- 3 Şubat 2018
- 25.270
- 108.793
-
- Konu Sahibi esen_ruzgar
- #201
3 yasindaki cocugun annesi de muhtemelen konu sahibi gibi evlenip cocugu birakmis, yoksa o "anne" de yok ortada
Kucuk bir yerde oturuyordum hayat zorluğundan evlendim tarzında konuşuyorsunuz. 30 yasinda esiniz ölmüş 37 yasindaymissiniz. 7 senedir evliymissiniz. Esiniz olur olmez evlenmişsiniz, hangi zorluğu hangi zamanda yasadiniz. Mutasip bir yerse annenizin yaninda da yaşayabilirdiniz kızınızın yaninda olmak için. Babasi ölür ölmez sizdende ayrilmak zorunda kalmış hadi bunuda gectim. 3 yaşındaki bebeyi niye almadınız yanınıza ona nasil kiyabildiniz. Daha minicik bir bebek o
bu yazdıklarınızdan ben sorumun cevabını alamadım çok üzgünümben nedenlerini yazarım ama o kadar acımsız bir ortammışki biri sizin gibi insan gibi sorup öyle yorum yapmadı direk yazdılar çizdiler suçladılar yargıladılar.Peki anlatayım
1.evliliğim çok sorunluydu anlatsam çok zaman alır ama inanın öyle böyle değil ve ben babamı 7 yaşında kaybedince kızım babasız büyümesin diye tam 10 sene hergün kan kustum yinede yuvamı yıkmadım intiharda ettim cahil bi düşünceydi kabul ediyorum o süreçlerde 5 defa annemin evine geldim kızımla herseferinde ikna edip geri gidiyorduk bende hep şans veriyordum çünki kızım babasız büyümesin diye en son anneme geldiğimde 3 sene kaldım ve vefat haberi geldi ben yaşadıklarımdan dolayı artık yaşama gücüm yoktu hep ailem yanımda oldu onlar beni güçlü görür onca acıyı nasıl çektin derler neyse 1.evlilikte agzım çok yandı asla evlenmem dedim asla ama büyük konusmamak gerekiyormus 1.evlilik bende sinir hastalığı bıraktı migren bıraktı vücut titremesi bıraktı kendimi sadece işime verdim ama abi dediklerim olsun ummadığım insanlar olsun rahat vermediler eşimle tanıştım asla dedim aileme bahsettim ve sagolsunlar hep destek oldular annem ben hep başında duramam kızım yuvanı kur dedi bulundugumuz yer ilçe arkadaşlar çok acımasız yorumlar yapıyorsunuz kaç iş değiştirdim bu problemler yüzünden kızımla konuştum sen yok dersen asla olmaz dedim ama anne bi hayat kurman gerekli sende mutlu olmalısın artık dedi ve ben eşimle yüzük taktığımın ertesi günü benim odama kimseler gelmez oldu işte o an omuzlarımdan yükün kalktıgını hisesttim annem mezardan babasıda çıksa ben vermem kızımı dedi yakında otur dedi ve karsılıklı oturuyoruz yıllardır.Allaha şükür eşime abi diyor ve hiç problemleri olmadı evet kızım çok olgun küçük yaşta benim hep bayılmalarımı sinir krizlerine girdiğimi gördüğü için sen mutlu ol yeter diyor hep sonuçta bende gidecem yarın birgün hayatım olacak diyor seninde mutlu olman lazım diyor ben kızımdan destek almasam evlenmezdim ,gelelim eşimin çocuğuna annesi bırakıp gitmiş evet ben eşime dedim zaten alalım yanımıza diye ama çocuk bebekliğinden buyana babannenin koynunda büyüdüğü için gelmek istemedi defalarca konuştum siz ordan çok kolayca hayatımı yargılıyorsunuz ya öyle bildiğiniz gibi değil hiçbirşey eşimin çocuguna eşimden çok ben ilgilenirim herşeyıyle eşimle velendiğime pişmanmıyım hayır çünki ben evliliğin ne olduğunu onda gördüm öğrendim 2.evlilik yapan bir ben değilim kızım konusunda annenem tek bırakamam anne dedi bizim birbirimizi özleyecek zamanımız bile yokki siz attı çocuğu diyorsunuz hep beraberiz zaten 2.çocuk için yazmıştım ben hepinize teşekkür ederim zerre heves bırakmadığınız bilmeden yargıladığınız için kızım bile anne bir çocuk yapta sevelim kafasında siz kızıma vah vah tüh diyorsunuz kızım hukuk kazandı darısı diğer oğlumuzun başına biz kötü bir aile değiliz lütfen artık kırıcı birşey yazmayın şuan yazdıklarımı tüm dürüstlüğümle yazdığıma emin olabilirsiniz
