Dimi ben de
O kadar alışmışım ki ben de sürekli baktım
Çoook iyi yapmışsın, benim de kendim için bişeyler yapmaya çok ihtiyacım var. Ben de bi kere rapor almaya hastaneye giderken bi de ağlamaktan helak olduğum için terapiste giderken bıraktım eşim ve anneme, mama da aldığı için bi saat oyaladılar. Araba kullanmak, tek başıma çıkmak filan çok acayip geldi ama iyi de hissettirdi. Biz iyi olmayınca onlara da iyi gelemiyoruz. Ben kendimi hep dışarıya atarım bebek arabasıyla diyodum doğmadan, ama kızım hiçbişeyi sevmiyor, ne araba ne poşet ne sling/kanguru. Haliyle anca babası olunca çıkıyoruz, duvarlardan soğudum. Günlerin hepsi aynı gibi böyle olunca. Senin gibi bi şekilde kendimize de zaman ayırmamız lazım ama tabi kardeşin çok büyük şans, doktor olduğu için gönül rahatlığıyla gidiyorsundur
Benim o korkum hiç bitmiyor bitmeyecek gibi de. Çünkü travma kaldı eşimle bana, hep ağlamalarını açlığa yormaktan. Ne zaman geçer bu his bilemiyorum, bi de benim kızım çok kilo da alamadı, geriden başladı. Görenlerin patavatsızlığı da eklenince maalesef çocuk hep açmış gibi geliyor bana
Bizim de öyle, her saat başı ayaktayız. İkimiz birbirimizi dinlendirelim diyoruz da o da mümkün olmuyo ikimiz de hayalet gibi geziyoruz
umarım bu bitebilen bişeydir
Nasıl öğrenecekler bu kendilerini daldırma olayını kafam basmıyor ama üzülüyorum çocuğuma, yazık çok uykusu var bi anda sıçrayarak uyanıyor ve geri dalamıyor
Ayyy maşallah de ve totonu kaşı lütfeeeen
Misler gibi uyusun, uykusunu alsın inşallah hep annesi
mesela 7-8 dk kadar düsmüstü yazmıstım da burada 2. Aydı sanırım Ama en cok kiloyu o ay aldı obez olurdu hep oyle kilo alsa
daha 36 daydım falan çaat bende doğurmuştum heyecanlı zamanlardı vesselam
emzir kolda uyusun iyice daldı san yerine koy uyansın yine salla kısır bir döngü. 
günlerdir çok yoruldum bu uyku mevzusundan doğduğundan beri gece deliksiz uyku cekmedik ama bu 4. Ay söyledikleri kadar varmış oturdum ağladım dün gece 
