Anne Olduğuma Çok Pişmanım

psikolojikdanismannisa .!.:
Beni yargılayacaklarınız olacak ama belki bir insan bile beni aydınlatsa kârdır diyerek bu yazıyı yazıyorum.

Anne olmamın üzerinden neredeyse 2 ay geçti. Ben halâ anneliği sevemedim. Çocuğumdan nefret etmiyorum ama çocuğumsuz daha mutluyum. (Anneme bebeği verip tek başıma vakit geçirdiğim o nadir zamanlardan bahsediyorum)

Bebeğim kolik bir bebek ve kolik bebeği olanlar anlar saatler gün gibi günler yıl gibi geçer...

Eski hayatımı halâ özlüyorum. Bebeğim hiç durmadığı için 2 aydır annemgildeyiz. Şimdi gelecek "kendi evine çık böyle alışamazsın" diyenler. Neden annem gibi bir imkanım varken kendimi zorla KİMSESİZ gibi atayım evime? Niye imkanlarım yok gibi davranayım? Bu da bana kötü hissettiriyor. Tamam en güçlü kadın sizsiniz! En anne de sizsiniz! En en en sizsiniz..!

Eşim gerçekten yardımcı olmaya çalışsa da evde durduğu zaman çok kısıtlı. Eskiden birlikte zaman geçirir kafa dinlerdik. Ben eski hayatımda eşimle çok mutluydum.

İnançlı bir kimseyim normalde. Ama bu süreç beni öyle yıprattı ki çok isyan ettim. Hayatım tamamen değişti, tuvalete gitmek lüks haline geldi. Benim için sıradan olan her şey imkansız oldu. Kısacası rahat hayatımın yasını tutuyorum.

Sormak istediğim bazı şeyler var:

*Ben çocuğumu bana gönderilen bir musibet gibi hissediyorum. İnsanlar evlatlarını nasıl seviyor da "nimet" gibi davranıyorlar anlayamıyorum. Her zaman endişe edeceğin, sürekli diken üstünde olacağın bir varlık var ömrünün sonuna kadar. Nasıl bir nimet gibi düşünebiliyorlar? Ben evlat sahibi olmanın mantığını anlayamadım. Ben eşim için istemiştim. Ve tabii gerçekten bu kadar zor olduğunu sanmıyordum. Annemde 10 gün kalır evime geçerim hallederim sanıyordum. Ne kadar aptalmışım. Şimdi diyeceksiniz çocuğu olmayanlar var utan utan! Çocuğu senelerce olmayıp sonra olup pişman olanlar da var. Bana yazıp konuşan çok kadın var. Senelerce çocuğu olmamış ama olunca da pişman olmuş... O yüzden bana bunlarla gelmeyin.

Senden anne olmaz, sen insan bile değilsin! Bu cümleleri diyecekseniz çoktan kendime diyorum bunları da. Ben de böyle hissetmek istemiyorum. Ben de anne olmaktan zevk almak istiyorum. Ama o kadar dayanıksız ve rahatına düşkün birisiymişim ki çocuğumu bir musibetten fazlası olarak göremiyorum...

Benim gibi hissedip bu süreci atlatabilen sağlıklı düşünebilen var mı? Psikolojik tedavi de aldım ama sadece intihar düşüncelerim geçti. Yaşamak bile istemiyordum. En azından yaşama tutunmaya çalışıyorum şu an. Ama içimden söküp atamıyorum çocuksuz olmayı özlemeyi... Hayatımdan zerre zevk alamıyorum. Her gece kuş gibi kalbim. Uyanacak da uyumayacak diye. Çocuğu anneme vermek için her şeyi yapıyorum. "Anne ben temizlik yapayım sen çocuğa bak, ben yemek yaparım sen bebeği sustur"
Ben de "bütün gece uyumadım ama yavrum gülünce tüm yorgunluğum geçti. Onun için değer" diyen bir anne olmak istiyorum. Eğer hastaysam iyileşmek, kötü bir insansam iyi bir insan olmak istiyorum.

Herkes geçecek diyor. Herkes benim daha kötüydü haline şükret diyor. Ben acı yarıştırmıyorum ki! Ya da geçtiği kadar NASIL GEÇTİĞİ de önemli değil mi? Değip de geçebilir, DELİP de geçebilir...

Bana faydası olabilecek her öneriye açığım. Artık kolik bebeğime rağmen hayatıma dönmek istiyorum. Ama sanırım bana bağımlı olan bu minik insan büyüyene kadar benim için her şey çok zor olacak... Ve yine herkes "büyüyünce geçecek" diyecek.