AÇIK AÇIK YAZDIM İYİ OKUYUNbu yazdıklarınızdan ben sorumun cevabını alamadım çok üzgünüm
bu yazdıklarınızdan kızınızı neden anneanneye bıraktınız neden hala yanınıza almıyorsunuz cevabı nerede bi söyler misin çok rica ediyorum ben mi anlamıyorum yaa
ben nedenlerini yazarım ama o kadar acımsız bir ortammışki biri sizin gibi insan gibi sorup öyle yorum yapmadı direk yazdılar çizdiler suçladılar yargıladılar.Peki anlatayım
1.evliliğim çok sorunluydu anlatsam çok zaman alır ama inanın öyle böyle değil ve ben babamı 7 yaşında kaybedince kızım babasız büyümesin diye tam 10 sene hergün kan kustum yinede yuvamı yıkmadım intiharda ettim cahil bi düşünceydi kabul ediyorum o süreçlerde 5 defa annemin evine geldim kızımla herseferinde ikna edip geri gidiyorduk bende hep şans veriyordum çünki kızım babasız büyümesin diye en son anneme geldiğimde 3 sene kaldım ve vefat haberi geldi ben yaşadıklarımdan dolayı artık yaşama gücüm yoktu hep ailem yanımda oldu onlar beni güçlü görür onca acıyı nasıl çektin derler neyse 1.evlilikte agzım çok yandı asla evlenmem dedim asla ama büyük konusmamak gerekiyormus 1.evlilik bende sinir hastalığı bıraktı migren bıraktı vücut titremesi bıraktı kendimi sadece işime verdim ama abi dediklerim olsun ummadığım insanlar olsun rahat vermediler eşimle tanıştım asla dedim aileme bahsettim ve sagolsunlar hep destek oldular annem ben hep başında duramam kızım yuvanı kur dedi bulundugumuz yer ilçe arkadaşlar çok acımasız yorumlar yapıyorsunuz kaç iş değiştirdim bu problemler yüzünden kızımla konuştum sen yok dersen asla olmaz dedim ama anne bi hayat kurman gerekli sende mutlu olmalısın artık dedi ve ben eşimle yüzük taktığımın ertesi günü benim odama kimseler gelmez oldu işte o an omuzlarımdan yükün kalktıgını hisesttim annem mezardan babasıda çıksa ben vermem kızımı dedi yakında otur dedi ve karsılıklı oturuyoruz yıllardır.Allaha şükür eşime abi diyor ve hiç problemleri olmadı evet kızım çok olgun küçük yaşta benim hep bayılmalarımı sinir krizlerine girdiğimi gördüğü için sen mutlu ol yeter diyor hep sonuçta bende gidecem yarın birgün hayatım olacak diyor seninde mutlu olman lazım diyor ben kızımdan destek almasam evlenmezdim ,gelelim eşimin çocuğuna annesi bırakıp gitmiş evet ben eşime dedim zaten alalım yanımıza diye ama çocuk bebekliğinden buyana babannenin koynunda büyüdüğü için gelmek istemedi defalarca konuştum siz ordan çok kolayca hayatımı yargılıyorsunuz ya öyle bildiğiniz gibi değil hiçbirşey eşimin çocuguna eşimden çok ben ilgilenirim herşeyıyle eşimle velendiğime pişmanmıyım hayır çünki ben evliliğin ne olduğunu onda gördüm öğrendim 2.evlilik yapan bir ben değilim kızım konusunda annenem tek bırakamam anne dedi bizim birbirimizi özleyecek zamanımız bile yokki siz attı çocuğu diyorsunuz hep beraberiz zaten 2.