Ben çocuğumu bana gönderilen bir musibet gibi hissediyorum. İnsanlar evlatlarını nasıl seviyor da "nimet" gibi davranıyorlar anlayamıyorum. Her zaman endişe edeceğin, sürekli diken üstünde olacağın bir varlık var ömrünün sonuna kadar. Nasıl bir nimet gibi düşünebiliyorlar? Ben evlat sahibi olmanın mantığını anlayamadım. Ben eşim için istemiştim. Ve tabii gerçekten bu kadar zor olduğunu sanmıyordum. Annemde 10 gün kalır evime geçerim hallederim sanıyordum. Ne kadar aptalmışım. Şimdi diyeceksiniz çocuğu olmayanlar var utan utan! Çocuğu senelerce olmayıp sonra olup pişman olanlar da var. Bana yazıp konuşan çok kadın var. Senelerce çocuğu olmamış ama olunca da pişman olmuş... O yüzden bana bunlarla gelmeyin.
Senden anne olmaz, sen insan bile değilsin! Bu cümleleri diyecekseniz çoktan kendime diyorum bunları da. Ben de böyle hissetmek istemiyorum. Ben de anne olmaktan zevk almak istiyorum. Ama o kadar dayanıksız ve rahatına düşkün birisiymişim ki çocuğumu bir musibetten fazlası olarak göremiyorum...
Benim gibi hissedip bu süreci atlatabilen sağlıklı düşünebilen var mı? Psikolojik tedavi de aldım ama sadece intihar düşüncelerim geçti. Yaşamak bile istemiyordum. En azından yaşama tutunmaya çalışıyorum şu an. Ama içimden söküp atamıyorum çocuksuz olmayı özlemeyi... Hayatımdan zerre zevk alamıyorum. Her gece kuş gibi kalbim. Uyanacak da uyumayacak diye. Çocuğu anneme vermek için her şeyi yapıyorum. "Anne ben temizlik yapayım sen çocuğa bak, ben yemek yaparım sen bebeği sustur"
Ben de "bütün gece uyumadım ama yavrum gülünce tüm yorgunluğum geçti. Onun için değer" diyen bir anne olmak istiyorum. Eğer hastaysam iyileşmek, kötü bir insansam iyi bir insan olmak istiyorum.
Herkes geçecek diyor. Herkes benim daha kötüydü haline şükret diyor. Ben acı yarıştırmıyorum ki! Ya da geçtiği kadar NASIL GEÇTİĞİ de önemli değil mi? Değip de geçebilir, DELİP de geçebilir...
Bana faydası olabilecek her öneriye açığım. Artık kolik bebeğime rağmen hayatıma dönmek istiyorum. Ama sanırım bana bağımlı olan bu minik insan büyüyene kadar benim için her şey çok zor olacak... Ve yine herkes "büyüyünce geçecek" diyecek.
Bu yazım inşallah doğru insanların önüne çıkar. Niyet ediyorum ki bu yazım beni artık bu çukurdan çıkmama vesile olacak kişinin karşına çıkmasına...
S
Sizin mantığınıza göre ben doğmak istemedim annem doğurdu beni o zaman bana bakmak zorunda ve benim yaptığım sömürmek değil. Tabii sizin mantığınıza göre
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?