Bu yazım inşallah doğru insanların önüne çıkar. Niyet ediyorum ki bu yazım beni artık bu çukurdan çıkmama vesile olacak kişinin karşına çıkmasına...
Genişletmek için tıkla...
Tam yazacak oluyorum lohusa depresyonundasınız yardım almalısınız diye. Sonra bi bakıyorum arada derede bizi de azarlıyorsunuz daha biz cevap vermeden !!!
Gayet iyisiniz maşaAllahınız var bence. Herşeyin farkındasınız.
İstiyorsunuz ki size hak verelim. Yok öyle bir dünya.
“musibet” diye hitap etmeniz kalbimi 85 yerden bıçakladı sanki.
Kusura bakmayın ben lohusa depresyonunun böyle olacağını sanmıyorum ya da sanmıyordum diyeyim. Uzman psikolog değilim. Ama o bebek adına çok üzüldüm. Bence siz bebeğin başına musibetsiniz kusura bakmayın.
 
Yaşadıklarınızn aynısını yaşadım doğumum da zor oldu bebeğe tek başına bakmam da zor oldu, hastaneden eve gelince hiçbir şeyden habersiz geldim annem bir hafta kalıp gidince anladım herşeyi, hiç bir şey eskisi gibi olmayacağını artık ve kabullenmek zor oldu ama kabullendim bebeğimi ona asla musibet kelimelerini kullanmadım sizin gibi sadece geçecek herşey öyle kalmaz dedim üstelik kış mevsimi bir yere çıkmak imkansız önümüz bahar yaz ayında bebeğim şu kadar aylık olucak dedim gezecs beraber diye diye kendi kendimi teselli ettm, bir baktm zaman hızlı geçti oğlum 1 buçuk yaşında şuan ve o yaşadıklarım hepsi geçti,
Annelik kolay bir şey değil bizim hakkımız asla ödenmez
 
Canım benim, ne kadar sıkışmış sin nasılsa daralmissin annen olmasına rağmen ve tek çocuk olmasına rağmen.. O kadar zorda hissetmissin ki, burdan gelecek bir cevabı kurtuluş olarak görüyorsun, üzüldüm çok. Yakınımda olsan sana sım sıkı sarilmak isterdim.🥰
Anneliği bir kenara bırak, kadın olmak çok zor bişey. O dalgalanan Hormonlar varya ahh.... adet öncesi gerginlikler, sebepsiz ağlamalar.. adet bitiyor menepozudur, sıcak basmalaridir.. Biz daha doğarken bitmisiz 😄
Burdan gelecek bir mucize bekleme sakın çünkü herkes kendi fikrini yazıp geçecek, sana kimsenin burdan bir faydasi olamaz.
Sana SENDEN başka kimse daha faydalı olamaz. Şartlar ne olursa olsun sağlıklı düşünmek zorundasın. Psikolojik tedavi almalisin bu dönemde çok faydası olacak, veya seni ne rahatlatır, ne motive eder bunların yolunu bulmak lazım. Dua et annen var, benim gibi kimsen olmasaydi ve çocukların arasında 1 yaş olsaydı......
Bir düşünsene 😂 çal çal oyna.👻👻
Önce bir silkelen kendine gel. Sen bu kadar zayıf bir kadın değilsin, sadece yaşadığın süreç seni hassaslastirdi.
Bu yaşadıkların gayet normal hepimiz bu yollardan geçtik, annene sorsana bak sana neler anlatacak. 😄
Annem hep derdi bana boka bakar gibi bakıp; Sen ne biçim bı cocuktun! Hiç sesin kesilmezdi! O ağzın hiç kapanmazdi sürekli ağlardın! Meğer başıma geleceklere agliyormusum önceden.. Neyse, şaka bı yana. Şuan bu durumda olmana ilerde çok güleceksin, belki hatırlamayacaksin bile. Hayatta hiç bir şey sonsuza dek sürmüyor. Geçecek. Hepsi geçecek.. Sen çocuğunu seviyorsun hemde çok. Onu basbelasi olarak görme annesi, o farklı bişey yapmıyor ki, tüm bebekler gibi o da bebekligini yapıyor. 😘
Hayatta öyle dertler var ki, Allah başka dert vermesin. Sakın isyan etme daha büyük bir dertle sinanirsin, Allah korusun.
Başıma gelenleri anlatsam oturur hüngür hüngür ağlarız mesela.. Ama kader böyle yazılmış, yapacak bişey yok. Yaşanması gerekiyor demekki yaşanacak. Dua et, Allah a sığın.🙏🏼 Çok uzatmak istemiyorum, ama lütfen çocuğun uyuyorsa ve sende şuan bu mesajımı okuyorsan bu şarkıyı kulaklığını tak dinle... İçimden geldi. ❤️

Barış Manco_ Benden öte benden ziyade.
 
