Aynısını eşinizin yaptığını düşündüğünüz zaman bunu normal görüyor musunuz yani açıkçası beni rahatsız ederdi. Eşimin hiçbir çalışma arkadaşıyla bu derece bir samimiyetinin olmasını hayatın içinde yaşadığımız çoğu seyi paylaşmasını asla istemezdim. İnşallah eşim yeni calistigin yerde böyle arkadaşlıklar kurmaz ne diyeyimArkadaşlar uykularım kaçıyor ve bunu sizlere danışmak istiyorum.
Evliyim eşimle hiç bir problemim yok. Gayet sakin anlayışlı sevgi saygı çerçevesinde devam eden 2 çocuklu bir ailem var.
Mesleğimde 10. yılım. Muhasebeciyim. Bilirsiniz ki biz memurlar sürekli birimler arası yer değiştiririz. Bundan 3 yıl önce tayinle gelen bir erkek memur arkadaşımla aynı oda da çalışmaya başladım. Bu arkadaşımda evli iyi bir aile babası. Esi de dünyalar guzeli. İşte bu kadar detaydan sonra gelelim bize. Ikimizinde ortak yani ilk basta ayni univde okumuş olmak ve ayni hocaları birbirimize anlatmakla başladı. Biz bir yandan çalışıp bir yandan sohbet ederken hocalar arkadaşlar sehir gittigimiz mekanlar derken baya ortak noktamız olduğunu kesfedip bu konularda günün 8 saati mubabbet ederdik. 3 yıldır da bu böyle devam ediyor. Ben eşimle tanıştırdım onun eşiyle de tanıştım. Yani aramızda herhangi ilk akla gelen dedikodu mahiyetinde hic bisey yok. Sadece şunu farkettim o kadar icten bir samimiyetimiz var ki birbirimize karşı mesela bir gun oncesi aksami ne yaptik nereye gittik o kadar anlatiyoruz birbirimize.. kayınvalideme gittik cocuklarla sahile çıktık haftasonu piknik yaptik vs vs sormadan ve anlatmadan günümüz geçmiyor. Hastaysa arar gecmis olsun dilerim o beni arar bana ulasamdiğinda esimi arar. Yani insanin kız arkadaşiyla gun icinde konuşacağı her seyi konusuyoruz ve birbirimizden surekli haberimiz var. Eger haber alamıyorsak bir sıkıntı varmıs gibi hissediyorum. Kendi kendime neden bu arkadaş mesaide bir sürü arkadaşım varken neden bu neden bana bu kadar yakın neden ben ona bu kadar yakınım diye sorgulamaya başladım. Farkettimki biz birbirimizi rencide edecek hic bisey soylemiyoruz islerimizi ortaklasa yapiyoruz benim yetisemedigim yerde hep ben hallederim diyor ben ona yardim ediyorum. 3 yıldır en ufak bir gerginligimiz olmadı. Bu kadar iyi olmak mümkün mü. Onu gerçekten cok seviyorum. Bi telefonumla nerde olursam gelecegini biliyorum. Biri onun hakkinda bisi soylese o yapmaz diyecek kadar ona guveniyorum ve biliyorum ki bu konuda o da bana guveniyor. Inanın belki de esimle aynı evde bazen gerildigimiz tartıştığımız oluyor. Esimden uzaklasmak kendimi dinlemek ara vermek istiyorum. Ama bu insanla böyle bir an yaşamadığım icin asla yokluğuna katlanamıyorum. Ayrıca kendisine karşı en ufak bir cinsel istek duygusal bağ hissetmiyorum. Aksama kadae eşini eşimi konusuyoruz ben bu insana aşık degilim. Sevgisinden ölüp bitmiyorum. Sadece samimiyetine varlığına cok alıştığım için haftasonunu bile ondan haber almadan geçirmek imkansız benim için. Keza onun içinde böyle. Bu arada ikimiz arasinda asla imalı bir bakış söz muhabbet gecmedı. Sadece birbirini cok iyi anlayan iki arkadaşız sabahlara kadar geyik yapsak gülsek o potansiyel var bizde ama ikimzde evli ve cizgilerini cok iyi bilen kişileriz. Sizce ben ya da o kendimizi mi kandırıyoruz yoksa bunu yasamak normal mi ?
o kadar da bilmiyorsunuz bence:))ikimzde evli ve cizgilerini cok iyi bilen kişileriz.
