Meraba arkadaşlar. Bu siteyi uzun süredir takip ediyorum, yazılanları kendime uyarlamaya uğraşıyorum. Bugün patlama noktasındayım kimselere hiç bir şey anlatamıyorum. Şimdiden söylemek istiyorum bu uzun bir yazı olacak, dile kolay 2 dopdolu seneyi size anlatacağım.
X(sevgilim) in okuluma gelmeden haberini almıştım. Arkadaşım tanıyordu grubumuza yazmış: Kızlar seneye bir çocuk geliyor çok yakışıklı ama ş...siz diye.(lisedeyim,çocuk değilim)Aradan zaman geçti okul açıldı ben bunları unuttum tabi. Bir ay geçti ben arkadaşlarımlayım(10 yıldır aynı okuldayız) ama bu çocukla tek kelime konuşmadım. Bir gün çok kızdım hışımla sınıfa girdim, sınıf boş bir tek bu çocuk var bende hışımla derdimi ona anlattım zaten neyin nesi kimin nesi merak da ediyorum ona göre güveneceğiz ya.. Çok sempatik çok sevimliydi o andan sonra konuşmaya başladık. İki ayda yakın arkadaş olduktan sonra benim zorlamamla sevgili olduk. İlk sevgilimdi, heyecandan ölüyordum. Bana emin değilim sevgili olunca çok şey değişecek dedi önemsemedim, zaten sevgili gibiyiz ne değişebilir ki dedim. Gerçekten de dediği gibi oldu. Başta ufak ufak olan, bana tatlı gelen kıskançlıkları beni boğmaya başladı( buzdağının görünen kısmıymış bu sonradan anladım)
3 günlük sevgiliyken ben 5 gün sürecek bir konferansa katıldım. Hayatımda hiç şehrimden çıkmamışım, 10 yıllık olanlar hariç hiç erkekle konuşmamışım, cam bir fanusun içinde büyümüşüm
anlayacağınız. Burada kızlar erkekler fazlaca yakın ilişki içindeydi, biz üç kızdık odamızda bizi rahatsız ettiler eşyalarımızı dağıtıp resmen taciz ettiler. Bu insan daha sonra bizden özür dileyip ben sizi diğer kızlardan zannettim siz çok saf kızlarmışsınız dedi. Bana ilgisi varmış ben farkında bile değildim, öyle saf öyle masumdum ki.. Yaşadığı yeri zorluklarını anlattı ah ah ne kadar aptalmışım nasıl da inandım, acıdım! Başını omzuma koydu, dizime yattı nasıl izin verdim, nasıl yaptım bunu hala aklım almıyor inanın tek diyebildiğim ufak dünyadan bir haber bir çocuktum sadece.. Sevgilime bunları hiç anlatmadım, benden ayrılmasından korktum.
Aradan 3-4 ay geçti ben yine bir konferansa gittim. O insanlardan 2 si bu sefer daha tecrübeli, hiç yüz vermedik. Bir kaç kere öylesine iletişime geçtik bu kadar. Orada da bir hata(!) Yaptım öğretmenim ve benimle gelen kız arkadaşlarımla otelin havuzu boşken mayoyla havuza girdim ve bunu sevgilime laf arasında söyleyip geçiştirdim kızmasın diye. Bu 2 insandan da bahsetmedim. Yalnız Xin davranışı özellikle ben oradayken çok kötüydü her gün ağlattı, nefret ettirdi, lanet ettirdi.
Eve döndüğümüzden 1 hafta sonra ben ondan ayrıldım. Yapamadım, bana davranışları, benim yalan söylemem de cabası! Hiç sevmez, nefret ederim yalandan bu ağırlıkla bu kıskançlıkla baş edemedim ve gözlerinde bakarken içimin titrediği bu insandan ayrıldım. Tam 45 gün ayrı kaldık... Sonra bir kızla konuştuğunu farkettim içim yandı, mesaj attım ona birkaç gün sonra. 2 gün içinde de barıştık..Buradan sonra o daha da sıkmaya başladı sürekli suçladı. Ayrıldın neler yaptın vs. Böyle sıkmayla, bunalmayla, kavgayla 1 yıl geçti tabii bu arada sürekli o konferansları soruyor. Ne yaptın dürüst ol diye ben asla söylemedim keşke söyleseydim.
