gerekirse iki aylık eşyalı ev tutarım. Haftasonu giderim. En son da doğum iznimi alırım. Doğum sonrası düşünün taşının. Acelesi yok
Ya bak ben kocaelide oturuyorum, Gebze’ye taşınıp napacaksın tam olarak? Gebze’de yaşanılır mı? Gebzeye taşınıcam diye bu ısrar nedir?Kendime güvenim pek yok. İsteyerek hamile kaldım ama benimseyemedim. Eşime de gebzeye taşınmıyor diye tepkliyim. Daha önce farklı konular için destek aldım ama etkisi olmadı terapinin. Şimdi de kafamda bir sürü düşünce var. Zaten anneliği benimseyemedim heyecanlı değilim. Ya doğum sonrası iyice depresyona girip suçu bebeğe atarsam diyorum. O iş orada güvenli bi alandı benim için. Dehbliyim malesef
Okadar haklisin ki, o annelerden biri de benim.Tüm mesajları okumadım. Birkaç mesaja istinaden; eşlerden biri istifa edecekse maaşı daha az olan olmalı. Bu siz gibi görünüyorsunuz. Ek olarak doğum yapacaksınız, daha sizi nelerin beklediğini bilmeden doğumdan sonra şöyle yaparım böyle yaparım diye kestirip atmayın. Belki bebeğinizi bırakmak istemeyeceksiniz, belki şartlar da bunu gerektirecek. 1 yaşında bebeğe bakıcı bulamayacaksınız belki. Bir sürü ihtimal var. Bu söylediklerimi iş konusundan bağımsız olarak söylüyorum, doğumdan önce çok kesin çizgileri olan insanlar doğumdan sonra depresyon, aşırı zorlanma vs gibi durumlara daha yatkın oluyor maalesef. Bebek öyle her planlananı yaptıran bir şey değil, bazı anneler çok sert yüzleşebiliyor bu konularla. ( bu illa olur diye söylemiyorum)
Siz de mi İstanbul'da oturuyorsunuz diye sormuştum ki Bolu'da oturuyorsunuz sanırım.Doğup büyüdüğüm yer burası. Evet orada da arkadaşım yok. Yani kafamda evden çalıştığım için 1 sene sonra bakıcı gözümün önünde olur rahat olurdu. İş yeri son dk golü attı. Aralık gibi biz bu düzene devam edeceğiz dediler. Şaka gibi. İş yeri gebzede ve İstanbulun öbür ucunda oturan da çok. 12 kişilik bizim bölüm tek ben farklı bi şehirdeyim
Valla bence sen bu süreci doğum öncesi ve sonrası için bir uzman psikolog ile yürütmelisin. Seni geçtim bu süreçte bebek deneme tahtası değil yazık olur. Annelik için heyecan duyulacak 23 Nisan coşkusu yaratacak bir durum yok kiKendime güvenim pek yok. İsteyerek hamile kaldım ama benimseyemedim. Eşime de gebzeye taşınmıyor diye tepkliyim. Daha önce farklı konular için destek aldım ama etkisi olmadı terapinin. Şimdi de kafamda bir sürü düşünce var. Zaten anneliği benimseyemedim heyecanlı değilim. Ya doğum sonrası iyice depresyona girip suçu bebeğe atarsam diyorum. O iş orada güvenli bi alandı benim için. Dehbliyim malesef
Ben de aynı.Okadar haklisin ki, o annelerden biri de benim.
Evet ama siz memursunuz geri dönüş şansınız var ben özel sektördeyim ve nankör bi sektör. Çevremde işsizleri gördükçe çok korkuyorum. Yoksa ben de bebeğimi büyütmek isterimBen de aynı.
