- 16 Haziran 2011
- 15.571
- 67.046
- 798
- Konu Sahibi esmermavigoz
-
- #21
Bu nasıl bir mantık ?
evet benimki bir gurur meselesi haline geldi ben görüşemiyorsam oda görmesin onun kardeşi varsa benimde var diye triplerdeyim
lütfen, yapıcı eleştiriler istiyorum hanımlar dalga konusu yapmayın, yanlış düşünüyorsam öyle olmaz bu şekilde düşünmelisin diyin diye içimi dökmek istedim zaten.Aşkım aynısını ben de dedim. Kısmet 3.ye artık.
belki bu konunun beni bu kadar rahatsız edeceğini tahmin edememiştim, ailemden uzaklaşınca bunalıma girdim, hayır aşırı ailesi bağlı biride değilimdir severim hepsini ama hep bağımsız, özgür, odasından çıkmayan biriydim şimdi tuhaf hissediyorum kendimi alınıp verilmiş gibi hissettiğim içinde olabilir mi.?E kardeşlerine çok bağlı diye beğenip de kardeşlerinden rahatsız olamazsınız ama...
AIleden uzaklık kısmı da zamanla alışılır belki başbaşa kalabilirseniz
ben okul öncesi öğretmeniyim çocuklara ziyaret kurallarını olması gerektiği gibi öğrettim, eşim her geldiklerinde içeri almamı bi süre misafir ettikten sonra yollamamı söylüyodu bende bir süre sonra böyle alışmazlar her geldiklerinde bu eve gelmelerini normal gösterirsem gelmeye devam ederler dedim, geldiklerinde kapıdan içeri almayıp kapıyı aralayıp şuan müsait değilim annenin yanına git onunla beraber gelirsin burası abinle benim evim aşağısı ailenle senin evin vs diye olması gerektiği gibi anlattım işteKüçük çocuklara niye şarlıyorsun, çocuğunuza yapılsa ortalığı ayağa kaldırırsınız.
Bana biraz suc / sorun eş ve ailesinde degilde sen ve ailendeymis gibi geldi.çok severek evlendik, dillere destan da bir aşkımız vardır, beni ailemden almak için ailesi de kendisi de çok mücadele etti çünkü ailem beni evlendirmek istemiyordu, 2 senedir beraberiz. ailesini hep çok sevdim sorumluluk sahibi olması kardeşlerine karşı bu kadar saf iyi niyetli olmasına, ailesinin birbirine bu kadar verici olmasına hayran kalıyordum biz kardeşlerimle bu kadar özverili değiliz erkek kardeşimin 5 lira emeği geçmemiştir üstümde, yada annem bazen 100 liranın hesabını yapardı, babam evlilik sürecinde belirlediği bütçeye kadar davranırken karşı taraf bütçesini aşırı zorlayarak hep isteğimiz olsun diye uğraştılar oyüzden ailesini seviyorum hiç gelinlik, hizmet, saygı beklemediler benden tam tersi kardeşleri ve kayınvalidem hala önüme yemeği çayı koyar önümden kaldırırlar aşırı saygı gösteriyorlar ama beni rahatsız eden onlar değil ailemden uzakta olmak ve başka bir aileye yakın olmak. bunu sindiremiyorum sanırım
2 aylık evliyim, 26 yaşındayız, 2. evliliğimi yaptım (ilki 21 yaşında 15 gün sürmüştü), eşimin ilk evliliği, bunalımdayım.
konu eşimin ailesine olan aşırı düşkünlüğü. ailesinde baba rolünü üstlenmesi ve 7 kardeşine karşı kendini manevi olarak yakınlık sorumluluğu hissetmesi.
sürekli onlara karşı sorumlu hissetmesinden dolayı tartışıyoruz, 2 aydır belki 10-15 kez ailesi bu evde bulundu çeşitli sebeplerden ötürü.
hayırlı olsuna akrabaları geliyordu, kayınvalidem ve eşimin kardeşleri de bizde oluyordu. bir sebepten ötürü bu evde oluyorlar.
