- 13 Kasım 2018
- 124
- 190
- 103
- Konu Sahibi m e n t a l i s t
- #1
Içimi dökmezem gerçekten kafayı sıyırıcam.
Ben 18 yaşlarında çok pişmanlık duyduğum bir ilişki yasadim tehdit, hakaret, ayrıldıktan sonra türlü korkular takip ederdi tehditli mesajlar atardı.
Gerçekten çok çektim, aileme anlatmakla tehdit etti babamın telefonunu arayıp ses vermedi vs vs..Panik atak olmuştum onun yüzünden.
Bende başka bir şehire taşındım. Orda biri ile tanıştım. Ve birkaç hafta sonra ona bakire olmadığını anlattım, hatta duyduğum pişmanlıktan dolayı çok ağladım. Ayrılmayi denedik o zaman, olmadı. Vazgeçemem artık senden,çok bağlandım bunu unutucaz dedi. İyi biriydi. Ve evlendik.
Evlendikten sonraki bir iki yıl bu konu hiç açılmadı. Ama benden hep onu el üstünde tutmami bekledi, her kavgamizi herseyi sineye çekiyim istedi. Çünkü ona göre ben eksik bı kadın olarak evlenmiştim. Şu an hala bu adamla evliyim. 6 yil oldu. Bı kızım var. Ve bu konu hiç kapanmiyor. Ayda bir deşiliyor. Her açıldığında utanıyorum, gerçekten mahcupluktan ölüyorum.
Kendimden, eşimden utanıyorum çünkü gerçekten değmeyen biri için pişmanlık duyduğum şeyler yaşadım. Dün yine biyerden konu açıldı geldi geldi benim geçmişime. Unutamıyorum dedi, kendimi enayi gibi aptal gibi hissediyorum bazen, bazen ruyalarima giriyor dedi. Sen boyle bı evlilikten, benden ne bekliyorsun ki, evlilik yıldönümü, doğum günü şu bu ne bekliyorsun yani dedi. Bı sürü ağır laflar.
Ailemin beni nasıl yetiştirdiğini kadar değdi konu. Ben onun ailesine karşı o kadar hürmet doluyum ki çünkü bı kötülüklerini görmedim beni hep tuttular. Gelirler her yaz 1 ay yanimmda kalırlar, bı gün aramasalar bı gün ararlar her neyse hal böyleyken onun benim ailemi devamli ignelemesi, kardeşlerimi annemi sevmemesi. Sevmezse sevmesin umrumda değil ama annesinin kızı annen gibi davranıyorsun bazen, o da babani çok üzüyor gibi saçma sapan laflar.
En sonunda patladim, doğru ben o....puyum ve sen beni hayat kadinligindan kurtardin, ben senden zaten zerre kadar bişey beklemiyorum zaten merak etme ama 40 yaşıma kadar bu lafları da işitemem kaldiramiyorum, çocuğumun yüzüne gülücek kadar bile enerjim kalmadi yeter bosanalim bitsin hicbiseyden korkmuyorum, sende umarım bakire bir kız bulursun da senin de ailenin de bı tarafından kan alir dedim. Istersen git herkese duyur ben sırf bu şekilde evlendigim için her sözü kaldırmak boyun eğmek ,zorunda hissetmiyorum. Kimbilir senin nelerin var liseyi bı kız icin son yılında birakmissin ben deşmiyorum o ayrı.dedim. Çok bunalıyorum, mutsuzluktan geberiyorum artık. Ailem den çok uzağım. Kimsem yok yaşadığım şehirde. benim beklentilerim hicbi zaman olmadı nolur sanki kocacığım kocacığım diye pervane olsan sürekli cilve yapsan başımı okşasan sevsen, durup dururken sırnaşsan dedi. Yani benim sürekli ona yalakalık yapmamı istiyor. Hiç tarzım değil..Sonra beni balkonda aglarken görünce yanıma gelip konusuyor benim hödüklüklerimi affet nolur yine bin tane şeyle canını sıktım üzdüm seni, bazen ne dediğimi bilmiyorum deyip özür diliyor. Affetmedim bu kez çok agir geldi. Ağzımı açıp tek cümle kurasim gelmiyor . Aynı çatının altında takvim yaprakları eskitiyoruz. Nereye kadar dayanabilirsem...