1 yılın sonunda birisi kim bilmiyorum, her şeyi tek tek anlatmış geldi sordu bana yapamadım, dürüst olamadım inkar ettim(keşke dilim kopsaydı) Bu bir yıl içinde benden sayısız kere ayrıldı sayısız kere ortak arkadaşlarımız uğraştı, bu bir yılı biz değil arkadaş grubumuz yaşadı ben her ayrılıkta kahroldum tabii. Bir keresinde bir arkadaşım düzeltti aramızı çok uğraştı. X çok zor bir insandır kolay kolay kimseyle beraber olamaz. Bu kız arkadaşım ne yaptı ne etti barıştırdı bizi. Küsme sebebimiz; X benim sınıfımda 10 yıllık arkadaşlarımla konuşmamı istemedi. Her ders tuvalet bahanesiyle gerek kendi gerek arkadaşları sınıfımda beni kontrol ettiler. Sınıfta konuşmayacaksın,sesli gülmeyeceksin,hırkanı çıkarmayacaksın, saçın örgüden başka model olmayacak,sadece okul eşofmanını giyeceksin asla hiç bir beden dersine girmeyeceksin hiç bir aktiviteye katılmayacaksın, evden dışarı çıkmayacaksıngibi gibi kurallar koymuştu ve ben sadece ama sadece arkadaşlarımla konuşmama kuralına uymadım.
Bu arkadaşımın problemli olduğu sevgilisi de benim sınıfımdaydı bende uğraşlarının altında kalmamak için birkaç kez bu çocukla uğraştım arasını yapmak için, sevgilime söylemedim(hata üstüne hata)... Sonradan benim bir gün siyah pantalon giyme mecburiyetim oldu eşofmanlarım yıkanmadığı için ama ona da dedim X bak eşofmanım temiz değil etek mi giyeyim pantalon mu? Naparsan yap dedi. Bende mecburi pantalon giydim. Okula geldiğim gibi hakaret üstüne hakaret azar üstüne azar. O an soğudum ondan. Lanet olsun dedim yeter! 2 ders beden eğitimiydi, öğretmenlerimle aram zaten bozuk her beden dersinden kaçıyorum! Öğr zorladı voleybol oynayacaksın, mecbursun! X teneffüste beni kontrol etmeye geldi, top alacakmış paşam(!) Beni elimde topla mutsuz ağlamaklı bulunca tehtid eder gibi kafayı salladı gitti. Tepem attı o hareketi görünce, 1.5 yılın öfkesiyle o temeffüs ayrıldım ondan. Fakat görseniz ayrılalım diyene kadar nasıl azarlıyor beni. Ayrılalım dediğim gibi sesi titredi şok oldu ağlamaya başladı. Bütğ gün peşimde gezindi ağlamaklı, neler vaat etti bana. İçim yandı onun güzel gözlerini yaşlarla dolu görünce yine de dayandım. 1 gün geçti sürekli ağlıyor, nasıl mesajlar atıyor. Ben bir Y ile konuş dedim( yakın arkadaşım) Ona da dedim Y emin olamıyorum çıkmazdayım sevdiğimi görmek beni öldürüyor ama vaatlerine güvenemiyorum... Y aradı onu 1 saat konuştulat ve bana tek dediği ben samimiyetine inandım akasya! Bunu duyduğum gibi X dedim, kabul tekrar deneyelim. Paşam bunu dedikten sonra bile bazı vaatlerinden anında vazgeçti. Örn sınıftaki erkeklerle (10yıllık arkadaşlarım) konuşmayacaksın. Anladım değişmeyeveğini ama aşığım gönül laftan anlar mı!? İlk üç hafta rüye gibiydi gerçekten mutluydum ama yalan söylüyordum... O arkadaşımın sevgilisiyle arasını düzeltmeye hala uğraşıyordum ama ona kimseyle konuşmuyorum diyordum! Kafam kırılısaca!!!! X bunları öğrendikten sonra bende inkarlat falan boşa çabaladım daha da batırdım. Benden ayrıldı barışmamak üzere yine o barıştırmaya çalıştığım arkadaşım yaptı aramızı.
