Kocamla çocuk sorunsalı

Ya şunu farkettim kocanızı sürekli aklamakla uğraşıyorsunuz. Her şeyine iyi taraftan bakıyorsunuz ama belkide sizi manipüle ederek onlara sığınıyordur hiç bu açıdan düşündünüz mü?

Valla kanka doktoram var buna dayanarak şunu söylerim ki Türkiyede akademide çalışan çoğu insan ya pasif karakterde ya apacaip kafada. Bu çift de aynen öyle, adma apacaip ne düzgün iletişim kurmaya gönlü var , ne de derini dürütsçe söylemeye. KOnu sahibesi de eşşek kadar yetişkin bir adamın anneciği olmuş yıllardır aman kalbi kırılmasın öyle olsun böyle olsun diye peşinde geziyor. Bu kadar mıymıntı bir adama bunca tahammülü anllamak mümkün değil :KK51:
 
Valla kanka doktoram var buna dayanarak şunu söylerim ki Türkiyede akademide çalışan çoğu insan ya pasif karakterde ya apacaip kafada. Bu çift de aynen öyle, adma apacaip ne düzgün iletişim kurmaya gönlü var , ne de derini dürütsçe söylemeye. KOnu sahibesi de eşşek kadar yetişkin bir adamın anneciği olmuş yıllardır aman kalbi kırılmasın öyle olsun böyle olsun diye peşinde geziyor. Bu kadar mıymıntı bir adama bunca tahammülü anllamak mümkün değil :KK51:
Kesinlikle. Kadın resmen evliliği tek başına götürüyor bu tahammül niye anlayamadım mesleği olan kadınsın kimseye eyvallahın olmaması lazım senin :işsiz:
 
Kızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Bence farkında olmadan pasif agresif davranıyorsun. Rahat olun kaç yıllık eşiniz içinizden geçeni anlatın. İnsan eşine de içini açamayacaksa kime gitsin.
 
Kızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Siz bu adamla uyumlu olup sağlıklı bir hamilelik, doğum, lohusalık ve çocuk yetiştirme maratonuna girebileceginize inanıyor musunuz?
Bir birine trip atan sorunları ciddi şekilde masaya yatırmadan hayatına devam eden birbirini geçiştiren anlık yaşayan insanlar gibisiniz.Bu hikayede istediğini bir seklide yaptıran bir adam ve buna" uyum" sağlayan bir kadın var.
 
tam diyecektim ki ya mühendis -çünkü çok mükemmeliyetçi, takıntılı duruyor, ya hukukçu- ağzı iyi laf yapar dediğinz için.

ya eşiniz büyük ihtimalle çocuk istemiyor değil
ama fazla ayrıntıcı, titiz, işte biraz da biz ne yaşadık da çocuktan sonra tamamen hayatımız bitecek kafasında olup o kafaları aşamayan yapısı var, (motor alıyor filan) çocuk olsa da onu 4 4lük büyütmek ister, yapabilir mi emin değil.

bence bu kafaları yaşıyor, işte çocuk görmeye gelmiyor ki konu açılmasın ama sizi de seviyor alsında çocuk da ister ama tam ikna olamıyor kendi içinde.
ha ama eşiniz o pembe dizi heyacanıyla bebek bekleyecek, ultrasonda ağlayacak filan erkek modeli değil, onu zaten bi kabul etmeniz lazım. genelde bu erkekler eşim çok istiyor, yaş da geldi yapalım gitsin der .sizinki onu neden diyemiyor o kadarını net bilemedim.

ha 10+ senelik evlilik, çocuk konusu birkaç kez açılmış, yeterlilik geçsin, tez bitsin vs. bu artık böyle geçiştirilecek şey değil. eşiniz o sizin net olun böyle zekice hamleleri bi kenara bırakın bence...
Çok güzel analiz etmişsiniz. Ben konu sahibinin kocası gibi bir insanım tam olarak.
Çocuk = hayat bitti demek benim için. Bebek görmeye gitmek hep zulüm olmuştur benim için.
Yani bazı insanlar dümdüz istemez ama istemedikleri için hayatındaki insanı kaybetmekten de korkar o sebeple böyle süründürüp durur.
Konu sahibi kocanı seviyorsan ve ben çocuksuz da bu adamla yaşarım diyorsan bu defteri kapat çünkü baba olunca ekstra mutsuz olacak. Benim gibi insanlar için çocuk sahibi olmak hayatın bitmesi, başa gelen en büyük felaketlerden biri.
Yok hakkın olarak , ben mutlaka çocuk istiyorum ve bu duyguyu yaşamak istiyorum diyorsan daha fazla vakit kaybetmeden bu adamdan boşan ve çocuk isteyen biriyle yeni bir hayat kur.
Çocuk iki tarafın da fedakarlık yaparak ortaya getireceği bir şey değil bence ya. İki tarafında tam olarak istemesi gerekiyor
 
Kızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Aranızda iletişimsizlik var. Çocuk istiyorsanız acele edin. Erkekler zaten çocuk isteğiyle yanıp tutuşmuyor. Bebek doğunca yükleniyor onlara babalık hissi.
 
Kendimce onu sıkıştırmak istemedim, zaman tanimak olarak düşündüm. Simdi içten ice hep onu suçladığımi fark ediyorum onun yuzunden riskli gebelik yaşına kaldım diye..
yanlış anlamayın ama onun tuzu kuru tabi
erkek (herhangi bir sorunu yoksa) istediği yaşta çocuk sahibi olabilir ama biz kadınlar için bu geçerli değil
net olmamışsınız net olun bundan sonra

ben hayatımı eğer olma imkanım varsa evlatsız geçirmek istemiyorum sen önüme taş koyup duruyorsun
istemiyorsan net bir şekilde söyle diyeceksiniz
 
Uzun yillardir birliktesiniz hic oturup gercekten cocuk istediginizi konustunuzmu sanirim konusmamissiniz motor icin cocuk ertelenirmi siz neden onceligi ona veriyorsunuz bence esiniz cocuk falan istemiyor siz istediginiz icin istiyormus gibi yapti ama bu size haksizlik cunku madem istemiyordu ozaman en basta soyleyecekti. Sizde pasif kalmissiniz ilgi alaka beklemissiniz her erkek cocuk icin hevesli olacak bisey yok sonucta ama inatlasio triplesmek hicbirseyi cozmezki adam istedigini yapiyor yasiyor siz susarak anlasilmayi bekliyorsunuz
 
Ama istediğinizi söyleyip hemen geri çekilmişsiniz. Biraz üstelemeyle niyetini öğrenirdiniz bence. Onun açısından bakınca siz de istiyorum deyip korunuyor (mecazen) gibi görünüyorsunuz. Net konuşun ki o da net olsun. Sonrasında çözümüne bakarsınız. 3 senenizi yitirmişsiniz bu belirsizlikle
 
Belki yumurta ya da embriyo dondurup hakkınızı daha sonra kullanabilirsiniz. Ben de 10 yıla yakındır aynı kişiyle sevgililik ve evlilik birlikteyim. Hala daha ne o ne ben net çocuk yapalım diyemiyoruz. 34 ve 35 yaşlarımız da :)
Bir yandan da erken menopoz riskim olduğu için embriyo dondurmuştuk. Şu an kafam daha rahat. Size de öyle tavsiye ederim.
 
Adam çocuk istemiyor umarım anlamışsındır.

Hamileliği yaşayacak olan erkek değil doğumu yapacak olan erkek değil emzirirken yaralar alacak o değil. Gece kalkıp kalkıp çocuk emzirecek olan erkek değil. Bunlara rağmen çocuğa hevesli olmayan erkek : hello Ben ilgisiz baba olacağım diye bağırıyordur.

Çocuk istemeyen istekli olmayan adama sakın çocuk yapma.

Ha ben adamı sperm bankası olarak kullanırım çocuğa bakmasını beklemem diyorsan patlat bi tane.

Çocuk yapıp ilgilenmiyor diyeyeceksen yapma.

Gönülsüz aş ya karın ağrıtır ya baş.

Benim bi arkadaş da ex kocası istekli olmadan çocuk yaptı şimdi ilgilenmiyor çocuğunu görmeye gelmiyor diye ağlıyor 2 senedir. Ne bekliyorsa artık
 
İstemiyor çocuk yüzünüze söylese belki vakti zamanında ayrilacaktiniz bilemem gerçi belli etmiş edeceği kadar niye anlamamakta bu kadar ısrar ettiniz 31 di 34 oldu vs Doktora vs Sizinde inanmak tutunmak zorunda hissettiginiz bir bahanemiydi.Gelelim bu güne motor vs hikaye bu adam o kadar istemiyorki korunuyor net.Ve sizin kararlı olmanız vs de ise yaramaz.Olaki durum boyleyken bir çocuk yaptınız ya yalnız büyütür ya bosanirsiniz o sirinlikler ona geçmez çocuk erkekler için heleki bu kadar net fikirde bir erkek için sonradan bir parçamız yada bana benziyor diye sevilmez .Beni bu duruma düşürdü ömür boyu sorumluluk verdi ben istemedim mecbur bıraktı diye size düşman olur dediklerimi es geçmeyin.Belki bazıları ikna edip güzel sonuç alıyordur ben eşinizin kesinlikle istemediğini düşünüyorum.Oturun düşünün bir karar alın derim.
 
