- 9 Ocak 2018
- 166
- 259
- 35
-
- Konu Sahibi onraynmiyiz
- #1
Merhaba,
Yaşadığım yerde dertleşebileceğim, bana akıllıca yol gösterecek birileri olmadığından farklı görüşler almak için buraya yazmak istedim.
Her şey dün öğle molasında bir kahve içmek istememizle başladı. Eşimle yemek yediğimiz yerden arabayla başka bir kahveciye geçtik. cadde çok kalabalık olduğundan park yeri yoktu fakat mekanın tam karşısındaki apartmanın önünde apartman sahiplerine ait boş yer vardı biz de kahveyi alıp çıkacağımız için ayrıca apartmanın önünde bi kaç boş yer daha olduğu için kısa süreli oraya park ettik. Bu esnada cuma vakti gelmiş. Biz arabaya dönene kadar arkamıza büyük bi transit parketmiş önünde numara vs yok. Bizim de işe dönmemiz gerekliydi artık , biraz bekledik baktık gelen giden yok. Etraftaki cafelere sorduk acaba birine mal mı getirdi vs diye. O esnada yan taraftaki başka bir kafenin valesi adam cumaya gitti yarım saate gelir dedi ben sağol dedim eşim diğer taraftaki kafeye soruyordu aracın sahibi burada mı diye, ona seslendim gel adam cumaya gitmiş yapacak bi şey yok dedim.
Neyse eşim geldi yanıma ben de o esnada manevra alarak aracı çıkartalım dedim ona uğraşırken vale ordan dediki , siz başkasının yerine park ettiniz beklemek zorundasınız . Eşime dedim cevap verme diye. Adam 2.ye bu kez işte böyle eşşek gibi beklersiniz deyince eşim de ne diyosun sen diye adama cevap verdi , ben o esnada aracı kapattım ve bekledim bi şey olacak galiba diye . eşim ona bağırınca , adam dediki insanlar konuşur köpekler bağırır. Ama bunu söylerken bile öyle bağırıyoki herkes bizi izliyor. Adam el kol yapınca eşimde kaldırdı elini ne bağırıyosun anlamında o esnada silahı göründü. (ikimiz de polisiz) Vale eşimin silahını görünce kimliğinizi kullanmayın lan şerefsizler dedi benim o sırada nevrim döndü o laf üzerine araçtan indim sen kime köpek diyosun diye adama bağırdım bu esnada eşim tuttu dur sen dedi. Adam bu sefer diyoki oooo kancığında mı polis . Ben şok. titremeye başladım.eşim dondu. Biz ama polis olduğumuza dair hiç bir şey söylemedik olay esnasında. Baktık bunun arkasına diğer valeler falan geldi. İnsanlar bizi izliyor.
Arkadaşları da gelince iyice efelendi siz kimsiniz lan hepinizin ... koyarım deyince eşim adamın üstüne yürüdü o esnada ben bölge ekibini çağırmaya çalışıyorum falan derken ekip geldi olayı konuştuk karşılıklı şikayetçiyiz gelen arkadaşları da tanıdığımız için bu sefer adam etrada bağıra bağıra diyor görüyor musunuz komserler ya görüyor musunuz vs bağırıyor. Adamı araca koyarken bu sefer bize diyorki aman ablam ayağınıza taş değmesin vs şov yapıyor. Ama biz adama ağzımızı açmadık çünkü haksız konumuna düşüp bir de idari soruşturmayla uğraşmak istemiyoruz. Adamı aldılar o esnada arkamıza parkeden araç sahibi geldi aracı çekti biz de ekibin arkasında karakola geçtik.
Normal şartlarda olay şikayet konusu fakat ses kaydı yok artı adamın şahitleri o diğer vale arkadaşları biz de eşimle sadece ikimiziz. Olayı kanıtlayamıyoruz artı adam üstüne bi de efeleniyor. Ben hırsımdan artık elim ayağım boşaldı ağlamaya başladım. yarım saat sonra falan araya birilerini soktular adam yalandan özür diledi ve biz işe döndük. Şimdi burada bana kızabilirsiniz neden şikayetçi olmadınız diye daha önce de benzer 2 olay yaşadık şikayetçi olduk fakat savcı takipsizlik verdi ve hiç bi şey yapamadık. Üzerine bir de adli olaya karışınca kusurun olmasa da idari soruşturma geçiriyorsun, daha önce 2 kere geçirdik 1 er sene sürüyor bir de ve sonuç cezasız olsa da süreç insanı yıpratıyor. O yüzden lanet gelsin allahından bulsun dedik iş yerine döndük.
