2 aylık evliliğim iyi gitmiyor, yardım

kibar yorumunuz icin teşekkur ederim, annemle babam iyidir mükemmel bir cocukluk yaşattılar eğitimim icinde herşeyi yaptılar fakat ilk evliliğimden sonra beni suçladılar biz sana evlenme demiştik diyerek, ve nerdeyse 2-3 aynı evin içinde yabancı gibi olmuştuk, sonradan terapi aldık annemle, herşey düzeldi fakat yinede onlarda olan bağ çok farklı birbirlerini el üstünde tutuyorlar adeta, öyle bir aile bağı kimsede görmemiştim nadir olabilir.

yinede ne kadar iyi olurlarsa olsunlar ailelerle görüşmenin bir sınırı yok mudur ?

Bu sizin hayata nasil baktiginiza bagli biraz. Biz kayinpederimi ve kayinvalidemi bizim sehire getirdik.ilk yakin oturdular, simdi de bizim evdeler (ayri katlari var). Onlari yanimiza almadan önce olabilecekleri ve ortaya cikabilecek sorunlari esimle konusup öyle karar verdik. Ayni binada olsaniz elbette daha cok yüz yüze geliyorsunuz (düzenlerimiz ama genel olarak ayri tabi).
Siz de mesela esinizin sorumluluk sahibi oldugunu ve ailesine bagli oldugunu begenip sevmissiniz. Yasarken ama simdi size fazla geliyor. Simdi asıl soru: Sizi tam olarak rahatsiz eden ne? Esinizin ailesiyle cok görüsmeniz sizi sizce kötü bir evlat mi yapiyor? Ailenize haksizlik etmis gibi mi hissediyorsunuz? Bu durumun sorumlusu kim? Yani tam olarak ne hissettiginizi cözemedim
 
Tamam peki burada kayin ailenin sucu ne?
Ayni apartmanda oturunca bu sinirlarin (yeni evlinin evine ne zaman gidilir?) ortadan kalkacagini dusunemediniz mi?

2.evliliginizi yapmissiniz, bu basit denklemi cozmus olmaliydiniz kanimca?

Ayrica oz ailenizin gonul koymasi vs, cidden sizi kirmak istemiyorum ama sorun kendi ailenizde, sizler biraz fazla soguk ve mesafelisiniz anladigim kadariyla, ic ice komün hayati yasayan bir aileye gelin gitmemeliydiniz.

Bu duruma alismaya calisin ya da boşanin, cunku insanlari kulturleriyle yargiliyorsunuz.

Size uymamis, bana da uymazdi ama bi laf vardir bizim buralarda "ya bu deveyi gudeceksin, ya bu diyardan gideceksin"


Umarim hersey yoluna girer. Mutluluklar dilerim 💕
malesef ilk evliliğin 15 gün boyunca 4-5 aile cümbür cemaat bi ailede geçtiği için evliliği deneyimleme fırsatım olmadı, bu tarz ilişkilere yabancıyım ve küçüktümde. mesafeli olmak benim normalim, ben bireyselliği yalnızlığı sevdim her zaman, ailemde öyle mıç mıç olmadı hiç. boşanmak söz konusu bile olamaz bu konuyla nasıl başa çıkabilirim onu düşünüyorum, bu bir boşanma sebebi olabilir mi? bu kadar kolay vazgeçecek değilim aşkımdan ve emeklerimden. ama biraz duygularımı belli etmemeye çalışmam lazım heralde bazen o şeyi istemesem de yalandan gülmeliyim.
 
Ya bırak,kendin yazmışsın kendi ailem maddi konularda cimri diye. Bir zahmet eve eşya almış ol. Rüyalarında bile oturamayacağın evi vermişler otur diye. Elbette eşinin ailesini severler, her şeyi bu insanlar yapmışlar.

Bu arada merak etme aşko, 2 ayda bu kadar kavgaya kaprisin sonucu aile mahkemesi olacaktır. O zaman ailesiyle görüşmen iyice imkansız hale gelir. Adam daha cicim aylarını bile yaşayamamış, yaptıklarına bak. Bir dayanır, iki dayanır eşin, üstelik ailesi bile ne kadar dayanır belli değil. Tapuda kardeşlerinin hakkı var, bir gece ansızın yatıya gelirler, çıkmazlar evden, bizim babamızın evi, derler.
bu kadar kafada kurma.. seni hayal dünyanla başbaşa bırakıyorum detayları yazıp yanıltarak yorulmucam.
 
kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim.

