Merhaba arkadaşlar
Zaman ne kadar hızlı geçiyor değil mi...
Bende bebeğinden bahsedeyim biraz.
Emekliyor, sıralıyor, sürekli ayağa dikilmek ve yürümek istiyor ancak bağımsız yürümesi yok. Bizim desteğimizle gitmek istiyor. Bağımsız yürümesi için daha zamanı var gibi görünüyor, normal görüyorum. Günde 2 uyku yapıyor ama saatleri değişiyor .Beslenmesi formül mama ve normal gıda olarak devam ediyor. Beslenmede seçici değil. Kahvaltı , öğle yemeği ve akşam yemeği veriyorum. Onun dışında aralarda formül mama da içiyor.
Kendimden bahsedecek olursam, bebeğim uyanıkken tüm zamanım ona ait oluyor. Öğle uykusuna yattığı zaman yemek, ev işi vs yapmaya çalışıyorum ama tabii ki yetişmiyor. Dinlenmeye de ihtiyacım oluyor çünkü. Olduğu kadar diyorum artık. Akşam eşim gelince genelde dışarı çıkıyoruz. Hem bana hem bebeğime iyi geliyor. Tüm gün evde olmak bunaltıcı olabiliyor.
Bazen psikolojik olarak yorgun hissediyorum. Eskiden sadece akşam yemeği düşünürdüm, şimdi kahvaltısı, öğle yemeği, ara öğünleri vs hep düşünmek, durmadığı zamanlarda oyalamak, canın sıkkın olduğunda depresyona girememek
, bir yere giderken kendine yeterli özeni gösteremeyip, bebeğin hazırlığını yapmak gibi sürekli bebek odaklı kalmak yorabiliyor zaman zaman.
Ama genel olarak anne olduğum için mutluyum. Hatta yaşım daha da ilerlemeden anne olmuşum iyi ki diyorum.
Sizler nasılsınız?