Eşim de ben de bu durumdan çok etkilendik çünkü haklıyız 250 kişinin ortasında küfür hakaret yedik üstüne bir de mesleğimizle aşağılandık ve hiç bir şey yapamadık elimiz kolumuz bağlı kaldık. Daha önce de aynı süreci yaşadığım için ben tam toparlayamadım kendimi işten çıkınca direk eve geldim. Eşim de o gün nöbetçiydi. saat 11 gibi konuştuk ben arkadaşların yanına geçebilirim vs dedi ben de sen bilirsin benim keyfim yok yatıcam dedim ve yattım. 1 saat sonra aradı tekrar ben çıktım sen napıyosun diye dedim ben iyi değilim yatıyorum kafam çok dolu. Çıkmış geldi eve. Ben dokunsan ağlayacak kıvamdayım . Geldi sarıldık falan biraz güldürmeye çalıştı ben dedim gülmek istemiyorum konuşmak istiyorum biraz ama bunu derken ben ağlamaya başladım o da dedi o zaman kapat ışığı yatalım. Ben de dedimki ben uyumak istemiyorum sana ihtiyacım var seninle dertleşmek için bekledim dedim. Bi kaç şey konuştuk sonra bana' bir daha öyle bi anda karışırsan bağırırsan önce seni döverim' dedi. Ben de her şey bitti herkes iyi ben suçluyum yani adam .... koyayım dedi ben nasıl susayım dedim öyle mi dedim. Orda beni zaten ittirdin adamdan alamadığın hırsı benden alma dedinFırladı yataktan uyumayalım o zaman bilmem ne bağırdı kıyafetleri fırlattı gecemi s..tin dedi ben daha beter ağlamaya başladım üstünü giydi tekrar sonra kapıyı çarptı çıktı gitti.
Daha önce de bi kaç büyük tartışmamız da kapıyı çarpıp gitmişliği var ve 2.sinden sonra dedimki bana 3.yü yaşatma ben o haldeyken beni bırakıp gitme. Ama yine de gitti.. 45 dk sonra falan geldi ben halen ağlıyorum bu sefer kendini beni duymayacağı en uzak odaya kapattı. biraz zaman sonra ben odaya yanına gittim niye bana bunları yaşatıyorsun benim ne suçum var nasıl bi vicdan bu dedim bana vurmamak için bu sefer duvara vurdu bağırdı beni odadan çıkarttı . ben de o odanın kapısına oturdum durdum .İçimden geçenleri söyledim. Benden niye bu kadar nefret ediyorsun,ben sana ne yaptım ne suçum var ben sana sığınmak sarılmak istedim sen napıyorsun dedim. Keşke yatağa duvara vuracağına bana vursaydın onun acısı geçer de şu kapı çarpmaların şu ağlattıklarının acısı geçmiyor dedim. Baktım bu sefer o da burnunu çekiyor falan çok kötü oldum ağlıyor sandım mutfaktan peçete aldım yanına girdim.kendini kitlemiş yapma böyle bak dayanamıyorum kalbim çatlayacak ben sana ne yaptım dedim bana öyle bi bakıyorki sanki düşmanıyım.Kendimi o kadar kötü hissettimki. Daha önce yapmadığım bi şekilde madem öyle sen beni ikide bir bırakıp gideceksin benim ağlamamı teselli etmek yerine duymamak için en uzaklara gideceksin öyle gidilmez asıl ben gidiyorum dedim. Adam bana hiç bir tepki vermiyor. kalktım valizimi topladım.al dedim bunlar bana zimmetli eşyalar pazartesi söylersin personele istifa ediyorum evi de eşyaları da atar mısın yakar mısın naparsan yap dedim. Çıkarken yine de son kez yanına gittim bak ben bunu yapmak istemiyorum beni mecbur bırakma diye. yine tepki yok. kapıyı açtım ama çıkamadım. kafamdan bir sürü şey geçti. gitmiyorum dedim gitmiyorum ya allahın bi tane gerizekalı adamı yüzünden geldiğimiz duruma bak dedim ben bu hayatı kolay mı kurdum ben bırakmıyorum kim beni istemiyorsa nefret ediyorsa o bıraksın dedim. valizimi boşalttım elimi yüzümü yıkadım. yattım.
