Severek şiddetli geçimsizlik

Miss Salvatore .!.:

Manipülasyon çok tehlikeli bir şey. Heleki kadın çok seviyorsa zaten gözü görmüyor yaşadığı şiddeti. Konu sahibinin eşi şiddet uygulamasına rağmen üste çıkmaya çalışıyor. Size ve konu sahibine çok geçmiş olsun diyorum. Hayatınızda sağlık, mutluluk,huzur ve bolca sevgi dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Lawyer Luxe .!.:

Çok teşekkür ederim inceliğiniz için. Ben gerçekten içindeyken kendimi sorguluyordum artık. Uzun süre psikiyatri tedavisi gördüm, psikiyatristim konuşma terapisi de uyguluyordu ve gözümü açtı resmen. O yüzden bu tarz konuları görünce dayanamıyorum artık. Konu sahibi de farkıma varır umarım. Çok şükür 10 yıl oldu benimki biteli, ikinci eşimle kendimi buldum ve çok mutluyum.

Zarif ve güzel dileklerinizin kat kat iyileri sizinle olsun insallah.

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Aslında altınların alınmasından çok, eşimin buna net bir tepki verememesi beni üzmüştü. Yani biz o altınları bağıra çağıra gümbür gümbür hakkımızı arayarak alamamış olsaydık, yine beraber mücadele ettiğimiz için benim için değerli olurdu. Ondan bunu beklediğimi de belirttim. Onda da ailesine karşı bıkkınlık vardı, kavga da etsek alamayacağız altınları zaten diyordu. Altınları alamasak da biz bize yakışan duruşu gösterelim derdim, bana katılmazdı hiç. Çok içimde kaldı o mesele.

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Galiba boşanıyorum, kararlı durmam gereken bir noktayım. Anlatmaya nereden başlayacağımı bilmiyorum.
7 yıllık evliyim. Çocuğum yok, çeşitli nedenlerle olmadı, 2 sene vajinismus sonrasında doktora eğitimim sınavlarım derken 7 seneyi devirdik. Aslında kendimi hiç de hazır hissedemedim çocuk için.
Çünkü eşimle ilk yıldan beri sürekli kavga ediyorduk. Bu kavgalar vajinismusu yendikten sonra cinselliğe engel olmuyordu ama son 1 yıldır artık içimden ona dokunmak hiç gelmiyor. Çok uzun zaman özlemem gerekiyor ,bazen 1 ay. Seviyorum ve onsuzluktan korkuyorum da aslında. Sanki 7 yıldır bir fanusta korunuyormuşum da şimdi o fanustan gerçek dünyaya çıkacakmışım gibi hissediyorum. Korkuyorum.

Eşimle aramızdaki ilk bomba, evlenirken ailesinin düğünde toplanan altınlara çökmesiyle atıldı. Eşim de haklı olduğumu biliyordu ama ailesinden altınları alamadı isteyemedi çekindi. O gün bugündür yüzümüz hiç gülmedi, dertlerimiz hiç bitmedi. Güzel günlerimiz de oldu. Ama çok yorucu, toksik bir ilişkiydi.

Ama çok arada kalıyorum. İnsan ne olunca boşanır ? O son nokta nedir ? Kestiremiyorum. Sürekli tartışmak, sürekli bağrış kıyamet ev, eşyaların parçalanması, işe mutsuz gitmek, iş veriminin düşmesi mesela boşanma sebebi midir ? Boşananlar için o son nokta ne oldu, benimle paylaşır mısınız ?

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Galiba boşanıyorum, kararlı durmam gereken bir noktayım. Anlatmaya nereden başlayacağımı bilmiyorum.
7 yıllık evliyim. Çocuğum yok, çeşitli nedenlerle olmadı, 2 sene vajinismus sonrasında doktora eğitimim sınavlarım derken 7 seneyi devirdik. Aslında kendimi hiç de hazır hissedemedim çocuk için.
Çünkü eşimle ilk yıldan beri sürekli kavga ediyorduk. Bu kavgalar vajinismusu yendikten sonra cinselliğe engel olmuyordu ama son 1 yıldır artık içimden ona dokunmak hiç gelmiyor. Çok uzun zaman özlemem gerekiyor ,bazen 1 ay. Seviyorum ve onsuzluktan korkuyorum da aslında. Sanki 7 yıldır bir fanusta korunuyormuşum da şimdi o fanustan gerçek dünyaya çıkacakmışım gibi hissediyorum. Korkuyorum.

