- 7 Ekim 2011
- 3.843
- 1.045
inşaALLAH canımSağol canim benim zaten yigen delisiyim erkek kardeş çok bende 4. Kez hala olacam inşallah sizlerden de inşallah teyze olacam
Canim benim gunaydin bende İyim tekrar randevumua bekliyorum bende diyete başladım bilmiyorum artik verebilirmiyim amma hayırlısı Insallah yaza kadar bebisin süpriz yapar tedaviye gerek kalmaz kuzum sevgiler
Gunaydigünaydınlaaaarrrr
bursanın bi ilçesinde oturuyorum ben ve bursa 45 dk mesafede... tabi normal şartlardadün 4 saatte ulaştım hastaneye.... reglin ikinci günü gelin dediler sabah kalkıp havanın durumunu görünce yarın gelsem diye aradım, olmaz bugün mutlaka gelmeye çalışın dediler....... kabus gibiydi. durduk... bildiğiniz durduk. önümüzü göremiyoruz arkamız dolu.... İstanbul-izmir yolu var ya hani meşhur geçen kardan.... o yoldan gitmemiz gerek başka yol yok çünkü. 9:30 daki randevuma 13:35 te gittim kan testlerimi verdim. sonrasında ise ilaç dozlarımı alıp eve döndük; 1 saatte
lucrini sulandırdı 3 su ilave etti... sabah akşam 10 ünite kullanıcam.
femara diye bi hap var sabah akşam 1 er tane
menogon 2toz 1 su günde 1 kez
puregon gün de 1 kez
ve haftaya pazartesi kontrol... şimdilik bu kadar..
Gunaydin canim benim tedavin zorlu yolla başlamış amma Insallah hayırlı haberlerle kolayliklarla devam eder tedavin hayırlı ugurluvolsun Insallah Gusel haberlerle gelirsin hep kuzummmm sevgilergünaydınlaaaarrrr
bursanın bi ilçesinde oturuyorum ben ve bursa 45 dk mesafede... tabi normal şartlardadün 4 saatte ulaştım hastaneye.... reglin ikinci günü gelin dediler sabah kalkıp havanın durumunu görünce yarın gelsem diye aradım, olmaz bugün mutlaka gelmeye çalışın dediler....... kabus gibiydi. durduk... bildiğiniz durduk. önümüzü göremiyoruz arkamız dolu.... İstanbul-izmir yolu var ya hani meşhur geçen kardan.... o yoldan gitmemiz gerek başka yol yok çünkü. 9:30 daki randevuma 13:35 te gittim kan testlerimi verdim. sonrasında ise ilaç dozlarımı alıp eve döndük; 1 saatte
lucrini sulandırdı 3 su ilave etti... sabah akşam 10 ünite kullanıcam.
femara diye bi hap var sabah akşam 1 er tane
menogon 2toz 1 su günde 1 kez
puregon gün de 1 kez
ve haftaya pazartesi kontrol... şimdilik bu kadar..
Günaydınnn amayaa canım bu zorluklarun sonu kolay olsun inşlahhh kar gibi bembeyazz yumoşların olsunn ...günaydınlaaaarrrr
bursanın bi ilçesinde oturuyorum ben ve bursa 45 dk mesafede... tabi normal şartlardadün 4 saatte ulaştım hastaneye.... reglin ikinci günü gelin dediler sabah kalkıp havanın durumunu görünce yarın gelsem diye aradım, olmaz bugün mutlaka gelmeye çalışın dediler....... kabus gibiydi. durduk... bildiğiniz durduk. önümüzü göremiyoruz arkamız dolu.... İstanbul-izmir yolu var ya hani meşhur geçen kardan.... o yoldan gitmemiz gerek başka yol yok çünkü. 9:30 daki randevuma 13:35 te gittim kan testlerimi verdim. sonrasında ise ilaç dozlarımı alıp eve döndük; 1 saatte
lucrini sulandırdı 3 su ilave etti... sabah akşam 10 ünite kullanıcam.