bi kaç saat sonra bu yatağa geldi yattı. hiç bi şey demeden . Bugün önce ben kalktım kahvaltımı yaptım vs. akşam 6 gibi de eşim kalktı . ben oturma odasında çamaşır katlıyorum o esnada. yatak odasına geçtim çamaşırları yerleştirmek için bu da o esnada odadan çıktı salondan telefonunu aldı ben yatak odasından çıkınca geri yatak odasına geçti. sonra orda telefonla takıldı maç izledi falan. maç devre arası olunca ben dayanamadım yine bi şeyler yemek ister misin dedim . bana bağırarak dedi o kadar şey yaptın bi de yemek ister misin diye soruyo musun vs. ben de ben tek başıma bi şey yapmadım ben ne kadar yaptıysam suçluysam sen de o kadar suçlusun kendini nasıl bu kadar suçsuz görebiliyorsun dedim ve yine ben ağlamaya başladım. salona geçtim duş aldı hazırlandı baktım çıkacak gitme beni bu halde bi kez daha bırakma dedim duymazlıktan geldi ve gitti. benim ağlama şeklim iyice arttı ama bi kaç dakika sonra dedimki ben napıyorum ya ben napıyorum bana bunun yapılmasına nasıl izin veriyorum diye kendime çok kızdım. bi şeyler hazırladım kendime ve anlatacak aklı selim bi arkadaşım burada yok. kimseye de telefondan dert anlatmayı sevmem. Kaldıki yarın bi gün durum düzeldiğinde arkadaşlarımın gözünde o şekilde yer almasını da istemem. O yüzden size yazmak istedim.
Şimdi bu durumda benim kendimi haksız gördüğüm ya da yapmasaydım dediğim hareketler var ; konuyu konuştuğumuz esnada bi daha önce seni döverim dediğinde ben he deyip geçseydim alevlenmeyecekti bunu iyi biliyorum,genelde böyle şeyler söyler ama yapmaz o anlarda onu tamam canım bi daha olmaz vs diyerek geçiştirmek gerekiyor. Fakat o an yapamadım ve bu bütün olayların fitili oldu. 2.si valizimi toplamamalıydım sanırım direk odaya geçsem kendimi sakinleştirip uyusam 2.kere olayın alevlenmemesi adına doğru bi şey yapmış olurdum. Kalbim o kadar kırıkken içim resmen yanıyorken bir başkası yüzünden şu hale gelmişken bunları düşünemedim.
Çıkarken evin anahtarını almadı, parmağında yüzüğü de vardı. Aklında ayrılığa dair bir şey olduğunu sanmıyorum . Sadece beni kırdı geçti değil bu kez yıktı geçti. Ve ben bu olayın üstesinden nasıl geleceğimi bilmiyorum. Şu anda asla kendine kabahat bulmuyor. Benim onun yaptıklarına karşı verdiğim tepkiler yüzünden bu duruma gelindi. Fakat onun haksız olduğu noktaları ona anlatamıyorum. Bu fiziksel şiddetin bi boyutu olmakla beraber (bana değil duvara vurması mesela) ciddi anlamda psikolojik bir şiddet türü. Özür dilemeyi düşünmüyorum yani ilk adımı bu sefer ben atmayacağım. Ama karşılıklı bi konuşma olursa şunlarda şunlarda ben de hatalıydım ben de bunlar için özür dilerim derim asla gocunmam.
Bu haldeyken saatler geçmiyor , kendi kendime bir sürü vesvese yapıyorum.İyice geriliyorum.Gelmesini bekleyeceğim hiç konuşmasa da ama bu doğru mu iyice şımarır mı bilmiyorum. Yarın da nöbetçi zaten evde yok. Daha da sakinleşir diye düşünüyorum ama bu esnada neler yapabilirim?
Çok çok uzun olduğunun farkındayım ama içimi dökebileceğim başka bir yer yok.. Vaktinizi okumaya ayırdığınız için de hakkınızı helal ediniz lütfen..
