- 11 Ocak 2018
- 2.766
- 4.876
- 83
- Konu Sahibi gumushalhal
-
- #741
?ALLAH yardimciniz olsun ...
Boşanmak bu kadar zor mu ?Burada yazilan yorumlar icin kimseye kizmiyorum cunku herkes sadece yazdiklarim kadarini biliyor, hatta çoğu zaman hepsini bile okumuyor.
Sosyal.hizmetlere boyle bir email gondermedim, gondermem. Cok ofkeli bir animda caresizlik icinde dusundugum sacma birseydi. Sanirim paikolojimin bozuk oldugu konusunda yazilanlara hak verecegim. Kolay bir surecten gecmedim.
Ama bu son bir yilda ne yasarsam yasayim uvey kizima bir kere bile bagirmadim, suratimi bile asmadim. onun yaninda siddet sayılabilecek tek eylemim hepimiz arabadayken esimle tartistigimizda arabadan inip kapiyi sertce vurmak oldu. Bu da kiza karsi degil esime karşı bir tavirdi. Evde siddet varken onun buna sahit olmasi bile beni uzuyor.
Su an Eve gelmemesi benim yüzümden degil esimin tavri yuzunden. Yoksa ben esim olmadigi zamanlarda eve gelebilecegini, onunla oyun oynayip derslerine yardimci olabilecegimi soyledim. Evde vakit gecirmesi icin cuma ya da cumartrsi gunleri ben uzaklasiyorum. Annesi benimle gorusmesini istemiyor cunku. Ama annesi bir yil boyunca bu eve dort gun gelmesine hic itiraz etmiyordu. Sadece olaylar sosyal hizmetlere intikal edip de bu evde siddet oldugunu ogrendiklerinde mecbur kaldi. Cunku aksi takdirde sosyal hizmetler sorumsuz bir anne oldugunu dusunecekler. Yoksa benim davranislarimla ilgili bir sorun yoktu.
Esimin hassas oldugu ve mantik disi davrandigi tek konu kizi. En son tartisma kızı disinda bir konuda gibi gorunse de ertesi gun sosyal hizmetler gelecegi icin stresliydi ve onu yansitti.
Kizi soz konusu oldugunda cok akil disi davraniyor ve beni yanlis anliyor. Mesela evde brikac degisiklik yapmak istedim. Cunku esimin eski esyalari ve benim tarzimi hic yansitmiyor. Bunu birlikte konusmustuk. Hemen degil ama zaman icinde evi daha guzel ve derli toplu yapacagiz dedik. Ama sosyal hizmetlere benim evi degistirmek istedigimi cunku kızının evde yabanci hissetmesini istedigimi soyledi! Ya da dogum gununde kizina fotograf cercevesi de verelim dedi. Bunu da vitrindeki fotografini kaldirmak istedigim seklinde anladi! Kizin nasil oldugunu sorarsam kızıyor, sormazsam yine kiziyor... yani ne yaprsam yapayim onyargisini atamiyor. Bu sekilde duygular icinde kizi gelirse basa doneecegomizden korkuyorum. Yazdiklarim gercekten oyle yapacahim icin degil sadece kendinden daha gucsuz birine siddrt kullanmanin ne demek olduğunu anlamasini istiyordum
Cift terapisine gidiyoruz. Ben destek gruplarina devam ediyorum. O ofke kontrol seansina katiliyor. Yani profesyonel destek anlaminda herseyi yapiyoruz.
Oglum cok sakin ve huzurlu bir bebek. Bu anlattiklarim disinda tek kelime bagirma, kavga veya ihmal gormuyor.