Eşimle aramızdaki ilk bomba, evlenirken ailesinin düğünde toplanan altınlara çökmesiyle atıldı. Eşim de haklı olduğumu biliyordu ama ailesinden altınları alamadı isteyemedi çekindi. O gün bugündür yüzümüz hiç gülmedi, dertlerimiz hiç bitmedi. Güzel günlerimiz de oldu. Ama çok yorucu, toksik bir ilişkiydi.

Ama çok arada kalıyorum. İnsan ne olunca boşanır ? O son nokta nedir ? Kestiremiyorum. Sürekli tartışmak, sürekli bağrış kıyamet ev, eşyaların parçalanması, işe mutsuz gitmek, iş veriminin düşmesi mesela boşanma sebebi midir ? Boşananlar için o son nokta ne oldu, benimle paylaşır mısınız ?

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Tartışmayı uzatıp üzerime çıkıyor, dizleriyle dizlerimi sıkıştırır, elleriyle bileklerimden sıkar ve bas bas suratıma bağırır. Yapma etme sus derim susmaz. Çığlık atarım bırakmaz. Çok çaresiz kalıyorum, abartmıyorum tam 2 saat bağırarak konuştuğu oluyor. Evde kaçacak yer bulamıyorum. Benim de bileğimi kurtarır kurtarmaz suratına tokat attığım oldu. Ondan sonra şiddet mağduruyum karım beni tokatlıyor diye sürekli başımın etini yer. Yazarken bile midem bulandı çok kötü hissettiriyor bunlar bana.

Genişletmek için tıkla...

Sigrid .!.:

Namutenahii kafanda açıklığa kavuşan bi şeyler oldu mu?

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

ailesiyle sonradan nasil bir iliskiniz oldu bu 7 sene icinde?

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Yazamadım kusura bakmayın gündem yoğun oldu biraz. Eşime boşanmak istediğimi söyledim. Genelde kavga anında söylerdim ama ilk kez ciddi ciddi sakin şekilde söyledim, şok oldu, söylediğimden beri uyumuyor, bir yere sığınamıyor, huzursuzlaştı. Ama sen nasıl istersen öyle olsun dedi. Bugün de ailem gelecek şehir dışından. Onlara her şeyi anlattım. Eşimle konuşmaya geliyorlar. Bu da 7 yıldır ilk kez olan bir şey. Ben eşimle olan sorunlarımı aileme anlatmazdım hiç. Geçer diye bekledim olmadı. Ailem buraya gelip giderken ben de onlarla evden çıkacağım en azından mesaim başlayana kadar yani pazartesiye kadar bu evde olmayacağım. Uzaklaşmaya ihtiyacım var çünkü. Ondan sonra kafamdaki rotam şu şekilde, işimden dolayı mecbur geri döneceğim bu süreçte eşime son kez bazı şartlar sunacağım, bunu da kendi vicdanım için yapacağım, yani ileride pişman olmamak için, son kez şans vermiş olayım. Ki sonra "şans verdim kullanamadı" demek istiyorum, "şans verseydim acaba değişir miydi" demek istemiyorum. Onları yaparsa devam eder bu evlilik ama yapmazsa yani yine kendini kontrol edemeyip iradesizce davranıp kollarımdan sıkmaya beni sarsmaya kalkarsa başka bir şansı kalmayacak.

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Galiba boşanıyorum, kararlı durmam gereken bir noktayım. Anlatmaya nereden başlayacağımı bilmiyorum.
7 yıllık evliyim. Çocuğum yok, çeşitli nedenlerle olmadı, 2 sene vajinismus sonrasında doktora eğitimim sınavlarım derken 7 seneyi devirdik. Aslında kendimi hiç de hazır hissedemedim çocuk için.
Çünkü eşimle ilk yıldan beri sürekli kavga ediyorduk. Bu kavgalar vajinismusu yendikten sonra cinselliğe engel olmuyordu ama son 1 yıldır artık içimden ona dokunmak hiç gelmiyor. Çok uzun zaman özlemem gerekiyor ,bazen 1 ay. Seviyorum ve onsuzluktan korkuyorum da aslında. Sanki 7 yıldır bir fanusta korunuyormuşum da şimdi o fanustan gerçek dünyaya çıkacakmışım gibi hissediyorum. Korkuyorum.

