- 21 Aralık 2020
- 6
- 1
- 38
- Konu Sahibi Sunnyandrainy
- #1
Merhabalar herkese. Konuya nerden girip anlatacağım inanın bilmiyorum. 36 yaşında 11 ,9 ve 5 yaşlarında üç tane çocuğum var. Sorun evliliğim. 12 yıldır evliyim ve yaşadığım tüm sorunları hep görmezden gelmişim hep halının altına süpermusum.Ben öğretmenim, eşimde biz evlendikten 4 yıl sonra öğretmen olarak atandı. Evliliğimizin başından beri 3 gün mutluysak 10 gün mutsuzuz.Ben öyle saf mısim ki yaşadığımız her sorunda , üzgün hissetmem sanki sorunun sebebi benmişim gibi beni bir şekilde manipülasyonlarla ikna etmiştir ve bu sürekli böyle olunca ben artık dedim ki demek ki sorun ben de. Hep kendimi duzeltmeliyim diye düşündüm. Ve kendisinin isteğine göre davranınca çok mutlu görünüyorduk.hatta kendi ailem onun ailesi dahil sürekli bizim iliskimize müdahale etmeye çalışırlardı. Kendi ailesiyle aile apartmanında yaşıyorduk başlarda. Ama onlarla yaşadığım tüm sorunlarda hep ben suçlu cikariliyordum. En son bir şekilde o apartmandan ayrıldık. Sözde ayrı eve çıkınca mutlu olacaktık dediğim gibi 3 gün iyi 10 gün kötü hayat bir şekilde koşturmaca okul ev cocuklar hızla devam ediyordu. Belki o kadar hızlıydı ki artık oturup sakın kafayla birbirimizi duyamaz olmuştuk. Eşim sürekli sıkıntılarını anlatır, ben de rolüm gereği destek olurdum huzurumuz bozulmasın bir yerde yanlış yaptığını söylediğimde bile destek vermedigimde suçlu ilan edilirdim. Kendi aileme gelince daha önce bu konuyu burada yazmıştım ailem evlendiğinden beri biz seni okuttuk maaşını gidip kocana yediryosun diye sürekli başıma kalkıp duruyordu. Eşim de bundan şikayetçi idi zaten ona hak veriyordum her zaman ilk önceliğim kendi ailem olmuştur.En son anneme dedim ki bu dur artık ölene kadar bunu başıma kalkip duramazsin dedim annem geri çekildi ve bir daha bu konuyu açmaz oldu.ama annemi kırdığım için yine vicdan azabı çekiyordum eşim de bi demiyordu al senin maaşın nasıl mutlu olmak istersen öyle harca. Ailene istersen harçlık ver demedi. Neyse bu konu yüzünden eşime de dedim ki ben maaşımı istediğim gibi harcarim kartımı bana ver dilediğim kadar veririm. Bu defa ben böyle davranınca eşim boşanmak istedi falan ben dedim bosanmiyorum ,panik atak gecirmeye basladi. 5 6 ay kadar tedavi gördü.Neyse.iyi oldu sonra. Tabiki Annemlerle yaşadığım tüm bu olayları kv, kv kayın, elti falan öğrendi.( Zaten hepsi fesat , haset insanlar.) Hiç hoslanmadim onların bunları duymasindan neyse olan oldu. Öyle olunca eşim ve ailem arasında kaldım ama dengeyi sağlayabildim. Sonrası yaşadığım hissettiğim acıları artık görmezden gelemez oldum , ben neden böyle hissediyorum neden birşeyler hep dediğim gibi çıktığı halde mutlu olamıyoruz dedim ve okudum bir sürü kişisel gelişim kitapları, psikoloji kitapları, çocuk eğitimi okudum öğrendim ve aslında oyunun kurallarını hiç bilmediğimi farkettim. Artık sıra bendeydi oyun kurallarına göre oynanmaliydi.Esim çok pimpirikli, çocukların(benimkileri de tabi) her davranışını mercekler, herşeye ayıp günah, sinirlense yada ağlasa çocuklara kızar, anlamaya çalışmaz ama anlayış bekler, bazen döver, aralarında bir sürtüşme olsa çözüm düşünmez , şikayet eder, hep bir felaket tellalligi aman kızım kız İmam Hatip okuluna gitsin sonra sevgilisi olur, yok oğlumu döverek terbiye etmeliyim yoksa büyüyünce eve gelmez gibi gibi bir sürü gereksiz endişe panik. İnanain kelimeler artık anlatmaya yetmiyor. Artık yonlendirmekten öğretmekten yoruldum. Koskoca adam çocuk gibi davranıyor.ayrica evimiz müstakil damda güvercin besler onlarla vakit geçirir ve aşırı eşya düşkünü gerekli gereksiz herşeyi alır eski