Çok güzel analiz etmişsiniz. Ben konu sahibinin kocası gibi bir insanım tam olarak.
Çocuk = hayat bitti demek benim için. Bebek görmeye gitmek hep zulüm olmuştur benim için.
Yani bazı insanlar dümdüz istemez ama istemedikleri için hayatındaki insanı kaybetmekten de korkar o sebeple böyle süründürüp durur.
Konu sahibi kocanı seviyorsan ve ben çocuksuz da bu adamla yaşarım diyorsan bu defteri kapat çünkü baba olunca ekstra mutsuz olacak. Benim gibi insanlar için çocuk sahibi olmak hayatın bitmesi, başa gelen en büyük felaketlerden biri.
Yok hakkın olarak , ben mutlaka çocuk istiyorum ve bu duyguyu yaşamak istiyorum diyorsan daha fazla vakit kaybetmeden bu adamdan boşan ve çocuk isteyen biriyle yeni bir hayat kur.
Çocuk iki tarafın da fedakarlık yaparak ortaya getireceği bir şey değil bence ya. İki tarafında tam olarak istemesi gerekiyor
fakat siz kadınsınız

şimdi kadın çocuk istemiyorum diye net bir tavırda ise, -tabii bunu da net belirtiyorsa- durum biraz farklı bence

neden çünkü çocuğun yükü kadında, hamile kalacak doğuracak işinden belki 2 sene izin alacak, ya da koştura koştura işe de yetişmeye çalışacak, en az 5 sene ona bağımlı bir küçük canlı olacak, okula başlasa ödevi bile anneler takip ediypr tr'de. böyle bu ülkede çocuk yapmak...kadın çocuk yapınca benim hayatım biter diyorsa, bir bakıma da haklı.

ha ben demiyorum ki sadece anne isterse çocuk yapılsın elbette ki baba da istemeli, ben heyecanla çocuk bekleyen baba görmesem soğurum yani -evli olsam. benim için böyle. o bakımdan sizi anlıyor ve çocuksuz kadın olarak objektif olarak katılıyorum da çoğu açıdan. ama erkeklerin bir kısmı öyle heycanla çocuk filan beklemiyor, hiç beklemeyecek.

bir de sizin maddi durumunuz konudaki kadar sıkıntılı değil sanıyorum -ha diyeceksiniz konuda biri hukukçu biri akademisyen 2 insan var nasıl paraları yok. vardır da işte anca kendilerine göre ve şimdiye kadar hiç de bol bol harcamamışlar...
anladığım kadarıyla özellikle erkek ailesinden hiç destek olmamış, erkenden de evlenmişler, ne yaptılarsa kendileri. benim senaryoma göre şu: adam düşünüyor ki iyi bir okul okumuş, iyi bir işi var, kendisinin çok daha fazla maddi imkanı olması gerektiğini düşünüyor ama yok. tr'de büyük bir beyaz yakalı kesimin içinde sıkıştığı o cenderede yani. erkeklerin bu cendereye daha fazla girdiğini daha çok maddi olarak sorumlu hissettiğini de tr şartlarında unutmamak lazım.

benim çevremde çok kişi çocuk yapsam nasıl bakcam ki diye de istemiyor, çünkü istediği gibi asla yetiştiremez. ama benim bu çevrem kadın işte...erkekler daha çok kadınlara uyuyor dersek yeridir. sonra bir noktada kadın kendini hazır hissediyor ve çocuk yapılıyor, mesela olan bu genel olarak...