Garına ulaşamadım garına evet tarafındanAdamın biri bana ulaşamayınca eşimi arayacak
Fıkra gibi
Kıskanmadığını iddia ediyoreğer eşinden bahsederken hiç kıskanmıyorsanız tamamen arkadaş gözüyle bakıyorsunuzdur. bu durumda bi sakınca yok bence.
işte karşı taraf önemli bence de. tabi ki istemem ya :)Kıskanmadığını iddia ediyorkız biri kocanı hafta sonu görmedi haber almadı diye Karalar bağlayıp geceleri uykusu kaçıyorsa. Beni kıskanmıyorsa kocişkomun arkadaşıdır sakınca yok mu dicen
Simdi hepinizin bu erkek diye anlattigim arkadasımın kadın arkadaşım olarak düşünün. Haftasonu nerdesin nereye gittin hadi gel bi kahve icelim. Hadi yürüyüşe çıkalım. Hâlâ koyde misin ne zaman doneceksiniz kocan napiyor cocuklar nasıl misafir gelecekti geldi mi nereye gittiniz vs ulasamadiginda eşıni arayıp ya bizim arkadaş nerde telefonuna ulaşamıyorum diye esini aradiginizi düşünün ve bu soruları en yakın arkadasinıza sordugunuzu düşünün anormal mi gercekten?
Bana normal geldi bir tek heralde. Hatta konu sahibinin ilk karşı cins normal arkadaşı olduğu için kendini kötü hissettiğini düşündüm. Benim de eşimin de birden fazla burada eleştirilen davranışları sergilediğimiz insanlar var. Benim erkek arkadaşlarım onun kadın arkadaşları var. Eşlerini tanıdığımız, birine ulaşamadığımızda diğerini aradığımız, onların aynı şekilde birimize ulaşamadığında diğerimizi arayan arkadaşlarımız var. Nefesinin kesilmesi olayını anlamadım, okumadım da, burası biraz üyeler tarafından eklenmiş gibi geldi.
Pardon nefes alıyormuş da yokluğuna katlanamayıp,ondan habersiz zaman geçirmeyi imkansız buluyormuş. Ama bu insanla böyle bir an yaşamadığım icin asla yokluğuna katlanamıyorum. Sevgisinden ölüp bitmiyorum. Sadece samimiyetine varlığına cok alıştığım için haftasonunu bile ondan haber almadan geçirmek imkansız benim için.
Canım evlenseler öyle olmaz tabi evlilik farklı bir şey insan eşiyle elbette ki zararsız da olsa sürtüşür, fikir ayrılığı yaşar vs. yani benim de öyle bir iş arkadaşım vardı (o zaman bekardım da evli de olabilirdim) yaklaşık 5 yıl birlikte çalıştık hiç bir zaman anlaşmazlık yaşamadık. Birbirimize yardım ederdik, bu senin işin bu benim işim olmazdı. İşle ilgili bir sorun çözdük mü gider kutlardık, bana fıstık soyup veriyordu, hayatımda en son bana fıstık soyan 5 yaşımdayken babamdı. Çok etik değerleri yüksek bir insandı ve severdim, derdimi de anlatırdım, dinlerdi vs hatta sonradan eşimle de tanıştılar ama hafta sonu görmedim diye üzülüp merak etmezdim. Sonra nasıl oluyor böyle arkadaşlık diye uykularım kaçmazdı. İş arkadaşlığı olarak kaldı ama, sonra o İstanbula gitti. Şimdi evlenmiş vs. Bayramlarda falan bazen haberleşiyoruz o kadar.Ay banada oyle gelıyor
Bu kadın erkek arkadaslıgının bu boyutta olmasıda tehlıkelı diye düşünüyorum
Artı bu durum karşıdaki eşlere büyük bir haksızlık oluyor
Ama oyle bır anlatmıskı peri masalındakı kahramanlar gıbı . Hiç sürtüşmeden 3 senedir yasamıslar
Eşiyle bile tartısıyor uzaklasıyor o ınsandan haber alamasa kahroluyorlar
Evlenın diyesim geldi
Hatta boyle ınsanlar keske bırbırını bulsalardı..
