2024 Şubat Anneleri Paylaşım Alanı

Bebeğimin cinsiyeti


  • Ankete Katılan
    326
Ben de uzun süre ayırmam gibi geliyor . Yani illaki ayrılır ya. Benim kuzenimin kızı 4 yaşına kadar onlarla yattı. Odası da yoktu. 4 yaşına geldiğinde ayırmak için mobilyacıya giidip kendi yatağını dolabını seçtirdiler .kendi heveslenerek ayrıldı mobilyasını seçtiğinde. 4 yaş da geç denir mesela uzmanlara göre 😅 benim için de 4 yaş ideal ya ben 3 sene daha yatabilirim kızımla 🥲
Bir gün gelecek kapıdan sokmayacaklar o yüzden emzirme birlikte uyuma bunlarda biraz rahatım ya sürekli uyansa da emerek uyusun yani en fazla ne kadar emecek ki belki birden bırakacak süt kesilecek
 
Kesinlikle öyle. Yani bu söyleyeceğim yanlış anlaşılmasın lütfen ama çocuklarımızdaki bu davranışlar esasen biz anne babalardan kaynaklanıyor. Tabi fiziksel bir rahatsızlığı olmadığını varsayıyorum. Çok ufak bir örnek vericem. Mesela çocuk sürekli kucağınıza gelmek istiyor ve bunu ağlayarak ifade ediyor. Benimki çok yapıyordu bunu. Sanki bir yeri acımış gibi deli gibi ağlıyordu. Ve ben gidip kucağıma alıyordum. Eşim dedi ki; bak bunu yaparak ağlamasını pekiştiriyorsun. Önce dikkate almadım. Ama cidden her istediği olmayınca saçma sapan ağla krizine giriyordu. Bir gün karar verdim ve ağlasa da dediğini yapmadım. Sabırla bekledim. Ve sustuğunda kucağıma aldım sevdim. Bir süre sonra ağlayarak bir şey elde edemeyeceğini anladı. Şu an hala arada deniyor. Ağlayacak gibi oluyor. Suratına bakıp şşşt diyorum. Bekliyor öyle. Sonra devam ediyoruz.

Benim ona yemek yedirmede bazı hatalarım vardı. Daha doğrusu kolaya kaçıyordum. Hata olduğunu bilerek. Bu arada o hatalarımı düzeltmeye çalışıyorum. Biraz zor oluyor tabi.

Yani kısaca ağaç yaşken eğiliyor arkadaşlar ama o süreçte benim de belim baya büküldü açıkçası:))
Evet doğru. Ben şu ağlama olayını yönetemiyorum öyle mızmızlık değil çığlık çığlığa ağlıyor bana çevremde bunu diyen çok olıyor ağlayarak istediğini yaptırıyor sana diyorlar. Ben aslında bu konuda sabırlı olduğum halde yine onun istediği oluyor çünkü bırakıyorum ağlasın susar diye müdahale etmedikçe daha çok ağlıyor nefes nefese kalıyor yüzü gözü burnu birbirine giriyor akmaktan. En çok çektiğim 1 ağlaması 2 uyumaması. İkisinde çözüm yok bazı şeyler olmuyor 😒
 
biz kızıma oda yaptık . Gündüz bikaç kere uyuttum odasında . Geceleri hep bizimle uyuyor. Anne yanı park yatağı bizim yatakla aynı hizaya getirdim duvar tarafına koydum . Oraya yatırıyorum bazen ortamıza alıyorum. Ben de yavaş yavaş kendi odasına alıştırmak istiyorum ama geceleri ayrı yatırabileceğimi sanmıyorum çünkü çok uyanıyor. Bi de biraz daha bilinçli olduğu zamanı bekliyorum açıkçası . Belki şöyle 5-6 aylıkken ayırsam olurdu ama şu an hem anlıyor hem anlamıyor . Arada kalmış bir dönemde . Bi de 2
Yaşına kadar sizinle yatmasında problem yok diyen doktorlar var takmıyorum o yüzden ya.
Ya ne kadar erken ayrılırsa o kadar iyi bu oda ayırma bizimle ilgili bende mesela oğlumla uyumak isterim ama ne o rahat ediyor be ben mecbur olduğum için yatağa alıyorum yatağında yatmıyor. Birde park yatak bizde de var ama ben uzun zaman önce onu aşağıya indirdim öyle düşmüyor mü benimki hemen atar kendini ya
 