14 katlı binanın en üst katındayım, kayınvalidem alt katta yaşıyor, ailem ise 120 km uzakta.
bazen kendimi enayi gibi hissediyorum, ben ailemi göremiyorken o ailesini hergün görüyor, benim ailem daha 1 kez evime gelmişken onun ailesi defalarca kez oturmaya geldi. bu canımı çok sıkıyor, sanki ağaç kavuğundan çıkmışım benim ailem yokmuş gibi sürekli onun ailesiyle yakın olmak canımı acıtıyor. ailemi terkedip, başka aile transfer olmuş gibi hissediyorum. ve tek kız evladıyım, ailem benden sonra çok eksik kaldı, annemse evliliğimin ilk 3 haftası onu hiç arayamadım görüntülü konuşamadık diye bana küstü, arayamadım çünkü eşimle çok kavga ediyorduk ve neredeyse gün aşırı eve misafir geliyordu, annem bunları bilsin istemedim çünkü huzursuz olurdu ve eşim gözünden düşerdi.
kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim. bu şekilde çocukları alıştırdım artık ailesi gelmeden gelmiyorlar. aileme karşı çektiğim vicdan azabı bir yana dursun, eşimin ailesini kardeşlerini gerçekten çok seviyorum hepsi o kadar iyiler ki, şimdiye kadar her süreçte kayınvalidem, kayınbabam ve büyük kardeşleri bizim için çok çaba veriler maddi olarak. kayınvalideme resmen hayranım hergün yemek gönderir, davet etmeden gelmez, çocuklarada bunu öğretiyor ama çocuklar dinlemiyordu, tüm derdimi sıkıntımı onunla paylaşırım şimdiye kadar tek bir kelimesi bile rahatsız etmedi kalbimi kırmadı, boşanmış olma durumuma kucak açtı, yani ailesi aşırı iyidir ama yinede bukadar yakın olmak beni rahatsız ediyori rahatsız olduğum içinde vicdan azabı çekiyorum haketmiyorlar diyorum. eşim dün kuzenlerim gelsin okey oynayalım dedi, geçen hafta burdalardı yine oynadınız bu kadar sık istemiyorum dedim diye bana küstü, nasıl bi zihniyetim varmış herkesten uzak kalmak istiyomuşum bla bla. almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor, he dedim ordada onlarla dipdibe ol iyice beni ihmal et benim kimsem olmayacak orda. yapayalnız kalıcam kendi sülalemden kimse kalmayacağı için. kafam karışık oyüzden karışık yazdım kb.
velhasıl kelam, kendi ailenizle az, eşin ailesiyle çok görüşmek normal bişey mi ? eşim normal gibi davranıyor gelin geldin normal diyip asabımı bozuyor niye yakın oturdunuz derseniz evleri var kiraya para vermek istemedik, birde evi baştan dayayıp döşeyince bize cazip geldi. bu güzellikte bir evde 30 bin lira kiradan aşağıya oturamayız. birisi bana madem ailesi çok iyi rahat mı batıyor görüş işte desin de normalleştireyim şu durumu. artık tartışmaktan yoruldum.
düğünümüzde uyuz bulaştı bize, oyüzden kendi aileme 1 kez gidebildim sonra uyuz olduğumuzu öğrenince gitmedik, onlarda uyuz oldu onlarda gelemedi, onun ailesi önemsemedi yine bizimle görüşmeye devam etti. birde bizim aile geleneğinde şöyle birşey var eşiminkinin aksine, ilk haftalar aranıp sorulmaz rahatsız edilmez evine gidilmez yeni evlilerin. müsait olunca kız arar arayacağını. bizde eşimde fırtınalı tartışmalar yaşadığımız için ve annemin sesimin tonundan bile direkt anlayacağını bildiğim için ailemi 2-3 defa bikaç dakikalık aramalar hariç uzun sohbetler için arayamadım onlarda içerlemiş heraldeBana biraz suc / sorun eş ve ailesinde degilde sen ve ailendeymis gibi geldi.
Ayrica 120 km dedigin atla deve degil ki? Acemi surucu icin bile 2 saatlik yol anlamadim bu silaya dustum, yapayalnizim tavirlarini acikcasi.
Sen gurbette degilsin, ailen ilgisiz. Bu durumu idrak edip, gayet tatli olduklarini anlattigin insanlarin "gelmelerini istemiyorum yeaa" diye arkalarindan konusarak evliligini baltalamasan mi acaba?
