Yapmam dediğimizi yapma sanatı hepimiz için geçerli galiba :)
Kahvaltılar bizim de öyle, yine yemiyor diyemem hakkını yemiş olurum ama sonrası fena.: peşinde gezsem de yemeyecek onu iyi biliyorum.
Yaa benzer durumlardayız demek aşağı yukarı, yalnız değilmişiz iyi ki sormuşum
tabi isterdim ki hepsi güzel güzel yesin :)
Bizim de tepkisi bana, ben kaşık uzatınca yemiyor ama babası anneannesi uzatınca yiyesi tutuyor bazen, ki ben hiç zorlamadım yemek konusunda.
Hastalık sonrası iştahsızlık oldu kızımda da, ama ne uzun sürdü ya. Hani bi laf varmış, çingene çocuğunun hastalığına değil huyunun değiştiğine yanarmış diye, benimki o hesap
Ah maşallah diyeyim, bizimki artık o numaraları hiiç yutmuyor, yemek konu olunca bu ne bilinç ya sen bebeksin kendine gel diyorum
Ah ne güzel olmuş yaa, işe yaradı dersler değil mi? Ben başladım ertesi gün kar buz oldu her yer. Şimdi mecbur erteliyorum ama o ilk adımı atmış olmak bile müthiş hissettiriyor.
sizin bebeğin iştahı da sizin eğitim iştahınıza benziyor demek
sizde hep gülün emi 
aynen öyle ya, yeni şeyler ogrenmeyi okumayı araştırmayı çok seviyorum sebebi de küçük yaşta evde hep kitap arastirirdim, yaşı 30 lu olanlar bilir o zamanlar gazeteler kuponla ansiklopedi verirdi büyük larousse 20 kusur ciltli. Onlardan vardı hep karıştırır birseyler okurdum , sonra ordan oraya taşınırken hepsi kayboldu gitti. İlerde büyük bir eve geçersem bir odasını komple kitaplık yapıp kitap odası yapmak o ansikopedilerden bulup cocugumunda benim gibi onlarla hasır neşir olmasını istiyorum 
ertelememek, bahaneleri kenara atmak ve fırsat yaratmak gerçekten çok önemli, her konuda.
. Öteki türlü hobi amaçlı gibi kalır, hele bi de tezli olursa hiç kolay olmuyor 
Panik bir insan olduğum için kesin kaza yaparım diye direksiyon koltuğuna hiç oturmamistim. Çocuklarımı kreşe arabayla götürüp getirmek istiyorum. Yağmur sezonu çok zor oluyor. 7-8 saat ders aldım. Önemli olan ilk adımı atmış olmam.
benim hiç fikrim olmayan bölümler, eminim en içine sineni bulup devam edeceksindir 
.
bugün haşlanmış yumurtayı robottan geçirip muhallebiye karıştırdım asla karışım vermem derken 
ay yiyince içim rahatladı resmen
Hem seviyorum zaten paylaşımları. Bir yandan da Eski işyerim çağırıyor hem de aylardır, ferah bir çalışma ortamı vardı ama yektaya bakacak kimse yok. Kreşler şuan tam gün kabul etmiyor hoş etseydi de bırakamazdım zaten şuan bir ayrılık yaşıyor, iyice terkedilmiş gibi hissetmesi bana çok dokunur. Şuan bile bana öyle bir yapıştı ki Yenidoğandan beter, öyle diyeyim 
. Bende kendimi sıktığım zaman ay acaba yiyecek mi diye düşünürsem reddediyor aman ister ye ister yeme dersem mama diye ağzını açıyor her zaman da aynı genişlikte olamıyorum otur ye kalk işte diyorum
Size tavsiyem böyle oyun evleri varsa araştırın. Sizlerde götürün. Yoksa da bazı cafe ya da restoranların aile kısmında minik oyun alanları oluyor. Belki sizin çevrede de vardır. Çok faydası oluyor gerçekten. Hem Benim için de çok iyi geldi. Uzun zamandır sitenin içi, park, market ev ortamı derken bu döngüde sıkılıyor insan.
