Her Şey Daha Kötü Oluyor

Milana22 .!.:

Erkekler de insandir diye yaziyim suraya
Bebegi isteyen esinizdi ama siz kendi hataniz yuzunden hamile kalmistiniz
Buna ragmen cumartesi gunu esinize korkunc seyler soylediniz
Hatta burda bize bile soylediniz
Yani bize burda bunlari yazan kimbilir yanindaki adama neler yapmistir
Esinizle konusmaya calismayin sadece yanina gidip icten bir sekilde ozur dileyin
Sonrasini akisina birakin ve psikologunuzla online gorusun mutlaka
Sizin hicbir davranisiniz ve dusunce sekliniz saglikli degil , boyle devam ederseniz de hicbir insan sizinle beraber bir omur gecirmek istemez

Genişletmek için tıkla...

Bebeğini yeni kaybetmiş, üzgün ve yaralı bir anneye fazla ağır olmamış mı? Konu sahibi gayet vicdanlı bir insan, bu haliyle bile eşini düşünüyor. O Gün, o panik haliyle mantıklı düşünemezdi değil mi? Evet eşini de anlıyorum, onunda canı yanıyor ama lütfen konu sahibinin üstüne bu kadar gitmeyin çünkü sorun tek taraflı değil. Ayrıca eski konuda o kadar bencil yorumlar vardı ki!!! Kadını bebeğini sevmemekle suçladılar, düşünebiliyor musunuz bir anne için bunun acısını?

xmona .!.:

Bebeğini yeni kaybetmiş, üzgün ve yaralı bir anneye fazla ağır olmamış mı? Konu sahibi gayet vicdanlı bir insan, bu haliyle bile eşini düşünüyor. O Gün, o panik haliyle mantıklı düşünemezdi değil mi? Evet eşini de anlıyorum, onunda canı yanıyor ama lütfen konu sahibinin üstüne bu kadar gitmeyin çünkü sorun tek taraflı değil. Ayrıca eski konuda o kadar bencil yorumlar vardı ki!!! Kadını bebeğini sevmemekle suçladılar, düşünebiliyor musunuz bir anne için bunun acısını?

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim

mistralgagnant .!.:

Teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Güzelim benim, acın daha çok taze. Yaran hala kanıyor. Ama bu demek değil ki, bu sonsuza kadar sürecek. İnan bana bu zamanlarda geçecek. Miniğe Allahtan rahmet diliyorum, sana da sabır. Şuan yanında değilim ama bulunduğum yerden sana bolca öpücük ve sarılma yolluyorum

Hamileliginizden onu sorumlu tuttunuz ve suclayıcı konusmustunuz diye animsiyorum.Elini ,kolunu cekmesi bana bu konuda iyice kırılmış diye düşündürdü.Yanlis hatırliyorsam da kusura bakmayın

xmona .!.:

Güzelim benim, acın daha çok taze. Yaran hala kanıyor. Ama bu demek değil ki, bu sonsuza kadar sürecek. İnan bana bu zamanlarda geçecek. Miniğe Allahtan rahmet diliyorum, sana da sabır. Şuan yanında değilim ama bulunduğum yerden sana bolca öpücük ve sarılma yolluyorum ♥

Genişletmek için tıkla...

Çok çok teşekkür ederim

benibosver .!.:

Hamileliginizden onu sorumlu tuttunuz ve suclayıcı konusmustunuz diye animsiyorum.Elini ,kolunu cekmesi bana bu konuda iyice kırılmış diye düşündürdü.Yanlis hatırliyorsam da kusura bakmayın

Genişletmek için tıkla...

Yok yanlış hatırlamıyorsunuz

Ozür konusunu bence de düşünun. Evliliginiz ve huzurunuz icin

xmona .!.:

Bebeğini yeni kaybetmiş, üzgün ve yaralı bir anneye fazla ağır olmamış mı? Konu sahibi gayet vicdanlı bir insan, bu haliyle bile eşini düşünüyor. O Gün, o panik haliyle mantıklı düşünemezdi değil mi? Evet eşini de anlıyorum, onunda canı yanıyor ama lütfen konu sahibinin üstüne bu kadar gitmeyin çünkü sorun tek taraflı değil. Ayrıca eski konuda o kadar bencil yorumlar vardı ki!!! Kadını bebeğini sevmemekle suçladılar, düşünebiliyor musunuz bir anne için bunun acısını?

Genişletmek için tıkla...

Ben yorumumun agir oldugunu dusunmuyorum , konu sahibini de hicbirseyle suclamiyorum
Tum konularini hatirliyorum ,konu sahibinin acilen psikologa ihtiyaci var
Kanser olan birine nasil onkologa git diyeceksem ,ruhsal olarak saglikli olmayanada doktora git derim yanj psikologa
Ne cumartesi gunku konusu , ne annesiyle olan konusu ne hamilelikleriyle ilgili konulari hicbiri saglikli bir insanin anlattigi seyler degildi
Doktora git demek hakaret etmek degildir , bence konu sahibine verilecek en güzel tavsiyedir
Size normal geliyorsa ruh hali bu sizin sorununuz , ancak bebek dusurdugu icin öleceğini zannetmek , esine sarf ettigi sozler , cumartesi gunku konusunda bizlere yazdiklari hicbiri normal degildi
Bende bebegimi kaybettim , acisini bilirim , dusukyapan arkadaslarim da oldu , kendini suclayan da oldu cevreyi de ama bu sekilde degil , oluyorum geberiyorum suclusu sensin doye kocayi suclayarak degil
Neyse yahu kim ne istiyorsa onu yapsin , ben doktora git dedigim icin gidecegi yok sonucta burada konu acmaya devam eder , zamanla hayati daha da kaos ortamina doner

Hic üzerinde. Düşünme hemen sor benden nefret mi ediyorsun diye?kafa patlatma geçiştirmek kabul etmiyorum diye baştan belirt sana fiziksel olarak yardım psikolojik olarak eziyet ediyor bu adam.ne diyor ?

