Ben de onu sordum işte, madem istiyorsun 3 aydır niye çıtın cikmiyor bu konuda, neyi bekliyorsun dedim. Garip garip açıklamalar yapmaya çalışıyor. Korkularin varsa psikolojik destek alalim da dedim. Ulan hamileligi çekecek olan ben, doğumu çekecek olan ben, ama nazlanan beyimizestagfurullah
öfkenizin geçmesini beklemeyin siz de, çünkü durdukça kurulacaksınız ki, nasıl geçecek bu öfke bu şekilde? -valla durup dururken sorunlar çözülmeden geçiyorsa öfke, ben de istiyorum öyle öfke. tamam ilk delilik anı geçer biraz sakinleşilir ama o zaten yok sizde, genel, kronik bir durum var.
ona da neyi beklediğinizi, ne yapacağınızı, onun ne istediğini bilmek ve net olmak istediğinizi ifade edin
geçiştiriliyor gibi olmak istemediğiniz kızdığınızı kırıldığınızı ve sizin ne istediğinizi net şekilde konuşun, o a konuşsun
dökün eteğinizdeki taşları
şu anda her ikiniz de gerçekten neyi bekliyorsunuz?
hahahaUlan hamileligi çekecek olan ben, doğumu çekecek olan ben, ama nazlanan beyimizbi de dogurcak olsalar hiç çekilmez bu erkek kısmı
hahahah ben size de hak veriyorum, özellikle de çocuk konusunda insan karşı tarafında isteğini gözüyle görmek istiyor. benim ikinci tüp bebek denemem. neredeyse 3-4 günde bir farklı şehirde doktordayız. bu karmaşada insan yorgunluktan heveslenemiyor bile. dün heveslenmek için bir kaç bebek eşyası aldıkSanirim haklisiniz.. Benim beklentim bu konuda biraz istek görmek, hatta belki biraz şımartılmakti.. Ama mutlu olabilmem için bu beklentilerimin olmayacagini kabullenmem gerekiyor gibi duruyoryine dertlenip uyuyamayan benim, o horul horul uyuyor ay bi paralasam da hırsımı mi alsam acaba ya 40 gün 40 gece dövsem öfkem geçmez gibi
Onu da soyledim ama motor borcunu odemesi icin cok calismasi gerekiyor malum, o yuzden tatile vakit ayirma lüksü yokmuş. Gidip yastigi basicam suratina ay!hahahah ben size de hak veriyorum, özellikle de çocuk konusunda insan karşı tarafında isteğini gözüyle görmek istiyor. benim ikinci tüp bebek denemem. neredeyse 3-4 günde bir farklı şehirde doktordayız. bu karmaşada insan yorgunluktan heveslenemiyor bile. dün heveslenmek için bir kaç bebek eşyası aldıkama planını yapmak bile çok güzel, tutarsa şöyle olur böyle olur diye.. bence birbirinizle duygularınızı açık açık paylaşmaya ihtiyacınız var. hatta imkanınız varsa tatile çıkabilirsiniz bu süreçte, benim gittiğim bir doktor öyle söylemişti.
o zaman yastığı haketti ne diyeyimOnu da soyledim ama motor borcunu odemesi icin cok calismasi gerekiyor malum, o yuzden tatile vakit ayirma lüksü yokmuş. Gidip yastigi basicam suratina ay!
