- 15 Ocak 2013
- 760
- 873
vaz mı gececk dıyorum ben???? anlama kapasıtenız gerı ıse bır kez daha okuyun da oyle yorum yapın ....!!! bır cocuga olan ılgı ıkıye bolunecek, onun zaten sorumlulugu anne babasının ustunde bende bır sorumlulugu yok annelık yapmıyorum yapmamda annesı varken... ama maddı manevı baba ıkıye bolunecek.. eee bayram gıbı ozel durumlarda benım aılemı de zıyaret etmemız gerekecek, bu yuzden sehır dısına cıkacagız ve cocuk arıfeden gelırdı sımdı gelemeyecek, gıder donerız alır babası gelır yıne bıze, yada ben kalırım aılemle o erken doner ama cocuk bızımle gelmez, gelırse sıkılır buyuk ınsanların yanında kendı evınde kalması daha ıyı..
boşuna uğraşma arkadaşım..Yorum yapmak için konuşmuyorum.
Fikrimi belirtiyorum.
Siz eşinizin çocuğuyla ilgili görüşmelerini sınırlandırmak istiyorsunuz.
Eşiniz çocuğunun annesinden boşandı çocuğundan değil.
Sizin çocuğunuz babasıyla büyürken o çocuğun görüşme sıklığını azaltıyorsunuz.
Bu çok ağır bir vebal.
İster alırsınız ister almazsınız.
ben kendımde aynı durumda oldugumdan konu sahıbı arkadasa yasayacagı ıyı ve kotu seyler hakkında bılgı verdım tecrubelerıme dayanarak ama ınsanlar hemen benım ustume yuruyor. sıze ne kı benım hayatımdan??? ben kımseye sormuyorum dogru mu yanlıs mı yapıyorum dıye kendı yasantımdan ornek verıyorum konu sahıbını bıraz olsun aydınlatabılmek ıcın...Her bu tarz konuya kendi derdinizi yaziyorsunuz.... bence siz adamla evlenmeyi kabul etmissiniz ama hala bazi şeyler kabul etmekte zorlaniyorsunuz..
Arkadaşa da demissiniz kabul etmezdiniz diye zorla değil ya kaldiramayack olan kabul etmez. Kotu bir şey değil ki bu?
Merhabalar, ben bilgisayar mühendisliği son sınıf öğrencisiyim 4 aydır biriyle görüşüyorum kendisi benden 16 yaş büyük, evlenip ayrılmış ve 2 çocuk sahibi.Ona çok aşığım ve seviyorum bundan önce hayatımda olanlardan çok farklı kesinlikle ruh eşim gibi hissediyorum ve seviyorum. 1 hafta önce aileme anlattım bu konuyu. 2 defa onun evine gitmiştim anneme bundan da bahsettim annem bi şey yaptınız mı diye sordu yapmadık dedim ve inanmıyor bana evleniceksin diyor bana kaçışı yok diyor ve şu an benimle konuşmuyor. Onlara önceden evlenip ayrıldığını ve çocukları söylemedim, söyleyemedim. Çünkü keşke olmasaydı diyorum kendim bile kabullenemiyorum çocuklar haftasonları babalarıyla birlikte oluyolar. Bu durumu evlenince ne kadar kabullenirim bilmiyorum ben bunları daha tam kabullenememişken annem evleniceksin kaçışı yok diyor. Ve evlenirsek yaşıyacağımız yerde benim mesleğimde iş imkanı az. İş bulamayıp evde oturmaktan da korkuyorum babam da ondan korkuyor ama annem o kadar sinirli ki. Onu çok seviyorum ama evlilik konusunda henüz emin değilim .Benim size sormak istediğim evlenmek doğru bir karar mı ? Sevgi geçer diyolar doğru mu ? İş bulamazsam herşey kötü olucakmış gibi düşünüyorum yanılıyor muyum ? bi de yaşım 22 evlenmek için erken mi ?
benım ne ıstedıgımı sız nerden bılıyorsunuz???? sınırlandırmak degıl ama boyle olacak dıyorum ne yanı bayramda cocuk bız egelecek dıye aılemı zıyarete gıtmeyelım mı??? yada senede bır hafta tatılımızı yapmayalım mı basbasa??? annesı tatıle gıderken cocugu bıze bırakıyor yada bır ısı oldugunda eee haftada ıkı gun sureklı bızde zaten, babası sehır ıcınde ıse her aksam muhakkak ugrar gorur eve oyle gelır, goremezse arar gunde bırkac kez sınırlamak ıstesem bunlara karısırdım ama karısmıyorum cunku annesı kadar babasınında ılgısıne ıhtıyacı var bunu bılıyorum...Yorum yapmak için konuşmuyorum.
Fikrimi belirtiyorum.
