Anne Olduğuma Çok Pişmanım

Tam yazacak oluyorum lohusa depresyonundasınız yardım almalısınız diye. Sonra bi bakıyorum arada derede bizi de azarlıyorsunuz daha biz cevap vermeden !!!
Gayet iyisiniz maşaAllahınız var bence. Herşeyin farkındasınız.
İstiyorsunuz ki size hak verelim. Yok öyle bir dünya.
“musibet” diye hitap etmeniz kalbimi 85 yerden bıçakladı sanki.
Kusura bakmayın ben lohusa depresyonunun böyle olacağını sanmıyorum ya da sanmıyordum diyeyim. Uzman psikolog değilim. Ama o bebek adına çok üzüldüm. Bence siz bebeğin başına musibetsiniz kusura bakmayın.
 
Yaşadıklarınızn aynısını yaşadım doğumum da zor oldu bebeğe tek başına bakmam da zor oldu, hastaneden eve gelince hiçbir şeyden habersiz geldim annem bir hafta kalıp gidince anladım herşeyi, hiç bir şey eskisi gibi olmayacağını artık ve kabullenmek zor oldu ama kabullendim bebeğimi ona asla musibet kelimelerini kullanmadım sizin gibi sadece geçecek herşey öyle kalmaz dedim üstelik kış mevsimi bir yere çıkmak imkansız önümüz bahar yaz ayında bebeğim şu kadar aylık olucak dedim gezecs beraber diye diye kendi kendimi teselli ettm, bir baktm zaman hızlı geçti oğlum 1 buçuk yaşında şuan ve o yaşadıklarım hepsi geçti,
Annelik kolay bir şey değil bizim hakkımız asla ödenmez
 
Canım benim, ne kadar sıkışmış sin nasılsa daralmissin annen olmasına rağmen ve tek çocuk olmasına rağmen.. O kadar zorda hissetmissin ki, burdan gelecek bir cevabı kurtuluş olarak görüyorsun, üzüldüm çok. Yakınımda olsan sana sım sıkı sarilmak isterdim.
Anneliği bir kenara bırak, kadın olmak çok zor bişey. O dalgalanan Hormonlar varya ahh.... adet öncesi gerginlikler, sebepsiz ağlamalar.. adet bitiyor menepozudur, sıcak basmalaridir.. Biz daha doğarken bitmisiz
Burdan gelecek bir mucize bekleme sakın çünkü herkes kendi fikrini yazıp geçecek, sana kimsenin burdan bir faydasi olamaz.
Sana SENDEN başka kimse daha faydalı olamaz. Şartlar ne olursa olsun sağlıklı düşünmek zorundasın. Psikolojik tedavi almalisin bu dönemde çok faydası olacak, veya seni ne rahatlatır, ne motive eder bunların yolunu bulmak lazım. Dua et annen var, benim gibi kimsen olmasaydi ve çocukların arasında 1 yaş olsaydı......
Bir düşünsene çal çal oyna.
Önce bir silkelen kendine gel. Sen bu kadar zayıf bir kadın değilsin, sadece yaşadığın süreç seni hassaslastirdi.
Bu yaşadıkların gayet normal hepimiz bu yollardan geçtik, annene sorsana bak sana neler anlatacak.
Annem hep derdi bana boka bakar gibi bakıp; Sen ne biçim bı cocuktun! Hiç sesin kesilmezdi! O ağzın hiç kapanmazdi sürekli ağlardın! Meğer başıma geleceklere agliyormusum önceden.. Neyse, şaka bı yana. Şuan bu durumda olmana ilerde çok güleceksin, belki hatırlamayacaksin bile. Hayatta hiç bir şey sonsuza dek sürmüyor. Geçecek. Hepsi geçecek.. Sen çocuğunu seviyorsun hemde çok. Onu basbelasi olarak görme annesi, o farklı bişey yapmıyor ki, tüm bebekler gibi o da bebekligini yapıyor.
Hayatta öyle dertler var ki, Allah başka dert vermesin. Sakın isyan etme daha büyük bir dertle sinanirsin, Allah korusun.
Başıma gelenleri anlatsam oturur hüngür hüngür ağlarız mesela.. Ama kader böyle yazılmış, yapacak bişey yok. Yaşanması gerekiyor demekki yaşanacak. Dua et, Allah a sığın. Çok uzatmak istemiyorum, ama lütfen çocuğun uyuyorsa ve sende şuan bu mesajımı okuyorsan bu şarkıyı kulaklığını tak dinle... İçimden geldi.