Yaşadığım yerde dertleşebileceğim, bana akıllıca yol gösterecek birileri olmadığından farklı görüşler almak için buraya yazmak istedim.
Her şey dün öğle molasında bir kahve içmek istememizle başladı. Eşimle yemek yediğimiz yerden arabayla başka bir kahveciye geçtik. cadde çok kalabalık olduğundan park yeri yoktu fakat mekanın tam karşısındaki apartmanın önünde apartman sahiplerine ait boş yer vardı biz de kahveyi alıp çıkacağımız için ayrıca apartmanın önünde bi kaç boş yer daha olduğu için kısa süreli oraya park ettik. Bu esnada cuma vakti gelmiş. Biz arabaya dönene kadar arkamıza büyük bi transit parketmiş önünde numara vs yok. Bizim de işe dönmemiz gerekliydi artık , biraz bekledik baktık gelen giden yok. Etraftaki cafelere sorduk acaba birine mal mı getirdi vs diye. O esnada yan taraftaki başka bir kafenin valesi adam cumaya gitti yarım saate gelir dedi ben sağol dedim eşim diğer taraftaki kafeye soruyordu aracın sahibi burada mı diye, ona seslendim gel adam cumaya gitmiş yapacak bi şey yok dedim.
Neyse eşim geldi yanıma ben de o esnada manevra alarak aracı çıkartalım dedim ona uğraşırken vale ordan dediki , siz başkasının yerine park ettiniz beklemek zorundasınız . Eşime dedim cevap verme diye. Adam 2.ye bu kez işte böyle eşşek gibi beklersiniz deyince eşim de ne diyosun sen diye adama cevap verdi , ben o esnada aracı kapattım ve bekledim bi şey olacak galiba diye . eşim ona bağırınca , adam dediki insanlar konuşur köpekler bağırır. Ama bunu söylerken bile öyle bağırıyoki herkes bizi izliyor. Adam el kol yapınca eşimde kaldırdı elini ne bağırıyosun anlamında o esnada silahı göründü. (ikimiz de polisiz) Vale eşimin silahını görünce kimliğinizi kullanmayın lan şerefsizler dedi benim o sırada nevrim döndü o laf üzerine araçtan indim sen kime köpek diyosun diye adama bağırdım bu esnada eşim tuttu dur sen dedi. Adam bu sefer diyoki oooo kancığında mı polis . Ben şok. titremeye başladım.eşim dondu. Biz ama polis olduğumuza dair hiç bir şey söylemedik olay esnasında. Baktık bunun arkasına diğer valeler falan geldi. İnsanlar bizi izliyor.
Arkadaşları da gelince iyice efelendi siz kimsiniz lan hepinizin ... koyarım deyince eşim adamın üstüne yürüdü o esnada ben bölge ekibini çağırmaya çalışıyorum falan derken ekip geldi olayı konuştuk karşılıklı şikayetçiyiz gelen arkadaşları da tanıdığımız için bu sefer adam etrada bağıra bağıra diyor görüyor musunuz komserler ya görüyor musunuz vs bağırıyor. Adamı araca koyarken bu sefer bize diyorki aman ablam ayağınıza taş değmesin vs şov yapıyor. Ama biz adama ağzımızı açmadık çünkü haksız konumuna düşüp bir de idari soruşturmayla uğraşmak istemiyoruz. Adamı aldılar o esnada arkamıza parkeden araç sahibi geldi aracı çekti biz de ekibin arkasında karakola geçtik.
Normal şartlarda olay şikayet konusu fakat ses kaydı yok artı adamın şahitleri o diğer vale arkadaşları biz de eşimle sadece ikimiziz. Olayı kanıtlayamıyoruz artı adam üstüne bi de efeleniyor. Ben hırsımdan artık elim ayağım boşaldı ağlamaya başladım. yarım saat sonra falan araya birilerini soktular adam yalandan özür diledi ve biz işe döndük. Şimdi burada bana kızabilirsiniz neden şikayetçi olmadınız diye daha önce de benzer 2 olay yaşadık şikayetçi olduk fakat savcı takipsizlik verdi ve hiç bi şey yapamadık. Üzerine bir de adli olaya karışınca kusurun olmasa da idari soruşturma geçiriyorsun, daha önce 2 kere geçirdik 1 er sene sürüyor bir de ve sonuç cezasız olsa da süreç insanı yıpratıyor. O yüzden lanet gelsin allahından bulsun dedik iş yerine döndük.