Okyanusu gecip derede boğulmak gibi. Akademisyen olmak zor basarmıssınız kariyerli bir kadınsınız kı ınsallah bende öyle olurummm. Kendı isteklerinizi göz ardı etmeyınKızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Bence eşimin bazı travmaları var. Babası ona karşı hep sert ve uzak olmuş, hayallerini dinlememis, desteklememis. Ayrica maddi olarak çok zorluklar yaşadığımız için de baba olmak için kendine tam olarak güvenemediğini düşünüyorum. Ama yine de bebege odaklanmak yerine gitti motor aldıyani cocuk istemeyen erkek bana göre evlilikte pek beklentisi olmayan eninde sonunda bosanmayi planlayan erkek gibi geliyor nedense? çünkü bir erkek 10 yıllık evliliğinde neden cocuk istemesin ki mesela? yani çocuğu o tasimayacak karnında, atıyorum hamilelik kanamalı veya bulantili geçecekse onları o yaşamayacak, erken doğum riski varsa ilaçlar onun vücuduna girmeyecek, her ay düzenli kanı o verip aylık kontrollerde stres olmayacak, o dogurmayacak, emzirirken onun göğüsleri yara ve vücudu deforme olmayacak, onlarca kiloyu o alıp sonrasında vermeye cabalamayacak vs vs vs. bu örnekleri oyle cogaltabiliriz ki ...yani ona tabiri caizse giren çıkan bisey olmayacak. o sebeple bir erkek neden bunca yillik evlilikte cocuk istemez benim aklım almıyor. annem hep şey der"bir erkek evli olduğu kadından cocuk istemiyorsa o kadından eninde sonunda bosanacaktir. bunu kafasına koymustur" bilemiyorum. ben bunca yıl tahammül edemez eğer gerçekten anne olmak istiyorsam o adamı cekmezdim.
İnşallahOkyanusu gecip derede boğulmak gibi. Akademisyen olmak zor basarmıssınız kariyerli bir kadınsınız kı ınsallah bende öyle olurummm. Kendı isteklerinizi göz ardı etmeyın
önce gerçekten çocuk isteyip istemediğinize karar vermelisiniz kocanızla oturup. yani ben şöyle bekledim o böyle yaptı kırıldım demek için oldukça büyüksünüz. yani çocuk sorumluluk ve zaman demek. adam belki istemiyor ama karşısında sürekli o istiyormuş gibi davranan alıngan bir eş var. iyice uzaklaşır.. tavsiyem konuşun çocuk istiyor mu istemiyorsa nedenleri neler, nasıl üstesinden gelebiliriz.Kızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Beni kim anlayacakanlasilmasi gereken ben değil miydim burda
Kızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Bence üremeyin ! Yaşımdan dolayı riskli ve gebelik olur diye vazgeçtim dediğiniz cümlede çok takdir ettim bilinçli olmanızı . Çünkü görüyorum burda 45 yaşında halen tedavi filan ile illa üremeye çalışıyor ben ileri yaşta üremeye karşıyım hem çocuğun sağlıksız olma ihtimali yüksek hem de aradaki yaş farkı çocuğa haksızlık ,ölüm var nihayetinde,o yaşta enerji zihniyet filan uçurum olacak, her detayı düşünmek lazım .Herkes üremek zorunda da değil bence belliki eşiniz de isteksizKızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Bence üremeyin ! Yaşımdan dolayı riskli ve gebelik olur diye vazgeçtim dediğiniz cümlede çok takdir ettim bilinçli olmanızı . Çünkü görüyorum burda 45 yaşında halen tedavi filan ile illa üremeye çalışıyor ben ileri yaşta üremeye karşıyım hem çocuğun sağlıksız olma ihtimali yüksek hem de aradaki yaş farkı çocuğa haksızlık ,ölüm var nihayetinde,o yaşta enerji zihniyet filan uçurum olacak, her detayı düşünmek lazım .Herkes üremek zorunda da değil bence belliki eşiniz de isteksiz
Aynı evin içinde yıllarca hiç çocuk muhabbeti yapmadan nasıl durulur,ben anlayamadım.Kızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Ya şunu farkettim kocanızı sürekli aklamakla uğraşıyorsunuz. Her şeyine iyi taraftan bakıyorsunuz ama belkide sizi manipüle ederek onlara sığınıyordur hiç bu açıdan düşündünüz mü?Bence eşimin bazı travmaları var. Babası ona karşı hep sert ve uzak olmuş, hayallerini dinlememis, desteklememis. Ayrica maddi olarak çok zorluklar yaşadığımız için de baba olmak için kendine tam olarak güvenemediğini düşünüyorum. Ama yine de bebege odaklanmak yerine gitti motor aldı
Ben de onu sordum işte, madem istiyorsun 3 aydır niye çıtın cikmiyor bu konuda, neyi bekliyorsun dedim. Garip garip açıklamalar yapmaya çalışıyor. Korkularin varsa psikolojik destek alalim da dedim. Ulan hamileligi çekecek olan ben, doğumu çekecek olan ben, ama nazlanan beyimizbi de dogurcak olsalar hiç çekilmez bu erkek kısmı