Uvey annelikle ilgili evlenmeden once cok farkli düşünüyordum. Herşey toz pembe olur saniyordum. Cunku cevremdeki tum cocuklarla cok iyi anlasirim. Yegenlerim gunlerce benim evimde kalirdi. Tum sirlarini anne babalariyla degil benimle paylaşırlar hala. Ama evde hele yeni evliyken, baska bir ulkede, baska bir kulturden biriyle, bir de hamile iken daha alingan ve hassas oluyorsunuz. Bu durumda beklentiniz siddet degil anlayış oluyor. Bu yasadiklarim bende hayalkirikligi, pismanlik, ofke, bezginlik, caresizlik .. yaratti. Biraz destek gorseydim kolay bas edebilirdik. Ben sakin bir ailede buyudum. Kavgayi birakin ses yukselmesini bile sevmem. Ama hayat insani hic ummadigi yerlere sürukluyor..
Bende bu evlilikte niye bu kadar ısrarcısınız anlamıyorum ?Burada yazilan yorumlar icin kimseye kizmiyorum cunku herkes sadece yazdiklarim kadarini biliyor, hatta çoğu zaman hepsini bile okumuyor.
Sosyal.hizmetlere boyle bir email gondermedim, gondermem. Cok ofkeli bir animda caresizlik icinde dusundugum sacma birseydi. Sanirim paikolojimin bozuk oldugu konusunda yazilanlara hak verecegim. Kolay bir surecten gecmedim.
Ama bu son bir yilda ne yasarsam yasayim uvey kizima bir kere bile bagirmadim, suratimi bile asmadim. onun yaninda siddet sayılabilecek tek eylemim hepimiz arabadayken esimle tartistigimizda arabadan inip kapiyi sertce vurmak oldu. Bu da kiza karsi degil esime karşı bir tavirdi. Evde siddet varken onun buna sahit olmasi bile beni uzuyor.
Su an Eve gelmemesi benim yüzümden degil esimin tavri yuzunden. Yoksa ben esim olmadigi zamanlarda eve gelebilecegini, onunla oyun oynayip derslerine yardimci olabilecegimi soyledim. Evde vakit gecirmesi icin cuma ya da cumartrsi gunleri ben uzaklasiyorum. Annesi benimle gorusmesini istemiyor cunku. Ama annesi bir yil boyunca bu eve dort gun gelmesine hic itiraz etmiyordu. Sadece olaylar sosyal hizmetlere intikal edip de bu evde siddet oldugunu ogrendiklerinde mecbur kaldi. Cunku aksi takdirde sosyal hizmetler sorumsuz bir anne oldugunu dusunecekler. Yoksa benim davranislarimla ilgili bir sorun yoktu.
Esimin hassas oldugu ve mantik disi davrandigi tek konu kizi. En son tartisma kızı disinda bir konuda gibi gorunse de ertesi gun sosyal hizmetler gelecegi icin stresliydi ve onu yansitti.
Kizi soz konusu oldugunda cok akil disi davraniyor ve beni yanlis anliyor. Mesela evde brikac degisiklik yapmak istedim. Cunku esimin eski esyalari ve benim tarzimi hic yansitmiyor. Bunu birlikte konusmustuk. Hemen degil ama zaman icinde evi daha guzel ve derli toplu yapacagiz dedik. Ama sosyal hizmetlere benim evi degistirmek istedigimi cunku kızının evde yabanci hissetmesini istedigimi soyledi! Ya da dogum gununde kizina fotograf cercevesi de verelim dedi. Bunu da vitrindeki fotografini kaldirmak istedigim seklinde anladi! Kizin nasil oldugunu sorarsam kızıyor, sormazsam yine kiziyor... yani ne yaprsam yapayim onyargisini atamiyor. Bu sekilde duygular icinde kizi gelirse basa doneecegomizden korkuyorum. Yazdiklarim gercekten oyle yapacahim icin degil sadece kendinden daha gucsuz birine siddrt kullanmanin ne demek olduğunu anlamasini istiyordum
Cift terapisine gidiyoruz. Ben destek gruplarina devam ediyorum. O ofke kontrol seansina katiliyor. Yani profesyonel destek anlaminda herseyi yapiyoruz.
Oglum cok sakin ve huzurlu bir bebek. Bu anlattiklarim disinda tek kelime bagirma, kavga veya ihmal gormuyor.