Eşim de ben de bu durumdan çok etkilendik çünkü haklıyız 250 kişinin ortasında küfür hakaret yedik üstüne bir de mesleğimizle aşağılandık ve hiç bir şey yapamadık elimiz kolumuz bağlı kaldık. Daha önce de aynı süreci yaşadığım için ben tam toparlayamadım kendimi işten çıkınca direk eve geldim. Eşim de o gün nöbetçiydi. saat 11 gibi konuştuk ben arkadaşların yanına geçebilirim vs dedi ben de sen bilirsin benim keyfim yok yatıcam dedim ve yattım. 1 saat sonra aradı tekrar ben çıktım sen napıyosun diye dedim ben iyi değilim yatıyorum kafam çok dolu. Çıkmış geldi eve. Ben dokunsan ağlayacak kıvamdayım . Geldi sarıldık falan biraz güldürmeye çalıştı ben dedim gülmek istemiyorum konuşmak istiyorum biraz ama bunu derken ben ağlamaya başladım o da dedi o zaman kapat ışığı yatalım. Ben de dedimki ben uyumak istemiyorum sana ihtiyacım var seninle dertleşmek için bekledim dedim. Bi kaç şey konuştuk sonra bana' bir daha öyle bi anda karışırsan bağırırsan önce seni döverim' dedi. Ben de her şey bitti herkes iyi ben suçluyum yani adam .... koyayım dedi ben nasıl susayım dedim öyle mi dedim. Orda beni zaten ittirdin adamdan alamadığın hırsı benden alma dedinFırladı yataktan uyumayalım o zaman bilmem ne bağırdı kıyafetleri fırlattı gecemi s..tin dedi ben daha beter ağlamaya başladım üstünü giydi tekrar sonra kapıyı çarptı çıktı gitti.
Daha önce de bi kaç büyük tartışmamız da kapıyı çarpıp gitmişliği var ve 2.sinden sonra dedimki bana 3.yü yaşatma ben o haldeyken beni bırakıp gitme. Ama yine de gitti.. 45 dk sonra falan geldi ben halen ağlıyorum bu sefer kendini beni duymayacağı en uzak odaya kapattı. biraz zaman sonra ben odaya yanına gittim niye bana bunları yaşatıyorsun benim ne suçum var nasıl bi vicdan bu dedim bana vurmamak için bu sefer duvara vurdu bağırdı beni odadan çıkarttı . ben de o odanın kapısına oturdum durdum .İçimden geçenleri söyledim. Benden niye bu kadar nefret ediyorsun,ben sana ne yaptım ne suçum var ben sana sığınmak sarılmak istedim sen napıyorsun dedim. Keşke yatağa duvara vuracağına bana vursaydın onun acısı geçer de şu kapı çarpmaların şu ağlattıklarının acısı geçmiyor dedim. Baktım bu sefer o da burnunu çekiyor falan çok kötü oldum ağlıyor sandım mutfaktan peçete aldım yanına girdim.kendini kitlemiş yapma böyle bak dayanamıyorum kalbim çatlayacak ben sana ne yaptım dedim bana öyle bi bakıyorki sanki düşmanıyım.Kendimi o kadar kötü hissettimki. Daha önce yapmadığım bi şekilde madem öyle sen beni ikide bir bırakıp gideceksin benim ağlamamı teselli etmek yerine duymamak için en uzaklara gideceksin öyle gidilmez asıl ben gidiyorum dedim. Adam bana hiç bir tepki vermiyor. kalktım valizimi topladım.al dedim bunlar bana zimmetli eşyalar pazartesi söylersin personele istifa ediyorum evi de eşyaları da atar mısın yakar mısın naparsan yap dedim. Çıkarken yine de son kez yanına gittim bak ben bunu yapmak istemiyorum beni mecbur bırakma diye. yine tepki yok. kapıyı açtım ama çıkamadım. kafamdan bir sürü şey geçti. gitmiyorum dedim gitmiyorum ya allahın bi tane gerizekalı adamı yüzünden geldiğimiz duruma bak dedim ben bu hayatı kolay mı kurdum ben bırakmıyorum kim beni istemiyorsa nefret ediyorsa o bıraksın dedim. valizimi boşalttım elimi yüzümü yıkadım. yattım.
