Ama şöyle de bir durum var; bu durumun sadece 2,5 ayla sınırlı olmadığını, uzun zaman böyle devam edeceğini biliyor. Eşinin de düzgün alabildiği maaşı olsa zaten sıkıntı yaşamayacaklar. Birde iş arayıp bulamama ihtimali var. Bir kadın olarak her ihtimali düşündüğü için bu denli sıkılmış olabilir. Evlilik deyince aklımıza hep erkeğin evi çekip çevirmesi gelir ya? Bu arkadaş tam tersini yaşıyor şu an ki belkide bekarlığında hiç sorumluluk almamıştı maddi anlamda. Yoksa kimse kalkıpta 2,5 ayda bunu problem haline getirmez. Tek sıkıntı kendi maaşıyla her şeyi üstlenmiş olması. Zaten eşi maaşını alsa 6bin tl döke saça yeter :)empati yapmaz mıyım, yapıyorum elbette.
ama düğün zamanı zaten normalden fazla alışveriş yapılır, yani muhtemelen giymediği bir sürü kıyafet dolabındadır.
şimdi sizin dediğiniz ruh halini de biliyorum ben, kendini ödüllendirmek, gerçekten de güzel olur, insanın psikolojisine iyi gelir.
ama hayatta bazen tasarruf dönemi de olur, burada yıllarca bu durumda olmaktan bahsetmiyoruz değil mi, 2,5 ay dişini sıkacak sadece.
bunu yapamıyorum demek de çok anlaşılacak bir durum değil, bakın çocuk yetiştirirken bile anne-babalar uyarılıyor, haz öteleme eğitimi deniyor buna, her istediğin her zaman olmayabilir. bu durumda sabretmektir kişiye düşen, ben 2 yaşındaki çocuğuma öğretiyorum, onu çok istiyorsun, anlıyorum, ancak bugün olmaz, yarın alabilriz diye.
bir yetişkin bunu yapamayacaksa bunu hoş göremiyorum şahsi olarak.
Acaba bir kredi mi çekseniz, bütün borçları kapatır, makul bir miktar her ay ödersiniz.
Ama şöyle de bir durum var; bu durumun sadece 2,5 ayla sınırlı olmadığını, uzun zaman böyle devam edeceğini biliyor. Eşinin de düzgün alabildiği maaşı olsa zaten sıkıntı yaşamayacaklar. Birde iş arayıp bulamama ihtimali var. Bir kadın olarak her ihtimali düşündüğü için bu denli sıkılmış olabilir. Evlilik deyince aklımıza hep erkeğin evi çekip çevirmesi gelir ya? Bu arkadaş tam tersini yaşıyor şu an ki belkide bekarlığında hiç sorumluluk almamıştı maddi anlamda. Yoksa kimse kalkıpta 2,5 ayda bunu problem haline getirmez. Tek sıkıntı kendi maaşıyla her şeyi üstlenmiş olması. Zaten eşi maaşını alsa 6bin tl döke saça yeter :)
Bence de. Şartlar boyleyse yapacak bir sey yok sonucta. Çogumuzun hayati dort dortluk degil. Yarin ne olacagimiz da belli degil.okula yakın olsun iyi hoş ama demekki iyi bir semtten site içerisinde bir evde oturuyorsunuz ki bu kadar kira ve aidat ödüyorsunuz.
daha uygun kira ve aidatı olan bir yeri tercih etmeniz gerekirdi bence.
hem öyle bir yerde oturup hem ağlamak tuhaf geldi bana.
Çok haklısınız. Eşi konusunda aynı şeyleri ben de düşünmedim değil.peki size şunu söylesem;
eşi işten ayrılıp faal bir şekilde yeni bir iş arayabilir. çalışkan biri ise bir erkek için 2-3 ayda bir iş bulabilir diyebiliriz değil mi. bu durumda 3 aylık kayıp için altınları gözden çıkarılabilir. sonuçta onlar kara gün için. böylece konu sahibi tüm yükü sırtlanmış gibi görünmez.
ama bunu yapmıyorlar.
bu seçimi doğru bulmuşlar, sorun yok. ama hani çaresiz durumda değiller ki. ben anlamıyorum gerçekten.