Ama şuan etik degil işte
gayet de kiyaslamissiniz. alıntılayayım hattaEşimle kıyaslamıyorum
eşinizden daha düşkünsünüz bu adama ve kendinizi onu istememeye şartlamışsınız ama bir koyverseniz devamı gelecek gibi.Inanın belki de esimle aynı evde bazen gerildigimiz tartıştığımız oluyor. Esimden uzaklasmak kendimi dinlemek ara vermek istiyorum. Ama bu insanla böyle bir an yaşamadığım icin asla yokluğuna katlanamıyorum
Aynı arkadaşlık durumu bende de vardı. Arkadaşım evliydi ben bekardım. Eşiylede görüşüyorduk O benim ailemle tanışıyordu. İş yeri karışıktı o dönem eve geçince saatlerce telde konuşurduk baya alıştık birbirimize sonra bi gün bana keşke seninle evlenseydik ilk tanıştığımızda seni daha iyi tanısaydım falan dedi güldüm geçtim daha sonra bana sizin gibi işte görmeden duramıyorum falan dedi ben sana aşık oldum dedi ben ilişkiyi tamamen kesmedim ama minimuma indirdim ve beni yanlış anladığını benim onu bir kardeş gibi gördüğümü söyledim şimdi yine görüşürüz ama çok seyrek.Arkadaşlar uykularım kaçıyor ve bunu sizlere danışmak istiyorum.
Evliyim eşimle hiç bir problemim yok. Gayet sakin anlayışlı sevgi saygı çerçevesinde devam eden 2 çocuklu bir ailem var.
Mesleğimde 10. yılım. Muhasebeciyim. Bilirsiniz ki biz memurlar sürekli birimler arası yer değiştiririz. Bundan 3 yıl önce tayinle gelen bir erkek memur arkadaşımla aynı oda da çalışmaya başladım. Bu arkadaşımda evli iyi bir aile babası. Esi de dünyalar guzeli. İşte bu kadar detaydan sonra gelelim bize. Ikimizinde ortak yani ilk basta ayni univde okumuş olmak ve ayni hocaları birbirimize anlatmakla başladı. Biz bir yandan çalışıp bir yandan sohbet ederken hocalar arkadaşlar sehir gittigimiz mekanlar derken baya ortak noktamız olduğunu kesfedip bu konularda günün 8 saati mubabbet ederdik. 3 yıldır da bu böyle devam ediyor. Ben eşimle tanıştırdım onun eşiyle de tanıştım. Yani aramızda herhangi ilk akla gelen dedikodu mahiyetinde hic bisey yok. Sadece şunu farkettim o kadar icten bir samimiyetimiz var ki birbirimize karşı mesela bir gun oncesi aksami ne yaptik nereye gittik o kadar anlatiyoruz birbirimize.. kayınvalideme gittik cocuklarla sahile çıktık haftasonu piknik yaptik vs vs sormadan ve anlatmadan günümüz geçmiyor. Hastaysa arar gecmis olsun dilerim o beni arar bana ulasamdiğinda esimi arar. Yani insanin kız arkadaşiyla gun icinde konuşacağı her seyi konusuyoruz ve birbirimizden surekli haberimiz var. Eger haber alamıyorsak bir sıkıntı varmıs gibi hissediyorum. Kendi kendime neden bu arkadaş mesaide bir sürü arkadaşım varken neden bu neden bana bu kadar yakın neden ben ona bu kadar yakınım diye sorgulamaya başladım. Farkettimki biz birbirimizi rencide edecek hic bisey soylemiyoruz islerimizi ortaklasa yapiyoruz benim yetisemedigim yerde hep ben hallederim diyor ben ona yardim ediyorum. 