İşte cehennem hayatı buradan başladı. Sınıftan tamamen kendimi soyutladım. Em sevdiğim derslerde bile konuşmadım. Erkekleri geçin kızlarla konuşmam bile sorundu grup çalışmalarında öğr kavga edip bireysel oldum. Eşofman ve bana 4 beden büyük hırkalar giydim. Bakımsızlıktan öldüm. Evden çöp atmayı geçin balkona bile çıkamadım. Zaten sevgili olduğumuz andan itibaren bir kere bile tek başıma dışaro çıkmadım. En yakın arkadaşımla tam 7 ay görüşemedim. En yakın can kardeşimin doğum gününde beraber olma isteğini gerçi çevirdim. 10 yıllık KIZ arkadaşlarım dışaro çıkalım X erkeklerle takılsın biz başka masada muhabbet edelim dediler kabul etmedi. Ve işin acı tarafı arkadaşlarıma Akasya bu ara çok dışarı çıktı ailesi kızar(yalan okulda kalmaya da izin vermedi üstüme beni azarladı)
Teyzem farklı bir şehirde evime mutlaka gel o çocuk yüzündense yüzüne bakmam dedi gitmedim.
Ailemim planladığı tatilleri engelledim. Kuzenimi hem nişanına hem kınasına GİDEMEDİM.
Kuzenimin sözüne gidemedim. Teyzelerim farklı şehirdeler buraya ziyarete geliyorlar ben yürüme mesafesinde 5 dklik yere izin olmadığı için kuzenlerimi aylarca göremiyorum. Ve ben çok tutucu bir yerde yaşıyorum kız erkek yakın durmaz, herkes akrabadır vs Annemin iş yeri ev altı oraya bile gidemiyorum. Eve kapattım kendimi ve inanın hala görmüyor hala bana güvemiyor inanmıyor. Öyle mutsuzum ki.. öncedem kendimi geliştirmek isterdim, artık o isteğim yok. Yataktan çıkasım gelmiyor.
Ben ailemle iftara gidince bile hep burnumdan geldi. Ne yapsam fptoğraf attırıyor, hiç inanmıyor.Ailem bayramın ikinci günü bir tatil beldesine gittiler annem bu sefer mecbursun dedi ben o sıcakta şalvar ve tişörtle oturdum herkes kilotla gezerkem sevgilim soru ediyor diye! Güneş tepemizde terden öldüm, kıpkırmızı yandım ve yüzme aşığı olmama rağmen o suya ayağımı sokmadım!
Annem bile istemiyor ayrılacaksın diyor, sürekli telefonu alıyor konuşmayayım diye! Bu öyle güvensiz bir adam ki uyuyprum derken bile inanmıyor uyuduğuma. İki yıl önceki hatalarımı unutamadığı gibi arkadaşları a yaptıklarımı anlatıyor ben kötü duruma düşüyorum. Herkes kötü,sinsi bir insanım zannediyor. Kimseye benim yaptığım fedakarlıkları anlatmıyor. Kimseye öfkeliyken bana neler yaptığıno anlatmıyor. Gerçekten öyle bir derin çıkmazdayım ki öleyim gideyim diyorum. Onun için öyle farklı insan oldum ki! Onun için benim ingilizce konuşmam, ailemin maddi durumu bile sıkıntı. Sen rahat büyümüşsin diye başıma kakıyor sürekli ve bem hiç şımarık değilim. Asıl rahat büyüyen o.. Ben onun için karakterimi değiştirdim, özgüveni tavan, özgür, her istediğini elde eden bir insanken ona sormadan farklı pantolon giymeye korkar oldum. Daha önce de dediğim gibi tutucu bir yerde yaşıyorum, bütün kıyafetlerim günümüz insanına göre kapalıdır ona göre bunlar da açık! Babamın izin verdiğine o izin vermiyor. İşin kötü tarafı mantıklı ben ayrıl diyor, niye katlanıyorsun en fazla 7 ay içinde geçer acısı. Ama öyle bir bağlandım ki arkadaşlar onun kokusu, gözleri,elleri öyle farklı ki.. Her şeyimin ilki o benim her şeyi ilk defa onunla yaşadım. Ona asla kıyamıyorum. 1 ay yüzüme tükürüyor 1 gün yüzümü silince içimdeki buzlar eriyiveriyor affediyorum onu kendi içimde. Ve ben aylardır bu eve kapanma/depresyon halindeyim ve bu ilişkide hiç bir gelişme yok aksine gün geçtikçe kötüleşiyor... Ne zaman ayrılık geçse öyle şeyler diyor ki ben ne berbat insanmışım bunlara katlanmazsam vicdansızmışım gibi hissediyprum, bazem de 2 yılım boşa geçiyor gibi. Nolursunuz bir akıl verin napacağımı bilmiyorum!..... (Bu arada X namazında niyazında,dürüst,iyiyken çok iyi beni çok sevem(?) Bir insan)