çok severek evlendik, dillere destan da bir aşkımız vardır, beni ailemden almak için ailesi de kendisi de çok mücadele etti çünkü ailem beni evlendirmek istemiyordu, 2 senedir beraberiz. ailesini hep çok sevdim sorumluluk sahibi olması kardeşlerine karşı bu kadar saf iyi niyetli olmasına, ailesinin birbirine bu kadar verici olmasına hayran kalıyordum biz kardeşlerimle bu kadar özverili değiliz erkek kardeşimin 5 lira emeği geçmemiştir üstümde, yada annem bazen 100 liranın hesabını yapardı, babam evlilik sürecinde belirlediği bütçeye kadar davranırken karşı taraf bütçesini aşırı zorlayarak hep isteğimiz olsun diye uğraştılar oyüzden ailesini seviyorum hiç gelinlik, hizmet, saygı beklemediler benden tam tersi kardeşleri ve kayınvalidem hala önüme yemeği çayı koyar önümden kaldırırlar aşırı saygı gösteriyorlar ama beni rahatsız eden onlar değil ailemden uzakta olmak ve başka bir aileye yakın olmak. bunu sindiremiyorum sanırım
ben okul öncesi öğretmeniyim çocuklara ziyaret kurallarını olması gerektiği gibi öğrettim, eşim her geldiklerinde içeri almamı bi süre misafir ettikten sonra yollamamı söylüyodu bende bir süre sonra böyle alışmazlar her geldiklerinde bu eve gelmelerini normal gösterirsem gelmeye devam ederler dedim, geldiklerinde kapıdan içeri almayıp kapıyı aralayıp şuan müsait değilim annenin yanına git onunla beraber gelirsin burası abinle benim evim aşağısı ailenle senin evin vs diye olması gerektiği gibi anlattım işte
Aynen çok güzel öğretmişsin. O okul öncesi değildir, çocuk gelişimi falandır.süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim.
Kv ile yakın mesafe ve eşinizin düşkünlüğü sebebi ile sık sık görüşmüşsünüz. Eşiniz kendi çekirdek ailesine öncelik tanıdığı taktirde problem olmayacaktır. Evet , can sıkıcı insan bu yoğunluktan bunalır. Neyse ki haber vermeden gelme gibi bir huyları yok ayrıca anladığım kadarıyla fena insanlarda değil. Şükredin laftan anlayan insanlar. Devamlı birliktelik sıkacaktır ama iyi yönlerine odaklanmanızı tavsiye ediyorum. Müsait değilim demeyi öğrenirseniz azıcık kafa dinlersiniz. Bir de senin ailen benim ailem diye ayrıştırmayın lütfen artık onlar sizin aileniz eşinize göre de durum böyle. Ailenizle daha az görüşmeniz mesafe ile alakalı. Burada yapacak bir şey yok ki öfkelenmeyin lütfen. Siz de ailenizle sık sık davet edin , gidin. Açığı kapatın.2 aylık evliyim, 26 yaşındayız, 2. evliliğimi yaptım (ilki 21 yaşında 15 gün sürmüştü), eşimin ilk evliliği, bunalımdayım.
konu eşimin ailesine olan aşırı düşkünlüğü. ailesinde baba rolünü üstlenmesi ve 7 kardeşine karşı kendini manevi olarak yakınlık sorumluluğu hissetmesi.
sürekli onlara karşı sorumlu hissetmesinden dolayı tartışıyoruz, 2 aydır belki 10-15 kez ailesi bu evde bulundu çeşitli sebeplerden ötürü.
hayırlı olsuna akrabaları geliyordu, kayınvalidem ve eşimin kardeşleri de bizde oluyordu. bir sebepten ötürü bu evde oluyorlar.
14 katlı binanın en üst katındayım, kayınvalidem alt katta yaşıyor, ailem ise 120 km uzakta.
bazen kendimi enayi gibi hissediyorum, ben ailemi göremiyorken o ailesini hergün görüyor, benim ailem daha 1 kez evime gelmişken onun ailesi defalarca kez oturmaya geldi. bu canımı çok sıkıyor, sanki ağaç kavuğundan çıkmışım benim ailem yokmuş gibi sürekli onun ailesiyle yakın olmak canımı acıtıyor. ailemi terkedip, başka aile transfer olmuş gibi hissediyorum. ve tek kız evladıyım, ailem benden sonra çok eksik kaldı, annemse evliliğimin ilk 3 haftası onu hiç arayamadım görüntülü konuşamadık diye bana küstü, arayamadım çünkü eşimle çok kavga ediyorduk ve neredeyse gün aşırı eve misafir geliyordu, annem bunları bilsin istemedim çünkü huzursuz olurdu ve eşim gözünden düşerdi.
kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim. bu şekilde çocukları alıştırdım artık ailesi gelmeden gelmiyorlar. aileme karşı çektiğim vicdan azabı bir yana dursun, eşimin ailesini kardeşlerini gerçekten çok seviyorum hepsi o kadar iyiler ki, şimdiye kadar her süreçte kayınvalidem, kayınbabam ve büyük kardeşleri bizim için çok çaba veriler maddi olarak. kayınvalideme resmen hayranım hergün yemek gönderir, davet etmeden gelmez, çocuklarada bunu öğretiyor ama çocuklar dinlemiyordu, tüm derdimi sıkıntımı onunla paylaşırım şimdiye kadar tek bir kelimesi bile rahatsız etmedi kalbimi kırmadı, boşanmış olma durumuma kucak açtı, yani ailesi aşırı iyidir ama yinede bukadar yakın olmak beni rahatsız ediyori rahatsız olduğum içinde vicdan azabı çekiyorum haketmiyorlar diyorum. eşim dün kuzenlerim gelsin okey oynayalım dedi, geçen hafta burdalardı yine oynadınız bu kadar sık istemiyorum dedim diye bana küstü, nasıl bi zihniyetim varmış herkesten uzak kalmak istiyomuşum bla bla. almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor, he dedim ordada onlarla dipdibe ol iyice beni ihmal et benim kimsem olmayacak orda. yapayalnız kalıcam kendi sülalemden kimse kalmayacağı için. kafam karışık oyüzden karışık yazdım kb.
velhasıl kelam, kendi ailenizle az, eşin ailesiyle çok görüşmek normal bişey mi ? eşim normal gibi davranıyor gelin geldin normal diyip asabımı bozuyor niye yakın oturdunuz derseniz evleri var kiraya para vermek istemedik, birde evi baştan dayayıp döşeyince bize cazip geldi. bu güzellikte bir evde 30 bin lira kiradan aşağıya oturamayız. birisi bana madem ailesi çok iyi rahat mı batıyor görüş işte desin de normalleştireyim şu durumu. artık tartışmaktan yoruldum.
düğünümüzde uyuz bulaştı bize, oyüzden kendi aileme 1 kez gidebildim sonra uyuz olduğumuzu öğrenince gitmedik, onlarda uyuz oldu onlarda gelemedi, onun ailesi önemsemedi yine bizimle görüşmeye devam etti. birde bizim aile geleneğinde şöyle birşey var eşiminkinin aksine, ilk haftalar aranıp sorulmaz rahatsız edilmez evine gidilmez yeni evlilerin. müsait olunca kız arar arayacağını. bizde eşimde fırtınalı tartışmalar yaşadığımız için ve annemin sesimin tonundan bile direkt anlayacağını bildiğim için ailemi 2-3 defa bikaç dakikalık aramalar hariç uzun sohbetler için arayamadım onlarda içerlemiş heralde
kibar yorumunuz icin teşekkur ederim, annemle babam iyidir mükemmel bir cocukluk yaşattılar eğitimim icinde herşeyi yaptılar fakat ilk evliliğimden sonra beni suçladılar biz sana evlenme demiştik diyerek, ve nerdeyse 2-3 aynı evin içinde yabancı gibi olmuştuk, sonradan terapi aldık annemle, herşey düzeldi fakat yinede onlarda olan bağ çok farklı birbirlerini el üstünde tutuyorlar adeta, öyle bir aile bağı kimsede görmemiştim nadir olabilir.Bence siz (ve bunu gercekten samimi olarak söylüyorum) bir psikolojik destek alin. Sanirim aileniz biraz sorunlu ve yinede onlar karsi mahcup hissediyorsunuz uzaga gittiniz icin. Ayni zamanda yalniz olmayi kaldiramiyorsunuz. Ama siz kendi ailenizin icinde onlarin yasadigi bagliligi da yasamadiniz sanirim. Buda ekliyor. Siz hakli yerde sınırlarinizi tabi koyun, ama adaletli olmaya da özen gösterin.