çocuk için yazmıştım ben hepinize teşekkür ederim zerre heves bırakmadığınız bilmeden yargıladığınız için kızım bile anne bir çocuk yapta sevelim kafasında siz kızıma vah vah tüh diyorsunuz kızım hukuk kazandı darısı diğer oğlumuzun başına biz kötü bir aile değiliz lütfen artık kırıcı birşey yazmayın şuan yazdıklarımı tüm dürüstlüğümle yazdığıma emin olabilirsiniz
emrin olurrAÇIK AÇIK YAZDIM İYİ OKUYUN
12 yaşındaki kızınız mı anneannemi yalnız bırakamam dedi?AÇIK AÇIK YAZDIM İYİ OKUYUN
çevreniz şey diye mi takdir ediyor sizi sırtınızı sıvazlayıp ''vayyy aileye bak imreniyoruz anne öksüz kızını bir erkek için basından attı helal beee aşk kadınnnn''Ben anlatamıyorum galiba yada siz sabit fikirleriniz dışında kendinize bir duvar örmüşsünüz bunun dışına çıkamıyorsunuz kadınlar kulübünü sık sık takip ederdim ama burda o kadar yoz bayan olduğunu inanın tahmin edemedim hata bende sizleri muhattap aldım şu saatten sonra cevap yazmıyorum istediğinizi düşünün ama şunu unutmayın sizin anlattığınız gibi üzülecek sızlanacak hele hele acınacak hiç bir durumumuz yok allaha şükür bulundugumuz çevrede bile aile yapısı olarak çocuklar açısından taktir alıyoruz siz bilinçsizce yorumlarınıza devam edin seviyesiz ve aciz insanların en güzel yapttığı şey asıp kesmek bir numaralı yoludur ne biliyorsunuz ki böyle hadsizce konuşuyorsunuz yazık türk toplumunda ki kadınların kafa yapısına
ayılıp bayılıyor ama kocişkosuna yapamıyor bu nazınıFarkında mısınız kızınız sanki sizin ebeveyniniz gibi davranmış. Siz o yaşta ayılıp bayılıyorsanız küçücük kızınızın ruh halini düşünemiyorum bile.
Bu ülkede tek başına ayakta duramayan ya da bir erkeğin korumasına muhtaç olan her kadının desteklenmesi ve gerekirse bunun için psikolojik eğitim alması gerekiyor. "Aşık oldum evlendim" ile "ezildim kurtuluş yolu olarak evlendim" arasındaki fark maalesef çok acı. Çalıştıkları için önceki evliliklerinden olan çocuklarına bakamayan insanların küçük bir bebeğe bakabileceklerini düşünebilmeleri de ilginç.
Benim şahsi fikrim sırf "dul" olmanın ezikliği(?) yüzünden kurtuluş yolu görüp evlenmişsem ve önceki evliliğimden olan kızımla bir hayat sürüp tek başıma ayakta durabilecek kadar da güçlü değilsem, onun anneannesi bile olsa başka çatılar altında yaşamasına sebep olmuşsam, bana küfür eden bir adamdan çocuk yapmazdım.
Kadınlardaki bu devamlı doğurma merakını da anlamıyorum gerçekten. Neden devamlı üremek istiyoruz? Çoğumuz çocuklarımızın kişiliklerine, benliklerine saygı duymazken, onların kendileri olmalarına izin vermezken, oyun hamuru gibi şekillendirmeye çalışırken, şekillendirmeye çalışırken de onlara büyük zararlar verirken, anne olma konusunda bu kadar beceriksizken neden doğurmak istiyoruz gerçekten merak ediyorum. Gerçekten iyi anneler olsaydık toplum olarak bu kadar huzursuz olmazdık. Bu katilleri, hırsızları, tacizcileri yetiştiren hep biziz. Eserimiz ortadayken kendimizi geliştirmek yerine hala bir erkeğin koruması altına girmek için evleniyor, öncekine bakamamışken hala yenisini doğurma derdine düşüyoruz. Ne acı!
