2 aylık evliliğim iyi gitmiyor, yardım

Aşkım aynısını ben de dedim. Kısmet 3.ye artık. 🧿
lütfen, yapıcı eleştiriler istiyorum hanımlar dalga konusu yapmayın, yanlış düşünüyorsam öyle olmaz bu şekilde düşünmelisin diyin diye içimi dökmek istedim zaten.
E kardeşlerine çok bağlı diye beğenip de kardeşlerinden rahatsız olamazsınız ama...
AIleden uzaklık kısmı da zamanla alışılır belki başbaşa kalabilirseniz
belki bu konunun beni bu kadar rahatsız edeceğini tahmin edememiştim, ailemden uzaklaşınca bunalıma girdim, hayır aşırı ailesi bağlı biride değilimdir severim hepsini ama hep bağımsız, özgür, odasından çıkmayan biriydim şimdi tuhaf hissediyorum kendimi alınıp verilmiş gibi hissettiğim içinde olabilir mi.?
 
Küçük çocuklara niye şarlıyorsun, çocuğunuza yapılsa ortalığı ayağa kaldırırsınız.
ben okul öncesi öğretmeniyim çocuklara ziyaret kurallarını olması gerektiği gibi öğrettim, eşim her geldiklerinde içeri almamı bi süre misafir ettikten sonra yollamamı söylüyodu bende bir süre sonra böyle alışmazlar her geldiklerinde bu eve gelmelerini normal gösterirsem gelmeye devam ederler dedim, geldiklerinde kapıdan içeri almayıp kapıyı aralayıp şuan müsait değilim annenin yanına git onunla beraber gelirsin burası abinle benim evim aşağısı ailenle senin evin vs diye olması gerektiği gibi anlattım işte
 
çok severek evlendik, dillere destan da bir aşkımız vardır, beni ailemden almak için ailesi de kendisi de çok mücadele etti çünkü ailem beni evlendirmek istemiyordu, 2 senedir beraberiz. ailesini hep çok sevdim sorumluluk sahibi olması kardeşlerine karşı bu kadar saf iyi niyetli olmasına, ailesinin birbirine bu kadar verici olmasına hayran kalıyordum biz kardeşlerimle bu kadar özverili değiliz erkek kardeşimin 5 lira emeği geçmemiştir üstümde, yada annem bazen 100 liranın hesabını yapardı, babam evlilik sürecinde belirlediği bütçeye kadar davranırken karşı taraf bütçesini aşırı zorlayarak hep isteğimiz olsun diye uğraştılar oyüzden ailesini seviyorum hiç gelinlik, hizmet, saygı beklemediler benden tam tersi kardeşleri ve kayınvalidem hala önüme yemeği çayı koyar önümden kaldırırlar aşırı saygı gösteriyorlar ama beni rahatsız eden onlar değil ailemden uzakta olmak ve başka bir aileye yakın olmak. bunu sindiremiyorum sanırım
Bana biraz suc / sorun eş ve ailesinde degilde sen ve ailendeymis gibi geldi.

Ayrica 120 km dedigin atla deve degil ki? Acemi surucu icin bile 2 saatlik yol anlamadim bu silaya dustum, yapayalnizim tavirlarini acikcasi.

Sen gurbette degilsin, ailen ilgisiz. Bu durumu idrak edip, gayet tatli olduklarini anlattigin insanlarin "gelmelerini istemiyorum yeaa" diye arkalarindan konusarak evliligini baltalamasan mi acaba?
 