bi kaç saat sonra bu yatağa geldi yattı. hiç bi şey demeden . Bugün önce ben kalktım kahvaltımı yaptım vs. akşam 6 gibi de eşim kalktı . ben oturma odasında çamaşır katlıyorum o esnada. yatak odasına geçtim çamaşırları yerleştirmek için bu da o esnada odadan çıktı salondan telefonunu aldı ben yatak odasından çıkınca geri yatak odasına geçti. sonra orda telefonla takıldı maç izledi falan. maç devre arası olunca ben dayanamadım yine bi şeyler yemek ister misin dedim . bana bağırarak dedi o kadar şey yaptın bi de yemek ister misin diye soruyo musun vs. ben de ben tek başıma bi şey yapmadım ben ne kadar yaptıysam suçluysam sen de o kadar suçlusun kendini nasıl bu kadar suçsuz görebiliyorsun dedim ve yine ben ağlamaya başladım. salona geçtim duş aldı hazırlandı baktım çıkacak gitme beni bu halde bi kez daha bırakma dedim duymazlıktan geldi ve gitti. benim ağlama şeklim iyice arttı ama bi kaç dakika sonra dedimki ben napıyorum ya ben napıyorum bana bunun yapılmasına nasıl izin veriyorum diye kendime çok kızdım. bi şeyler hazırladım kendime ve anlatacak aklı selim bi arkadaşım burada yok. kimseye de telefondan dert anlatmayı sevmem. Kaldıki yarın bi gün durum düzeldiğinde arkadaşlarımın gözünde o şekilde yer almasını da istemem. O yüzden size yazmak istedim.
Şimdi bu durumda benim kendimi haksız gördüğüm ya da yapmasaydım dediğim hareketler var ; konuyu konuştuğumuz esnada bi daha önce seni döverim dediğinde ben he deyip geçseydim alevlenmeyecekti bunu iyi biliyorum,genelde böyle şeyler söyler ama yapmaz o anlarda onu tamam canım bi daha olmaz vs diyerek geçiştirmek gerekiyor. Fakat o an yapamadım ve bu bütün olayların fitili oldu. 2.si valizimi toplamamalıydım sanırım direk odaya geçsem kendimi sakinleştirip uyusam 2.kere olayın alevlenmemesi adına doğru bi şey yapmış olurdum. Kalbim o kadar kırıkken içim resmen yanıyorken bir başkası yüzünden şu hale gelmişken bunları düşünemedim.
Çıkarken evin anahtarını almadı, parmağında yüzüğü de vardı. Aklında ayrılığa dair bir şey olduğunu sanmıyorum . Sadece beni kırdı geçti değil bu kez yıktı geçti. Ve ben bu olayın üstesinden nasıl geleceğimi bilmiyorum. Şu anda asla kendine kabahat bulmuyor. Benim onun yaptıklarına karşı verdiğim tepkiler yüzünden bu duruma gelindi. Fakat onun haksız olduğu noktaları ona anlatamıyorum. Bu fiziksel şiddetin bi boyutu olmakla beraber (bana değil duvara vurması mesela) ciddi anlamda psikolojik bir şiddet türü. Özür dilemeyi düşünmüyorum yani ilk adımı bu sefer ben atmayacağım. Ama karşılıklı bi konuşma olursa şunlarda şunlarda ben de hatalıydım ben de bunlar için özür dilerim derim asla gocunmam.
Bu haldeyken saatler geçmiyor , kendi kendime bir sürü vesvese yapıyorum.İyice geriliyorum.Gelmesini bekleyeceğim hiç konuşmasa da ama bu doğru mu iyice şımarır mı bilmiyorum. Yarın da nöbetçi zaten evde yok. Daha da sakinleşir diye düşünüyorum ama bu esnada neler yapabilirim?
Çok çok uzun olduğunun farkındayım ama içimi dökebileceğim başka bir yer yok.. Vaktinizi okumaya ayırdığınız için de hakkınızı helal ediniz lütfen..