Ben 18 yaşlarında çok pişmanlık duyduğum bir ilişki yasadim tehdit, hakaret, ayrıldıktan sonra türlü korkular takip ederdi tehditli mesajlar atardı.
Gerçekten çok çektim, aileme anlatmakla tehdit etti babamın telefonunu arayıp ses vermedi vs vs..Panik atak olmuştum onun yüzünden.
Bende başka bir şehire taşındım. Orda biri ile tanıştım. Ve birkaç hafta sonra ona bakire olmadığını anlattım, hatta duyduğum pişmanlıktan dolayı çok ağladım. Ayrılmayi denedik o zaman, olmadı. Vazgeçemem artık senden,çok bağlandım bunu unutucaz dedi. İyi biriydi. Ve evlendik.
Evlendikten sonraki bir iki yıl bu konu hiç açılmadı. Ama benden hep onu el üstünde tutmami bekledi, her kavgamizi herseyi sineye çekiyim istedi. Çünkü ona göre ben eksik bı kadın olarak evlenmiştim. Şu an hala bu adamla evliyim. 6 yil oldu. Bı kızım var. Ve bu konu hiç kapanmiyor. Ayda bir deşiliyor. Her açıldığında utanıyorum, gerçekten mahcupluktan ölüyorum.
Kendimden, eşimden utanıyorum çünkü gerçekten değmeyen biri için pişmanlık duyduğum şeyler yaşadım. Dün yine biyerden konu açıldı geldi geldi benim geçmişime. Unutamıyorum dedi, kendimi enayi gibi aptal gibi hissediyorum bazen, bazen ruyalarima giriyor dedi. Sen boyle bı evlilikten, benden ne bekliyorsun ki, evlilik yıldönümü, doğum günü şu bu ne bekliyorsun yani dedi. Bı sürü ağır laflar.
Ailemin beni nasıl yetiştirdiğini kadar değdi konu. Ben onun ailesine karşı o kadar hürmet doluyum ki çünkü bı kötülüklerini görmedim beni hep tuttular. Gelirler her yaz 1 ay yanimmda kalırlar, bı gün aramasalar bı gün ararlar her neyse hal böyleyken onun benim ailemi devamli ignelemesi, kardeşlerimi annemi sevmemesi. Sevmezse sevmesin umrumda değil ama annesinin kızı annen gibi davranıyorsun bazen, o da babani çok üzüyor gibi saçma sapan laflar.
En sonunda patladim, doğru ben o....puyum ve sen beni hayat kadinligindan kurtardin, ben senden zaten zerre kadar bişey beklemiyorum zaten merak etme ama 40 yaşıma kadar bu lafları da işitemem kaldiramiyorum, çocuğumun yüzüne gülücek kadar bile enerjim kalmadi yeter bosanalim bitsin hicbiseyden korkmuyorum, sende umarım bakire bir kız bulursun da senin de ailenin de bı tarafından kan alir dedim. Istersen git herkese duyur ben sırf bu şekilde evlendigim için her sözü kaldırmak boyun eğmek ,zorunda hissetmiyorum. Kimbilir senin nelerin var liseyi bı kız icin son yılında birakmissin ben deşmiyorum o ayrı.dedim. Çok bunalıyorum, mutsuzluktan geberiyorum artık. Ailem den çok uzağım. Kimsem yok yaşadığım şehirde. benim beklentilerim hicbi zaman olmadı nolur sanki kocacığım kocacığım diye pervane olsan sürekli cilve yapsan başımı okşasan sevsen, durup dururken sırnaşsan dedi. Yani benim sürekli ona yalakalık yapmamı istiyor. Hiç tarzım değil..Sonra beni balkonda aglarken görünce yanıma gelip konusuyor benim hödüklüklerimi affet nolur yine bin tane şeyle canını sıktım üzdüm seni, bazen ne dediğimi bilmiyorum deyip özür diliyor. Affetmedim bu kez çok agir geldi. Ağzımı açıp tek cümle kurasim gelmiyor . Aynı çatının altında takvim yaprakları eskitiyoruz. Nereye kadar dayanabilirsem...