Hamileyken oda yapmıştık doğumdan sonra kısa bir süre yatak odasında park yatakta bizimle yattı. Sonra geceleri uyumadığı için eşim uykusuz kaldı ve kızımla beraber salona transfer olduk 😄 5-6 aylıkken de yer yatağı aldım odasına ve kızımın odasına transfer olduk 😄 Bir süredir geceleri odasında yer yatağında yalnız yatıyor sadece çok çok kalktığı zamanlar onunla yatıyorum yatak odasına geçecek takatim kalmadığı için 😄 Şimdilerde de beşiğine alıştırmayı düşünüyorum inşallah muvaffak olurum
Ay ne güzel alışmış artık odana gidebilirsin ya yoksa sende mi alıştın o odaya 🤣🤣 ben ötle istiyorum ki odasını yapayım orada yatsın gece uyansa ble kendi kendine geri uyusun falan öyle ütopik hayallerim var 🤣🤣
 
Evet doğru. Ben şu ağlama olayını yönetemiyorum öyle mızmızlık değil çığlık çığlığa ağlıyor bana çevremde bunu diyen çok olıyor ağlayarak istediğini yaptırıyor sana diyorlar. Ben aslında bu konuda sabırlı olduğum halde yine onun istediği oluyor çünkü bırakıyorum ağlasın susar diye müdahale etmedikçe daha çok ağlıyor nefes nefese kalıyor yüzü gözü burnu birbirine giriyor akmaktan. En çok çektiğim 1 ağlaması 2 uyumaması. İkisinde çözüm yok bazı şeyler olmuyor 😒
Kesinlikle aynı bende bırakıyorum ağlıyor susar diyorum susmuyor yarım saat boyu volume yükselterek ağlıyor en son pes edip dediğini yapıyorum
 
Ay ne güzel alışmış artık odana gidebilirsin ya yoksa sende mi alıştın o odaya 🤣🤣 ben ötle istiyorum ki odasını yapayım orada yatsın gece uyansa ble kendi kendine geri uyusun falan öyle ütopik hayallerim var 🤣🤣
Valla bende alışmıştım başlarda yatak odasına gitmek istemedim kızımın yanında yatmak istedim yavaş yavaş yatak odama alıştım 🤣 Gece uyandığında beni bulamayınca ağlaya ağlaya yatak odasına geliyor ya da salona gidiyor 🤣
 
11.5 olması gerekiyor demişti doktor bize
Evet bize de öyle dediler canım . İnşallah düzelmiştir 2 hafta sonra gibi gideriz tekrar tahlil için.
Bir gün gelecek kapıdan sokmayacaklar o yüzden emzirme birlikte uyuma bunlarda biraz rahatım ya sürekli uyansa da emerek uyusun yani en fazla ne kadar emecek ki belki birden bırakacak süt kesilecek
Aynen ileride onlar istemeyecek zaten . Ben de 1 aylıkken meme reddi yaşamıştım sonrasında emsin diye çok uğraştım. O yüzden emzirmeyi kesmeyi de acele etmiyorum kendisi isterse bırakırım 2 yaşından önce ancak. Zaten tek çocuğum olarak kalacak bu minik hallerine doyayım 🥲 keşke gece bu kadar çok uyanmasa da koyun koyuna yatsak yine 🫠
Ben de aynen sizin gibi yapıyorum illaki ayrılacaklar ilerde doktorumda 2 sene yatmalısın ekstra bir sorun olmadıkça dedi. Odası var seneye ayırmayı düşünüyorum
2 yaş en uygunu deniyor zaten de işte biraz da bizim istikrarımıza ve bebeğin karakterine bağlı 🥲
 
Ya ne kadar erken ayrılırsa o kadar iyi bu oda ayırma bizimle ilgili bende mesela oğlumla uyumak isterim ama ne o rahat ediyor be ben mecbur olduğum için yatağa alıyorum yatağında yatmıyor. Birde park yatak bizde de var ama ben uzun zaman önce onu aşağıya indirdim öyle düşmüyor mü benimki hemen atar kendini ya
Ben de aşağı indirmiştim öyle ben rahat edemedim gece emzirmek için alması zor geliyordu kendi yatağımdan. Duvar tarafında 2 kenarı . Bi kenarı bizim yatak zaten ben çift minder koyup kendi yatağımla aynı hizaya getirdim . Önceden 10-15 cm aşağıdaydı. Açıkta kalan 4. Kenara da uzun ince bişeyler koydum paravan gibi üzerine de battaniye örttüm . Arada orayı bozuyor gündüzleri ama gece uyurken ellemiyor allahtan . İşte bi kendi yatağında yatıyor bi ortamıza alıyorum duruma göre .
 