2 aylık evliyim, 26 yaşındayız, 2. evliliğimi yaptım (ilki 21 yaşında 15 gün sürmüştü), eşimin ilk evliliği, bunalımdayım.
konu eşimin ailesine olan aşırı düşkünlüğü. ailesinde baba rolünü üstlenmesi ve 7 kardeşine karşı kendini manevi olarak yakınlık sorumluluğu hissetmesi.

sürekli onlara karşı sorumlu hissetmesinden dolayı tartışıyoruz, 2 aydır belki 10-15 kez ailesi bu evde bulundu çeşitli sebeplerden ötürü.
hayırlı olsuna akrabaları geliyordu, kayınvalidem ve eşimin kardeşleri de bizde oluyordu. bir sebepten ötürü bu evde oluyorlar.
14 katlı binanın en üst katındayım, kayınvalidem alt katta yaşıyor, ailem ise 120 km uzakta.
bazen kendimi enayi gibi hissediyorum, ben ailemi göremiyorken o ailesini hergün görüyor, benim ailem daha 1 kez evime gelmişken onun ailesi defalarca kez oturmaya geldi. bu canımı çok sıkıyor, sanki ağaç kavuğundan çıkmışım benim ailem yokmuş gibi sürekli onun ailesiyle yakın olmak canımı acıtıyor. ailemi terkedip, başka aile transfer olmuş gibi hissediyorum. ve tek kız evladıyım, ailem benden sonra çok eksik kaldı, annemse evliliğimin ilk 3 haftası onu hiç arayamadım görüntülü konuşamadık diye bana küstü, arayamadım çünkü eşimle çok kavga ediyorduk ve neredeyse gün aşırı eve misafir geliyordu, annem bunları bilsin istemedim çünkü huzursuz olurdu ve eşim gözünden düşerdi.

kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim. bu şekilde çocukları alıştırdım artık ailesi gelmeden gelmiyorlar. aileme karşı çektiğim vicdan azabı bir yana dursun, eşimin ailesini kardeşlerini gerçekten çok seviyorum hepsi o kadar iyiler ki, şimdiye kadar her süreçte kayınvalidem, kayınbabam ve büyük kardeşleri bizim için çok çaba veriler maddi olarak. kayınvalideme resmen hayranım hergün yemek gönderir, davet etmeden gelmez, çocuklarada bunu öğretiyor ama çocuklar dinlemiyordu, tüm derdimi sıkıntımı onunla paylaşırım şimdiye kadar tek bir kelimesi bile rahatsız etmedi kalbimi kırmadı, boşanmış olma durumuma kucak açtı, yani ailesi aşırı iyidir ama yinede bukadar yakın olmak beni rahatsız ediyori rahatsız olduğum içinde vicdan azabı çekiyorum haketmiyorlar diyorum. eşim dün kuzenlerim gelsin okey oynayalım dedi, geçen hafta burdalardı yine oynadınız bu kadar sık istemiyorum dedim diye bana küstü, nasıl bi zihniyetim varmış herkesten uzak kalmak istiyomuşum bla bla. almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor, he dedim ordada onlarla dipdibe ol iyice beni ihmal et benim kimsem olmayacak orda. yapayalnız kalıcam kendi sülalemden kimse kalmayacağı için. kafam karışık oyüzden karışık yazdım kb.

velhasıl kelam, kendi ailenizle az, eşin ailesiyle çok görüşmek normal bişey mi ? eşim normal gibi davranıyor gelin geldin normal diyip asabımı bozuyor niye yakın oturdunuz derseniz evleri var kiraya para vermek istemedik, birde evi baştan dayayıp döşeyince bize cazip geldi. bu güzellikte bir evde 30 bin lira kiradan aşağıya oturamayız. birisi bana madem ailesi çok iyi rahat mı batıyor görüş işte desin de normalleştireyim şu durumu. artık tartışmaktan yoruldum.

3 Hafta anneni arayamamak senin beceriksizliğin. Kendi kafanda kurup durmuşsun. Çok meraklıysan kendi ailene dizini kırıp annenin dibinden ayrılmasaydın.

Kocanın huyunu evlenmeden önce biliyorsundur iyi kötü, üstelik kalabalık aile, hem de aynı bina. Bari çalışsaydın, para biriktirip, kendine ait rahat eve çıksaydın.