Baştan bir şeyleri kabul edip şimdi mızıkcılık yapmak olmaz.Esinizden ve ailesinden kendinizi soğutmayin bence.Haklisiniz ama haksız,nankör duruma düşme durumunuz çok olası.Esinizle sakın sizi anlayabileceği bir şekilde konuşun.Kavga,gürültüyle inatlasir kötü durumlara düşersiniz.Ailenize gitmek istiyorsaniz rest çeker gibi değil özledim diyip gidebilirsiniz.Evliligin ilk zamanlarinda iki tarafta birbirini anlayamıyor ve temelden bir şeyler ne yazık ki güçsüz oluyor.Size tavsiyem aklı başında davranın.Sonra yaralariniz iyilesmiyor.2 aylık evliyim, 26 yaşındayız, 2. evliliğimi yaptım (ilki 21 yaşında 15 gün sürmüştü), eşimin ilk evliliği, bunalımdayım.
konu eşimin ailesine olan aşırı düşkünlüğü. ailesinde baba rolünü üstlenmesi ve 7 kardeşine karşı kendini manevi olarak yakınlık sorumluluğu hissetmesi.
sürekli onlara karşı sorumlu hissetmesinden dolayı tartışıyoruz, 2 aydır belki 10-15 kez ailesi bu evde bulundu çeşitli sebeplerden ötürü.
hayırlı olsuna akrabaları geliyordu, kayınvalidem ve eşimin kardeşleri de bizde oluyordu. bir sebepten ötürü bu evde oluyorlar.
14 katlı binanın en üst katındayım, kayınvalidem alt katta yaşıyor, ailem ise 120 km uzakta.
bazen kendimi enayi gibi hissediyorum, ben ailemi göremiyorken o ailesini hergün görüyor, benim ailem daha 1 kez evime gelmişken onun ailesi defalarca kez oturmaya geldi. bu canımı çok sıkıyor, sanki ağaç kavuğundan çıkmışım benim ailem yokmuş gibi sürekli onun ailesiyle yakın olmak canımı acıtıyor. ailemi terkedip, başka aile transfer olmuş gibi hissediyorum. ve tek kız evladıyım, ailem benden sonra çok eksik kaldı, annemse evliliğimin ilk 3 haftası onu hiç arayamadım görüntülü konuşamadık diye bana küstü, arayamadım çünkü eşimle çok kavga ediyorduk ve neredeyse gün aşırı eve misafir geliyordu, annem bunları bilsin istemedim çünkü huzursuz olurdu ve eşim gözünden düşerdi.
kardeşleri evlendiğimiz ilk günden beri hergün eve bir bahaneyle geliyordu (3 küçük kardeşi var 6-8-11 yaşlarında). ilk günler sinir krizleri geçirdim hep böylemi olcak diye birini gönderiyorum öteki kapıyı çalıyor, eşim çocuklara anlayışlı olmam gerektiğini söyledi bende onlara hep hoşgörülü olursam alışamazlar diye bi süre sonra çocuklara sert tavırla buraya gelmemeleri gerektiğini söyledim. bu şekilde çocukları alıştırdım artık ailesi gelmeden gelmiyorlar. aileme karşı çektiğim vicdan azabı bir yana dursun, eşimin ailesini kardeşlerini gerçekten çok seviyorum hepsi o kadar iyiler ki, şimdiye kadar her süreçte kayınvalidem, kayınbabam ve büyük kardeşleri bizim için çok çaba veriler maddi olarak. kayınvalideme resmen hayranım hergün yemek gönderir, davet etmeden gelmez, çocuklarada bunu öğretiyor ama çocuklar dinlemiyordu, tüm derdimi sıkıntımı onunla paylaşırım şimdiye kadar tek bir kelimesi bile rahatsız etmedi kalbimi kırmadı, boşanmış olma durumuma kucak açtı, yani ailesi aşırı iyidir ama yinede bukadar yakın olmak beni rahatsız ediyori rahatsız olduğum içinde vicdan azabı çekiyorum haketmiyorlar diyorum. eşim dün kuzenlerim gelsin okey oynayalım dedi, geçen hafta burdalardı yine oynadınız bu kadar sık istemiyorum dedim diye bana küstü, nasıl bi zihniyetim varmış herkesten uzak kalmak istiyomuşum bla bla. almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor, he dedim ordada onlarla dipdibe ol iyice beni ihmal et benim kimsem olmayacak orda. yapayalnız kalıcam kendi sülalemden kimse kalmayacağı için. kafam karışık oyüzden karışık yazdım kb.