-genelde- erkekler pek çocuk istemem fikrinde net olmuyorlar. benim gördüğüm bu. hatta istiyorlar bile. fakat bu konuda yük kadında diye, bu eğitimli, ayrıntıcı erkek profili daha çok kadının kararı hazır olması durumuna göre bekliyor. kadın tamam dediğinde yardımcı oluyor, destek oluyor vs.

ha kadın çocuk istemiyorum dediyse, -var öyle çiftler bildiğim- çocuk yapmadılar zaten.

erkeğin net olarak ben asla çocuk istemiyorum dediği bildiğim çift yok benim çevremde. burada da aslında istemiyorum demeyen bir erkek var.
 
Kızlar merhaba, kimseye açamadığım bir derdim var. Evlilikte 11.yılımız.akademisyenim eğitim dolayısıyla çok zor yıllarım oldu, evlendiğimizden beri ya benim ya eşimin eğitim hayatı sebebiyle bi rahat yüzü görmedik desem yeridir. 3 yıl önce doktora yeterlik sınavını geçince, ciddi kusma fobisi olan biri olmama rağmen her şeyi göze aldım yasim geçiyor artık çocuk için hazırım dedim. Ki o zamana kadar da 7-8 yilik evli olmamiza ragmen eşim hiç çocuk lafı etmezdi. Hayal bile kurmazdi, cocuk istemiyorum da demezdi ama bu konu yokmuş gibi davranirdi. Cok hasret kaldım bu konuda ilgi görmeye, eşimin benden bir çocuk istediğini duymak istedim hep.
Neyse, ben bu istegimi söyleyince (yasim 31di bunu soylerken) olur ama doktoran bitsin bence dedi. Ona da tamam, bu sure icinde yine bu konu hic yokmus gibi davrandi.
Doktorayi bitirmeme yakin (yasim 34 artik) ben yine mevzuyu actim, doktor kontrollerimi yaptirdim. Rahim ultrasonu goruntulerini alip gittim bak bebisimiz burda buyuyecek filan gibi sirinlikler yaptim ilgi bekledigim için, ha öyle mi dedi geçti. Yine tık yok. Sonra bi gün geldi senle önemli bisi konusmak istiyorum dedi, ben heyecanlandim cocukla ilgili konuscak diye, cunku o da heyecanliydi yerinde duramiyordu. Sonra dedi ki evet maddi durumunuz pek iyi degil amaben borca girip cocukluk hayalimi gerçekleştirmek, motor almak istiyorum dedi.
Ben o kadar șok oldum VE üzüldüm ki.. Ben ne bekliyorum onun derdi ne..
Yine de hayır demek istemedim, tamam al ama durumumuz cok iyi değil, cocuk sahibi olma isini ertelerim o zaman dedim. Biraz itiraz etti ama sonra tamam dedi. Ben cok kırıldım.. Kalbim paramparca oldu, icime agladim hep, gözyaşım bile akamadi.. Ki biliyor polikistik oldugumu, tedavi gerekebilecrgini. Buna ragmen motoru aldi..
Birkac ay cok düşündüm, adamda yine çocuk icin bir israr ve girisim yok.. Cok kirildigim ve artik yaşım geregi riskli gebelik olacagi icin ben cocuk yapmamaya karar verdim dedim ki blöf yapmayacagimi bilir. Neyse bi süre böyle gecti, ara ara cocuk sahibi olmak istedigini soyledi ama yataga yine prezervatifle geldi. Yine ciddi bir israr olmadi.
O surecten sonra beni suclamaya basladi, senin tavrindan dolayı ben senlekonusup seni ikna edemiyorum cok sertsin filan demeye basladi. Suclu ben oldum.
Bu konudan dolayi eşime cok kirgin ve öfkeliyim. Gecmiyor.. Iliskimiz de kötüye gidiyor böyle olunca.
Aslinda anneliği tatmak istiyorum ama onun bu soğuk tavriyla degil..
Ne yapacagimi bilmiyorum, akıl verin ban nolur..
Erkek net çocuk için ısrar edip olsun istemiyorsa inanın sonradan da doğuracağınız çocuk gözlerinde çok değerli olmuyor
Bir sorun olduğunda ben mi istedim sen tutturdun çocuk çocuk diye denildiğini çok duydum
O yüzden nettt istemiyorsa boşanırsınız başka biriyle evlenir çocuk yaparsınız çünkü sizin için çocuğunuz olması çok önemli ve bu hissinizde çok natural bir istek
 
Erkekler zaten çocuk isteğiyle yanıp tutuşmuyor.
Her erkek için geçerli değil ama bu. Çoğu bakmayacak olsa bile yine istiyor bazen kadının ayağını bağlamak ya da çevresine kısır dedirtmemek için. Bu konudaki erkek bence gerçekten istemiyor.
 