Şimdi hem her istediğini yapsınlar, maddi manevi destek çıksınlar ama senin olmayan eve adım atılmasın. Senin de evin değil yani orası. Kimi kimin evinden hele çocukları sert davranıp kovuyorsun, onlar büyüdüklerinde o ev onların hakkına kalacak, ki hala hakları var.

Çok saygısızsın eşine karşı. Bari büyüseydin öyle evlenseydin.
 
Bana biraz suc / sorun eş ve ailesinde degilde sen ve ailendeymis gibi geldi.

Ayrica 120 km dedigin atla deve degil ki? Acemi surucu icin bile 2 saatlik yol anlamadim bu silaya dustum, yapayalnizim tavirlarini acikcasi.

Sen gurbette degilsin, ailen ilgisiz. Bu durumu idrak edip, gayet tatli olduklarini anlattigin insanlarin "gelmelerini istemiyorum yeaa" diye arkalarindan konusarak evliligini baltalamasan mi acaba?
düğünümüzde uyuz bulaştı bize, oyüzden kendi aileme 1 kez gidebildim sonra uyuz olduğumuzu öğrenince gitmedik, onlarda uyuz oldu onlarda gelemedi, onun ailesi önemsemedi yine bizimle görüşmeye devam etti. birde bizim aile geleneğinde şöyle birşey var eşiminkinin aksine, ilk haftalar aranıp sorulmaz rahatsız edilmez evine gidilmez yeni evlilerin. müsait olunca kız arar arayacağını. bizde eşimde fırtınalı tartışmalar yaşadığımız için ve annemin sesimin tonundan bile direkt anlayacağını bildiğim için ailemi 2-3 defa bikaç dakikalık aramalar hariç uzun sohbetler için arayamadım onlarda içerlemiş heralde
 
çok severek evlendik, dillere destan da bir aşkımız vardır, beni ailemden almak için ailesi de kendisi de çok mücadele etti çünkü ailem beni evlendirmek istemiyordu, 2 senedir beraberiz. ailesini hep çok sevdim sorumluluk sahibi olması kardeşlerine karşı bu kadar saf iyi niyetli olmasına, ailesinin birbirine bu kadar verici olmasına hayran kalıyordum biz kardeşlerimle bu kadar özverili değiliz erkek kardeşimin 5 lira emeği geçmemiştir üstümde, yada annem bazen 100 liranın hesabını yapardı, babam evlilik sürecinde belirlediği bütçeye kadar davranırken karşı taraf bütçesini aşırı zorlayarak hep isteğimiz olsun diye uğraştılar oyüzden ailesini seviyorum hiç gelinlik, hizmet, saygı beklemediler benden tam tersi kardeşleri ve kayınvalidem hala önüme yemeği çayı koyar önümden kaldırırlar aşırı saygı gösteriyorlar ama beni rahatsız eden onlar değil ailemden uzakta olmak ve başka bir aileye yakın olmak. bunu sindiremiyorum sanırım

Bence siz (ve bunu gercekten samimi olarak söylüyorum) bir psikolojik destek alin. Sanirim aileniz biraz sorunlu ve yinede onlar karsi mahcup hissediyorsunuz uzaga gittiniz icin. Ayni zamanda yalniz olmayi kaldiramiyorsunuz. Ama siz kendi ailenizin icinde onlarin yasadigi bagliligi da yasamadiniz sanirim. Buda ekliyor. Siz hakli yerde sınırlarinizi tabi koyun, ama adaletli olmaya da özen gösterin.
 
ben okul öncesi öğretmeniyim çocuklara ziyaret kurallarını olması gerektiği gibi öğrettim, eşim her geldiklerinde içeri almamı bi süre misafir ettikten sonra yollamamı söylüyodu bende bir süre sonra böyle alışmazlar her geldiklerinde bu eve gelmelerini normal gösterirsem gelmeye devam ederler dedim, geldiklerinde kapıdan içeri almayıp kapıyı aralayıp şuan müsait değilim annenin yanına git onunla beraber gelirsin burası abinle benim evim aşağısı ailenle senin evin vs diye olması gerektiği gibi anlattım işte
süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim.
Aynen çok güzel öğretmişsin. O okul öncesi değildir, çocuk gelişimi falandır.
 