3 yıldır en ufak bir gerginligimiz olmadı. Bu kadar iyi olmak mümkün mü. Onu gerçekten cok seviyorum. Bi telefonumla nerde olursam gelecegini biliyorum. Biri onun hakkinda bisi soylese o yapmaz diyecek kadar ona guveniyorum ve biliyorum ki bu konuda o da bana guveniyor. Inanın belki de esimle aynı evde bazen gerildigimiz tartıştığımız oluyor. Esimden uzaklasmak kendimi dinlemek ara vermek istiyorum. Ama bu insanla böyle bir an yaşamadığım icin asla yokluğuna katlanamıyorum. Ayrıca kendisine karşı en ufak bir cinsel istek duygusal bağ hissetmiyorum. Aksama kadae eşini eşimi konusuyoruz ben bu insana aşık degilim. Sevgisinden ölüp bitmiyorum. Sadece samimiyetine varlığına cok alıştığım için haftasonunu bile ondan haber almadan geçirmek imkansız benim için. Keza onun içinde böyle. Bu arada ikimiz arasinda asla imalı bir bakış söz muhabbet gecmedı. Sadece birbirini cok iyi anlayan iki arkadaşız sabahlara kadar geyik yapsak gülsek o potansiyel var bizde ama ikimzde evli ve cizgilerini cok iyi bilen kişileriz. Sizce ben ya da o kendimizi mi kandırıyoruz yoksa bunu yasamak normal mi ?
Buradaki olay biraz farklı bence.Bana normal geldi bir tek heralde. Hatta konu sahibinin ilk karşı cins normal arkadaşı olduğu için kendini kötü hissettiğini düşündüm. Benim de eşimin de birden fazla burada eleştirilen davranışları sergilediğimiz insanlar var. Benim erkek arkadaşlarım onun kadın arkadaşları var. Eşlerini tanıdığımız, birine ulaşamadığımızda diğerini aradığımız, onların aynı şekilde birimize ulaşamadığında diğerimizi arayan arkadaşlarımız var. Nefesinin kesilmesi olayını anlamadım, okumadım da, burası biraz üyeler tarafından eklenmiş gibi geldi.
Uykularim kaciyor derken herkesin ne düşündüğünü merak ettigim icin uykularım kaçıyor demek istemiştim soze yanlıs giris yaptim galiba onu dusundugum icin degil onunla olan arkadaşlığımızı baskalarının gözünden merak ettgim icindi.
Şu an yazdıklarınızı arkadaşıma gülerek okuyorum. Çünkü onun bir gözü yuzde 80 görmüyor. Iki bacagı da kesik. Bundan 6 yıl once bir kaza geçirmiş 1 yılı ameliyatlarla geçmiş. Arkadaşımı engellilik durumundan emekli bile etmişler. Mahkemelerle işine yeniden dönmüş. Buraya geldiğinde çok çekingen hayata küsmüş herkesi sorgular olmuştu. Ben onunla okuldan hocalardan konuşurken ne ara samimiyetimiz bu kadar ilerledi de birbirimizin her meselesini konuşan içli dışlı insanlar olduk farketmedim bile. Eşinin beni araması benim onu aramam aramızdaki samimiyeti fazlasıyla artırdı. Tabi ki benim eşimde onun eşi de duygusal anlamda bisey olmayacağını bildiği icin çok rahatım. Burada gormek istediğim insanların sadece kafasının icinden gecenlerdi. Şimdi o zaman normal endisenlenmek merak etmek aramak sormak hakkiniz diyecek o kadar çok insan var ki. Çünkü aramızda duygusal ve cinsel bisey olmayacağına ikna olduktan sonra bunu söylüyor insanlar. Oysaki ben size basından beri hep hesapsız kitapsız en dogalından iki arkadaş olduğumuzu anlatmaya çalıştım. Karsımdaki neşe dolu insan gibi samimiyetine inanacagınız dostlarınız olsun kız olsun erkek olsun bence farketmez yeter ki sizi düşündüğünü sizin yaşadıklarınızı anlam veren içinizi her daim dokebileceginiz birileri olsun. Kalplerinizi bu kadar kötüleştirmeyin... Sevgiyle kalın...
Sizce ben ya da o kendimizi mi kandırıyoruz yoksa bunu yasamak normal mi ?