Ben 35'imde kendimi hala çok genç sanıyordum. Bebeğe de hiç hazır değildim ama ileride pişman olurum korkusuyla denemeye karar verdim. Burada bir kişi daha yazmıştı, her olmadığında bir rahatlama hissediyordum ben de. Bir süre olmayınca regl sorunları da devam edince doktora göründüm ve çok zamanım olmadığını öğrendim. Kabul etmesi çok zordu ve psikolojik olarak toparlanmak için bile zamanım yoktu. Mecburen mentali toplayıp sürece odaklanmaya karar verdim. Anne olmaya da bu sayede hazır oldum
Hepimizin başka başka hikayesi var. Kabullenerek adım atmak gerek. Benim de yaş ile ilgili kaygılarım var. Anne olmak başlı başına hepimiz için kaygı değil mi zaten? Sizlerin kaygıları da yine aldığınız sorumluluk ile ilgili. Sorumsuzca doğum yapan insanları düşününce bu kaygılar sizi bizi daha iyi anne yapmak için bir sebep aslında.
Ben de böyle şaşkın şaşkın etrafa bakışını hayal ediyorum
dokuz ayın her anını hatırlasam da bu benim mi şimdi diye şaşar kalırım sanki
Umarım ilk trimester sonrası gerçek bir balayı olur
yavrularımızı sağlıkla kucağımıza alalım
ben cok bilmedigimden yeni tarifleri denemeyi cok severdim ancak simdi tiksinme-koku alma- bulantı yaşamamama rağmen canım istemiyor. Birileri getirsin yiyim istiyorum. Şımarıklık mı yoksa hamilelikte normal mi 
geçenlerde karşı komşum ne yemek yaptıysa baya güzel kokular geliyordu, istesem verirdi aslında ama isteyemedim 
Hamileliktendir 
kız olsa kesin öyle olurdu ama şimdi de kavalye yaparım 
böyle konuşuyoruz ama burada büyük annelerimiz de var. 40 yaşında olsaydım da tammm olgun yaşım olduğu için sevinirdim yine :) belki genç olduğum için eksiğim de çoktur ama her şeyin hayırlısı içinde bulunduğum durumun tadını çıkarmak gerek 