kendi kafanda kurup büyütüyorsun
hiçbir sıkıntı görünmüyor dışarıdan
eşinin ailesiyle bu kadar yakın olmasını kendine yediremiyorsan uzakta bir yere yerleşecektiniz
alt katta ailesi oturup uzak kalabilme ihtimali mantıklı mı ?
bebeler gelip gitmiş sürekli şen şakrak eğlenceliler fakat sürekliliğe dönüştüğünde sinir bozucu olabiliyor haklısınız ama ALT KATta yaşayan aile sorunsalı yüzünden bütün bunlar
sizin oradan ayrılıp daha uzak bir yere taşınmanız lazım diye düşünüyorum fakat o halde bile başka sıkıntılar çıkacak gibi duruyor
dışarıdan sadece sizi sıkıntılı biri olarak görüyorum
tavsiye istemişsiniz şöyle davran böyle yap diye de
size verilecek tek tavsiye uzağa yerleşmeniz olur
kv ile anlaşamasanız tepkinizi koymanızı söylerdi herkes fakat dünya iyisi insanlardan bahsediyorsunuz

bence en yakın tatilinizde gidin kendi ailenizle bir süre vakit geçirin ya da onlar size gelsin
 
2 aylık evliyim, 26 yaşındayız, 2. evliliğimi yaptım (ilki 21 yaşında 15 gün sürmüştü), eşimin ilk evliliği, bunalımdayım.
konu eşimin ailesine olan aşırı düşkünlüğü. ailesinde baba rolünü üstlenmesi ve 7 kardeşine karşı kendini manevi olarak yakınlık sorumluluğu hissetmesi.

sürekli onlara karşı sorumlu hissetmesinden dolayı tartışıyoruz, 2 aydır belki 10-15 kez ailesi bu evde bulundu çeşitli sebeplerden ötürü.
hayırlı olsuna akrabaları geliyordu, kayınvalidem ve eşimin kardeşleri de bizde oluyordu. bir sebepten ötürü bu evde oluyorlar.
14 katlı binanın en üst katındayım, kayınvalidem alt katta yaşıyor, ailem ise 120 km uzakta.
bazen kendimi enayi gibi hissediyorum, ben ailemi göremiyorken o ailesini hergün görüyor, benim ailem daha 1 kez evime gelmişken onun ailesi defalarca kez oturmaya geldi. bu canımı çok sıkıyor, sanki ağaç kavuğundan çıkmışım benim ailem yokmuş gibi sürekli onun ailesiyle yakın olmak canımı acıtıyor. ailemi terkedip, başka aile transfer olmuş gibi hissediyorum. ve tek kız evladıyım, ailem benden sonra çok eksik kaldı, annemse evliliğimin ilk 3 haftası onu hiç arayamadım görüntülü konuşamadık diye bana küstü, arayamadım çünkü eşimle çok kavga ediyorduk ve neredeyse gün aşırı eve misafir geliyordu, annem bunları bilsin istemedim çünkü huzursuz olurdu ve eşim gözünden düşerdi.

kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim. bu şekilde çocukları alıştırdım artık ailesi gelmeden gelmiyorlar. aileme karşı çektiğim vicdan azabı bir yana dursun, eşimin ailesini kardeşlerini gerçekten çok seviyorum hepsi o kadar iyiler ki, şimdiye kadar her süreçte kayınvalidem, kayınbabam ve büyük kardeşleri bizim için çok çaba veriler maddi olarak. kayınvalideme resmen hayranım hergün yemek gönderir, davet etmeden gelmez, çocuklarada bunu öğretiyor ama çocuklar dinlemiyordu, tüm derdimi sıkıntımı onunla paylaşırım şimdiye kadar tek bir kelimesi bile rahatsız etmedi kalbimi kırmadı, boşanmış olma durumuma kucak açtı, yani ailesi aşırı iyidir ama yinede bukadar yakın olmak beni rahatsız ediyori rahatsız olduğum içinde vicdan azabı çekiyorum haketmiyorlar diyorum. eşim dün kuzenlerim gelsin okey oynayalım dedi, geçen hafta burdalardı yine oynadınız bu kadar sık istemiyorum dedim diye bana küstü, nasıl bi zihniyetim varmış herkesten uzak kalmak istiyomuşum bla bla. almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor, he dedim ordada onlarla dipdibe ol iyice beni ihmal et benim kimsem olmayacak orda. yapayalnız kalıcam kendi sülalemden kimse kalmayacağı için. kafam karışık oyüzden karışık yazdım kb.

velhasıl kelam, kendi ailenizle az, eşin ailesiyle çok görüşmek normal bişey mi ? eşim normal gibi davranıyor gelin geldin normal diyip asabımı bozuyor niye yakın oturdunuz derseniz evleri var kiraya para vermek istemedik, birde evi baştan dayayıp döşeyince bize cazip geldi. bu güzellikte bir evde 30 bin lira kiradan aşağıya oturamayız. birisi bana madem ailesi çok iyi rahat mı batıyor görüş işte desin de normalleştireyim şu durumu. artık tartışmaktan yoruldum.
Kv ile yakın mesafe ve eşinizin düşkünlüğü sebebi ile sık sık görüşmüşsünüz. Eşiniz kendi çekirdek ailesine öncelik tanıdığı taktirde problem olmayacaktır. Evet , can sıkıcı insan bu yoğunluktan bunalır. Neyse ki haber vermeden gelme gibi bir huyları yok ayrıca anladığım kadarıyla fena insanlarda değil. Şükredin laftan anlayan insanlar. Devamlı birliktelik sıkacaktır ama iyi yönlerine odaklanmanızı tavsiye ediyorum. Müsait değilim demeyi öğrenirseniz azıcık kafa dinlersiniz. Bir de senin ailen benim ailem diye ayrıştırmayın lütfen artık onlar sizin aileniz eşinize göre de durum böyle. Ailenizle daha az görüşmeniz mesafe ile alakalı. Burada yapacak bir şey yok ki öfkelenmeyin lütfen. Siz de ailenizle sık sık davet edin , gidin. Açığı kapatın.
 
düğünümüzde uyuz bulaştı bize, oyüzden kendi aileme 1 kez gidebildim sonra uyuz olduğumuzu öğrenince gitmedik, onlarda uyuz oldu onlarda gelemedi, onun ailesi önemsemedi yine bizimle görüşmeye devam etti. birde bizim aile geleneğinde şöyle birşey var eşiminkinin aksine, ilk haftalar aranıp sorulmaz rahatsız edilmez evine gidilmez yeni evlilerin. müsait olunca kız arar arayacağını. bizde eşimde fırtınalı tartışmalar yaşadığımız için ve annemin sesimin tonundan bile direkt anlayacağını bildiğim için ailemi 2-3 defa bikaç dakikalık aramalar hariç uzun sohbetler için arayamadım onlarda içerlemiş heralde

Aile geleneğinizde düğün, ev masraflarını damada, damadın anasına babasına ve kardeşlerine kadar kitlemekte var sanırım.

Ailen seni çok düşünüyorlarsa, senin böyle aile binasına gitmene müsade etmezlerdi.

Eşinin ailesi, senin öz kök ailenin sana yapmadığını yapmış. Hala mıy mıy.
 
