- 4 Aralık 2010
- 3.444
- 6.188
- 358
- 35
- Konu Sahibi Kazuletbagyan
-
- #401
Bu işin Şırnaklı olmakla alakası yok canim. Ataerkil toplumda da zaten adam sahiplenir evini eşini.
Böyle bile yeterince tartışıyoruz o zaman daha çok tartışma çıkacak. Eşim okumuş falan ama şırnaklı. Ataerkil bir toplumun meyvesi. Bende alttan alıp eşşek yerine geçmem dediğiniz gibi ortak olsun isterim ama o öyle yapmaz. Yapsa da 1 yılı bulmaz.
Evlenmeden öncede böyleymiydi yoksa sonradan mı olduÇocuk yok bende uzun bir süre istemiyorum. Bunu bile dile getirdiğim de “ ben çocuk istiyor muyum ki” sen istemiyorum diyorsun falan diyor
böyle bir sürü laf duyucama onurumu gururumu ayaklar altına alıcama gider çalışır o adamıda boşarım söylediklerinden sonra nasıl aynı yatağa girmeyi miden nasıl kaldırıyorBen tembel değilim ama sizin iradenize hayran kaldım. Ben yapamam. Ama yapana saygı duyarım. Benim eşimin maddi geliri gayet iyi benim parama ihtiyacı yok. Hatta o kadar iyi ki aylık sadece nerdeyse 3000 kendi ailesine gidiyor. Ama ben hem gece vardiyasında 45 saat çalışıp hemde hafta 1 gün izinle evlilik,çocuk falan yapamam. Kendimi bu kadar sistemin kölesi yapamam. Ne anladım ben bu hayattan. Nerde kaldı benim hayallerim nerde kaldı kadın olabilmem, nerde kaldı oturup rahat bir nefes alabilmek. Ben yapamam yapana helal olsun
Bu nasil bir hitap. Bir suru para mi yedin ne demektir ? mesleginiz var kendinize bunu yapmayin. Hemen bir is bakin ve calismaya baslayi . Ozguveniniz geri gelecektir. Ev islerini de paylasirsiniz olur biter. Kafanizda yapamam edemem yetisemem seklindeki olumsuz dusuncelere yer vermeyin. Basaracagim yapabilirom diyerek kendinizi cesaretlendirin. Kimsenin size bu kadar saygisizca davranmasina musade etmeyin.Herkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
gümrükte çalışıyorsa anladım gelirin fazlalığını çoğu kişi de anladıKocanız ne kadar maaş alıyor Allah aşkına. Gümrük muayene memurları o kadar maaş alamaz. 3000 aile gönderiyor 1500 size veriyor. Kendine 2000 kalsa 7 bin civarı maaş olur mu?
Haaa esiniz tam bir hayvan. Nasıl yüzüne bakabiliyorsunuz
Haydan gelen huya gidergümrükte çalışıyorsa anladım gelirin fazlalığını çoğu kişi de anladı
Çocuk yoksa ben olsam önce iş sonra avukat arardım Allah yardımcın olsunHerkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?