Eşimle aramızdaki ilk bomba, evlenirken ailesinin düğünde toplanan altınlara çökmesiyle atıldı. Eşim de haklı olduğumu biliyordu ama ailesinden altınları alamadı isteyemedi çekindi. O gün bugündür yüzümüz hiç gülmedi, dertlerimiz hiç bitmedi. Güzel günlerimiz de oldu. Ama çok yorucu, toksik bir ilişkiydi.

Ama çok arada kalıyorum. İnsan ne olunca boşanır ? O son nokta nedir ? Kestiremiyorum. Sürekli tartışmak, sürekli bağrış kıyamet ev, eşyaların parçalanması, işe mutsuz gitmek, iş veriminin düşmesi mesela boşanma sebebi midir ? Boşananlar için o son nokta ne oldu, benimle paylaşır mısınız ?

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Bugün de ailem gelecek şehir dışından. Onlara her şeyi anlattım. Eşimle konuşmaya geliyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

bu süreçte eşime son kez bazı şartlar sunacağım, bunu da kendi vicdanım için yapacağım, yani ileride pişman olmamak için, son kez şans vermiş olayım. Ki sonra "şans verdim kullanamadı" demek istiyorum, "şans verseydim acaba değişir miydi" demek istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

bafelis .!.:

Madem şans vereceksiniz ailenize niye söylediniz? Benim kızım yaşadıklarını bana söylese anlatsa o damada diş bilerdim, Attığı adımı aldığı nefesi haram ederdim. Evlenmiş de olsa evladım evladımdır. Ben dertlenicem ama kızım anne ben şans veriyorum diyecek. O son şansı aileniz gelmeden önce verseniz daha doğru olmaz mıydı? Siz barışırsanız bile onlar tedirgin yaşıyorlar. Hep bir acaba geçecek kafalarından.

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Galiba boşanıyorum, kararlı durmam gereken bir noktayım. Anlatmaya nereden başlayacağımı bilmiyorum.
7 yıllık evliyim. Çocuğum yok, çeşitli nedenlerle olmadı, 2 sene vajinismus sonrasında doktora eğitimim sınavlarım derken 7 seneyi devirdik. Aslında kendimi hiç de hazır hissedemedim çocuk için.
Çünkü eşimle ilk yıldan beri sürekli kavga ediyorduk. Bu kavgalar vajinismusu yendikten sonra cinselliğe engel olmuyordu ama son 1 yıldır artık içimden ona dokunmak hiç gelmiyor. Çok uzun zaman özlemem gerekiyor ,bazen 1 ay. Seviyorum ve onsuzluktan korkuyorum da aslında. Sanki 7 yıldır bir fanusta korunuyormuşum da şimdi o fanustan gerçek dünyaya çıkacakmışım gibi hissediyorum. Korkuyorum.

Eşimle aramızdaki ilk bomba, evlenirken ailesinin düğünde toplanan altınlara çökmesiyle atıldı. Eşim de haklı olduğumu biliyordu ama ailesinden altınları alamadı isteyemedi çekindi. O gün bugündür yüzümüz hiç gülmedi, dertlerimiz hiç bitmedi. Güzel günlerimiz de oldu. Ama çok yorucu, toksik bir ilişkiydi.

Ama çok arada kalıyorum. İnsan ne olunca boşanır ? O son nokta nedir ? Kestiremiyorum. Sürekli tartışmak, sürekli bağrış kıyamet ev, eşyaların parçalanması, işe mutsuz gitmek, iş veriminin düşmesi mesela boşanma sebebi midir ? Boşananlar için o son nokta ne oldu, benimle paylaşır mısınız ?

Genişletmek için tıkla...

Acelyahayat .!.:

Ailelerin basi göğe eriyor mu hepi topu 100 200 gr biriken altına çöküp çocukların evliliğine huzursuzluk koyduklarinda acaba. Cocugunun evliligi bitiyor mutsuz , elinde para olsa ne. Ama sizin de bu sorun 7 senedir asilamadiysa altinda baska seyler aramalisiniz sevgi eksikligi gibi

Genişletmek için tıkla...