Hala hastanedeyim.
beraber yattığım herkes çıktı. Bi tane karşı odamda hafif engelli bi gebe var bebeğinin kafası su toplamış eşide bırakıp gitmiş buraya doğur gelir alırım demiş sürekli odama gelip ağlıyor ne yapacağımı da bilmiyorum
onun stresi de üstüme biniyor. Kadına üzülüyorumda.empati de yapıyorum Ama depremden etkilendim, benim durum riskli zaten onun stresi üstüne de kadının stresi eklenince resmen nefesim daralıyor. Sancım yok, nst bağlıyorlar şekerim de düzenlendi gibi çıkayım diyorum eşime, bırakmıyor şekerin düzene binsin diye tutturuyor ama ruh Halim çok çok kötü. Hayatımın hiç bir evresinde bu denli zorlanmadım. Kalbim çarpıyor yemin ederim. Drlarda doğumu ne zaman yapacaklarını söylemiyor hatta bugün Prof kadın Dr bana diyor ki sende de yok yok her hastalık var diyor
Sanki ben istedim böyle olmasını. Allahım sen dayanma gücü ver bana. Belirsizlik çaresizlik stres sıkıntı üzüntü...Yemin ederim 10 yıl yaşlandım.