yeni farketmez artık eşyalarımı sigdiramaz oldum eve. Yani psikolojik şiddet yaşıyorum yıllardır. Kendimde ne zaman bunu farkettim çocuklarına karşı tahammülsüzlestigim zamanlar, öfke krizlerin arttığı zaman. Çok geç oldu evet ama düzeltmek istedim, eşime bunları yeri geldi bağırarak, kızarak ,yazarak anlattım. Ben bunları hep yaşadım hissettim herşeyi açık açık söyledim kendisine. Ne oldu? Anliyormus gibi yaptı hak verecek gibi oluyor geri çekiliyor. En son bir bakışımdan rahatsız oldu bana bağırdı bana boyle bakmazsın dedi. Dedim yeter ve ben diken üstünde yaşamaktan bıktım bakışlarından da rahatsız olacaksan bitirelim evliliği dedim . Bu defa dünyası başına yıkıldı. Gitti gorumceme anlattı yaşadıklarımızı ben kendisinden şikayetçiyim güya ben haksizmisim gibi eşim, kv, görümcem laflariyla üstüme gelmeye başladılar. Kv en son dedi ki git kızım boşan maaşını da anangile yedir. Ben iyice zivanadan ciktim.Ben de dedim ki bu sizi ilgilendirmez ancak eşim olacak kişi isterse bu durum çözülür dedim çıktılar gittiler. Sonra eşim 2. Gün geldi özür diledi, seni anliycam dedi falan ben de inandi. 2 aydır kav ile gorusmuyorum. Çok mutluyduk çünkü ana güvenmek istedim değişir diye düşündüm. Bu arada psikolojik destek almaya ikna edemedim ben almak istediğimi söyleyince tamam ben seni anliycam dedi . Neyse en son 2 aydır görüşmediğim kv ile barışalım dedik ama kv catkapi gelip gitmeye başladı, hiç bir şey olmamış gibi. Ben de her gördüğümde o lafı aklıma geliyor içimden haz etmiyorum kendisini. Eşime de dedim ki annenin o lafı beni çok kırmıştı, eşim ne diyo olsun sen affedeceksin, kindar olma dedi(peki catkapi gidip gelmeler, özel hayatımızda neler olup bitiyor diye merak etmeler ne olacak)sonra eşim yine trip atıp kusmeye çocuklara bağırıp çağırmaya başladı.Gecen sabah bizim oğlanın yemek yemesini beğenmedi diye sofradan kovdu, ben de kaltım ekmeği atıp, bu defa bana yine bozuldu senin yüzünden bu çocuklar böyle simariyo diyo, sen beni kotuliyosun çocuklarıma karşı diyo.( Asla babalarını kötülemek, sadece yanlış olan davranışları konusunda uyarım eşimi de çocuklarımı da)Ben öyle sofradan kalkınca bana 5 6 defa Allah belanı versin diye bağırdı yüksek sesle. Ben de dedim ki Allah belanı vermiş zaten. Bide bu lafına kusuyo ben senin belan olmuşum değil mi? diyo. Sonra dediki tamam mahkemeye gidiyoruz dedi. Dedim tamam haydi anlaşmalı boşanacaz. Bu defa daha da çıldırdı. Bana vurmaya kalktı çocukların önünde. Ben bunları haketmedim dedim. 3 gündür kendisinden hareket bekliyorum mahkemeye gitmedi. Ama artık çok yoruldum mücadele edemiyorum. Demek son 2 ay beni kandiriyormus megersem annesi varkenki kavgamız da bana hiç hak vermemiş ağzıyla söyledi bunu. Ben nasıl yapicam artık bilmiyorum. Çok uzun oldu evet ama en kısa bu şekilde anlatabildim.Eksik anlattığım yer çok var. Hakkınızı helal edin bana bir akıl verin. Bir yanda çocuklarım bir yanda mücadele etmeyen, değer vermeyen bir eş. Evlilik iki kişilik ben çok yoruldum . Artık kendimi ona anlatma isteğim bile kalmadı. E devlet üzerinden randevu aldım görüşüm en azından ayrılsam bile her yolu denedim diycem.gorunurde somut bir delil yok gibi ama biz birbirimize uygun degilmisiz çok geç anladım.
Ustelik siz de calisan, maddi bagimsizligi olan bir kadinsiniz. Neden hala, yok kayinvalide yok elti vs diyorsunuz? Sizin en buyuk probleminiz, esiniz olacak adam. Lutfen lutfen vizyon sahibi olun yalvariyorum. Ustelik siz de ogretmensiniz...Su kafada bir adamin yaninda cocuk yetistirilmez, kendinize acimamissiniz hic belli de cocuklariniza bari aciyin.
bundan cikamadim ki diger konulara gelim