femara diye bi hap var sabah akşam 1 er tane
menogon 2toz 1 su günde 1 kez
puregon gün de 1 kez
ve haftaya pazartesi kontrol... şimdilik bu kadar..
günaydınlaaaarrrr
bursanın bi ilçesinde oturuyorum ben ve bursa 45 dk mesafede... tabi normal şartlardadün 4 saatte ulaştım hastaneye.... reglin ikinci günü gelin dediler sabah kalkıp havanın durumunu görünce yarın gelsem diye aradım, olmaz bugün mutlaka gelmeye çalışın dediler....... kabus gibiydi. durduk... bildiğiniz durduk. önümüzü göremiyoruz arkamız dolu.... İstanbul-izmir yolu var ya hani meşhur geçen kardan.... o yoldan gitmemiz gerek başka yol yok çünkü. 9:30 daki randevuma 13:35 te gittim kan testlerimi verdim. sonrasında ise ilaç dozlarımı alıp eve döndük; 1 saatte
lucrini sulandırdı 3 su ilave etti... sabah akşam 10 ünite kullanıcam.
femara diye bi hap var sabah akşam 1 er tane
menogon 2toz 1 su günde 1 kez
puregon gün de 1 kez
ve haftaya pazartesi kontrol... şimdilik bu kadar..
Canim benim gunaydin bende İyim tekrar randevumua bekliyorum bende diyete başladım bilmiyorum artik verebilirmiyim amma hayırlısı Insallah yaza kadar bebisin süpriz yapar tedaviye gerek kalmaz kuzum sevgiler
Canim yazdiklarini okudum gecen yil yasadigim duygulari yansitmissinben gecen yil agustosta 31 haftalik kizimi erken dogumla kaybettim rabbim en yakin zamanda saglikli hayirli uzun ömürlü yavrular nasip etsin :)
Canım biraz daha iyi olmana çok sevindimAllah bir daha yasatmasin. Rabbim en kısa zamanda meleğinizi göndersin. Zaman herşeyin ilaci senin ve esin için hayırlısı ne ise o olsun. Seni birazcık olsada anliyorum 4 . Denememizde ocak ayinda kimyasal gebelik oldu ara arada olsa kanamalarim devam ediyor düzene girsin diye hormon hapi içiyorum zorla gittim doktora hastane yüzü görmek istemedim bir müddet. Mart ayinda abimin bebisi olacak memlekete gidecez hayirlamaya kardesdir candir o Allah bagislasin melek sonucta kanim canim. Ama etraf yakin konu komsu acitacak soracak biliyorum dün dedim ki kendi kendime Allah bunları yasamani istiyor bu sinavlari geçmeni bekliyor bekle yaşa gör sabret dedim ne yapayim O herseyin en hayırlısini bilir ...
Senin hissettiklerini anlayabiliyorum,cok guclu gorunmenin ne denli zor oldugunu,omuzlara cok daha fazla yuk bindirildiginin insanlar tarafindan.....Canım çok teşekkür ederim. Etraftakiler benim de canımı çok acıtıyor. Ben erken doğumla bebişlerimi kaybettiğimde alt komşum bebek sahibi oldu. Misafirleri bebek görmeye gelecekmiş. Kapımı çaldı ve ikimiz de lohusa olmamıza rağmen "Sezercim ben lohusayım misafirlerim de gelecek bana kek yapar mısın dedi". Düşün ki ben daha doğum yapalı 2 gün olmuştu. Onun bebeği kucağındaydı, benimkiler ise... Başka birisi bana başın sağolsun geçmiş olsun demeye gelirken bebişini de almış kucağına gelmiş. Karşımda bağıra bağıra onu seviyor ve eşimle benim gözlerimin içine bakarak "Siz var ya böyle tatlısını hayatta bulamazsınız" dedi. Dur dahası da var...