Siz eşinizin çocuğuyla ilgili görüşmelerini sınırlandırmak istiyorsunuz.
Eşiniz çocuğunun annesinden boşandı çocuğundan değil.
Sizin çocuğunuz babasıyla büyürken o çocuğun görüşme sıklığını azaltıyorsunuz.
Bu çok ağır bir vebal.
İster alırsınız ister almazsınız.
Beni sizin hayatiniz neden ilgilendirsin ki . Sadece hani kabul etmiş ve ettirmissiniz ya bu durumu bence kabul edemediğiniz her yorumunuzda belli oluyor diyorum sadeceben kendımde aynı durumda oldugumdan konu sahıbı arkadasa yasayacagı ıyı ve kotu seyler hakkında bılgı verdım tecrubelerıme dayanarak ama ınsanlar hemen benım ustume yuruyor. sıze ne kı benım hayatımdan??? ben kımseye sormuyorum dogru mu yanlıs mı yapıyorum dıye kendı yasantımdan ornek verıyorum konu sahıbını bıraz olsun aydınlatabılmek ıcın...
hem burası oyle bır yer kı herkes herkese ıyı yada kotu akıl verıyor, ama emınım kı ıs başa düştüğünde kimse söylediklerinin arkasında duramaz, bende buna kızıyorum..
cocuk konusunda da anlatmadıgım seyler de var o nedenle benı yargılamayın ben sevmıyorum demıyorum, o masum bır cocuk, ama cocuk var dıye kendı ozelımızden vazgecmem , kendı cocugumuz oldugunda da cocugumu hayatımın merkezıne oturtmak gıbı bır nıyetım yok..!!! yoklugu bılsın, hayır ı bılsın, cocuk bıze ayak uydurdun bız cocuga degıl..!!!
Beni sizin hayatiniz neden ilgilendirsin ki . Sadece hani kabul etmiş ve ettirmissiniz ya bu durumu bence kabul edemediğiniz her yorumunuzda belli oluyor diyorum sadece
benım ne ıstedıgımı sız nerden bılıyorsunuz???? sınırlandırmak degıl ama boyle olacak dıyorum ne yanı bayramda cocuk bız egelecek dıye aılemı zıyarete gıtmeyelım mı??? yada senede bır hafta tatılımızı yapmayalım mı basbasa??? annesı tatıle gıderken cocugu bıze bırakıyor yada bır ısı oldugunda eee haftada ıkı gun sureklı bızde zaten, babası sehır ıcınde ıse her aksam muhakkak ugrar gorur eve oyle gelır, goremezse arar gunde bırkac kez sınırlamak ıstesem bunlara karısırdım ama karısmıyorum cunku annesı kadar babasınında ılgısıne ıhtıyacı var bunu bılıyorum...
cocugumuz oldugunda neden degısecegını bazı seylerın yazdım... oncekı mesajlarımda..Senede bir hafta başbaşa tatil yapmanız ya da bayramda ailenizin yanına gitmeniz başka bişey.
Ben sizin, bizim çocuğumuz olduğunda olay farklı bir boyut alacak yorumunuz için yorum yaptım.
Neden değişecek değişmez diye..
Siz olayı nerelere getiriyorsunuz.
Babanın evlenmesinin ya da yeni bir çocuğunun olmasının varolan ilişkiyi değiştirmesine anlam veremiyorum.
o zaman son ok
o zaman sunu soyleyım benım esım evlenmıs ve bosanmıs dıye evlenmek ıstemıyordu bır daha asla!!! cocuk ıstemıyordu ve ben o ıstemedıgı ıcın kendı cocugumuzu aldırmak zorunda kaldım. o sıralar bosanma sendromu,saglık sıkıntıları ve maddı sıkıntılar vardı...
ben herseye ragmen eısme olan sevgımden her kosulda onun yanında oldum. ama bana yasattıklarını unutmadım. yerı geldı benı es gectı sadece cocugu ıcın , ama bırının destegıne ıhtıyac duydugunda ne eskı es, ne aılesı ne de cocuk vardı yanında ben vardım.
ben bu kosullarda ılıskımı bugunlere kadar getırdım, cok sey degıstı, o da degıstı,bende ama bazı syeler ıcımde uhde kaldı. sımdı bırde buna yorum yapın o zaman...!!
