Merhaba canım, ben yaşıyorum. Ilk günler feciydi. Şimdi bi iyi bi kötüyüm.. hastaneden eve geldik başladı duygusal modum, gizli saklı ağladım, ev kalabalıktı, herkes batıyordu. Herkes dediğimde anne babam, eşimin anne babası.. ama işte ne yapsalar battı, batıyor..evimde yabancı gibiydim, iştahım çok az, sırf süt için yedim. Odadan cikmadim ilk günler, uykusuzluk, bebeğe yetememe düşüncesi filan derken, daha iyiyim. Ama geçmedi tamamen, inş geçecek
yalnız değilsin canim, yalnız değiliz, geçecek bu günler böyle kendini rahatlat❤