Aynı evin içinde yıllarca hiç çocuk muhabbeti yapmadan nasıl durulur,ben anlayamadım.
Güzel bir çocuk görünce ahh bizim de olsa demez mi gayri ihtiyari insan?
Çok zor görünüyor sizin durum,gönlünüze göre olsun her şey.
Ben de bunu cok sordum hep, hic mi icinden gecmedi dedim ya onca sene. Hic mi kipir kipir olmadı için? Anlam veremiyorum, bu kinuda buz gibi bir adam, ama simdi sorsan cocuk istiyorum diyor. Biraz daha zaman vercekmisim, yasim olcak 40
 
Bizim ilişkide çocuk istemeyen taraf benim ama okurken ben bile sinir oldum adama ama en çok da size. Yahu oturmuş konusmussunuz üstüne adam gelip motor alcam çocukluk hayalim demiş, başlarım sana da hayaline de dememissiniz 🙄 sustum, içime attım, kuruldum, eline koz vermek istemedim bilmem ne. Siz mutlu olmak yerine haklı olmayı seçen insanlardansiniz, bence gerçekten çocuk istiyorsanız bu düşüncenizden çıkın. Çocuk hayalindense ilerde bir aksilik olduğunda bak ben demiştim demeyi daha çok isticek bir haliniz var. Ben olsam yarın o motoru satar, tatile gider çocuk çalışmasına başlarım. Sizse iyice zaman geçsin ki yapamayayim tadında bir post acmissiniz.
Soylediklerinizin bir kisminda gercekten haklısınız. Benim de cok buyuk korkularim vardi, size komik gelecek belki ama yasayan bilir kusma fobisi berbat bisey, biaz midem bulansa panik atak geciriyorum resmen. Ama tum bunlara ragmen uzun sure kendimi ikna etmek ve korkularimi yenmek icin cabaladim. Büyük mucadeleler verdim kendi icimde de, ama adamdan ses yok. O yuzden de bu kadar cok kirildim sanirim
 
Ya şunu farkettim kocanızı sürekli aklamakla uğraşıyorsunuz. Her şeyine iyi taraftan bakıyorsunuz ama belkide sizi manipüle ederek onlara sığınıyordur hiç bu açıdan düşündünüz mü?
Iyi taraflarini da gormezsem haksizlik etmis olmaz miyim? Sonucta ben de mukemmel bir insan degilim, kotu yanlarim da var iyiler de.
 
Ben de bunu cok sordum hep, hic mi icinden gecmedi dedim ya onca sene. Hic mi kipir kipir olmadı için? Anlam veremiyorum, bu kinuda buz gibi bir adam, ama simdi sorsan cocuk istiyorum diyor. Biraz daha zaman vercekmisim, yasim olcak 40
Size bir şey soracağım. Adam şimdi net şekilde çocuk istemiyorum ben derse ayrılır mısınız? Bazen erkekler kadınların bu tavrını bilip ona göre davranıyorlar. Kaybetmemek için sizin zamanınızı çalıyorlar yani. Mesela ben o içi kıpır kıpır etmeyen taraftayım. Bebek sevmiyorum. Beni sevmeye çalıştığı zamanda ilgi gösteremiyorum maalesef. Ruhuma işlemiş resmen. Taa evlenirken net bir şekilde çocuk istemediğimi ve kazara olursa aldıracağımı söylemistim. Hala geçerli bu sözlerim. Eşiniz baştan net olmalı imiş. Bence oturup net şekilde sorun ve davranışlarının sözleri ile paralel olması gerektiğini belirtin.
 
Erkek net çocuk için ısrar edip olsun istemiyorsa inanın sonradan da doğuracağınız çocuk gözlerinde çok değerli olmuyor
Bir sorun olduğunda ben mi istedim sen tutturdun çocuk çocuk diye denildiğini çok duydum
O yüzden nettt istemiyorsa boşanırsınız başka biriyle evlenir çocuk yaparsınız çünkü sizin için çocuğunuz olması çok önemli ve bu hissinizde çok natural bir istek
Ileriye yonelik önemli bir korkumu tespit etmissiniz. Istiyorum diyor lafta ama o kadar soguk ve sadece lafta ki.. Ilerde bu ruh haline girmesinden korkuyorum, parcalarim onu o zaman
 
X