Kesinlikle böyle düşünüyorum. Hatta ben de mi sorun demiştim ilk gördüğümde hiçbir şey hissetmedim suçlu hissetmiştim yapamayacağım sanmıştım, duygulandım ama anne olduğumu daha yeni yeni fark ediyorum. Basbasa kaldığımızdan beri daha güçlü bir bağ oluştu aramızda. İlk günler annem yanimizdaydi hep aile olduğumuzu bile farkedememiştik. Şimdi tüm hayatımızı bebeğimize odaklı önce o sonra biz diyoruz o doysun o uyusun yeter modundayiz hep. Ona bir şey olmasın bana olsun bile diyorum hatta. Dayanamıyorum çünkü onu öyle görmeye
gözlerimden uyku akıyor yorgunluktan ölüyorum ama oturup saatlerce onun bir kere gözümün içine bakıp gülmesi için kırk takla atıyorum bazen. Herseye bedelmiş çünkü o gulucuk
analık be like