Barış Manco_ Benden öte benden ziyade.
 
İnan benzer yollardan geçtim o yüzden bende geçecek demeye geldim tabi geçerken o kadar uzun ve yavaş geciyor ki, ben dakika sayardim annem bana gelsin biraz dinleneyim diye. Ne yazikki hala dün gibi hatırlıyorum o zor zamanlari ama oğlum 20 yaşına geldi düşün. Kolay bebekleri olan anneleri o zamanda çok kiskanirdim hala da kıskanırım. Dua edecegim senin için başka yapılacak çok birşey yok ne yazık ki.
 
Evvela gerçekten Allah yardımcınız olsun kinamiyorum ayiplamiyorum yargilamiyorum ama bende herkes gibi yavrunuzdan musibet olarak bahsetmenize çok üzüldüm bazen haberlerde minicik bebeklerine zarar veren insanlar görüp nasıl yapar diye günlerce sorgulardim sizin ruh halinize sahipse yapar şimdi anladım
İnşallah Aileniz tehlikenin farkındadır ve inşallah buna mahal vermezler
Her şeyi geçtim şunu düşünün size çok muhtaç ona ne yapsanız karşılık veremez tamamen sizin merhametinize muhtaç ve en kötüsü en üzücü olanı nefretiniz de sutunuzden ona geçiyor
Ne diyeyim yavrucak şanslı bahtli doğmamış Allah size vicdan merhamet annelik duygusu versin ruhsal ve bedensel şifa versin amin
 
Ablacım lohusa sendromu bu. Ben aylarca kucağıma bile alamadım..Hiç emzirmedim. Halan daha antidepresan kullanıyorum. Kızım yaklaşık 2 buçuk yaşında.

Kolay değil. Senin psikologlara ayıracak vaktin yok. Dosdoğru bir psikiyatri hekimi ile görüş
 
2.5 yaşında hala çok mu zor oluyor acaba?
Benim bebeğim 1.5 yaşına gelmek üzere . Seneye rahatlarım diye düşünüyorum ama sizin gibi böyle yazılar görünce moralim bozuluyor biraz :)
 
2.5 yaşında hala çok mu zor oluyor acaba?
Benim bebeğim 1.5 yaşına gelmek üzere . Seneye rahatlarım diye düşünüyorum ama sizin gibi böyle yazılar görünce moralim bozuluyor biraz :)
Yok korkma kolaylaşıyor. Her yaşın zorluğu var ama bence büyüdükçe kolaylaşıyor. Benim sorunum lohusa deptrsyonunu çok çok şiddetli yaşamış olmam. Siz korkmayın ❤
 
Ben de böyle hissetmek istemiyorum. Zaten bu yüzden buraya yazdım. Vicdansız değilim. Çocuğuma kötü davranmıyorum. Sadece çocuğumla yaşamaya alışamıyorum ve onsuz halimi özleyip duruyorum. Çocuğuma şaka yollu çirkin, yaramaz, çirkef vs. Bile demiyorum. Sesimi bile yükseltmiyorum. Çocuğa musibet demem hayatımı alt üst eden bir imtihan olduğunu düşünmemden kaynaklı. Çocuk illa nimet midir? İmtihan olamaz mı yani ne kadar yargılayıcı düşünüyorsunuz...
 
Çok sevimlisiniz yazınızı okumak tebessüm ettirdi. Çok ihtiyacım vardı teşekkür ediyorum
 
Rahat mezarda arkadaşım.

Burasi dünya.
Burada hep rahat edeceğimizi nereden çıkardın?

Herkes çesit çeşit yerden imtihan olarak göçüp gidecek buradan.

Önce bir sakinleş.
Hep böyle kalmayacak.
Hic bir dert sonsuza kadar sürmeyecek bunu düşün rahatla.
Sonra düşün bakalım. Rahat hayatını özlüyorsun. Sen o bebeği ne kadar rahat ettiriyorsun? Senin kokun, tenin ona en iyi gelen. Sar vücuduna sling ile öyle yap ne yapacaksan. Vucut masajı falan ne bileyim onu rahatlatacak, sakinleştirecek bir yol mutlaka vardır. Bulmakla yükümlüsün.

Yok öyle kolaya kaçmak.
Annem var niye gideyim.
Eşim istedi yaptim.
Kusura bakmayın ama bu şımarıklık.