Doğumdan öncesinde eşime yalvardım. Memleketinde kardeşinin düğünü vardı. Beni bırakıp gitme, kendimi iyi hissetmiyorum dedim. Benim burada başıma bir şey gelse kimsem yok dedim. Beni dinlemedi. Biletini aldı. Bebekleri kaybettiğimin sabahında düğüne gidecekti. Ben mektubumu yazmıştım bile. "Bunca yıl ailen için beni hiçe saydın. Şimdi riskli bir gebeliğim var. Beni bırak 2 bebeğini de umursamayıp gidiyorsun. Döndüğünde biz yanında olmayacağız... " diye. Mektubu vermek kısmet olmadı. Gecesinde kaybettim bebişlerimi. Sonra ne oldu? 8 yıldır ailesi için evliliğimizi mahveden eşime ailesi arayıp başın sağolsun bile demediler. 3 ay hiç aramadılar. Sonrasında arayıp biz sana küstük insan bir gün de olsa düğüne gelirdi dediler. Yani 2 bebeğimizi kaybetmemizin hiçbir önemi yoktu. Eşim gidip orada göbek atmalıydı!!!
Sorgulamayı bıraktım artık. Sadece kendime kızıyorum. Hep eşim üzülmesin, o, bu üzülmesin diye fedakarlık ettim de ne oldu? Şimdi gözümde hiçbir şey yok. Allah izin verir de bir bebeğim olursa kaybettiklerimin acısı hafifleyecek. Bir anne bile böyle bencil olabiliyorsa kendi evladına karşı, komşu, arkadaş senin acını neden önemsesin ki? Aslında biz belirliyoruz karşımızdakilerin bize karşı tavırlarını. Baş sağlığına gelen herkes sen çok güçlüsün. Bunu da atlatacaksın. Neleri atlatmadın ki dediler. Hayır ben güçlü değilim, olmak istemiyorum. Acımı yaşamak istiyorum demek istedim. Diyemedim... Yine yalnızdım. 3 gün sonra ayağa kalktım. İşe gittim. Lohusa, kanama, süt dinlemedim. Yaşıyor muyuz? Evet hayat devam ediyor. Değişen tek şey benim. Keşke bu dünyada her şeye üzülmemek gerektiğini, en değerlinin evlatlarım ve ben olduğunu anlamamın bedeli bu kadar ağır olmasaydı...
Canım çok teşekkür ederim. Etraftakiler benim de canımı çok acıtıyor. Ben erken doğumla bebişlerimi kaybettiğimde alt komşum bebek sahibi oldu. Misafirleri bebek görmeye gelecekmiş. Kapımı çaldı ve ikimiz de lohusa olmamıza rağmen "Sezercim ben lohusayım misafirlerim de gelecek bana kek yapar mısın dedi". Düşün ki ben daha doğum yapalı 2 gün olmuştu. Onun bebeği kucağındaydı, benimkiler ise... Başka birisi bana başın sağolsun geçmiş olsun demeye gelirken bebişini de almış kucağına gelmiş. Karşımda bağıra bağıra onu seviyor ve eşimle benim gözlerimin içine bakarak "Siz var ya böyle tatlısını hayatta bulamazsınız" dedi. Dur dahası da var...
Doğumdan öncesinde eşime yalvardım. Memleketinde kardeşinin düğünü vardı. Beni bırakıp gitme, kendimi iyi hissetmiyorum dedim. Benim burada başıma bir şey gelse kimsem yok dedim. Beni dinlemedi. Biletini aldı. Bebekleri kaybettiğimin sabahında düğüne gidecekti. Ben mektubumu yazmıştım bile. "Bunca yıl ailen için beni hiçe saydın. Şimdi riskli bir gebeliğim var. Beni bırak 2 bebeğini de umursamayıp gidiyorsun. Döndüğünde biz yanında olmayacağız... " diye. Mektubu vermek kısmet olmadı. Gecesinde kaybettim bebişlerimi. Sonra ne oldu? 8 yıldır ailesi için evliliğimizi mahveden eşime ailesi arayıp başın sağolsun bile demediler. 3 ay hiç aramadılar. Sonrasında arayıp biz sana küstük insan bir gün de olsa düğüne gelirdi dediler. Yani 2 bebeğimizi kaybetmemizin hiçbir önemi yoktu. Eşim gidip orada göbek atmalıydı!!!