İnan benzer yollardan geçtim o yüzden bende geçecek demeye geldim tabi geçerken o kadar uzun ve yavaş geciyor ki, ben dakika sayardim annem bana gelsin biraz dinleneyim diye. Ne yazikki hala dün gibi hatırlıyorum o zor zamanlari ama oğlum 20 yaşına geldi düşün. Kolay bebekleri olan anneleri o zamanda çok kiskanirdim hala da kıskanırım. Dua edecegim senin için başka yapılacak çok birşey yok ne yazık ki.
 
Evvela gerçekten Allah yardımcınız olsun kinamiyorum ayiplamiyorum yargilamiyorum ama bende herkes gibi yavrunuzdan musibet olarak bahsetmenize çok üzüldüm bazen haberlerde minicik bebeklerine zarar veren insanlar görüp nasıl yapar diye günlerce sorgulardim sizin ruh halinize sahipse yapar şimdi anladım
İnşallah Aileniz tehlikenin farkındadır ve inşallah buna mahal vermezler
Her şeyi geçtim şunu düşünün size çok muhtaç ona ne yapsanız karşılık veremez tamamen sizin merhametinize muhtaç ve en kötüsü en üzücü olanı nefretiniz de sutunuzden ona geçiyor
Ne diyeyim yavrucak şanslı bahtli doğmamış Allah size vicdan merhamet annelik duygusu versin ruhsal ve bedensel şifa versin amin
 
Boleyn Kizi .!.:
Ablacım lohusa sendromu bu. Ben aylarca kucağıma bile alamadım..Hiç emzirmedim. Halan daha antidepresan kullanıyorum. Kızım yaklaşık 2 buçuk yaşında.

Kolay değil. Senin psikologlara ayıracak vaktin yok. Dosdoğru bir psikiyatri hekimi ile görüş
Genişletmek için tıkla...
2.5 yaşında hala çok mu zor oluyor acaba?
Benim bebeğim 1.5 yaşına gelmek üzere . Seneye rahatlarım diye düşünüyorum ama sizin gibi böyle yazılar görünce moralim bozuluyor biraz :)
 
XbirKadin .!.:
2.5 yaşında hala çok mu zor oluyor acaba?
Benim bebeğim 1.5 yaşına gelmek üzere . Seneye rahatlarım diye düşünüyorum ama sizin gibi böyle yazılar görünce moralim bozuluyor biraz :)
Genişletmek için tıkla...
Yok korkma kolaylaşıyor. Her yaşın zorluğu var ama bence büyüdükçe kolaylaşıyor. Benim sorunum lohusa deptrsyonunu çok çok şiddetli yaşamış olmam. Siz korkmayın ❤
 
VuslataDair .!.:
Evvela gerçekten Allah yardımcınız olsun kinamiyorum ayiplamiyorum yargilamiyorum ama bende herkes gibi yavrunuzdan musibet olarak bahsetmenize çok üzüldüm bazen haberlerde minicik bebeklerine zarar veren insanlar görüp nasıl yapar diye günlerce sorgulardim sizin ruh halinize sahipse yapar şimdi anladım
İnşallah Aileniz tehlikenin farkındadır ve inşallah buna mahal vermezler
Her şeyi geçtim şunu düşünün size çok muhtaç ona ne yapsanız karşılık veremez tamamen sizin merhametinize muhtaç ve en kötüsü en üzücü olanı nefretiniz de sutunuzden ona geçiyor
Ne diyeyim yavrucak şanslı bahtli doğmamış Allah size vicdan merhamet annelik duygusu versin ruhsal ve bedensel şifa versin amin
Genişletmek için tıkla...
Ben de böyle hissetmek istemiyorum. Zaten bu yüzden buraya yazdım. Vicdansız değilim. Çocuğuma kötü davranmıyorum. Sadece çocuğumla yaşamaya alışamıyorum ve onsuz halimi özleyip duruyorum. Çocuğuma şaka yollu çirkin, yaramaz, çirkef vs. Bile demiyorum. Sesimi bile yükseltmiyorum. Çocuğa musibet demem hayatımı alt üst eden bir imtihan olduğunu düşünmemden kaynaklı. Çocuk illa nimet midir? İmtihan olamaz mı yani ne kadar yargılayıcı düşünüyorsunuz...
 
