- 13 Ekim 2014
- 237
- 459
Herkese merhaba. Kızımız dün saat 17:25te dünyaya geldi. Gerçekten zor bir gün geçirdim. Normal doğum istediğimiz için ve günümüz geçtiği halde hiç sancı olmadığı için suni sancı verildi. 07:50 gibi serum takıldı öğle saatlerinde sadece 1 cm açılma vardı ama sancılarım çok şiddetlenmeye başladı. Sonra azar azar suyum gelmeye başladı, açıklık 2cm oldu. Ebelerden biri ben umutluyum derken diğer ebe bence umut yok normal doğum için dedi. Öğleden sonra dayanılmaz sancılar çekmeye başladım. Ben dayanamayacağım demeye başladım. Sancı aralarında pişman olacağım bir karar vermeyeyim biraz daha dayanayım dedim ama çok güçsüz düşmeye başladım. Ayağa kalkıp yürümem gerekiyor mide bulantısı ve göz kararmasından yürüyemiyorum. 3 kez kustum, artık takatim kalmadı. Doktorumuz normal doğum süreci böyle, uzun her acı çekene acıyıp sezeryana alsak normal doğum yapan kalmaz dedi. 3 cm olan açıklık 2 saat sonra hala 3 cm idi. Saat 16:00 da ebe daha yolun başındasınız diyince ertesi güne sarkacağını anladık. Ben pes ediyorum dedim sezeryana alın beni. Spinal sezeryanla 17:25te kızım doğdu. Sezeryan demekle çok doğru bir karar vermişim bugüne kadar beklesem de sonumuz sezeryandı. Ultrasonda 3700 gr ölçülürken 4160gr doğdu, benim o kadar iri bebeği normal doğurmam mümkün değildi. Ben de öyle çok iri ve kuvvetli birisi değilim. Ya da alt tarafımı paramparça ederlerdi sezeryandan beter olurdum. Boşuna suni sancı çektim gibi oldu ama pişman değilim en azından denedim. Daha önce söylediğim gibi normal doğumdan yanayım ama olmadığı durumlar için de iyiki sezeryan diye bir seçenek var. İşin tatsız yanı ise kızım şu an yoğun bakımda göbeğindeki açıklık nedeniyle. Doktor birkaç gün gözlemleyip öyle operasyon yapmak istiyor. Çok şükür sorun büyük değil ama yine de 1 hafta kalacak gibi görünüyor. Hala kendimi anne gibi hissedemiyorum. Çünkü ne kucağıma alabildim ne de emzirebildim. Direkt yoğun bakıma aldılar biz besliyoruz diyerek emzirmeye izin vermiyorlar. Ben de hala çıkamadım görmek için dün zaten uyuşuktum bugün de sancılarım vardı, inşallah çıkacağım. Sadece Doğunca gösterdiler ama benim o sırada heryerim uyuşuk olduğu ve başım döndüğü için algılayamadım bile. Şu an görsem tanımam ne biçim anneyim diyorum