Sorgulamayı bıraktım artık. Sadece kendime kızıyorum. Hep eşim üzülmesin, o, bu üzülmesin diye fedakarlık ettim de ne oldu? Şimdi gözümde hiçbir şey yok. Allah izin verir de bir bebeğim olursa kaybettiklerimin acısı hafifleyecek. Bir anne bile böyle bencil olabiliyorsa kendi evladına karşı, komşu, arkadaş senin acını neden önemsesin ki? Aslında biz belirliyoruz karşımızdakilerin bize karşı tavırlarını. Baş sağlığına gelen herkes sen çok güçlüsün. Bunu da atlatacaksın. Neleri atlatmadın ki dediler. Hayır ben güçlü değilim, olmak istemiyorum. Acımı yaşamak istiyorum demek istedim. Diyemedim... Yine yalnızdım. 3 gün sonra ayağa kalktım. İşe gittim. Lohusa, kanama, süt dinlemedim. Yaşıyor muyuz? Evet hayat devam ediyor. Değişen tek şey benim. Keşke bu dünyada her şeye üzülmemek gerektiğini, en değerlinin evlatlarım ve ben olduğunu anlamamın bedeli bu kadar ağır olmasaydı...
Canım meraba nasılsın bebeğin nasıl devam ediyor mu hamileliğin uzun zamandır girmiyorum ben siteye merak ettim seniişteyim.... işte olmasam koyverecektim gözyaşlarımı.... aslında bazen kızıyoruz ya "ÇOK BENCİL" diye.... öyle olmak gerekiyor... daha bencil, daha güçsüz.... daha kolay ağlayabilen, daha kaba.... tüm bu özellikleri barındırabilirsek bünyemizde belki daha mı mutlu olurduk acaba???? gelecek misafirler için kek yapmanı isteyen komşuna "hayır" diyebilirsek, yada gözlerimizin içine bakıp siz böyle tatlısını hayatta bulamazsınız diyen manyağa haddini bildirebilsek sonrasında da pardon yaaaa diyip hayatımıza devam edebilsek.....
başımıza gelenler bizim sınavımız, başımıza gelenler sırasında bize nasıl davranıldığı da onların sınavı..... işte onların sınavı kendi sınavımızdan daha çok can yakıyor maalesef ki.... eşin sana daha sıkı sarılsın inşallah, yaralarını sarsın... anlasın....
eşinin ailesine söyleyecek laf bile bulamıyorum... Allah ıslah etsin...
hamileliğim derken???? ben hiç hamile olmadım ki????Canım meraba nasılsın bebeğin nasıl devam ediyor mu hamileliğin uzun zamandır girmiyorum ben siteye merak ettim seni
Alala olabilir canımhamileliğim derken???? ben hiç hamile olmadım ki????
acaba başkasıyla mı karıştırdın canım
sezerkose: 39516806 .!.:Canım çok teşekkür ederim. Etraftakiler benim de canımı çok acıtıyor. Ben erken doğumla bebişlerimi kaybettiğimde alt komşum bebek sahibi oldu. Misafirleri bebek görmeye gelecekmiş. Kapımı çaldı ve ikimiz de lohusa olmamıza rağmen "Sezercim ben lohusayım misafirlerim de gelecek bana kek yapar mısın dedi". Düşün ki ben daha doğum yapalı 2 gün olmuştu. Onun bebeği kucağındaydı, benimkiler ise... Başka birisi bana başın sağolsun geçmiş olsun demeye gelirken bebişini de almış kucağına gelmiş. Karşımda bağıra bağıra onu seviyor ve eşimle benim gözlerimin içine bakarak "Siz var ya böyle tatlısını hayatta bulamazsınız" dedi. Dur dahası da var...