Kesinlikle öyle. Yani bu söyleyeceğim yanlış anlaşılmasın lütfen ama çocuklarımızdaki bu davranışlar esasen biz anne babalardan kaynaklanıyor. Tabi fiziksel bir rahatsızlığı olmadığını varsayıyorum. Çok ufak bir örnek vericem. Mesela çocuk sürekli kucağınıza gelmek istiyor ve bunu ağlayarak ifade ediyor. Benimki çok yapıyordu bunu. Sanki bir yeri acımış gibi deli gibi ağlıyordu. Ve ben gidip kucağıma alıyordum. Eşim dedi ki; bak bunu yaparak ağlamasını pekiştiriyorsun. Önce dikkate almadım. Ama cidden her istediği olmayınca saçma sapan ağla krizine giriyordu. Bir gün karar verdim ve ağlasa da dediğini yapmadım. Sabırla bekledim. Ve sustuğunda kucağıma aldım sevdim. Bir süre sonra ağlayarak bir şey elde edemeyeceğini anladı. Şu an hala arada deniyor. Ağlayacak gibi oluyor. Suratına bakıp şşşt diyorum. Bekliyor öyle. Sonra devam ediyoruz.

Benim ona yemek yedirmede bazı hatalarım vardı. Daha doğrusu kolaya kaçıyordum. Hata olduğunu bilerek. Bu arada o hatalarımı düzeltmeye çalışıyorum. Biraz zor oluyor tabi.

Yani kısaca ağaç yaşken eğiliyor arkadaşlar ama o süreçte benim de belim baya büküldü açıkçası:))
 
Çocuklarımızı biz yetiştiriyoruz ve nasıl yetiştirirsek o şekilde büyüyor ve bazı alışkanlıklar kazanıyorlar evet ama şunu da unutmamak lazım ki bizim de elimizde olmayan durumlar var. Bazen ne yaparsan yap çocuk istemedikten sonra uyum sağlamıyor. Ne kadar bebek ve çocuk olsalar da aslında bireyler ve onların da karakteri, huyları, damak tadı, sevdiği/sevmediği durumlar var. Kısaca bazen bazı şeylere müdahale edemiyorsun. Annem bize hiç yemek seçtirmezdi tabağa ne koyduysa onu yemek zorundaydık ama benim bir mantar takıntım vardı annem ne yaparsa yapsın o mantarı bana yediremezdi hala bile mantar tüketmem mesela. Ne demişler huy çıkar can çıkmaz 😄
Çocukların da doğuştan gelen huyları takıntıları tercihleri olduğunu tamamen kabul ediyorum. Mantar yememeniz tamamen böyle bir şey. Ama asıl sorun şurda başlıyor. Benim çocuğum sadece köfte patates seviyor. O yüzden ben de hep onu yapıyorum denildiği anda, işte o çocuğun tercihi değil ebeveynin hatası oluyor.

Uyku konusunda da aynı şey geçerli. Bir yalını geçmiş bir bebek, herhangi bir fiziksel rahatsızlığı yoksa, gece 4-5 defa uyanması doğuştan gelen bir özellik değildir. Bir yerde bir hata yapılmış belli ki. Çok fazla destek verilmiş olabilir. Uyandığında kendi kendine uyuması öğretilmemiş olabilir. Hala gece beslenmesi kesilmemiş olabilir. Pek çok neden var. Ama burada asla anneleri suçlamıyorum ya da yargılamıyorum yanlış anlaşılmasın. Bu işlerde destek çok önemli. Sağlam bir psikoloji gerekşyor hakkaten.

Ezcümle bazı şeyler huy olabilir elbette ama çoğu durumda dışsal faktörlerin önemli bir etkisi var.

