- 23 Ağustos 2011
- 6.306
- 5.853
Hayırlı olsun canım.. Ay inşallahhHerkese iyi gecelerben de sonunda hastane çantamı hazırladım. Çok heyecanlı gerçekten. ikinci olmasına rağmen ilk defa anne oluyormuşum gibi bir his umarım ablası bu duruma çabuk adapte olur. Ben en çok o konuda endişeliyim.
Bir de hala işe gidiyorum ama bu saat oldu uykum yoksabah nasıl kalacağım bakalım. normalde 9 şubatta izne ayrılacağım ama salı günü kontrolüm var doktora söyleyeceğim o kadar dayanamayacağım gibi duruyor.
Ben de hep öyle düşündüm canım.. Allah'ın gücüne gitmesin hala da bazen endişeleniyorum. Bu hamilelik de yordu biraz diğerine göre, tabi yaş ile de alakalı.. Eşime derdim hep bir çocuğumuz daha olsa nasıl oğlumuz kadar seveceğiz ki acaba diyeBen de düşünmüyordum ama insan çocuğu yalnız kalsın istemiyor zamanla. Ona haksızlık yaptığını düşünüyor. Ama sankş kızımın üzerine gül koklayamam dedim hep kendime. Bilmiyorum 2.çocuk yapanlar böyle düşündü mü hiç merak ettim açıkçası. İnsan tuhaf hissediyor. Kızımdan başkasını bu denli sevemem diyorum herhalde sonra düşünüyorum o da benim kızımresmen psikolojik sorunlar yaşıyordum içimde.
Bu arada benim bu hamilelikte en sevdiğin şey bu zamana kadar sağlıkla gelebilmesi oldu, onu hissetmem oldu. Umudumuzu kaybetmeye başlamışken birden mucize oldu hem fe hiç beklemediğimiz zamanda oldu.
En sevmediğim şey saysam mı
Çok çektirdi bana bu hamilelik sürekli yatmaktan bunaldım,
İlaçlardan. İğnelerden bulantılarımdan kramplarımdan mide yanmalarım kabızlığım reflümden hepsi hamileliğim boyunca yakamı bırakmadı diyebilirim. Şimdi de en ufak şeyde bek ağrılarım başlıyor tutuluyor gibi oluyorum . Gördüğüm saçma sapan rüyalarda cabası
Doğumdan çıkıp o acıyla, bu sondu.. Daha da yapmam demiştim
Biz de ilkinde 1 sene uğraşmıştık. Bunda da bir takım uğraşlarlaben de kalben isterim ama ekstra çaba sarfetmem olursa allah verirse olur. çünkü yıpranma payı çok yüksek bir süreç hem maddi hem manevi. ister istemez karı-koca ilişkisi de etkileniyor. allah nasip ederse neden olmasın ama tedaviymiş, aşılamaymış, tüp bebekmiş kendimi psikolojik ve biyolojik olarak yıpratmam. aşılama olduğumda bile iğne vururken kendime ağlıyordum vücuduma zarar veriyorum diye. herkesin o konuda kaldırabildiği bi kapasite var psikolojik olarak sanırım benim fazlasına el vermiyor. allah bu yavrumu sağlıkla kucağıma almayı nasip etsin inşallah... bu evladımıza yetelim, maddi manevi iyi bir şekilde büyütelim şuan tek düşüncem bu
Zamanla fikirleri değişebiliyor insanın. Çocuk da biraz yönlendiriyor. Oğlum çok seviyordu bebekleri, tabi o dedi diye yapmadık da :) Biz de çok düşündük.. Maddi manevi.. Özellikle de maddi hatta... bu devirde.. Birinin hakkından çalıp diğerine vermeyelim.. Atıyorum büyüğü bilmem ne kursuna göndereceksek kardeşi var şimdi para lazım diye göndermemezlik yapacak bir vaziyette olmayalım.. Allah korusun hiç hiç düşünemeyeceğim şeyler, çok üzülürüm.. Onun hayatından çalmış gibi olmayalım diye düşündüm hep.. daha iyi bir durumumuz olsun ondan sonra düşünelim diye bekledik baya.. He mucizeler yaşanmadı ama baktık yaş geçiyor.. Bugünümüze şükür dedik, kararı verdik :) Herkes de bir şaşırdı zaten
Siz de bunu bir büyütürsünüz hayırlısı ile.. Allah güç kuvvet versin, sağlık bereket versin inşallah.. Belki aman 2. ye asla dersiniz çünkü inan denebiliyor