İftar saati kızımında uykusu gelmeye başlıyor. Geçen iftar da mızmızlandı en son yorgunluktan omzuma düştü kafası uyudu bende orda yatırdım ama yarım saat uyudu, uyandı. Yine mızmızlandı eve gidelim dedim giderken arabada uyudu eve girerken açtı gözlerini sonra bez değiştir kremle burnunu aç derken ağladı daha sonra uyuttum. Bende çok istiyorum hayatıma karışsın ama bunu gündüz yapmaya çalışıyorum. Gürültüde uyur uyumasına ama akşam derin uyuyamaz bence, gece uykusu için evini arar. Mesela geçen hava güzeldi bahçeye indik bebek arabasında uyudu. Yanından bisiklet süren çocuklar geçiyor dışarı sesi vs etkilenmedi. Ama gece uykusuna sıra gelince evimiz dışında olmuyor derin uykusu. Ben şimdilik anneme kvde ye, bahçeye çıkabiliyorum. Bu kadar küçükken eşimle alayım sahile gideyim yapamıyorum durmazsa bu sefer
T
tulperde
gibi tartışarak eve geliriz kesin. Adayı bırak çıkalım diyor bana. Ona göre daha küçük bizimle takılması için. Hayata karışma meselesinde eş de çok önemli bence. Bende diyorum kardeşimle annemle falan avmye giderim ben kendimi alıştırayım artık.
Tatil planını biz Ağustos ayına yaptık o zaman 8. Ayımıza girmiş oluyoruz daha rahat olur diye düşünüyorum. Almanyadan görümcem çocuklarla gelicek onlarda katılacak bize. Yazın artık elimde termosla bahçedeyim ben
akşamları da evde çekirdek çitlerim
bebek bakımında eşim çok destek değil bana istiyor ki oynanıcak kıvama gelsin öyle takılayım. Yine de bir şey diyemiyorum çünkü yemek yapar ütüsünü kendi yapar vs. Uzun oldu kusura bakma. Yani ben gece uykularında evdeyim, gündüz de hayata karışmaya çalışacağım kızımla
En sonunda büyüyecek bu süreç geçici diye kendimi avutuyorum psikolojik olarakta iyi değilim.