Bir de katil tecavüzcü örneği vermişsiniz. O nedenle tekrarr edeyim, fiziksel ya da bilişsel anlamda herhangi bir rahatsızlık olmadığını varsayarak konuşuyorum.
 
Muzuretki8 ,Yemek yedirirken ne gibi hatalariniz vardi ornegin sakincasi yoksa...bende dogru yolda oldugumu dusunmuyorumda😁
Hemen cevap vereyim buna çünkü bu akşam kendi çapımda çok önemli bir gelişme yaşadım:)))

Hataların şunlardı. İşten gelince falan aşırı yoegun hissettiğim için, tv karşısında çizgi film izleyerek yedirdim. İnanılmaz kolayıma geldi. Bir de hep kendim yedirmeye çalıştım. Yiyeceklerle en başında temas kurmasına hiç müsade etmedim döker saçar diye. Temizlemek zor geldi ve yine kolaya kaçtım.

oğlum formül mama içiyor. Onu artık günde 1 kereye düşürmeye çalışıyorum. O yüzden vermiyorum eskisi gibi. Yerine normal yedirmeye çalışıyordum. Ama o da reddediyordu yemeği. Bu hafta baya zor geçti o açıdan. Ama yılmadım. Aç kaldı birazcık.

Bu akşam bizim sofraya oturdu mama sandalyesiyle. Tv kapalı. Yemek yedirmeye çalıştım. Yemedi. Ben de tabağı kaşığı koydum önüne naparsan yap dedim. Biz eşimle yemek yiyoruz. Sohbet ediyoruz falan. Bi baktım oğlana. Kaşıkla yemek yiyor. Ben şok:))) kaşıkla yemek yiyebiliyor ve ben hala onu yedirmeye çalışıyorum. Becerisini köreltiyorum resmen. Tabi her yer yemek oldu. Saçı başı yerler üstğ. Hiç önemli değil. Ben burdan devam. Kolaya kaçmak yok artık. :)

Siz neler yaşadınız:)
 
Çocukların da doğuştan gelen huyları takıntıları tercihleri olduğunu tamamen kabul ediyorum. Mantar yememeniz tamamen böyle bir şey. Ama asıl sorun şurda başlıyor. Benim çocuğum sadece köfte patates seviyor. O yüzden ben de hep onu yapıyorum denildiği anda, işte o çocuğun tercihi değil ebeveynin hatası oluyor.

Uyku konusunda da aynı şey geçerli. Bir yalını geçmiş bir bebek, herhangi bir fiziksel rahatsızlığı yoksa, gece 4-5 defa uyanması doğuştan gelen bir özellik değildir. Bir yerde bir hata yapılmış belli ki. Çok fazla destek verilmiş olabilir. Uyandığında kendi kendine uyuması öğretilmemiş olabilir. Hala gece beslenmesi kesilmemiş olabilir. Pek çok neden var. Ama burada asla anneleri suçlamıyorum ya da yargılamıyorum yanlış anlaşılmasın. Bu işlerde destek çok önemli. Sağlam bir psikoloji gerekşyor hakkaten.

Ezcümle bazı şeyler huy olabilir elbette ama çoğu durumda dışsal faktörlerin önemli bir etkisi var.

Bir de katil tecavüzcü örneği vermişsiniz. O nedenle tekrarr edeyim, fiziksel ya da bilişsel anlamda herhangi bir rahatsızlık olmadığını varsayarak konuşuyorum.
Köfte patates örneğine katılıyorum. Uyku konusun da da benim kızım uykuyu sevmiyor hep uyanık kalmak istiyor. Yenidoğan döneminden beri bu böyle. 14 ayı geçtik hepte hata yapmış olamam. Bir ara desteksiz sayılabilecek şekilde uyuyordu gece uyanınca kendi kendine dalabiliyordu bir süre sonra direnç gösterdi o şekilde asla uyuyamıyor artık. Doktoru ile paylaştım bazı bebekler uykuyu sever bazıları sevmez senin bebeğinde sevmiyor yapacak birşey yok böyle kabulleneceksin dedi 😊 Bazen ne yaparsan yap olmuyor. Her bebekte uyku eğitimi de olumlu sonuçlanmıyor. Neyse umarım büyüyünce uykuyu sever.
 