ben okul öncesi öğretmeniyim çocuklara ziyaret kurallarını olması gerektiği gibi öğrettim, eşim her geldiklerinde içeri almamı bi süre misafir ettikten sonra yollamamı söylüyodu bende bir süre sonra böyle alışmazlar her geldiklerinde bu eve gelmelerini normal gösterirsem gelmeye devam ederler dedim, geldiklerinde kapıdan içeri almayıp kapıyı aralayıp şuan müsait değilim annenin yanına git onunla beraber gelirsin burası abinle benim evim aşağısı ailenle senin evin vs diye olması gerektiği gibi anlattım işte

Ziyaret kurallarını nasıl öğrettiğinizi yazmasanız inanacağız. :işsiz:
 
bu kadar kafada kurma.. seni hayal dünyanla başbaşa bırakıyorum detayları yazıp yanıltarak yorulmucam.

Detayları yazdın zaten.

Yaptıkların hem eşine, hem eşinin ailesine saygısızlık. Daha yetişkin olamadan, sorumluluk alma bilincine gelmeden evlenmeye kalkmışsın. Hala çocuksun. Bari büyüyene kadar evde böyle kaprisler yapma.
 
Bu sizin hayata nasil baktiginiza bagli biraz. Biz kayinpederimi ve kayinvalidemi bizim sehire getirdik.ilk yakin oturdular, simdi de bizim evdeler (ayri katlari var). Onlari yanimiza almadan önce olabilecekleri ve ortaya cikabilecek sorunlari esimle konusup öyle karar verdik. Ayni binada olsaniz elbette daha cok yüz yüze geliyorsunuz (düzenlerimiz ama genel olarak ayri tabi).
Siz de mesela esinizin sorumluluk sahibi oldugunu ve ailesine bagli oldugunu begenip sevmissiniz. Yasarken ama simdi size fazla geliyor. Simdi asıl soru: Sizi tam olarak rahatsiz eden ne? Esinizin ailesiyle cok görüsmeniz sizi sizce kötü bir evlat mi yapiyor? Ailenize haksizlik etmis gibi mi hissediyorsunuz? Bu durumun sorumlusu kim? Yani tam olarak ne hissettiginizi cözemedim
evet aileme haksızlık etmiş onları terketmiş onlarla hiç bu kadar yakın olmamışım ama eşimin ailesiyle bazen ayıp olmasın diye bazen kendi isteğimle aşırı derece görüşüyor olmak benim vicdanımda sorun yaratıyor. çaylar tatlılar kahveler sohbetler kahkahalar dönüyor hep eğlencelide onlarla vakit geçirmek. ne kadar sevsemde bir ait olamama durumu var içimde. bende kendimi yeni keşfediyorum
 
çok severek evlendik, dillere destan da bir aşkımız vardır, beni ailemden almak için ailesi de kendisi de çok mücadele etti çünkü ailem beni evlendirmek istemiyordu, 2 senedir beraberiz. ailesini hep çok sevdim sorumluluk sahibi olması kardeşlerine karşı bu kadar saf iyi niyetli olmasına, ailesinin birbirine bu kadar verici olmasına hayran kalıyordum biz kardeşlerimle bu kadar özverili değiliz erkek kardeşimin 5 lira emeği geçmemiştir üstümde, yada annem bazen 100 liranın hesabını yapardı, babam evlilik sürecinde belirlediği bütçeye kadar davranırken karşı taraf bütçesini aşırı zorlayarak hep isteğimiz olsun diye uğraştılar oyüzden ailesini seviyorum hiç gelinlik, hizmet, saygı beklemediler benden tam tersi kardeşleri ve kayınvalidem hala önüme yemeği çayı koyar önümden kaldırırlar aşırı saygı gösteriyorlar ama beni rahatsız eden onlar değil ailemden uzakta olmak ve başka bir aileye yakın olmak. bunu sindiremiyorum sanırım
Evlenmeseydiniz o zaman yani.Adamin ailesinin suçu yok sen kiskaniyorsun sadece.Aileni bu kadar seviyorsan ayri kalamiyorsan neden evleniyorsunki kal onların yaninda.Ayrica anlamsiz yani hareketleriniz kuçuk çocukmusunuz siz ailemde ailem diye tutdurmuşsunuz.Tek çocuk olmanin şimarıklıgı var biraz sanki sizde hep ilgi odağı olmak istiyorsun.Sizin artik çekirdek kendi aileniz var onu kabullenin önce madem başaramıyıcaksiniz adamında vaktını boşa harcamayın çocuk zaten yapmayın boşanicaksanizsa yine.
 
