- 15 Mayıs 2012
- 3.646
- 6.006
evdeki tartışmaların evin içinde kalması düşüncesindeyim
birde tartışmaya şahit olsa bile aileler karışmayacakkk......
ben evliliğimin ilk dönemleri saflığımdan ötürü eşimin ailesine çoğu basit şeyi bile anlatırdım ama sonra gerçek yüzlerini gördüm
ve şimdi sır küpüyüm....
benim evimde eşimin işte olduğu bir gün kayınvaldem ve kayınpederimi misafir ettim
saçma bir konudan dolayı kayınpederim önüme gelip ayakta bana el kol yaparak konuşmaya başladı
aileme laf söylemek istediki açtım ağzımııı
oğlumu alıp götürmekle bile tehtid etti
adama ne hakaretler ettim,sen kimsin ki oğlumu alıcaksın bile dedim
eşim ailesinin sorunlu olduğunu bildiği için bana hiç cvp.verme konuşsun dursun desede dayanamadım ogün
tel.açtım eşime ben gidiyorum dedim eşim babasına tel.de evden git desede adam gitmiyorum dedi
babam geldi arka çıktı bana, kayınpederim sinirlenip evden gitti
ama 1 hafta sonra ailemi arayıp özürdiledi ve bendende
bazı erkek aileleri için konuşuyorum ki cidden çocuklarını paylaşmakta zorluk çekiyorlar
özl.anneler.........
şmdi konuşuyoruz kayınpedrimle ama okadar mesafeliyim ki
kayınvaldeme en son hafta sonu dayanamayıp 2.bebeğimde sık boğaz etmeyinde kendi bildiğim gibi büyüteyim
çocuk benim çocuğum dedim ve kendimle gurur duydumDDD
çünkü hep içinde kalıp üzülen bendim
ne doluymuşum bende
canım tartışsanızda eşinle kimseye belli etme
çok mutlu bunlar deyip dahada çatlasınlar.....
aynen katılıyorum sana. ben de yeni evli sayılırım. henüz söyleyemedikleri içinde patlayıp kendi kendini yiyenlerdenim. ama zorr tutuyorum kendimi. hakikaten insanlar ne çok seviyo birilerinin hayatına burnunu sokmayı. ilk zamanlar ben de yaptım aynı aptallığı en ufak sorunumu paylaştım. başıma kalkmadılar ama çok gereksiz yorumlar yapıp ucunu bana dokundurdular hep. söylediğim anlattığım herşeyle ilgili yorum yapma karar verme hakkını buldular kendilerinde. ben de şimdi assla anlatmıyorum hiçbirşey. görmek bile istemiyorum valla ne yalan söliyeyim. garip bir duygu.
birde tartışmaya şahit olsa bile aileler karışmayacakkk......
ben evliliğimin ilk dönemleri saflığımdan ötürü eşimin ailesine çoğu basit şeyi bile anlatırdım ama sonra gerçek yüzlerini gördüm
ve şimdi sır küpüyüm....
benim evimde eşimin işte olduğu bir gün kayınvaldem ve kayınpederimi misafir ettim
saçma bir konudan dolayı kayınpederim önüme gelip ayakta bana el kol yaparak konuşmaya başladı
aileme laf söylemek istediki açtım ağzımııı
oğlumu alıp götürmekle bile tehtid etti
adama ne hakaretler ettim,sen kimsin ki oğlumu alıcaksın bile dedim
eşim ailesinin sorunlu olduğunu bildiği için bana hiç cvp.verme konuşsun dursun desede dayanamadım ogün
tel.açtım eşime ben gidiyorum dedim eşim babasına tel.de evden git desede adam gitmiyorum dedi
babam geldi arka çıktı bana, kayınpederim sinirlenip evden gitti
ama 1 hafta sonra ailemi arayıp özürdiledi ve bendende
bazı erkek aileleri için konuşuyorum ki cidden çocuklarını paylaşmakta zorluk çekiyorlar
özl.anneler.........
şmdi konuşuyoruz kayınpedrimle ama okadar mesafeliyim ki
kayınvaldeme en son hafta sonu dayanamayıp 2.bebeğimde sık boğaz etmeyinde kendi bildiğim gibi büyüteyim
çocuk benim çocuğum dedim ve kendimle gurur duydumDDD
çünkü hep içinde kalıp üzülen bendim
ne doluymuşum bende
canım tartışsanızda eşinle kimseye belli etme
çok mutlu bunlar deyip dahada çatlasınlar.....
aynen katılıyorum sana. ben de yeni evli sayılırım. henüz söyleyemedikleri içinde patlayıp kendi kendini yiyenlerdenim. ama zorr tutuyorum kendimi. hakikaten insanlar ne çok seviyo birilerinin hayatına burnunu sokmayı. ilk zamanlar ben de yaptım aynı aptallığı en ufak sorunumu paylaştım. başıma kalkmadılar ama çok gereksiz yorumlar yapıp ucunu bana dokundurdular hep. söylediğim anlattığım herşeyle ilgili yorum yapma karar verme hakkını buldular kendilerinde. ben de şimdi assla anlatmıyorum hiçbirşey. görmek bile istemiyorum valla ne yalan söliyeyim. garip bir duygu.