Kesinlikle aynı bende bırakıyorum ağlıyor susar diyorum susmuyor yarım saat boyu volume yükselterek ağlıyor en son pes edip dediğini yapıyorum
Aslında bekleyip susmasını sağlamak bir çözüm değil çok ağladığında artkl şöyle yapıyorum mesela kumanda için ağlıyor ya umursamıyorum ona başka bir oyuncak veriyorum ilgisini çekecek şeyi bulana kadar ağladığı şeyi unutturmaya çalışıyorum
 
Valla bende alışmıştım başlarda yatak odasına gitmek istemedim kızımın yanında yatmak istedim yavaş yavaş yatak odama alıştım 🤣 Gece uyandığında beni bulamayınca ağlaya ağlaya yatak odasına geliyor ya da salona gidiyor 🤣
Ay kendisi geliyor buda bir aşama değil mi tabi hiç gelmesin uyusun isterim ama devamlı biz gidiyoruz ya onun gelmesi bile bir avantaj 🤣
 
Ben de aşağı indirmiştim öyle ben rahat edemedim gece emzirmek için alması zor geliyordu kendi yatağımdan. Duvar tarafında 2 kenarı . Bi kenarı bizim yatak zaten ben çift minder koyup kendi yatağımla aynı hizaya getirdim . Önceden 10-15 cm aşağıdaydı. Açıkta kalan 4. Kenara da uzun ince bişeyler koydum paravan gibi üzerine de battaniye örttüm . Arada orayı bozuyor gündüzleri ama gece uyurken ellemiyor allahtan . İşte bi kendi yatağında yatıyor bi ortamıza alıyorum duruma göre .
Yatağa birleştirince çok zor olıyor evet bende o yüzden hiç öyle kullanamadım
 
Hemen cevap vereyim buna çünkü bu akşam kendi çapımda çok önemli bir gelişme yaşadım:)))

Hataların şunlardı. İşten gelince falan aşırı yoegun hissettiğim için, tv karşısında çizgi film izleyerek yedirdim. İnanılmaz kolayıma geldi. Bir de hep kendim yedirmeye çalıştım. Yiyeceklerle en başında temas kurmasına hiç müsade etmedim döker saçar diye. Temizlemek zor geldi ve yine kolaya kaçtım.

oğlum formül mama içiyor. Onu artık günde 1 kereye düşürmeye çalışıyorum. O yüzden vermiyorum eskisi gibi. Yerine normal yedirmeye çalışıyordum. Ama o da reddediyordu yemeği. Bu hafta baya zor geçti o açıdan. Ama yılmadım. Aç kaldı birazcık.

Bu akşam bizim sofraya oturdu mama sandalyesiyle. Tv kapalı. Yemek yedirmeye çalıştım. Yemedi. Ben de tabağı kaşığı koydum önüne naparsan yap dedim. Biz eşimle yemek yiyoruz. Sohbet ediyoruz falan. Bi baktım oğlana. Kaşıkla yemek yiyor. Ben şok:))) kaşıkla yemek yiyebiliyor ve ben hala onu yedirmeye çalışıyorum. Becerisini köreltiyorum resmen. Tabi her yer yemek oldu. Saçı başı yerler üstğ. Hiç önemli değil. Ben burdan devam. Kolaya kaçmak yok artık. :)

Siz neler yaşadınız:)
Şimdiye kadar geçen sohbetlerde anladığım sizin bebeğiniz kolay uyum sağlayan bir bebek. Mesela ben yemek konusunda pek hata yapmadım. TV müzik gibi yardımcılar hiç kullanmadım ek gıdaya geçtiği günden beri hep bizimle mama sandalyesinde oturdu mama sandalyesi dışında elinde gezdirme başka bir odada oyun oynarken yeme işlerine bile girmedim. Başladığımız günden beri blw gittik neredeyse elinde hep kendi yesin diye bir şeyler vardı. Hiç zorlama yapmadım 1 kaşıkla kalktığı da oldu. Sonuç şuan benden asla yemiyor kendi eline verdiğim şeyleri de fırlatıp atıyor. Her bebek o kadar farklı ki her şey hepsine işlemiyor keşke olsa 🤗
 
Back
X