velhasıl kelam, kendi ailenizle az, eşin ailesiyle çok görüşmek normal bişey mi ? eşim normal gibi davranıyor gelin geldin normal diyip asabımı bozuyor niye yakın oturdunuz derseniz evleri var kiraya para vermek istemedik, birde evi baştan dayayıp döşeyince bize cazip geldi. bu güzellikte bir evde 30 bin lira kiradan aşağıya oturamayız. birisi bana madem ailesi çok iyi rahat mı batıyor görüş işte desin de normalleştireyim şu durumu. artık tartışmaktan yoruldum.
Vizesini verdik ne demek, vize başvurusu mu yaptınız? Eşiniz Almanca biliyor mu? Siz hala 70'ler gibi sanıyorsunuz. Artık o işler öyle değil. Kendi gidecek karısını yanına aldıracak, sonra da tüm kardeşlerini annesini getirtecek...Çocuklar orada nasıl neyle büyüyecek, Alman hükümeti gelsinler biz bakarız demiyor. İllallah etmişler artık göçmenden mülteciden. Milyoner bile olsanız artık belli şartları yerine getirmezseniz almıyorlar. Doktorlar Almanca kursuna gidip en az B1 sertifikası alıyor. Eşinizin mesleği ne, yani Almanya da aranan bir yeterliliği uzmanlığı mı var?almanyaya gitmek istiyor, vizesini verdi diyorki orda yerleşir tutunursak kardeşlerimi de getirticem onlarda kendine hayat kursun, annemlerde gelsin çocuklar orda büyüsün diyor,
hayır öyle birşey yok tam terşi eşimin geleneğinde kız tarafının çeyiz dahil hiç bişey almaması varken biz evi yarı yarıya düzdük, böyle gereksiz varsayımlarda bulunmayın benim aileminde evi olsaydı bize gelin oturun kira ödemeyin derlerdi ama eşimin ailesinin vardı bizde bunu kullanmak istedik, kiralar malum olunca. benim ailem insan sevmeyen kişiler olmasına rağmen eşimin ailesini çok severler çok güvenirler annem onu benden farklı görme bile dedi artık oda annen sana hep kucak açtı seni hor görmedi elinden gelinin fazlasını yaptı diyerek öğütledi hep. ailelerin arası çok iyi şükürAile geleneğinizde düğün, ev masraflarını damada, damadın anasına babasına ve kardeşlerine kadar kitlemekte var sanırım.
Ailen seni çok düşünüyorlarsa, senin böyle aile binasına gitmene müsade etmezlerdi.
Eşinin ailesi, senin öz kök ailenin sana yapmadığını yapmış. Hala mıy mıy.
Tamam peki burada kayin ailenin sucu ne?düğünümüzde uyuz bulaştı bize, oyüzden kendi aileme 1 kez gidebildim sonra uyuz olduğumuzu öğrenince gitmedik, onlarda uyuz oldu onlarda gelemedi, onun ailesi önemsemedi yine bizimle görüşmeye devam etti. birde bizim aile geleneğinde şöyle birşey var eşiminkinin aksine, ilk haftalar aranıp sorulmaz rahatsız edilmez evine gidilmez yeni evlilerin. müsait olunca kız arar arayacağını. bizde eşimde fırtınalı tartışmalar yaşadığımız için ve annemin sesimin tonundan bile direkt anlayacağını bildiğim için ailemi 2-3 defa bikaç dakikalık aramalar hariç uzun sohbetler için arayamadım onlarda içerlemiş heralde
hayır öyle birşey yok tam terşi eşimin geleneğinde kız tarafının çeyiz dahil hiç bişey almaması varken biz evi yarı yarıya düzdük, böyle gereksiz varsayımlarda bulunmayın benim aileminde evi olsaydı bize gelin oturun kira ödemeyin derlerdi ama eşimin ailesinin vardı bizde bunu kullanmak istedik, kiralar malum olunca. benim ailem insan sevmeyen kişiler olmasına rağmen eşimin ailesini çok severler çok güvenirler annem onu benden farklı görme bile dedi artık oda annen sana hep kucak açtı seni hor görmedi elinden gelinin fazlasını yaptı diyerek öğütledi hep. ailelerin arası çok iyi şükür
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?