Kızlar sinirlerim tepemde
doğumdan beri kayınvalidemin evinde kalıyoruz. Benim ailemden kimsem yok. Eşim de pek becerikli bir adam değildir.
kızımın sarılık durumu da olunca kaldığımız süre uzuyor , uzayacak. Çünkü arabamız yok. Acil bi durum gelişirse Kayın biraderimin aracıyla gider geliriz diye düşündü eşim.
Cuma günü eşimin diğer kardeşleri gelecek bebeği görmeye. Hepsinin çocukları ve biz dahil evde 12 kişi olucaz. Ev büyük tripleks. ama illa ki kucaklarına alıp sevecek hepsi. Herkes aşı yaptırdı ama virüs taşımalarına engel değil.
kayınvalimle aram iyidir. Endişe ettiğimi söyledim. Daha çok küçük sarılığı var. Direnci düşük. Ya bi şey olursa bebeğime dedim. Ben nasıl gelmeyin diyeyim. Kardeşler birbirini görsün dedi. Uyurken sevmezler senin olduğun kata sürekli gelmezler aralarda severler bebeği dedi. Gelmeyin dedi annem diye bana darılırlar dedi.
yani onunkiler evlat benimki değil. neymiş kardeşler bir araya gelecekmiş birbirlerini göreceklermiş. Çıldırıyorum.
normalde eşimin ailesiyle aram çok iyidir. Beni severler. Kızımı görmek için hepsi sabırsızlıkla bekliyor. Cuma günü hastaneye yattı kızım sarılık yüzünden. Dün taburcu oldu. Eğer hastalanmasaydı bu cuma gelecekti hepsi.
eğitimli belli bir yere gelmiş insanlar hepsi ama bunu düşünemiyorlar.
ben mi abartıyorum sizce ? Aklım çıkıyor kızıma bi şey olacak diye. Sinirden de çatlamak üzereyim. Uzun oldu biraz ama çok doluyum