MorMenekse333 .!.:
Canım benim, ne kadar sıkışmış sin nasılsa daralmissin annen olmasına rağmen ve tek çocuk olmasına rağmen.. O kadar zorda hissetmissin ki, burdan gelecek bir cevabı kurtuluş olarak görüyorsun, üzüldüm çok. Yakınımda olsan sana sım sıkı sarilmak isterdim.🥰
Anneliği bir kenara bırak, kadın olmak çok zor bişey. O dalgalanan Hormonlar varya ahh.... adet öncesi gerginlikler, sebepsiz ağlamalar.. adet bitiyor menepozudur, sıcak basmalaridir.. Biz daha doğarken bitmisiz 😄
Burdan gelecek bir mucize bekleme sakın çünkü herkes kendi fikrini yazıp geçecek, sana kimsenin burdan bir faydasi olamaz.
Sana SENDEN başka kimse daha faydalı olamaz. Şartlar ne olursa olsun sağlıklı düşünmek zorundasın. Psikolojik tedavi almalisin bu dönemde çok faydası olacak, veya seni ne rahatlatır, ne motive eder bunların yolunu bulmak lazım. Dua et annen var, benim gibi kimsen olmasaydi ve çocukların arasında 1 yaş olsaydı......
Bir düşünsene 😂 çal çal oyna.👻👻
Önce bir silkelen kendine gel. Sen bu kadar zayıf bir kadın değilsin, sadece yaşadığın süreç seni hassaslastirdi.
Bu yaşadıkların gayet normal hepimiz bu yollardan geçtik, annene sorsana bak sana neler anlatacak. 😄
Annem hep derdi bana boka bakar gibi bakıp; Sen ne biçim bı cocuktun! Hiç sesin kesilmezdi! O ağzın hiç kapanmazdi sürekli ağlardın! Meğer başıma geleceklere agliyormusum önceden.. Neyse, şaka bı yana. Şuan bu durumda olmana ilerde çok güleceksin, belki hatırlamayacaksin bile. Hayatta hiç bir şey sonsuza dek sürmüyor. Geçecek. Hepsi geçecek.. Sen çocuğunu seviyorsun hemde çok. Onu basbelasi olarak görme annesi, o farklı bişey yapmıyor ki, tüm bebekler gibi o da bebekligini yapıyor. 😘
Hayatta öyle dertler var ki, Allah başka dert vermesin. Sakın isyan etme daha büyük bir dertle sinanirsin, Allah korusun.
Başıma gelenleri anlatsam oturur hüngür hüngür ağlarız mesela.. Ama kader böyle yazılmış, yapacak bişey yok. Yaşanması gerekiyor demekki yaşanacak. Dua et, Allah a sığın.🙏🏼 Çok uzatmak istemiyorum, ama lütfen çocuğun uyuyorsa ve sende şuan bu mesajımı okuyorsan bu şarkıyı kulaklığını tak dinle... İçimden geldi. ❤️

Barış Manco_ Benden öte benden ziyade.
Genişletmek için tıkla...
Çok sevimlisiniz yazınızı okumak tebessüm ettirdi. Çok ihtiyacım vardı teşekkür ediyorum ❣️
 
Rahat mezarda arkadaşım.

Burasi dünya.
Burada hep rahat edeceğimizi nereden çıkardın?

Herkes çesit çeşit yerden imtihan olarak göçüp gidecek buradan.

Önce bir sakinleş.
Hep böyle kalmayacak.
Hic bir dert sonsuza kadar sürmeyecek bunu düşün rahatla.
Sonra düşün bakalım. Rahat hayatını özlüyorsun. Sen o bebeği ne kadar rahat ettiriyorsun? Senin kokun, tenin ona en iyi gelen. Sar vücuduna sling ile öyle yap ne yapacaksan. Vucut masajı falan ne bileyim onu rahatlatacak, sakinleştirecek bir yol mutlaka vardır. Bulmakla yükümlüsün.

Yok öyle kolaya kaçmak.
Annem var niye gideyim.
Eşim istedi yaptim.
Kusura bakmayın ama bu şımarıklık.

