Çok üzüldüm durumuna aynı meslek grubundayız bende kendi isteğimle çalışmak istedim baya iş arayışım oldu çoğu hastane gece de istiyordu ama ben ve eşim kesinlikle gece vardiyası istemedik poliklinik hemşireliği buldum bende istanbuldayım hamilelikten ötürü de bıraktım sonrasında bence sizde iş arayışına girişinHerkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
pek çok erkegin tek rüyasi evet..garanti işi olan kadin. özel sektörde çalişani da begenmezler.Saglikçi olursa o iş ozel hastanede olsa garantidir onlara göre..Neler gördüm neler duydum bu iş yüzünden evlenen erkekler konusunda.Artik kadinin evine sahip cikip cikamayacagi ya da o adamin o kadini ne kadar sevdigi ,kadinin ahlaki vs vs gibi seyler pek çok erkek icin zerre onem tasimiyor.Eger garanti iş kriterini karsiliyorsa gerisi çokte problem deil. Ve arkadaşim tespitin çok guzel,bu adam bu bayanla hemşire diye evlenmiş ben de bu kokuyu aldim.net
Kusura bakmayın da öylesiniz zaten.baslarim sanada parana da diyip kapiyi vurup çıkacaksınız cok mu zorHerkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
Kimse sizin istediginiz sartlarda is bulamiyor zaten herkes gecimden kotunun iyisine razi sartlar agir artikİş arıyorum. Ama birkaç görüşmem olumsuz geçti. Oturduğum eve yakın yerlerdi. İstanbul da ulaşım malum. Ben hem bu sıkıntıları çekip hemde bunlara rağmen bu evliliği yürütemem. Başkası yürütür belki ama ben yapamam. Ağır gelir bana. Boşanır eşşek gibi çalışır istediğim zaman yer istediğim zaman temizlik ütü yaparım daha iyi. Çaresiz hissediyorum
Paramediğim bende.Biliyorum. Çok iyi biliyorum bunları. Ama özgüvenim çok kırıldı. İnsan içine çıkmaya bile korkuyorum. Dışlanırım,beceremem diye. Keza bana boşanırsam boşanmış kadınlara ne gözle bakarlar biliyorsun, kötü yola düşersin, tutumsuzun parasız kalırsın diyor ona cevabını veriyorum ama içten içe çok korkuyorum
Sende geçmişimdeki halimi gördüm. Şu an mantıklı düşünemiyorsun ama bir an önce kaç kurtul o adamdan.çünkü olay senin çalışıp calismaman değil.onun yapısı.Herkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
Herkese merhaba
"Kötü yola düşersin" AhahahahaaBiliyorum. Çok iyi biliyorum bunları. Ama özgüvenim çok kırıldı. İnsan içine çıkmaya bile korkuyorum. Dışlanırım,beceremem diye. Keza bana boşanırsam boşanmış kadınlara ne gözle bakarlar biliyorsun, kötü yola düşersin, tutumsuzun parasız kalırsın diyor ona cevabını veriyorum ama içten içe çok korkuyorum
eşiniz şırnaklı ve çocuk istemiyor mu ? Kaç yıllık evlisiniz.şırnakdayım ve burdaki kadınlar çocuk doğurmak için birbirleri ile yarışıyorlar.Aynı zamanda eşleride kadın doğumcudan çıkmıyor.Eşinizi araştırın çocuk istememesi normal değil gibi geldi.Umarım size yaptığı bunca hakaret ve davranışın altında başka bi durum çıkmaz.Çok eşli evliliği yani kumalığı hem çoğu şırnaklı kadınlar hemde erkekleri çok normal karşılıyorlar. Çocuk olmaması umarım peşinde kuma getiricem aşamasına gelmezsiniz.çocuk olmayınca kuma getireni boşananı var burda.Ayrıca kardeşine anasına para yedirip sizi yük görüyorsa ve harcamalarınıza laf ediyorsa birde üstüne çalış demeye başladıysa üzgünüm ortada evlilik adına bi durum nerdeyse kalmamış.Hemde sırf maaşının 3bini aileye veriyorsa eşiniz tahmini 7 10 bin arası maaş alıyor ozaman.çalışmanıza ihtiyacıda yok maddi anlamda haklısınız.Çocuk düşünmüyorum. Oda istemiyormuş
Ses çıkarmadığımı kim söyledi?Sanirim durum su. Siz calismak istemiyorsunuz. Nobet vs zor is ben ugrasamam diyorsunuz. Esinizin geliri cok iyi ve bunu harcamak sualsiz sorgusuz girip cikmak hosunuza gidiyor ki bunca lafi yutuyorsunuz. Ailesinin kredilerini odemesine ses cikarmiyorsunuz. Sizinli evlilik degil ne bileyim baska birsey...
Herkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?