Kızlar psikolojik olarak çok kötü hissediyorum ya akşamları sürekli ağlıyor bebek, akşam üzeri 5-6 gibi başlıyor gece 3-4 e kadar sürekli emmek istiyor emiyor kusuyor süt yetmiyor diye mama veriyorum onu içiyor yine uyumuyor yine kusuyor derken artık biz bu çocuğun derdini anlamıyoruz bakamıyoruz diye saatlerce ağladım dün gözlerim davul oldu. Eşim de diyor ben böyle olacağını biliyordum ondan istememiştim ikinci çocuğu. Sus diyorum deme öyle.
Oğlum da zor bir bebekti hiç uyumazdı ama detayları unutmuştum şimdi aynı şeyleri yaşıyorum. Çok şükür sağlıklı diyorum ama bir yandan da üzülüyorum her gecem böyle mi geçecek diye. Ağladıkça elim ayağıma dolanıyor. Uykusuzluk bir yandan yıpratıyor. İnsanlıktan çıkmışım gibi geliyor. Ki annemler yanımdaydı hiçbi iş yapmadım bebek bakımı dışında. Bugün onlar da gidiyor artık. Çok zor çok