ben nedenlerini yazarım ama o kadar acımsız bir ortammışki biri sizin gibi insan gibi sorup öyle yorum yapmadı direk yazdılar çizdiler suçladılar yargıladılar.Peki anlatayım
1.evliliğim çok sorunluydu anlatsam çok zaman alır ama inanın öyle böyle değil ve ben babamı 7 yaşında kaybedince kızım babasız büyümesin diye tam 10 sene hergün kan kustum yinede yuvamı yıkmadım intiharda ettim cahil bi düşünceydi kabul ediyorum o süreçlerde 5 defa annemin evine geldim kızımla herseferinde ikna edip geri gidiyorduk bende hep şans veriyordum çünki kızım babasız büyümesin diye en son anneme geldiğimde 3 sene kaldım ve vefat haberi geldi ben yaşadıklarımdan dolayı artık yaşama gücüm yoktu hep ailem yanımda oldu onlar beni güçlü görür onca acıyı nasıl çektin derler neyse 1.evlilikte agzım çok yandı asla evlenmem dedim asla ama büyük konusmamak gerekiyormus 1.evlilik bende sinir hastalığı bıraktı migren bıraktı vücut titremesi bıraktı kendimi sadece işime verdim ama abi dediklerim olsun ummadığım insanlar olsun rahat vermediler eşimle tanıştım asla dedim aileme bahsettim ve sagolsunlar hep destek oldular annem ben hep başında duramam kızım yuvanı kur dedi bulundugumuz yer ilçe arkadaşlar çok acımasız yorumlar yapıyorsunuz kaç iş değiştirdim bu problemler yüzünden kızımla konuştum sen yok dersen asla olmaz dedim ama anne bi hayat kurman gerekli sende mutlu olmalısın artık dedi ve ben eşimle yüzük taktığımın ertesi günü benim odama kimseler gelmez oldu işte o an omuzlarımdan yükün kalktıgını hisesttim annem mezardan babasıda çıksa ben vermem kızımı dedi yakında otur dedi ve karsılıklı oturuyoruz yıllardır.Allaha şükür eşime abi diyor ve hiç problemleri olmadı evet kızım çok olgun küçük yaşta benim hep bayılmalarımı sinir krizlerine girdiğimi gördüğü için sen mutlu ol yeter diyor hep sonuçta bende gidecem yarın birgün hayatım olacak diyor seninde mutlu olman lazım diyor ben kızımdan destek almasam evlenmezdim ,gelelim eşimin çocuğuna annesi bırakıp gitmiş evet ben eşime dedim zaten alalım yanımıza diye ama çocuk bebekliğinden buyana babannenin koynunda büyüdüğü için gelmek istemedi defalarca konuştum siz ordan çok kolayca hayatımı yargılıyorsunuz ya öyle bildiğiniz gibi değil hiçbirşey eşimin çocuguna eşimden çok ben ilgilenirim herşeyıyle eşimle velendiğime pişmanmıyım hayır çünki ben evliliğin ne olduğunu onda gördüm öğrendim 2.evlilik yapan bir ben değilim kızım konusunda annenem tek bırakamam anne dedi bizim birbirimizi özleyecek zamanımız bile yokki siz attı çocuğu diyorsunuz hep beraberiz zaten 2.çocuk için yazmıştım ben hepinize teşekkür ederim zerre heves bırakmadığınız bilmeden yargıladığınız için kızım bile anne bir çocuk yapta sevelim kafasında siz kızıma vah vah tüh diyorsunuz kızım hukuk kazandı darısı diğer oğlumuzun başına biz kötü bir aile değiliz lütfen artık kırıcı birşey yazmayın şuan yazdıklarımı tüm dürüstlüğümle yazdığıma emin olabilirsiniz
Eşinizin oğlunu bu kadar düşünüyorsanız neden açtığınız konunun başında önün duygularını da onemseyen, merak eden tek bir cümle yok?Sadece kızınızla ilgili var. Ki o baya büyümus 19 yaşına gelmiş diğeri cocuk daha. Babaneyle de altlı üstlü mu oturuyorsunuz? Çocuklara bakışınıza herkes hayran kalıyorsa orda diğer insanlar ne yapiyo hiç anlamadimben nedenlerini yazarım ama o kadar acımsız bir ortammışki biri sizin gibi insan gibi sorup öyle yorum yapmadı direk yazdılar çizdiler suçladılar yargıladılar.Peki anlatayım