Kesinlikle katılıyorum arkadaşa. 26 yaşındayım keşke çocuk için acele etmeseymişim diyorum. O da kendi evladım olduğu halde. Yaşın henüz küçük hem evlilik hemde çocuklar için.haftasonları gelseler bile.öğrencilik hayatının tadını çıkarsana canım ya.mutlu bi evliliğim var fakat o günlerimi hala çok özlüyorum.tabi ki doğru karar değil!
ne senin için, ne de o çocuklar için!
zaten çocukları da kabullenememişsin!
anneni ne yap yap birlikte olmadığınıza ikna et
edemiyorsan 2 çocuğu olduğunu söyle
yeni evli olacaksın, çok gençsin, haftasonları eşinle yalnız kalmak, gezmek isteyeceksin
eşin çocuklara gelmeyin derse çocuklara yazık, inat edip çocukları da çağırırsa da sen mutsuz olacaksın
22 yaşında, daha işin yok, maddi gücün yok, hem evleneyim diyorsun, hem kendinden 16 yaş büyük biriyle, hem de 2 çocuğa üvey annelik yapayım diyorsun ki kendin çocuksun
şu yazdıklarından bile kesinlikle hazır olmadığın belli!
kendine de çocuklara da bunu yapma!
evet benım secımım ama soyle bır ayrıntı var bı tarafta bır cocuk kendı cocugu onun ıcın herseyı yapan bır adam, dıger tarafta henuz dogmamıs ama dogma ıhtımalı olan bır cocuk o da kendı cocugu ama bırı ıcın dunyaları yakarken , dıgerını ıstemıyor ve dogmadan son buluyo hersey. burada haksızlık yok mu var...Bunları yaparken sizi kim zorladı? Yaptıgınız tercihler bunlar. Hayatlarımız seçimlerimizden ibaret zaten. Ben bunların tek bir adedini bile tercih etmezdim. Siz tercih etmişseniz getirdiği sonuclara katlanmayı da kabul etmişssiniz demektir. Bu yüzden yorum yapılacak bir şey göremedim.
cocugumuz oldugunda neden degısecegını bazı seylerın yazdım... oncekı mesajlarımda..
evet benım secımım ama soyle bır ayrıntı var bı tarafta bır cocuk kendı cocugu onun ıcın herseyı yapan bır adam, dıger tarafta henuz dogmamıs ama dogma ıhtımalı olan bır cocuk o da kendı cocugu ama bırı ıcın dunyaları yakarken , dıgerını ıstemıyor ve dogmadan son buluyo hersey. burada haksızlık yok mu var...
su an dedıgım gıbı degıstı hersey, ben temkınlıyım ama o artık cocuk sahıbı olmak ıstıyor hatta bır oglu oldugu ıcın kız ıstıyor benım ıcın farketmıyor kız yada erkek sadece annelık duygusunu tatmak ıstıyorum. ama dedıgım gıbı cocuk olunca onu hayatımın merkezıne oturtmak gıbı bır nıyetım yok ....
evet benım secımım ama soyle bır ayrıntı var bı tarafta bır cocuk kendı cocugu onun ıcın herseyı yapan bır adam, dıger tarafta henuz dogmamıs ama dogma ıhtımalı olan bır cocuk o da kendı cocugu ama bırı ıcın dunyaları yakarken , dıgerını ıstemıyor ve dogmadan son buluyo hersey. burada haksızlık yok mu var...
su an dedıgım gıbı degıstı hersey, ben temkınlıyım ama o artık cocuk sahıbı olmak ıstıyor hatta bır oglu oldugu ıcın kız ıstıyor benım ıcın farketmıyor kız yada erkek sadece annelık duygusunu tatmak ıstıyorum. ama dedıgım gıbı cocuk olunca onu hayatımın merkezıne oturtmak gıbı bır nıyetım yok ....
Haksızlık var tabii ki.. Ama bu durum çocugundan kaynaklı değil.
eşinizin düşüncelerinde hislerinde size karşı var olan bir haksızlık, eksiklik.
Bu durumda çocugunun size gelip gitmesinin, istediğinin alınma durumlarının alakası yok. tüm bunlar yerine önce eşinizin hisleriyle düşünceleriyle uğrasmanız , ve onu sorgulamanız gerekir...
Ben bir değil iki çocuklu bir adamla evlendim
Ancak yaşadıklarınızda hatalı sizsiniz eşiniz değil
O adamı 30 kere boşarım da karnımdaki evlada kıymam
Siz ipleri onun eline vermişsiniz, destek oluyorum diye kendinizi avutuyorsunuz
Çok üzgünüm bu sözler canınızı yakabilir ancak gerçek bu
Bu gün tık olsun, çocuğu yine sizden öncelikli olacak, sanmayın ki değişir
Hatta vicdanı hep ağır basacak, sizin çocuğunuz olsa da, o çocuk öncelikli olacak, çünkü eşiniz hep ilk çocuğunu terk etmiş gibi hissedecek kendini.
Sanmayın ki ben bunu yola getirdim, her şey düzeldi, artık beni anlıyor falan; değil mi ki doğmamış bir çocuğa acımamış size hiç acımaz.
Yaşınız kaç bilmiyorum ancak bir dost tavsiyesi kabul edin ve bu adama çocuk yapmayın asla ve asla ...