Doğumdan öncesinde eşime yalvardım. Memleketinde kardeşinin düğünü vardı. Beni bırakıp gitme, kendimi iyi hissetmiyorum dedim. Benim burada başıma bir şey gelse kimsem yok dedim. Beni dinlemedi. Biletini aldı. Bebekleri kaybettiğimin sabahında düğüne gidecekti. Ben mektubumu yazmıştım bile. "Bunca yıl ailen için beni hiçe saydın. Şimdi riskli bir gebeliğim var. Beni bırak 2 bebeğini de umursamayıp gidiyorsun. Döndüğünde biz yanında olmayacağız... " diye. Mektubu vermek kısmet olmadı. Gecesinde kaybettim bebişlerimi. Sonra ne oldu? 8 yıldır ailesi için evliliğimizi mahveden eşime ailesi arayıp başın sağolsun bile demediler. 3 ay hiç aramadılar. Sonrasında arayıp biz sana küstük insan bir gün de olsa düğüne gelirdi dediler. Yani 2 bebeğimizi kaybetmemizin hiçbir önemi yoktu. Eşim gidip orada göbek atmalıydı!!!
Sorgulamayı bıraktım artık. Sadece kendime kızıyorum. Hep eşim üzülmesin, o, bu üzülmesin diye fedakarlık ettim de ne oldu? Şimdi gözümde hiçbir şey yok. Allah izin verir de bir bebeğim olursa kaybettiklerimin acısı hafifleyecek. Bir anne bile böyle bencil olabiliyorsa kendi evladına karşı, komşu, arkadaş senin acını neden önemsesin ki? Aslında biz belirliyoruz karşımızdakilerin bize karşı tavırlarını. Baş sağlığına gelen herkes sen çok güçlüsün. Bunu da atlatacaksın. Neleri atlatmadın ki dediler. Hayır ben güçlü değilim, olmak istemiyorum. Acımı yaşamak istiyorum demek istedim. Diyemedim... Yine yalnızdım. 3 gün sonra ayağa kalktım. İşe gittim. Lohusa, kanama, süt dinlemedim. Yaşıyor muyuz? Evet hayat devam ediyor. Değişen tek şey benim. Keşke bu dünyada her şeye üzülmemek gerektiğini, en değerlinin evlatlarım ve ben olduğunu anlamamın bedeli bu kadar ağır olmasaydı...
Canım çok teşekkür ederim. Etraftakiler benim de canımı çok acıtıyor. Ben erken doğumla bebişlerimi kaybettiğimde alt komşum bebek sahibi oldu. Misafirleri bebek görmeye gelecekmiş. Kapımı çaldı ve ikimiz de lohusa olmamıza rağmen "Sezercim ben lohusayım misafirlerim de gelecek bana kek yapar mısın dedi". Düşün ki ben daha doğum yapalı 2 gün olmuştu. Onun bebeği kucağındaydı, benimkiler ise... Başka birisi bana başın sağolsun geçmiş olsun demeye gelirken bebişini de almış kucağına gelmiş. Karşımda bağıra bağıra onu seviyor ve eşimle benim gözlerimin içine bakarak "Siz var ya böyle tatlısını hayatta bulamazsınız" dedi. Dur dahası da var...
Doğumdan öncesinde eşime yalvardım. Memleketinde kardeşinin düğünü vardı. Beni bırakıp gitme, kendimi iyi hissetmiyorum dedim. Benim burada başıma bir şey gelse kimsem yok dedim. Beni dinlemedi. Biletini aldı. Bebekleri kaybettiğimin sabahında düğüne gidecekti. Ben mektubumu yazmıştım bile. "Bunca yıl ailen için beni hiçe saydın. Şimdi riskli bir gebeliğim var. Beni bırak 2 bebeğini de umursamayıp gidiyorsun. Döndüğünde biz yanında olmayacağız... " diye. Mektubu vermek kısmet olmadı. Gecesinde kaybettim bebişlerimi. Sonra ne oldu? 8 yıldır ailesi için evliliğimizi mahveden eşime ailesi arayıp başın sağolsun bile demediler. 3 ay hiç aramadılar. Sonrasında arayıp biz sana küstük insan bir gün de olsa düğüne gelirdi dediler. Yani 2 bebeğimizi kaybetmemizin hiçbir önemi yoktu. Eşim gidip orada göbek atmalıydı!!!
