O an aklıma geldi. Ne olsa da eşim yine annesinden vazgeçmez. Dün dedim annelerimiz zor zamanımızda gelip ilgilenmezse ben de çocuklarımın yüzünü göstermem dedim. Kızdı hemen gelmek zorunda değiller sen göstermek zorundasın dedi.yalnızken ses kaydı yap eşine dinlet, sonra inkar etsin istediği kadar.
İlk hamileliğimde de eşim şehir dışına çıkmıştı kayınvalidem yanımda durdu. İşe gidiyordum eve gelip kayınvalideme yemek hazırlıyordum. O da ben işteyken çarşı pazar geziyordu. Eşim geldiğinde de bana yemek yaptırmıyor kendisi yapıyordu ki gelinime çok iyi baktım demek için. Neyse ben Allah’a havale ediyorum. Bu saatten sonra bir şeyleri değiştirmem mümkün değil. İnsanlar da değişmiyor.
Ben onlara muhtaç olmamak için 2. bebeği hiç düşünmüyordum. Eşimin yaptığı psikolojik baskı ve oğlumun kardeş isteğinden dolayı mecbur kaldım