Tuzum kuru da yazmıyorum.
Türlü türlü sıkıntılar icinden geçtim geçmekteyim. Eşimin ailesi dert oldu, eşim dert oldu. Hamile kaldım yüksek tansiyon ile gebelik zehirlenmesi yaşadım. Erken doğum yaptım. 32 gün yoğun bakimdaydi kizim. Kendini toplayana dek bir sürü saglik sorunu ile boğuştuk. Şimdi 5 yaşına yaklaşıyor. Zaman zaman davranış problemleri ile çileden çıkıyoruz. Ben yüksek tansiyondan kurtulamadim 38 yaşımda belki düzenli ilac kullanmak zorunda kalacağım korkusuna doktora bile gitmiyorum.

Ama hiç bir zaman sizin gibi bencil olamadım. Belki de sorununuz aşırı bencilliktir.
Kendinizi bu kadar sevmeyin olur mu?
 
psikolojikdanismannisa .!.:
Ben de böyle hissetmek istemiyorum. Zaten bu yüzden buraya yazdım. Vicdansız değilim. Çocuğuma kötü davranmıyorum. Sadece çocuğumla yaşamaya alışamıyorum ve onsuz halimi özleyip duruyorum. Çocuğuma şaka yollu çirkin, yaramaz, çirkef vs. Bile demiyorum. Sesimi bile yükseltmiyorum. Çocuğa musibet demem hayatımı alt üst eden bir imtihan olduğunu düşünmemden kaynaklı. Çocuk illa nimet midir? İmtihan olamaz mı yani ne kadar yargılayıcı düşünüyorsunuz...
Genişletmek için tıkla...
Ben kelimelere takılmam, musibet dersiniz ama bakımını beslenmesini full yaparsınız. Kendinizi bu kadar mahvetmeyin. Ablam, benim kız doğduktan sonra yok yapamam benlik değilmiş çocuk dedi ve yapmadı. Ama yeğenlerini tepesinde gezdirdi. İstemedi çocuk. Annelik kutsal falan değil önce bunu kavrayın. Her memeli üreyebilir doğurabilir. Önemli olan besleyip büyütmek. Kolik olup saatlerce ağlayan bebeğin ne olduğunu iyi bilirim. Çocuk susmayınca çaresizlikten ben de ağlardım. Kimsenin size yakıştırmalar yapmasını umursamayın yazacaktım ama o yakıştırmaları siz kendi kendinize yapmışsınız. Herkes anaç değildir, olmak zorunda değildir, çocuk doğurdu diye aldığı nefesi bile çocuğa göre ayarlamak zorunda değildir. Biz de insanız ve bizim de huzura sakinliğe sessizliğe ihtiyacımız var. Evet biz doğurduk, biz besleyeceğiz temizleyeceğiz, sağlığını doktorunu vs biz ayarlayacağız ama bu artık bir hayatımız yok demek değil. Malesef yeni doğmuş bebek varken istediğimizi yapamıyoruz, gidemiyoruz gezemiyoruz ama ömrümüz artık böyle geçecek değil. Öyle olsa ikinci üçüncü çocukları yapmayız.

Kolikle baş etme yöntemleri denediniz mi? Benimki ilk başlarda tam gaz devam ediyordu ama sonraları beyaz ses işe yaramaya başladı. Süpürge ve saç kurutma sesleriyle biraz biraz sakinleşiyordu. Yani ağlama durmuyordu ama çığlık çığlığa değildi. Benim de tolere edebileceğim şekilde uyku öncesi ağlamasına dönüyordu. Herkesin anneliği aynı değil kendinizi başka annelerle kıyaslamayın. Ben rahattım, yemiyorsa aç değildir dedim, yerde sızdı uyudu, ay yatağında yatması lazım demedim, kahvaltıda kek istedi diye olmaz yumurta peynir yiyceksin demedim verdim keki yedi. Yani mümkün olduğunca esnek olun, ille de olacak diye kurallı kontrollü şartlanmayın.

Tünelden geçiyorsunuz, hep karanlık sanmayın sonu aydınlık. Yalnız diş çıkarsın geçer, ayaklansın geçer, hele bir 2 yaşını bitirsin geçer, dillensin geçer.... Bunların hepsi birer challenge ve biri bitiyor diğeri başlıyor. Çocukla baş edebilmek uzlaşabilmek için size yardım şart. Psikolog sadece 1 saat sizi dinliyor ve yapmanız yapmamanız gerekeni söylüyor. Bebecik malesef tüm güç hazır bekliyor sizi. Ya yarım gün yardımcı alın ya da anneniz biraz daha idare etsin. En azından yardımcı gelirse sabah uykunuzu alırsınız.
 