malesef ilk evliliğin 15 gün boyunca 4-5 aile cümbür cemaat bi ailede geçtiği için evliliği deneyimleme fırsatım olmadı, bu tarz ilişkilere yabancıyım ve küçüktümde. mesafeli olmak benim normalim, ben bireyselliği yalnızlığı sevdim her zaman, ailemde öyle mıç mıç olmadı hiç. boşanmak söz konusu bile olamaz bu konuyla nasıl başa çıkabilirim onu düşünüyorum, bu bir boşanma sebebi olabilir mi? bu kadar kolay vazgeçecek değilim aşkımdan ve emeklerimden. ama biraz duygularımı belli etmemeye çalışmam lazım heralde bazen o şeyi istemesem de yalandan gülmeliyim.
Yani kimse yetistirilme tarzinizdan, kulturunuzden oturu sizi yargılayamaz, ayni sekilde siz de baskalarini bu sebeple yargilamamalisiniz.


Evlilik farkli puzzle parcalarinin birlesmesi gibidir, sizin dogru yonleri, pozitif yönleri gorup icinizde yeseren negatif yonleri onlarla notralize etmeniz gerekiyor.

Yasiniz artik kucuk değil, ama halen daha egilip bukulebilecek yastasiniz (agac yaş iken egilir) böyle yasamayi da ogrenirsiniz, insan herseye alisabilir. Kayin aile misafirligi seviyor ama tatli insanlarmis, bunun icin esinizi kirip kaybetmeye degecegini dusunmuyorum.
 
bu sitede herşeyi yanlış anlaşılmasın, bir kulp takılmasın diye uzun uzadıya yazmak zorunda mıyız ? sürekli onlara karşı aşırı güleryüzlü ve direkt öpmeli sarılmalı bir ilişki içerisinde olduğum için sarılmadan ve gülmeden ciddi bir şekilde konuşmak benim için 'sert' bir konuşma. onlarda gülmeyen halime alışık değil onlarada ciddi gelmiştir. ayrıca konu bu değil
Ziyaret kurallarını nasıl öğrettiğinizi yazmasanız inanacağız. :işsiz:
 
Herkesin aksine ben sizi hatalı gördüm. Her şeyi bilerek kabul etmişiniz. Büyük ihtimalle degistririm diye düşündünüz ama öyle olmadı tabi. Ailerinizi kıyaslayıp "onlar benden mahrum kalıyor" demeniz davranışlarınızında hiç normal olmadığını fazlasıyla gösteriyor. Madem bu kadar ailenizin sizden mahrum kalmasını istemiyordunuz hiç evlenmemeniz lazımdı. Kusura bakmayın ya çekeceksiniz yada yapılacak şey belli.
 
Evlenmeseydiniz o zaman yani.Adamin ailesinin suçu yok sen kiskaniyorsun sadece.Aileni bu kadar seviyorsan ayri kalamiyorsan neden evleniyorsunki kal onların yaninda.Ayrica anlamsiz yani hareketleriniz kuçuk çocukmusunuz siz ailemde ailem diye tutdurmuşsunuz.Tek çocuk olmanin şimarıklıgı var biraz sanki sizde.Sizin artik çekirdek kendi aileniz var onu kabullenin önce madem başaramıyıcaksiniz adamında vaktını boşa harcamayın çocuk zaten yapmayın boşanicaksanizsa yine.
Yapmayin Allah askina, hangimiz 2 aylik evliyken bu sekilde sacma sapan seylere kirilip uzulup bocalamadik? Kizin ustune bu kadar gidilecek bir mesele değil.

Insan kendinde olmayani gorunce kiskanabilir yadirgayabilir, cok normal. Ayrica hangimizin evliliginin ilk senesi sacma sapan seylere kavga etmeden gecti. Birbirlerini ogreniyorlar su anda, artilarini eksilerini goruyorlar, ailelerini ogreniyorlar.

Bi insanin 26 yil bir ailenin cocuguyken bi anda bambaska bir evin sahibi / bireyi olmasi fikri bile cok urkutucu dolayisiyla 2 ayda alisilacak birsey degil ama bu konu kavga cikartilacak bir konu da degil.

Ekleme: su eski konuyu bir okuyayim.
 
Thread 'gelin olamadan boşanıyorum ona güvenmiştim' gelin olamadan boşanıyorum ona güvenmiştim

Sevgili esmermavigöz. Sizi hatırlıyorum. Çok paraci bir arkadaştınız.