1.evliliğim çok sorunluydu anlatsam çok zaman alır ama inanın öyle böyle değil ve ben babamı 7 yaşında kaybedince kızım babasız büyümesin diye tam 10 sene hergün kan kustum yinede yuvamı yıkmadım intiharda ettim cahil bi düşünceydi kabul ediyorum o süreçlerde 5 defa annemin evine geldim kızımla herseferinde ikna edip geri gidiyorduk bende hep şans veriyordum çünki kızım babasız büyümesin diye en son anneme geldiğimde 3 sene kaldım ve vefat haberi geldi ben yaşadıklarımdan dolayı artık yaşama gücüm yoktu hep ailem yanımda oldu onlar beni güçlü görür onca acıyı nasıl çektin derler neyse 1.evlilikte agzım çok yandı asla evlenmem dedim asla ama büyük konusmamak gerekiyormus 1.evlilik bende sinir hastalığı bıraktı migren bıraktı vücut titremesi bıraktı kendimi sadece işime verdim ama abi dediklerim olsun ummadığım insanlar olsun rahat vermediler eşimle tanıştım asla dedim aileme bahsettim ve sagolsunlar hep destek oldular annem ben hep başında duramam kızım yuvanı kur dedi bulundugumuz yer ilçe arkadaşlar çok acımasız yorumlar yapıyorsunuz kaç iş değiştirdim bu problemler yüzünden kızımla konuştum sen yok dersen asla olmaz dedim ama anne bi hayat kurman gerekli sende mutlu olmalısın artık dedi ve ben eşimle yüzük taktığımın ertesi günü benim odama kimseler gelmez oldu işte o an omuzlarımdan yükün kalktıgını hisesttim annem mezardan babasıda çıksa ben vermem kızımı dedi yakında otur dedi ve karsılıklı oturuyoruz yıllardır.Allaha şükür eşime abi diyor ve hiç problemleri olmadı evet kızım çok olgun küçük yaşta benim hep bayılmalarımı sinir krizlerine girdiğimi gördüğü için sen mutlu ol yeter diyor hep sonuçta bende gidecem yarın birgün hayatım olacak diyor seninde mutlu olman lazım diyor ben kızımdan destek almasam evlenmezdim ,gelelim eşimin çocuğuna annesi bırakıp gitmiş evet ben eşime dedim zaten alalım yanımıza diye ama çocuk bebekliğinden buyana babannenin koynunda büyüdüğü için gelmek istemedi defalarca konuştum siz ordan çok kolayca hayatımı yargılıyorsunuz ya öyle bildiğiniz gibi değil hiçbirşey eşimin çocuguna eşimden çok ben ilgilenirim herşeyıyle eşimle velendiğime pişmanmıyım hayır çünki ben evliliğin ne olduğunu onda gördüm öğrendim 2.evlilik yapan bir ben değilim kızım konusunda annenem tek bırakamam anne dedi bizim birbirimizi özleyecek zamanımız bile yokki siz attı çocuğu diyorsunuz hep beraberiz zaten 2.çocuk için yazmıştım ben hepinize teşekkür ederim zerre heves bırakmadığınız bilmeden yargıladığınız için kızım bile anne bir çocuk yapta sevelim kafasında siz kızıma vah vah tüh diyorsunuz kızım hukuk kazandı darısı diğer oğlumuzun başına biz kötü bir aile değiliz lütfen artık kırıcı birşey yazmayın şuan yazdıklarımı tüm dürüstlüğümle yazdığıma emin olabilirsiniz
Yoo yazmadın, anneanneye niye bıraktığını ve evlenince almadığını yazmadın.AÇIK AÇIK YAZDIM İYİ OKUYUN
biz eşimle çalıştığımızdan dolayı yanımıza almamız mümkün değil,
Allah bin kere razı olsun sizdenYoo yazmadın, anneanneye niye bıraktığını ve evlenince almadığını yazmadın.
hayır benim anlamadığım koca çocuğa bakamamış çalışıyorum diye bebeğe nasıl bakacakHayatımda duyduğum en saçma şeylerden biri. Siz inanıyor musunuz bu söylediğinize?
Çalışan bütün anne babalar çocuklarını başka yere mi atıyorlar? Koca dünyada çalışan tek insan siz misiniz?
"Duldum, dulluk zor" vs de işin bahanesi. Olayı dramatikleştirmeyin.
Yıl olmuş 2021, yönetici pozisyonunda çalışan biri böyle söylüyorsa ohooo...
Hiçbir eğitimi, mesleği olmayan kadınlar çatır çatır boşanıp bakıyorlar çocuklarına.
Eş bulunca çocukları başınızdan atmışsınız işte karı-koca. Sunduğunuz bahanelere de ancak kendiniz inanırsınız.
Var olanlara bakmamışken "yeni bir çocuk mu yapsak" diyorsunuz, hayret bir şey.