Bence siz (ve bunu gercekten samimi olarak söylüyorum) bir psikolojik destek alin. Sanirim aileniz biraz sorunlu ve yinede onlar karsi mahcup hissediyorsunuz uzaga gittiniz icin. Ayni zamanda yalniz olmayi kaldiramiyorsunuz. Ama siz kendi ailenizin icinde onlarin yasadigi bagliligi da yasamadiniz sanirim. Buda ekliyor. Siz hakli yerde sınırlarinizi tabi koyun, ama adaletli olmaya da özen gösterin.
kibar yorumunuz icin teşekkur ederim, annemle babam iyidir mükemmel bir cocukluk yaşattılar eğitimim icinde herşeyi yaptılar fakat ilk evliliğimden sonra beni suçladılar biz sana evlenme demiştik diyerek, ve nerdeyse 2-3 aynı evin içinde yabancı gibi olmuştuk, sonradan terapi aldık annemle, herşey düzeldi fakat yinede onlarda olan bağ çok farklı birbirlerini el üstünde tutuyorlar adeta, öyle bir aile bağı kimsede görmemiştim nadir olabilir.

yinede ne kadar iyi olurlarsa olsunlar ailelerle görüşmenin bir sınırı yok mudur ?
 
2 aylık evliyim, 26 yaşındayız, 2. evliliğimi yaptım (ilki 21 yaşında 15 gün sürmüştü), eşimin ilk evliliği, bunalımdayım.
konu eşimin ailesine olan aşırı düşkünlüğü. ailesinde baba rolünü üstlenmesi ve 7 kardeşine karşı kendini manevi olarak yakınlık sorumluluğu hissetmesi.

sürekli onlara karşı sorumlu hissetmesinden dolayı tartışıyoruz, 2 aydır belki 10-15 kez ailesi bu evde bulundu çeşitli sebeplerden ötürü.
hayırlı olsuna akrabaları geliyordu, kayınvalidem ve eşimin kardeşleri de bizde oluyordu. bir sebepten ötürü bu evde oluyorlar.
14 katlı binanın en üst katındayım, kayınvalidem alt katta yaşıyor, ailem ise 120 km uzakta.
bazen kendimi enayi gibi hissediyorum, ben ailemi göremiyorken o ailesini hergün görüyor, benim ailem daha 1 kez evime gelmişken onun ailesi defalarca kez oturmaya geldi. bu canımı çok sıkıyor, sanki ağaç kavuğundan çıkmışım benim ailem yokmuş gibi sürekli onun ailesiyle yakın olmak canımı acıtıyor. ailemi terkedip, başka aile transfer olmuş gibi hissediyorum. ve tek kız evladıyım, ailem benden sonra çok eksik kaldı, annemse evliliğimin ilk 3 haftası onu hiç arayamadım görüntülü konuşamadık diye bana küstü, arayamadım çünkü eşimle çok kavga ediyorduk ve neredeyse gün aşırı eve misafir geliyordu, annem bunları bilsin istemedim çünkü huzursuz olurdu ve eşim gözünden düşerdi.

kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim. bu şekilde çocukları alıştırdım artık ailesi gelmeden gelmiyorlar. aileme karşı çektiğim vicdan azabı bir yana dursun, eşimin ailesini kardeşlerini gerçekten çok seviyorum hepsi o kadar iyiler ki, şimdiye kadar her süreçte kayınvalidem, kayınbabam ve büyük kardeşleri bizim için çok çaba veriler maddi olarak. kayınvalideme resmen hayranım hergün yemek gönderir, davet etmeden gelmez, çocuklarada bunu öğretiyor ama çocuklar dinlemiyordu, tüm derdimi sıkıntımı onunla paylaşırım şimdiye kadar tek bir kelimesi bile rahatsız etmedi kalbimi kırmadı, boşanmış olma durumuma kucak açtı, yani ailesi aşırı iyidir ama yinede bukadar yakın olmak beni rahatsız ediyori rahatsız olduğum içinde vicdan azabı çekiyorum haketmiyorlar diyorum. eşim dün kuzenlerim gelsin okey oynayalım dedi, geçen hafta burdalardı yine oynadınız bu kadar sık istemiyorum dedim diye bana küstü, nasıl bi zihniyetim varmış herkesten uzak kalmak istiyomuşum bla bla. almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor, he dedim ordada onlarla dipdibe ol iyice beni ihmal et benim kimsem olmayacak orda. yapayalnız kalıcam kendi sülalemden kimse kalmayacağı için. kafam karışık oyüzden karışık yazdım kb.