Sorgulamayı bıraktım artık. Sadece kendime kızıyorum. Hep eşim üzülmesin, o, bu üzülmesin diye fedakarlık ettim de ne oldu? Şimdi gözümde hiçbir şey yok. Allah izin verir de bir bebeğim olursa kaybettiklerimin acısı hafifleyecek. Bir anne bile böyle bencil olabiliyorsa kendi evladına karşı, komşu, arkadaş senin acını neden önemsesin ki? Aslında biz belirliyoruz karşımızdakilerin bize karşı tavırlarını. Baş sağlığına gelen herkes sen çok güçlüsün. Bunu da atlatacaksın. Neleri atlatmadın ki dediler. Hayır ben güçlü değilim, olmak istemiyorum. Acımı yaşamak istiyorum demek istedim. Diyemedim... Yine yalnızdım. 3 gün sonra ayağa kalktım. İşe gittim. Lohusa, kanama, süt dinlemedim. Yaşıyor muyuz? Evet hayat devam ediyor. Değişen tek şey benim. Keşke bu dünyada her şeye üzülmemek gerektiğini, en değerlinin evlatlarım ve ben olduğunu anlamamın bedeli bu kadar ağır olmasaydı...[
canım seni o kadar iyi anlıyorum ki. benim kendime gelmem 1,5 yılımı almıştı ama bak Rabbim tedavisiz bi hamilelik nasip etti. sakın üzülme herşeyde bi hayır vardır. Rabbime sığın eminimki yeni bebeklerin olacak bu günleri hiç unutmayacaksın çünkü unutulmuyo ama eskisi kadar sık hatırlamayacaksın. Rabbim sabır ve tez zamanda bebek bersin inşallah.
canım zaten şu aile yakınlarının çocuğumuz olmuyo herhalde tedavi olsanıza falan laflarını duymak yokmu en can acıtanı o. dediğin gibi sanki biz istemiyoruz gibi. bubinsanlarım düşünmeden konuşmalarınbi son bulsa keşke. dediğin gibi belki gerçekten de olmayanilir bunu hiç düşünmüyolarCanim ne diyeyim kitlendimsorunlarimla seni üzmemisimdir umarim kırmak isteyecegim en son kişiler sizlersiniz kizlar ....
O komşuyu Allaha havale ettim ....
Bu eşler ve ailelerini anlamıyorum zaren bizde ayniyiz .... Bugün dedim ki kendi kendime keşke çok zengin olsam ailesiz kalan ne kadar çocuk varsa evlat edinebilsem .
Eşimle paylaştım cevabı : Hayatım önce kendi çocuğumuz olsun(Biz tedaviyi bile sakladik özellikle esimin ailesi biliyor da onlar akrabalarina anlatmiyor eee olmuyor işte .... Ama en önce onlar acitirlar)
Sanki ben istemiyorum hamile kalmayi onu tasimayi aci tatli ne varsa o süreci yaşamayı benden ve sevdigimden bir can... Allahimin takdiri belki olmayacak belki evlat edinecez...
Rabbim bize sonra biyolojik çocuk verecek ya da vermeyecek hepsi başım üstüne.....
Sadece şunu demek istemistim Rabbim bize bir Melek nasip edecekse ha başka birinin karnindan ha benim karnimdan ben böyle düşünüyorum nacizane ...
Eşim cevap vermedi sessiz nötr
Ama memlekete gidince ben yuzlesecem ailerle çevremizdekilerle ....
Umarım kendimi yanlış ifade etmemisimdir kızlar beni en iyi siz anlarsınız diye paylaştım öpüyorum hepinizi