Uvey annelikle ilgili evlenmeden once cok farkli düşünüyordum. Herşey toz pembe olur saniyordum. Cunku cevremdeki tum cocuklarla cok iyi anlasirim. Yegenlerim gunlerce benim evimde kalirdi. Tum sirlarini anne babalariyla degil benimle paylaşırlar hala. Ama evde hele yeni evliyken, baska bir ulkede, baska bir kulturden biriyle, bir de hamile iken daha alingan ve hassas oluyorsunuz. Bu durumda beklentiniz siddet degil anlayış oluyor. Bu yasadiklarim bende hayalkirikligi, pismanlik, ofke, bezginlik, caresizlik .. yaratti. Biraz destek gorseydim kolay bas edebilirdik. Ben sakin bir ailede buyudum. Kavgayi birakin ses yukselmesini bile sevmem. Ama hayat insani hic ummadigi yerlere sürukluyor..
gayet Akli başında bir kadınsınız,sizi destekliyorumEvliliği devam ettirmek icin ya da bosanmamk icin nedenlerim sunlar;
- henuz evliligimin ilk senesindeyim. Yeterince caba sarfetmedik.
- profesyonel destek almaya basladik. Cift terapisi, aileici siddet destek grubu, ofke kontrol seanslari. Bunlarin netice vermesi icin yeterli zaman geçmedi.
- bosanmis ailelerin cocuklari da duygusal acidan yipraniyor. Yani bosanmak da cocugum icin ideal bir cozum degil.
- yabanci bir ulkedeyim vatandasligim yok. Buranin kanunlarina göre bebegi alip gidemem. Burda kendime ve bebegime kaliteli hayat sunacak standartlari saglamam kolay degil.
- bosansam da esimle velayet nedeniyle hep iletisimde olacagim.
- esimin yaptıklarından dolayi pisman oldugunu ama degismek.icin destege ihtiyacı oldugunu dusunuyorum.
- birbirimizi seviyoruz. Kavga etmedigimiz zamanlarda sorunumuz yok.
En son buraya yazdigim krizden bu yana iyiyiz cok sukur. Birkac kez daha yine kizi yuzunden gerildi ve ayni ofke patlamasina yaklasti. Ama bu sefer kendisini kontrol edebildi. Ben de daha yapici davranabildim bu durumda. Simdi tartisma aninda nasil davranmasi gerektigini biliyor. Yavas yavas uygulayabiliyor. Yani daha umitvarim gelecege dair.Eşinizle sorunlarınız düzeldi mi merak ettim sizi ?
ve gurbete gittin, direkt hamile kaldin, milyon tane sorun yasadin. hali hazirdaki sartlara adapte olmadan, bir de bebege adapte olmak cok alel acele olmus. Belki de bu kadar acele etmeseydiniz hic arkana bakmadan bosanip evine donebilirdin suanhenuz evliligimin ilk senesindeyim
bunlar senin düsüncelerin esin ne diyo bide onun dediklerini yazsanEvliliği devam ettirmek icin ya da bosanmamk icin nedenlerim sunlar;
- henuz evliligimin ilk senesindeyim. Yeterince caba sarfetmedik.
- profesyonel destek almaya basladik. Cift terapisi, aileici siddet destek grubu, ofke kontrol seanslari. Bunlarin netice vermesi icin yeterli zaman geçmedi.
- bosanmis ailelerin cocuklari da duygusal acidan yipraniyor. Yani bosanmak da cocugum icin ideal bir cozum degil.
- yabanci bir ulkedeyim vatandasligim yok. Buranin kanunlarina göre bebegi alip gidemem. Burda kendime ve bebegime kaliteli hayat sunacak standartlari saglamam kolay degil.
- bosansam da esimle velayet nedeniyle hep iletisimde olacagim.
- esimin yaptıklarından dolayi pisman oldugunu ama degismek.icin destege ihtiyacı oldugunu dusunuyorum.
- birbirimizi seviyoruz. Kavga etmedigimiz zamanlarda sorunumuz yok.