Tuzum kuru da yazmıyorum.
Türlü türlü sıkıntılar icinden geçtim geçmekteyim. Eşimin ailesi dert oldu, eşim dert oldu. Hamile kaldım yüksek tansiyon ile gebelik zehirlenmesi yaşadım. Erken doğum yaptım. 32 gün yoğun bakimdaydi kizim. Kendini toplayana dek bir sürü saglik sorunu ile boğuştuk. Şimdi 5 yaşına yaklaşıyor. Zaman zaman davranış problemleri ile çileden çıkıyoruz. Ben yüksek tansiyondan kurtulamadim 38 yaşımda belki düzenli ilac kullanmak zorunda kalacağım korkusuna doktora bile gitmiyorum.

Ama hiç bir zaman sizin gibi bencil olamadım. Belki de sorununuz aşırı bencilliktir.
Kendinizi bu kadar sevmeyin olur mu?
 
Ben kelimelere takılmam, musibet dersiniz ama bakımını beslenmesini full yaparsınız. Kendinizi bu kadar mahvetmeyin. Ablam, benim kız doğduktan sonra yok yapamam benlik değilmiş çocuk dedi ve yapmadı. Ama yeğenlerini tepesinde gezdirdi. İstemedi çocuk. Annelik kutsal falan değil önce bunu kavrayın. Her memeli üreyebilir doğurabilir. Önemli olan besleyip büyütmek. Kolik olup saatlerce ağlayan bebeğin ne olduğunu iyi bilirim. Çocuk susmayınca çaresizlikten ben de ağlardım. Kimsenin size yakıştırmalar yapmasını umursamayın yazacaktım ama o yakıştırmaları siz kendi kendinize yapmışsınız. Herkes anaç değildir, olmak zorunda değildir, çocuk doğurdu diye aldığı nefesi bile çocuğa göre ayarlamak zorunda değildir. Biz de insanız ve bizim de huzura sakinliğe sessizliğe ihtiyacımız var. Evet biz doğurduk, biz besleyeceğiz temizleyeceğiz, sağlığını doktorunu vs biz ayarlayacağız ama bu artık bir hayatımız yok demek değil. Malesef yeni doğmuş bebek varken istediğimizi yapamıyoruz, gidemiyoruz gezemiyoruz ama ömrümüz artık böyle geçecek değil. Öyle olsa ikinci üçüncü çocukları yapmayız.

Kolikle baş etme yöntemleri denediniz mi? Benimki ilk başlarda tam gaz devam ediyordu ama sonraları beyaz ses işe yaramaya başladı. Süpürge ve saç kurutma sesleriyle biraz biraz sakinleşiyordu. Yani ağlama durmuyordu ama çığlık çığlığa değildi. Benim de tolere edebileceğim şekilde uyku öncesi ağlamasına dönüyordu. Herkesin anneliği aynı değil kendinizi başka annelerle kıyaslamayın. Ben rahattım, yemiyorsa aç değildir dedim, yerde sızdı uyudu, ay yatağında yatması lazım demedim, kahvaltıda kek istedi diye olmaz yumurta peynir yiyceksin demedim verdim keki yedi. Yani mümkün olduğunca esnek olun, ille de olacak diye kurallı kontrollü şartlanmayın.

Tünelden geçiyorsunuz, hep karanlık sanmayın sonu aydınlık. Yalnız diş çıkarsın geçer, ayaklansın geçer, hele bir 2 yaşını bitirsin geçer, dillensin geçer.... Bunların hepsi birer challenge ve biri bitiyor diğeri başlıyor. Çocukla baş edebilmek uzlaşabilmek için size yardım şart. Psikolog sadece 1 saat sizi dinliyor ve yapmanız yapmamanız gerekeni söylüyor. Bebecik malesef tüm güç hazır bekliyor sizi. Ya yarım gün yardımcı alın ya da anneniz biraz daha idare etsin. En azından yardımcı gelirse sabah uykunuzu alırsınız.
 
Peki bunların gerçekten doğru olması.
Ben bebegimi Dr götürünce sizde böyle büyüdünüz. Gökten düştüm sanmayın sabır geçecek diyordu. Gerçekten de geçiyor.
 
2.5 yaşında hala çok mu zor oluyor acaba?
Benim bebeğim 1.5 yaşına gelmek üzere . Seneye rahatlarım diye düşünüyorum ama sizin gibi böyle yazılar görünce moralim bozuluyor biraz :)
8 gün sonra 1 yaşında oluyor bebeğim. 1m5 yaşında hala zormu ya ama bebeğim tam 1.5 yaşında abi olacak.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…