Kızım doğduğunda aman ben kendimi salmayacağım yok lohusa psikolojisine girmeyeceğim diye 10 günlükken alışverişe gitmiştim. Daha kırkımız çıkmadan çekindiğimiz fotoğraflarda tırnaklarımda french manikür var. Ne anlamsız bir çaba oysaki kime neyi ispatlıyorsun… Bir yaşındayken tayin istedim evime yakın bir okula, çıkarsa işe başlayacaktım. O gece sabaha kadar anırarak ağladım tayinim çıkmasın diyeçıkmadı da neyse ki iki yaşına kadar kendim baktım.
Bilmiyorum hamile olduğum için bir çok şeye dikkat ediyorum yeme içme olsun spor olsun vitamin vs ama içimde aman aman mutluluk ve heyecan yok. Nötr bebeğe karşı hislerim ki duygularını hep dolu dolu yaşayan biriyim. Çevremde çoook mutlu hamileler var. Bakamayacak gibi hissediyorum. Ve işsizlik benim için büyük bir korku sebebi. İçten içe bebeği suçlar mıyım diye düşünüyorum. Daha önce destek aldım ama yararını görmedimValla bence sen bu süreci doğum öncesi ve sonrası için bir uzman psikolog ile yürütmelisin. Seni geçtim bu süreçte bebek deneme tahtası değil yazık olur. Annelik için heyecan duyulacak 23 Nisan coşkusu yaratacak bir durum yok kiannelik kadının kendi kimliğine yeni bir boyut getirmesi başka bir espri yok.
Kocaelide olabilir. En azından işsiz kalmayacağım bir şehir. Bu sabah eşimle yine tartıştık en azından bi dene konuş diyorum. O da haklı ama ben de haklıyım. İş yeri de belirsiz ben hamileyim ne olacak belki taşınacağım ev bakacağım ağırlaşmadan dedim. Sen şimdilik ev bakma dediler. Belki maaşlar fazla geliyor diye bizi hepten çıkaracaklar.Ya bak ben kocaelide oturuyorum, Gebze’ye taşınıp napacaksın tam olarak? Gebze’de yaşanılır mı? Gebzeye taşınıcam diye bu ısrar nedir?
Fazla paniksin, çok karamsarsın garip düşünüyorsun kusura bakma. Bence sen terapistini değiştirip yeniden destek al bak kendini zorla bunalıma sokacaksın hele o hormonlar vurduğunda.
Valla realist bir insanım ben sevgi kelebeği modunda bir gebelik yaşamadım. Gayet normal sıradan hayatıma devam ettim :) bazıları coşkulu yaşamayı sever. Sen hiç kendini suçlama.Bilmiyorum hamile olduğum için bir çok şeye dikkat ediyorum yeme içme olsun spor olsun vitamin vs ama içimde aman aman mutluluk ve heyecan yok. Nötr bebeğe karşı hislerim ki duygularını hep dolu dolu yaşayan biriyim. Çevremde çoook mutlu hamileler var. Bakamayacak gibi hissediyorum. Ve işsizlik benim için büyük bir korku sebebi. İçten içe bebeği suçlar mıyım diye düşünüyorum. Daha önce destek aldım ama yararını görmedim
Zaten doğum sonrasından şimdiden korkuyorum destekçim kimsem yok. Herkesin annesi kaynanası etrafında dönüyor kuzenimin bebeğine 3 kişi bakıyorlar. Benim annem öğrendiğinden beri zor bi bebektin sana bakana kadar 10 tane büyürdü benden destek bekleme demeye başladı. O zaman evime sevmeye de gelme boşuna dedim. Yapmadan önce herkes bakıyor ben de bakarım diyordum ama yol yarılandı korkular başladı. Eşim sütünü sağ gece uyu ben veririm vs diyor ama uykusu ağır yani. Benim de ağır. Şimdi bir de işsizlik çıktı başımaTüm mesajları okumadım. Birkaç mesaja istinaden; eşlerden biri istifa edecekse maaşı daha az olan olmalı. Bu siz gibi görünüyorsunuz. Ek olarak doğum yapacaksınız, daha sizi nelerin beklediğini bilmeden doğumdan sonra şöyle yaparım böyle yaparım diye kestirip atmayın. Belki bebeğinizi bırakmak istemeyeceksiniz, belki şartlar da bunu gerektirecek. 