hayatı ne sanıyorsunuz.
daha biraz evvel, babaları şehit olmuş, çorapları delik 2 çocuğun hikayesini okudum.
ve evet bunun adı şımarıklık.
bakın ben sizin dediklerinizi anlıyorum.
konu sahibinin de ilk yazısını ve ilk 2 sayfadaki yorumlarını okudum.
yine de saçma bir şımarıklık içinde olduğunu düşünüyorum.
evliliğin ilk yıllarıyla işteki istikrarsızlık farklı konular. Kendini bu konuda kandırmana gerek yok.Evleneli yaklaşık 2,5 ay oldu fakat borçlardan hiçbir şeyin tadını çıkaramıyoruz. Ben öğretmenim, eşim de özel bir şirkette çalışıyor ancak şirketi şu anda batma noktasında ve evlendiğimizden beri doğru düzgün maaş alamıyor. Zaten sıkıntımızın sebebi de bu. Normalde benim de eşimin de maaşlarımız 3 bin tl. Ancak eşim düğün öncesi 6 bin tl avans çekti ve maaşından 6 ay boyunca 1000er tl kesinti oluyor. Yani 2bin tl alması gerekiyor ancak bi 800 tl veriyorlar, bi 500tl. zamansız zamansız. içerde bir maaşı duruyor. Borçlarımız eşya taksidi, kira, kredi kartı ve aidat. Kira zaten 1100tl, 190 tl de aidat veriyoruz. Kredi kartı dönem tutarı 800-900 tl gelir ortalama ancak bu ay 1250 tl ödedim ve resmen göçtüm. Gerisi de eşya borcuna gidiyor ve bize resmen geriye hiçbir şey kalmıyor.
Evimizin iğnesinden ipliğine kadar herşeyini biz yaptık, o yüzden önümüzdeki 2 sene bayağı borç ödeyeceğiz. Fakat eşimin böyle düzensiz maaş alacağını ve hatta işini kaybedebileceğini (şirketini başka bir şirketler grubu satın alabilir, eğer böyle olursa maaşlar düzene girecek. fakat iflas etme durumu da var. hrşey ocakta belli olacak.) hiç hesaba katmamıştık. Eğer işten çıkarsa ne yaparız bilmiyorum. Eşimin ailesinin maddi durumu kısıtlı, onlardan yardım alamıyoruz. Benimkilerden de öyle. Yardım alamadığımız gibi eşimin işten çıkarılan abisinin kredi kartı taksidi ödemesine yardım ediyoruz her ay 300-400 tl civarı. Buna karşı çıkmamamın sebebi düğünümüzü abisinin kıdem tazminatıyla yapmış olması.
Çok daraldım, çok bunaldım. Bu zamana kadar maaşıyla istediğini almış, kafasına göre yaşamış, harcamalarında kısıtlamaya gitmesine gerek kalmamış biriyim. Evlendiğimden beri ne gönlümce üstüme başıma bir şey alabiliyorum, ne de canımın çektiği yiyecekleri. Sinemaya gitmeden önce dahi kırk kere düşünür olduk. Borçlardan sonra elimize resmen hiçbir şey kalmıyor, kred kartıyla geçiniyoruz. Çok mutsuzum. Eşime yansıtmamaya çalışıyorum çünkü biliyorum ki hiçbiri onun elinde değil. Çok çalışkan biri normalde, şirketin en iyi elemanlarından. Fakat işindeki bu belirsizlik ve maaşını alamamak onu da çok yıpratıyor. İşten çıkarsalar kıdem tazminatı ödemesi için bile çok bekleyeceğiz. Ama devamlı içten içe onun ailesini biz evlenirken daha fazla yardımcı olamadılar diye suçluyorum. Evet bilerek evlendim. Ama devamlı şu anda bekar olsam param fazla bile kalırdı, canımın istediği gibi yaşar üstüne biriki yapardım diye düşünürken buluyorum kendimi. Sanki 7 senedir aşık olduğum adama kavuştuğum için şükreden ben değilmişim gibi...Evliliğin ilk yıllarında normaldir, geçer vs gibi teselli cümleleri duymaya ihtiyacım var sanırım...