Esim kesinlikle ayrilmayi istemiyor. Bi kere bunu yasamis ve ikinci kez çocuğuna ve kendine bunu yasatmak istemiyor. Degisecwgini aoyluyor. Bazi seyleri zamanla anladiguni goruyorum. Ben onlarca kez anlatiyorum. Itiraz ediyor, tartisiyor ama bi sure sonra anlattiklarimi icsellestiesigini ve sanki kensi dusuncesiymis gibi soyledigini farkediyorum. Onun bana olan sevgisinden suphem yok. Etrafimizdaki herkes ayni seyi soyluyor. Ben de bunu hissediyorum. Beni bu evliligin icinde tutan sey de bubunlar senin düsüncelerin esin ne diyo bide onun dediklerini yazsan
Cok emek gerekiyor ama bosandiktan sonra da baska mucadeleler verecegim. Biraz sabir ve cabaya değer çocuğumun anne babayla büyümesi"Boşanmadan "sorunlarınızı çözmeniz dileğiyle :)
Hayir gelmiyor. Babasini gordugu gun sayisi da azaldi. Carsamba ogleden sonradan pazar oglene kadar bizdeydi simdi cuma aksamdan cumartesi aksama kadar ve haftaici iki ogleden sonra 2ser saat.Kız artık evinize gelmiyor mu ?
Eger ebegim olmasaydi dediginiz gibi hic dusunmeden bitirirdim. Ama belki de biraz sabir ve emek sonucu guzel bir gelecek beni bekliyordur.ve gurbete gittin, direkt hamile kaldin, milyon tane sorun yasadin. hali hazirdaki sartlara adapte olmadan, bir de bebege adapte olmak cok alel acele olmus. Belki de bu kadar acele etmeseydiniz hic arkana bakmadan bosanip evine donebilirdin suan
Evet bence de değer.Şahsen ben bir çocuğun anneli babalı büyümesinin ne kadar önemli bişey olduğuna kendi hayatımda Şahit oluyorum.Umarım her şey çok güzel olur en kısa zamandaCok emek gerekiyor ama bosandiktan sonra da baska mucadeleler verecegim. Biraz sabir ve cabaya değer çocuğumun anne babayla büyümesi
insallah oyle olur. Allah emeklerini bosa cikarmasin.Eger ebegim olmasaydi dediginiz gibi hic dusunmeden bitirirdim. Ama belki de biraz sabir ve emek sonucu guzel bir gelecek beni bekliyordur.
Okurken içim karardı çözüm bulamadım ama allahtan Ümit kesilmez allah yardımcınızolsunMerhaba,
Su an gece yarısı. Gurbetteyim. Derdimi paylasacak kimsem olmadıgı icin buraya yazıyorum.
1 sene once evlendim. 8 yasında bir uvey kızım var. Haftanın yarısında bizde. Eşim baska milletten ve ben 9 aylık hamileyim. Turkiyede iyi bir egitim aldım, ekonomik bagımsızlıgım vardı. Cok genis bir arkadas cevrem, evim, arabam ve nispeten mutlu bir hayatım vardı. Ama hayatı paylasacak, omur boyu elele olacagım, birlikte mutlu cocuklar yetistirecegim biriyle evlenmek istedim. Kader beni bu evlilige surukledi. Ben de herseyi akısına bırakarak bu yola girdim. ASlında tum istatistikler bizim aleyhimize. Esimin ikinci, benim ilk evliligim. Yabancı bir ulke, iki farklı kultur, hayat tarzım tamamen degisti. Ama bizim icin bunların hicbiri sorun olmadı. Tek meselemiz esimin kendi kızıyla olan iliskisi ve beni hala karısı olarak kabul edememesi.
Sorunlar ilk geldigimde kızının bizim yatagımızda yatmak istemesiyle basladı. Esimin bu sorunu ben gelmeden cok once cozmesi gerekirken benim gelisime bırakmıs olması iki buyuk meseleyi ortaya cıkardı. Kızına benim konumumu asla anlatamıyordu. Yani ben bu evin hanımı olarak gelmistim ve bu evde kalıcıydım. Ama esim kızını uzecek hicbirseyi dogrudan ona anlatamıyordu ve hala da oyle. İkincisi ben geldikten sonra yataklar ayrıldıgı icin uvey kızım beni direkt rakip ve babasını elinden alacak biri olarak gormeye basladı. Toplamda 6 aydır beraber yasıyoruz. Basta cok iyimserdim. Kendi evladım gibi severim diye dusunmustum. Ama isler hic benim dusundugum gibi gitmedi malesef.