1 yaşında bebeğe bakıcı bulamayacaksınız belki. Bir sürü ihtimal var. Bu söylediklerimi iş konusundan bağımsız olarak söylüyorum, doğumdan önce çok kesin çizgileri olan insanlar doğumdan sonra depresyon, aşırı zorlanma vs gibi durumlara daha yatkın oluyor maalesef. Bebek öyle her planlananı yaptıran bir şey değil, bazı anneler çok sert yüzleşebiliyor bu konularla. ( bu illa olur diye söylemiyorum)
Zaten iş yeri bile sen ev vs bakma şimdilik böyle devam et dedi. Normalde sözleşme göndermeleri lazım. Belirsizlik beni mahvediyor. Kafamda uzaktan çalıştığım için evde bakıcı da bulmuştum komşum ben bakarım demişti daha önce benim doktorumun da bebeğini büyütmüştü. Allahtan borcumuz vs yok öyle aman aman. Bir de parayı dert edinmiyorum. Belki zamanla amaaaan diyeceğim bilmiyorum. Tek korkum 2 sene sonunda iş aradığımda bulamamakAma siz her halükarda işinizden uzak kalacaksınız. Doğum izni,ücretsiz izin vb sebeplerden,eşiniz garanti işini iyi gelirini bırakıp hemde siz hamileyken,belirsizliğe sürüklenmemeli diye düşünüyorum. Birinizin geliri garanti olmalı şu süreçte.
Bebek doğsun bakıcıya bırakıp işe döneceğiniz zaman duruma göre ev taşıma vb ihtimalleri düşünmelisiniz. Bebek olunca 2 sene kendim bakarım da diyebilirsiniz(kreş yaşına kadar)şu anki ruh halinizle anne olduktan sonraki ruh haliniz aynı olmayabilir de,bilemezsiniz.
Evet ama şöyle ben buraya eşim için geldim normalde istanbulda yaşıyordum. Eşim burada iş buldu sevgiliydik. Ben de mezun olduktan sonra idare etmeye çalıştım kira vs kuş kadar maaşım yetmediği için nişan yapma kararı aldık vs iyi döneyim dedim. O uğraştı gelemedi. İlerde taşınmaya da okeydi. Bu yüzden çok üzülüyorum beni ve korkularımı anlamıyorbir tarafta hali hazırda kıra olmayan bir ev ve 90 bin maaş ,alınacak tazminat varken diğer tarafta zaten bir kaç sonra çıkacağınız iş için her şeyi bırakıp taşınmak mantıklı mı
eşitlik derken ,biraz da erkekler fedakarlık etsin derken bahsettiğimiz bu değil
biraz da mantıklı düşünmek lazım
Hiç işsizlik korkusu yok mu mesleğiniz var mıYok dönmeyeceğim
Mükemmeliyetçi ve kontrolcü birisiniz belli. Ama her şeyi kontrol edemezsiniz, etmenize de gerek yok. Biraz birikiminiz varsa işi de dert etmeyin, kendinize ve bebeğinize odaklanın.Zaten doğum sonrasından şimdiden korkuyorum destekçim kimsem yok. Herkesin annesi kaynanası etrafında dönüyor kuzenimin bebeğine 3 kişi bakıyorlar. Benim annem öğrendiğinden beri zor bi bebektin sana bakana kadar 10 tane büyürdü benden destek bekleme demeye başladı. O zaman evime sevmeye de gelme boşuna dedim. Yapmadan önce herkes bakıyor ben de bakarım diyordum ama yol yarılandı korkular başladı. Eşim sütünü sağ gece uyu ben veririm vs diyor ama uykusu ağır yani. Benim de ağır. Şimdi bir de işsizlik çıktı başıma
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?