velhasıl kelam, kendi ailenizle az, eşin ailesiyle çok görüşmek normal bişey mi ? eşim normal gibi davranıyor gelin geldin normal diyip asabımı bozuyor niye yakın oturdunuz derseniz evleri var kiraya para vermek istemedik, birde evi baştan dayayıp döşeyince bize cazip geldi. bu güzellikte bir evde 30 bin lira kiradan aşağıya oturamayız. birisi bana madem ailesi çok iyi rahat mı batıyor görüş işte desin de normalleştireyim şu durumu. artık tartışmaktan yoruldum.
Baştan bir şeyleri kabul edip şimdi mızıkcılık yapmak olmaz.Esinizden ve ailesinden kendinizi soğutmayin bence.Haklisiniz ama haksız,nankör duruma düşme durumunuz çok olası.Esinizle sakın sizi anlayabileceği bir şekilde konuşun.Kavga,gürültüyle inatlasir kötü durumlara düşersiniz.Ailenize gitmek istiyorsaniz rest çeker gibi değil özledim diyip gidebilirsiniz.Evliligin ilk zamanlarinda iki tarafta birbirini anlayamıyor ve temelden bir şeyler ne yazık ki güçsüz oluyor.Size tavsiyem aklı başında davranın.Sonra yaralariniz iyilesmiyor.
 
Sen gelin geldin, beni almak için çok uğraştılar, ailem beni evlendirmek istemiyordu... Bunlar saçmalık değil mi? Siz evlendiniz, bir erkekle nikah kıyıp eş oldunuz. Kimse sizi almadı vermedi. Daha önce evlenmiş boşanmış olmanıza laf edilmemesini bile lütuf saymışsınız.

Bu kadar kalabalık kabile halinde yaşayan insanların yanına gidince ne olacağını sanıyordunuz? Aynı sokak da değil aynı bina hem de cümbür cemaat. Bu şartlarda altın kaplama saray olsa insan bir süre sonra kaçacak yer arıyor. Bir günde bu evde yaşamaya başlamadınız değil mi, az çok başınıza gelecekleri ölçüp tartmışsınızdır. Ev dediğin, insanın en güvende en huzurlu hissettiği yerdir. Siz bir evde yaşamaya başlamadınız, onların evinde yaşıyorsunuz. Bu evi satıp başka bir yerden alalım deme özgürlüğünüz varsa o ev sizindir.
almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor,
Vizesini verdik ne demek, vize başvurusu mu yaptınız? Eşiniz Almanca biliyor mu? Siz hala 70'ler gibi sanıyorsunuz. Artık o işler öyle değil. Kendi gidecek karısını yanına aldıracak, sonra da tüm kardeşlerini annesini getirtecek...Çocuklar orada nasıl neyle büyüyecek, Alman hükümeti gelsinler biz bakarız demiyor. İllallah etmişler artık göçmenden mülteciden. Milyoner bile olsanız artık belli şartları yerine getirmezseniz almıyorlar. Doktorlar Almanca kursuna gidip en az B1 sertifikası alıyor. Eşinizin mesleği ne, yani Almanya da aranan bir yeterliliği uzmanlığı mı var?
 
Aile geleneğinizde düğün, ev masraflarını damada, damadın anasına babasına ve kardeşlerine kadar kitlemekte var sanırım.

Ailen seni çok düşünüyorlarsa, senin böyle aile binasına gitmene müsade etmezlerdi.