15 gün süren evliliğiniz gelin olamadan boşandiginiz evlilik mi?
aahhh geldi dedektifimiz :) bayılıyorum sizin gibi ortalığı karıştırmak için kuyuya taş atanlara. nasıl keyifli mi bari ? birini linçlettirmek hoşunuza mı gidiyor ? konu benim hislerim ve yanlışlarım üzerine, çöpü sadece fesatlar karıştırır
 
evet aileme haksızlık etmiş onları terketmiş onlarla hiç bu kadar yakın olmamışım ama eşimin ailesiyle bazen ayıp olmasın diye bazen kendi isteğimle aşırı derece görüşüyor olmak benim vicdanımda sorun yaratıyor. çaylar tatlılar kahveler sohbetler kahkahalar dönüyor hep eğlencelide onlarla vakit geçirmek. ne kadar sevsemde bir ait olamama durumu var içimde. bende kendimi yeni keşfediyorum

Simdi her ailenin dinamikleri farklidir. Ailenizi tanimiyorum, yasamlari hakkinda bir fikrim yok. Ama burda yazdiklarinizdan anlasiliyor ki sorun ne esiniz nede ailesi. Sorun daha cok sizin "mutlu olmayi" hazmedemeyisiniz. Simdi bu size garip gelecek belki. Ama siz kendinize aileniz olmadan mutlu olmaya izin vermiyorsunuz. Bunlar genelde mutsuz veya dolu dolu yasayamayan ailelerin cocuklarinda görünen birsey. Burda hem kendinizi manipüle ediyorsunuz negatif bir sekilde, hem evliliginizi bombaliyorsunuz bir taraftan. Saglikli sınırlar elbette cizin, ama kendi tarafinizdaki o sucluluk duygusu üzerinde calisin, cünkü o ne esinizin nese ailenin sucu. Gecenlerde güzel bir söz okumustum: "iyilesmesek, bizi yaralamayanlarin üzerine kanariz". Sizin ki öyle bir durum galiba
 
bu sitede herşeyi yanlış anlaşılmasın, bir kulp takılmasın diye uzun uzadıya yazmak zorunda mıyız ? sürekli onlara karşı aşırı güleryüzlü ve direkt öpmeli sarılmalı bir ilişki içerisinde olduğum için sarılmadan ve gülmeden ciddi bir şekilde konuşmak benim için 'sert' bir konuşma. onlarda gülmeyen halime alışık değil onlarada ciddi gelmiştir. ayrıca konu bu değil
Bence siz ciddi ve kesin konusmayi sert şekilde söylüyorum diye yazdınız. Bazen gereksiz lincleme olabiliyor.
Eşin ve ailesi iyi gibi duruyo. Sen de akiili kadın ol eşinden ilgini çek hafif, naz yap, o sana gelsin, heyecan kat yatakta falan ilişkiye. Eşin seni anlarsa olur bu evlilik, yok anlamiyosa da zor. Ailesiyle de haftada bir iki yeter çok bile. Güzel bir dille hayatım şöyle bir isim var gitmeyelim, cagiramam vs vs diye diye alıştır
 
Simdi her ailenin dinamikleri farklidir. Ailenizi tanimiyorum, yasamlari hakkinda bir fikrim yok. Ama burda yazdiklarinizdan anlasiliyor ki sorun ne esiniz nede ailesi. Sorun daha cok sizin "mutlu olmayi" hazmedemeyisiniz. Simdi bu size garip gelecek belki. Ama siz kendinize aileniz olmadan mutlu olmaya izin vermiyorsunuz. Bunlar genelde mutsuz veya dolu dolu yasayamayan ailelerin cocuklarinda görünen birsey. Burda hem kendinizi manipüle ediyorsunuz negatif bir sekilde, hem evliliginizi bombaliyorsunuz bir taraftan. Saglikli sınırlar elbette cizin, ama kendi tarafinizdaki o sucluluk duygusu üzerinde calisin, cünkü o ne esinizin nese ailenin sucu. Gecenlerde güzel bir söz okumustum: "iyilesmesek, bizi yaralamayanlarin üzerine kanariz". Sizin ki öyle bir durum galiba
tam olarak böyle değil bence, ben çok fazla gururlu ve adaletten yana biri oldum hep hayatımda, buda bana hep dert oldu, benim bu evlilik için ailemle görüşemem hayatımdaki birçok şeyi onun için değiştirmem ama onun düzeni değişmeden evliliğe katılması beni rahatsız etmiş adil gelmemiş olabilir.
 
X