Peki bunların gerçekten doğru olması.
Ben bebegimi Dr götürünce sizde böyle büyüdünüz. Gökten düştüm sanmayın sabır geçecek diyordu. Gerçekten de geçiyor.
Aysenimi .!.:
Bir gülüşü yetiyordur, bir anne deyip sarılınca bütün herşey unutuluyordur, başta zorlanmışsındır ama şimdi yoldaş olmuştur, iyiki de olmuş diyorsundur cart curt.haa bir de eşine daha çok bırakıp kendine zaman ayırmalıymişsin, geçici bir dönem olduğunu için tadını bile çıkartmalıymişsin, büyüyünce özlüyormuşsun cart curt.hep aynı şeyler.
Genişletmek için tıkla...
 
XbirKadin .!.:
2.5 yaşında hala çok mu zor oluyor acaba?
Benim bebeğim 1.5 yaşına gelmek üzere . Seneye rahatlarım diye düşünüyorum ama sizin gibi böyle yazılar görünce moralim bozuluyor biraz :)
Genişletmek için tıkla...
8 gün sonra 1 yaşında oluyor bebeğim. 1m5 yaşında hala zormu ya 😅 ama bebeğim tam 1.5 yaşında abi olacak. 😁
 
Konu sahibi ,böyle hissetmen cok normal. Ayni duygulari benzer sekilde ben de yasamistim.
Eskisi gibi olamama korkusu.
Sonra baktim ki aslinda ben kafamda büyütüyormusum. Hayatimi bebege göre sekillendirmektense ,onu hayatima dahil etmeye calistim.
Bebekle yürüyüse cikin mesela bebegi tasima seyleri ile yada bebek arabasi ile, acik hava da ona iyi gelecektir ,o uyurken
Kahvenizi icin sessiz bi yerde , kütüphaneye olur mesela.
Belli bi zaman sonra alisiyorsunuz, zihninizde o düsünce moduna geciyor .
 
psikolojikdanismannisa .!.:
Beni yargılayacaklarınız olacak ama belki bir insan bile beni aydınlatsa kârdır diyerek bu yazıyı yazıyorum.

Anne olmamın üzerinden neredeyse 2 ay geçti. Ben halâ anneliği sevemedim. Çocuğumdan nefret etmiyorum ama çocuğumsuz daha mutluyum. (Anneme bebeği verip tek başıma vakit geçirdiğim o nadir zamanlardan bahsediyorum)

Bebeğim kolik bir bebek ve kolik bebeği olanlar anlar saatler gün gibi günler yıl gibi geçer...

Eski hayatımı halâ özlüyorum. Bebeğim hiç durmadığı için 2 aydır annemgildeyiz. Şimdi gelecek "kendi evine çık böyle alışamazsın" diyenler. Neden annem gibi bir imkanım varken kendimi zorla KİMSESİZ gibi atayım evime? Niye imkanlarım yok gibi davranayım? Bu da bana kötü hissettiriyor. Tamam en güçlü kadın sizsiniz! En anne de sizsiniz! En en en sizsiniz..!

Eşim gerçekten yardımcı olmaya çalışsa da evde durduğu zaman çok kısıtlı. Eskiden birlikte zaman geçirir kafa dinlerdik. Ben eski hayatımda eşimle çok mutluydum.

İnançlı bir kimseyim normalde. Ama bu süreç beni öyle yıprattı ki çok isyan ettim. Hayatım tamamen değişti, tuvalete gitmek lüks haline geldi. Benim için sıradan olan her şey imkansız oldu. Kısacası rahat hayatımın yasını tutuyorum.

Sormak istediğim bazı şeyler var:

*Ben çocuğumu bana gönderilen bir musibet gibi hissediyorum. İnsanlar evlatlarını nasıl seviyor da "nimet" gibi davranıyorlar anlayamıyorum. Her zaman endişe edeceğin, sürekli diken üstünde olacağın bir varlık var ömrünün sonuna kadar. Nasıl bir nimet gibi düşünebiliyorlar? Ben evlat sahibi olmanın mantığını anlayamadım. Ben eşim için istemiştim. Ve tabii gerçekten bu kadar zor olduğunu sanmıyordum. Annemde 10 gün kalır evime geçerim hallederim sanıyordum. Ne kadar aptalmışım. Şimdi diyeceksiniz çocuğu olmayanlar var utan utan! Çocuğu senelerce olmayıp sonra olup pişman olanlar da var. Bana yazıp konuşan çok kadın var. Senelerce çocuğu olmamış ama olunca da pişman olmuş... O yüzden bana bunlarla gelmeyin.

