Bugün ne okuduysam beni gözyaşlarına boğdu, sanırım fazlasıyla duygusal bir gün geçiriyorum. Gayet zor bir karar almışsın ve bugünlerini ondan ayrı geçiriyorsun. Bazen hüzünlenmen, bazen çaresizliğe kapılman, bazen onu arayıp yanında olmasını dileğini söylemek, bunların hiçbiri seni üzmemeli. Ben gayet güçlü bir kadın görüyorum yazdıklarını okuduğumda, yaşadıklarının hepsi normal çünkü sen de insansın ve her zamankinden daha duygusal bir annesin. Tıpkı kendi annen gibi doğru olanı yaptığını düşünüyorum, çocuğunun yanındasın ve onun mutlu olması için önce senin ve eşinin mutlu olmasını gerektiğini biliyorsun. Kararından ve kararlı duruşundan dolayı seni kutluyorum. Zor olan doğacak bebeğine rağmen bu karalı duruş, sorunları çözmeden teslim olmamaktır zaten. Sana yakın bir arkadaşımdan bahsetmek istiyorum, yeni evliler ve çocuk bekliyorlar. Doğum kontrollerinde eşi yanındadır, beli ağrıdığında masajını yapar ve destek olur, ultrason kontrollerinde eşinin elini tutar, canı bir şey çektiğinde market market dolaşıp bulmaya çalışır ama geri kalan zamanları hep tartışmayla geçer, en az 15 günde bir ciddi kavgaları olur sonra konuşmadan tek bir özür ile barışır ve mutlu mesut hayatlarına devam ederler. Kimse(eşim ve ben hariç) o ciddi kavgaları(tartışma diyemiyorum artık düpedüz kavga) bilmez, etrafa mutluluk tablosu çizmeye devam ederler. Aslında bir taraftan mutlular, ikisi de gerçekten çok iyi insanlar. Ama çözülmeden, üzerini örterek hayatlarına devam ettikleri sorunlar birikiyor, birikiyor... Böylesi daha mı iyi? Çok daha kötü örnekler de vardır eminim. Bence insan bebeği için bencil davranmalı ve sorunları çözmeden hayatına devam etmemeli. Kendine mutlu bir hayat kuramadığı evliliğini sürdürmemeli. Çok uzun yazdım biliyorum ama hayatının genelinde mutlu bir insan olduğunu düşünüyorum ve sorunları çözmeden yeniden birleşme kararını almayacak kadar güçlü olduğun için de seni kutluyorum. Belki de dışarıdan konuşmak kolaydır ama umarım günün birinde benzer sorunlar yaşarsam, gerektiğinde ayrılma kararını alacak kadar cesur davranabilirim. Hayatım boyunca çok üzülsem bile doğru olduğuna inandığım şeyleri yaptım ve sonunda mutluluğu yakaladım, çocuğum olsa bile aynı kararlılıkta yürüyen bir kadın olabilmeyi diliyorum :) Nasıl insanlara hakettiklerini veriyorsak, insanlar da bize hakettiğimiz gibi davranmak zorundalar ve son olarak taviz tavizi doğrurur....
Sana moral vermek için yazdım aslında ama zaten karışık olan aklım umarım senin de aklını karıştırmamış, aksine mutlu olmana neden olmuştur. Mutlu olmak için yaşamanı diliyorum...