Simdi haftanın yarısında o geldiginde hep bir tartısma ya da kavga cıkıyor. Ben giderek icime kapanıyorum ama konusmak istemedigimde esim daha da deliye donuyor ve sonradan pisman olacagı seyler yapıyor. Dort kez beni itmek, kolumdan tutup cekmek, dısarı suruklemek gibi siddete varan seyler yaptı. Normalde cok fedakar ve sevgi dolu biri. Beni degerli hissettiriyor. Yalnız oldugumuzda cok mutluyuz. Ama kızı geldiginde hepimiz o kadar gergin oluyoruz ki mutlaka bir tartısma cıkıyor.
Ben cocukla iletisim kurmaya calistikca o benden uzaklastı. Arada dil sorunu da var. Ben İngilizce konussam bile ana dilimdeki gibi rahat degilim. Hele bir cocukla iletisim kurması daha da zor oluyor. Cogu bosanmıs ailenin cocugu gibi uvey kızımın da ciddi problemleri var. Her istedigi yapılmıs, her soyledigi alınmıs, hic hayır denilmemis. Ve ne annesi ne de babası ona sorumluluk vermemis, surekli eglendirmeye ve en iyi ebeveyn olmaya calısmıslar. Mesela su an 8 yasında olmasına ragmen elini yıkamayı bilmiyor, kendisi banyo yapamıyor, saclarını taramıyor, yere doktugu seyi toplamayı ya da silmeyi bilmiyor. Hem ona simdiye kadar boyle gorevler verilmedigi icin giderek baskalarına bagımlı hale gelmis hem de bu nedenlerle motor becerileri gelismemis. Ben bu konularda en ufak birsey soyledigimde elbette sorun cıkıyor. Sımdılık sadece el yıkama alıskanlıgı kazanması icin tesvik ediyorum. Ev temizligi ve duzenini dogrudan etkilemeyen kisisel alıskanlıklarına karısmama kararı aldım.
Aslında sorunumu dusundukce daha derinlerde oldugunu ve cocuktan ziyade esimden kaynaklandıgını anlıyorum. Ben gelemeden onceki 3 yıl haftanın yarısında beraberlermis. Ve giderek birbirlerine bagımlı hale gelmisler. Baba-kız iliskisinden ziyade iki arkadas gibi olmuslar. Su an uvey kızım 5 dakika bile babasından ayrılamıyor. Esim yan komsuya gittiginde kızı aglayıp bagırıyor. ESim de ona bir cocuk gibi degil yetiskin gibi davranıyor. Mesela markette ne alacagımıza, mobiilyaları nereye koyacagımza, tatilde nereye gidecegimize kızının karar vermesi esim icin normal. Kızı varken 5 dakika bile sohbet edemiyoruz, cunku surekli mudahale edip araya giriyor ve esim asla sozumuzu kesme demiyor. Beni duymuyor ve kızıyla konusmaya baslıyor. Ya da birlikte yururken ikisi elele tutup gidiyorlar, ben arkalarından yetismeye calısıyorum.
1 aydan az bir sure sonra bir oglumuz olacak. Esim dogacak cocugumuzun herseyi daha iyi hale getirecegini dusunuyor. Ama benim cok ciddi suphelerim var. Cocugumun babasız buyumesini istemiyorum. Ama giderek daha da mutsuz oldugum ve cozume dair umut gormedigim bir evliligi de surdurmek dogru gelmiyor.
Biraz dagınık oldu ve anlatacak daha cok sey var. Ama aklı selim sahibi arkadaslardan tavsiye/teselli bekliyorum.
Selamlar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?