Senden anne olmaz, sen insan bile değilsin! Bu cümleleri diyecekseniz çoktan kendime diyorum bunları da. Ben de böyle hissetmek istemiyorum. Ben de anne olmaktan zevk almak istiyorum. Ama o kadar dayanıksız ve rahatına düşkün birisiymişim ki çocuğumu bir musibetten fazlası olarak göremiyorum...

Benim gibi hissedip bu süreci atlatabilen sağlıklı düşünebilen var mı? Psikolojik tedavi de aldım ama sadece intihar düşüncelerim geçti. Yaşamak bile istemiyordum. En azından yaşama tutunmaya çalışıyorum şu an. Ama içimden söküp atamıyorum çocuksuz olmayı özlemeyi... Hayatımdan zerre zevk alamıyorum. Her gece kuş gibi kalbim. Uyanacak da uyumayacak diye. Çocuğu anneme vermek için her şeyi yapıyorum. "Anne ben temizlik yapayım sen çocuğa bak, ben yemek yaparım sen bebeği sustur"
Ben de "bütün gece uyumadım ama yavrum gülünce tüm yorgunluğum geçti. Onun için değer" diyen bir anne olmak istiyorum. Eğer hastaysam iyileşmek, kötü bir insansam iyi bir insan olmak istiyorum.

Herkes geçecek diyor. Herkes benim daha kötüydü haline şükret diyor. Ben acı yarıştırmıyorum ki! Ya da geçtiği kadar NASIL GEÇTİĞİ de önemli değil mi? Değip de geçebilir, DELİP de geçebilir...

Bana faydası olabilecek her öneriye açığım. Artık kolik bebeğime rağmen hayatıma dönmek istiyorum. Ama sanırım bana bağımlı olan bu minik insan büyüyene kadar benim için her şey çok zor olacak... Ve yine herkes "büyüyünce geçecek" diyecek.

Bu yazım inşallah doğru insanların önüne çıkar. Niyet ediyorum ki bu yazım beni artık bu çukurdan çıkmama vesile olacak kişinin karşına çıkmasına...
Genişletmek için tıkla...
Canim benim normaline donmek icin cok acele ediyorsun. Kimi kadin dogdugu anda direkt kabullenir durumu ve cok kolay adapte olur, benim yada senin gb ozgurlugune duskun olanlar da ne oldugunu sasirir. İnan ben cok isteyetek yaptim fakat basima geliceklerden bi haberdim. İlk aylar aman uyanmasin diye sessiz olmaya calismaktan disimi sikmaktan cenem kitlendi bi donem bir ay sonra acildi. Uyumasi buyuk nimetti cunku kendime ozel anca bi yarim saat belki bi saat benim icin cok buyuk ihtiyacti. Benim de annem iki ay yanimdaydi sonra evine dondu. Donmesi iyi mi oldu dersen benim icin evet iyi oldu. Daha kolay duzen tuttum bebegimi kendime gore yonlendirdim bebegime boylelikle alistim. Sen henuz hazir degilsen kendini daha iyi hissedene kadar tabiki destek al. Bebegim kolik degildi ona ragmen 1500 kere uyanir ve cok kisa uyurdu etken donemde. Kolik bebegin cok buyuk zorluk oldugunu biliyorum. Bunlar gecicek merak etme dicem smdi inanasin gelmiycek. Ben de senin gb erken donemde zorlandim. Yeni hayatima alismakta, aliskanliklarimdan vazgecmekte, bebegime ve anne olmaya alismakta. Hic bitmiycek omrumun sonuna kadar boyle devam edicek gb geldi. Ama kendimden ornek verirsem 1 yil zorlandim sonrasinda rahatlamaya basladim. Hele 2 yas sonrasi tam rahat yurudugu memeden ayrildigi ve bezden kurtuldugumuz donem. Benden mutlusu yoktu.. gittikce zorlasmiycak bunu soyleyenlere inanma. Gittikce kolaylasicak. Buyudukce bir parca daha ozgurluk kazanicaksin. Oglum bes yasinda suan. Anasinifina gidiyor benden guzeli yok. 2 yasindan sonra deliksiz uyumalara basladi aksam 9 dedi mi uyur sabah 8 gb kalkardi ki hala oyle. Dilayisiyla esimle gecirdigim basbasa zamani geri kazanmis oldum. Gunduz oglen uykusu 1,5-2 saatlere uzadi gunduz yaptigim kahve sigara keyfimi geri kazanmis oldum. Arkadaslarla program yapilcagi zaman ilk bir yil asosyalligin dibine vuran aman oglumun yemek saati aman uyku saati diye eve tikili kalan ben, cocugumu da alip arkadaslarimla program yapabilir hale geldim. Bunlar birdenbire sihirli degnek degmis gb olmuyor. Oyunun bolumleri yavas yavas aciliyor ☺️ dusunsene hem ozgurlugunu geri kazanmissin hem de senin gozunun icine bakan sana asik bi canli var. İste o kivama gelince inan bana tadindan yenmiyor. Kotu anne yada kotu insan falan degilsin sadece hepimiz gb psikolojin bozulmus. Sahip oldugun hersey kucucuk bir sey tarafindna elinden alinmis. Bukadar basit. Sadece sabirli olman gerekiyor. Suanki durumunu kabul et ve sabirli ol. Omur boyu boyle surmuyor okadar kisa surede degisiyor ki hayatin bebegin buyudukce. Bazilari gb dogdugu anda bebegine alismak zorunda degilsin. Bunu sorgulaman bile bebegine tutunma caban. Sadece suanki kosullarinda kendini olabildigince iyi tutmaya calis. Daha fazla psikolojini bozma. Emin ol eski aliskanliklarina normaline geri donuceksin. Esine kendine daha cok zaman ayirr hale geliceksin. Suan oglum icerde cizgi film izliyor ben esimle bahcede sabah kahvesi iciyorum. Hersey yoluna giricek ☺️
 