Eşinin ailesi, senin öz kök ailenin sana yapmadığını yapmış. Hala mıy mıy.
hayır öyle birşey yok tam terşi eşimin geleneğinde kız tarafının çeyiz dahil hiç bişey almaması varken biz evi yarı yarıya düzdük, böyle gereksiz varsayımlarda bulunmayın benim aileminde evi olsaydı bize gelin oturun kira ödemeyin derlerdi ama eşimin ailesinin vardı bizde bunu kullanmak istedik, kiralar malum olunca. benim ailem insan sevmeyen kişiler olmasına rağmen eşimin ailesini çok severler çok güvenirler annem onu benden farklı görme bile dedi artık oda annen sana hep kucak açtı seni hor görmedi elinden gelinin fazlasını yaptı diyerek öğütledi hep. ailelerin arası çok iyi şükür
 
düğünümüzde uyuz bulaştı bize, oyüzden kendi aileme 1 kez gidebildim sonra uyuz olduğumuzu öğrenince gitmedik, onlarda uyuz oldu onlarda gelemedi, onun ailesi önemsemedi yine bizimle görüşmeye devam etti. birde bizim aile geleneğinde şöyle birşey var eşiminkinin aksine, ilk haftalar aranıp sorulmaz rahatsız edilmez evine gidilmez yeni evlilerin. müsait olunca kız arar arayacağını. bizde eşimde fırtınalı tartışmalar yaşadığımız için ve annemin sesimin tonundan bile direkt anlayacağını bildiğim için ailemi 2-3 defa bikaç dakikalık aramalar hariç uzun sohbetler için arayamadım onlarda içerlemiş heralde
Tamam peki burada kayin ailenin sucu ne?
Ayni apartmanda oturunca bu sinirlarin (yeni evlinin evine ne zaman gidilir?) ortadan kalkacagini dusunemediniz mi?

2.evliliginizi yapmissiniz, bu basit denklemi cozmus olmaliydiniz kanimca?

Ayrica oz ailenizin gonul koymasi vs, cidden sizi kirmak istemiyorum ama sorun kendi ailenizde, sizler biraz fazla soguk ve mesafelisiniz anladigim kadariyla, ic ice komün hayati yasayan bir aileye gelin gitmemeliydiniz.

Bu duruma alismaya calisin ya da boşanin, cunku insanlari kulturleriyle yargiliyorsunuz.

Size uymamis, bana da uymazdi ama bi laf vardir bizim buralarda "ya bu deveyi gudeceksin, ya bu diyardan gideceksin"


Umarim hersey yoluna girer. Mutluluklar dilerim 💕
 
hayır öyle birşey yok tam terşi eşimin geleneğinde kız tarafının çeyiz dahil hiç bişey almaması varken biz evi yarı yarıya düzdük, böyle gereksiz varsayımlarda bulunmayın benim aileminde evi olsaydı bize gelin oturun kira ödemeyin derlerdi ama eşimin ailesinin vardı bizde bunu kullanmak istedik, kiralar malum olunca. benim ailem insan sevmeyen kişiler olmasına rağmen eşimin ailesini çok severler çok güvenirler annem onu benden farklı görme bile dedi artık oda annen sana hep kucak açtı seni hor görmedi elinden gelinin fazlasını yaptı diyerek öğütledi hep. ailelerin arası çok iyi şükür

Ya bırak,kendin yazmışsın kendi ailem maddi konularda cimri diye. Bir zahmet eve eşya almış ol. Rüyalarında bile oturamayacağın evi vermişler otur diye. Elbette eşinin ailesini severler, her şeyi bu insanlar yapmışlar.

Bu arada merak etme aşko, 2 ayda bu kadar kavgaya kaprisin sonucu aile mahkemesi olacaktır. O zaman ailesiyle görüşmen iyice imkansız hale gelir. Adam daha cicim aylarını bile yaşayamamış, yaptıklarına bak. Bir dayanır, iki dayanır eşin, üstelik ailesi bile ne kadar dayanır belli değil. Tapuda kardeşlerinin hakkı var, bir gece ansızın yatıya gelirler, çıkmazlar evden, bizim babamızın evi, derler.
 
X