Güncelleme:
Evi satmaktan ben şahsım adına vazgeçtim. Çünkü eşim bunu ailesine çıtlattığı anda babası "satın da şu kıza (görümceme) bi arka çıkın araba alsın" demiş. Eşim de gülerek "he he" yapmış yani vermeyeceğini ima ederek. Ama ben buna güvenemem. Gerçekten sinirlerim bozuldu. Sanki ben başkalarının bi şeylerini ödemek için mi çalışıyorum, bizim bir hayatımız yok mu? Kenarda paramız olsa sürekli istenecek belli oldu. O yüzden olmasını istemiyorum. Evde dursun. Kendi birikimimiz de arabaya gitsin elimizde hiç para kalmasın. Sonra da ben ücretsiz izne ayrılana kadar üç beş birikim yaparız çocuk için. En mantıklısı böyle görünüyor.
Eşime söyledim o da birkaç gün dursun söylerim emlakçıya dedi. Direkt söylesek daha yeni koymuştuk dalga geçiyor gibi oluruz gibisinden. Bir iki güne kaldırtacağız ilanı yani.
Bedelli parasıyla ilgili de şımarıklık dediğim için eşim bana tepki gösterdi ailemle ilgili yorum yapma diyerek. Zaten bunlar böyle şımartmışlar kaynımı. Kimse çıkıp da paran yok bu ne bedellisi paşa oğlu musun sen demiyor. Eşim bana kendisi naparda yapsın laf etme dedi ben de ama ucu bize dokunuyor dedim falan filan.