Konu sahibi belli ki lohusa depresyonuna girmiş, bu seri eksiler neden ? Bunalıma girmiş ve destek arayan birine sırf beğeni alabilmek için bu kadar kötü yorum yapılmamalı. İlk çocuğumda lohusa depresyonunu dibine kadar yaşadım. Sürekli çocuğuma bakıp bakıp ağlar ben bunu büyütemeyeceğim derdim. Bir de dünyanın en anlayışsız kocası ve kv’si de başımdaydı. Benim oğlum da kolikti, gündüz hiç uyumazdı, oturur ağlama saatinin gelmesini beklerdim. Yemek yok, temizlik yok eski eşimle sürekli kavga ediyorduk ve ben o kadar bunalımdaydım ki bazen acaba intihar mı etsem diyordum. Sonra eski eşimin tayini başka yere çıktı kv gitti, 3 aydan sonra oğlum uyumaya, birlikte oynamaya başladık ve ben de rahatlamaya başladım. Şimdi en büyük yardımcım..Sizi çok iyi anlıyorum lütfen bir profesyonel destek alın, bugünlerin geçeceğini, daha güzel günlerin geleceğini bilin. Birlikte kafeye de sinemaya da gideceksiniz, çocuğunuz size engel değil, mükemmel anne olmaya çalışmayın ve kendinizi biraz rahat bırakın ve sevin, zaman her şeyin ilacı. Eski bekar günlerimiz geride kaldı ama iyi ki kaldı, evlat sevgisi bambaşka bir sevgi ve iyi ki bize bahşedildi.
 
annelik emekliliği olmayan ve tek tarafli fedakarlıkla ilerleyen bir iliski maalesef.
o çocuğumu kucağıma verdikleri ilk gun sirtima binen yuku nasil hissettigimi Hala net bir sekilde hatırlarım ve mezara girene dek de bu cocuk sorumluluğu bitmeyecek..
esasinda cok iyi ölcüp bicilerek verilmesi gereken bir karar ama bizim toplumda beyaz gelinlik, bebek hayali ile bilincsiz bir sekilde anne oluveriyoruz cogumuz.. o yüzden boyle konuları okumak beni sasirtmiyor,
yavrunuzu sağlıkla ve hayirla büyütün insallah, doğmayı o tercih etmedi siz onu dünyaya getirmeyi tercih ettiniz, o yüzden ona yansıtmamaya özen gösterin negatif duygularinizi fakat lutfen en azindan yeniden anne olmamak adına tum önlemlerinizi alin. kolaylıklar diliyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Annelik ve Korkularım
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
781
so lame
S
B
  • Kilitli
Eşimden boşanmalı mıyım
5 6 7
Yorumlar
130
Görüntüleme
3K
bafelis
bafelis
Cihandan
Fikir almak istiyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
774
Cihandan
Cihandan
Umay Ben
Annemin yalan söylediğinden şüpheleniyorum, nasıl yaklaşabilirim?
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
1K
absurdizm
absurdizm
35smyrna35
Tedirginim (Lütfen buraya bakın :( )
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
2K
KeskeYesilElmaOlsaydim
KeskeYesilElmaOlsaydim
Back
X