Nergizolsun .!.:

Hastanedeyken de yazmıştınız yanılmıyorsam eşinize bir Sürü laf saydırmıştınız.Unutmayın karşınızdaki de insan Onunda bozulmaya müsait psikolojisi var

Genişletmek için tıkla...

Calciferr .!.:

Eşinize büyük bir özür borçlusun.
Bu şekilde evliliğinizin de bozulacağının farkına varıp piskolojik destek almanız lazım. Böyle devam ederse etrafınızda kimse kalmayacak

Genişletmek için tıkla...

En başından beri, evliliğimizin başından beri alttan alan hep ben oldum. O hep heyecanlıydı, hep tez canlıydı. Gaza gelir, bir şey yapar, sonra istediği gibi olmaz bunalıma girer, yaşamak için bir nedeni kalmamış gibi davranır. Bir sağlık problemi ortaya çıkar, ölümcül bir hastalığa yakalanmış gibi bir psikolojiye bürünür. Anlamsız anlamsız tripler atar. Günler, saatler boyu onu dinleyen, tedavisini destekleyen, ruhsal durumunu anlamaya çalışan, empati kuran, çözüm önerisi getiren, yanında olduğumu, sevdiğimi hissettiren, yargılamayan hep ben olurum. Bazen gün içinde yaşadığı bir olay, yaptığı bir konuşma aklına takılır. Gece uyuyamaz, yatakta döner durur. Bu durumda uyanıp derdini dinleyen, sorularını cevaplayan ben olurum. Bazen bu şekilde sabaha kadar konuştuğumuz olur. Yeni bir şey çalmayı dener, yeterince iyi olduğunu düşünene kadar dener. O süreçte saatlerce onun müziğini dinleyen, görüş belirten, düzelten ben olurum. Bunları yaparken trip de atmam. Neden? Çünkü herkesin mutsuz, umutsuz hissettiği, desteğe ihtiyaç duyduğu zamanlar olabilir. Bu durumda bu desteği ve motivasyonu eşimizden beklemeyeceksek kimden bekleyeceğiz derim.

Ama ben de mükemmel değilim, insanım. Daima demir gibi güçlü duramam. Benim de zayıf noktalarım var. Oraya denk gelir bir gün bir şey yaşarım, enkaz olurum. Bu sefer ben mutsuz umutsuz hissederim, olgun davranamam. Ben desteğe ve anlaşılmaya ihtiyaç duyarım. İşte o zaman geldiğinde, şu an olduğu gibi, bu biçimde sırt dönülmeyi, görmezden gelinmeyi, yalnız bırakılması kaldıramıyorum. Çünkü benzer durumlarda ben elimden gelen her şeyi yaptım. Şu andaysa sanki büyük bir suç işlemişim gibi bir psikolojik savaş içerisinde bırakılıyorum. Beni üzen, öfkelendiren şey de tam olarak bu, anlatabiliyor muyum?

Ayrıca böyle çevremdeki kere hayatı dar eden, herkesi kendimden tek tek uzaklaştıran biri değilim. Çevremde sevilen bir insanım. Sadece anksiyete ve panik bozukluğum var bir süredir. Birkaç gün önce eşime kızmam da bundan kaynaklıydı, gerçekten onu suçladığımdan değil yani o da biliyor durumumu. Bunun için de psikolojik sorunları destek alıyorum. Burada "şöyle hissediyorum, bunu düşünüyorum, acaba şöyle mi olacak, bu olursa naparım" falan diye yazdıklarım var ya, onlar sadece kafamın içinde dönüp duran düşünceler, kimsenin yüzüne haykırmıyorum bunları. Ruhsal ve zihinsel durumunun farkındayım yani. Teşekkür ederim.

Milana22 .!.:

Ben yorumumun agir oldugunu dusunmuyorum , konu sahibini de hicbirseyle suclamiyorum
Tum konularini hatirliyorum ,konu sahibinin acilen psikologa ihtiyaci var
Kanser olan birine nasil onkologa git diyeceksem ,ruhsal olarak saglikli olmayanada doktora git derim yanj psikologa
Ne cumartesi gunku konusu , ne annesiyle olan konusu ne hamilelikleriyle ilgili konulari hicbiri saglikli bir insanin anlattigi seyler degildi
Doktora git demek hakaret etmek degildir , bence konu sahibine verilecek en güzel tavsiyedir
Size normal geliyorsa ruh hali bu sizin sorununuz , ancak bebek dusurdugu icin öleceğini zannetmek , esine sarf ettigi sozler , cumartesi gunku konusunda bizlere yazdiklari hicbiri normal degildi
Bende bebegimi kaybettim , acisini bilirim , dusukyapan arkadaslarim da oldu , kendini suclayan da oldu cevreyi de ama bu sekilde degil , oluyorum geberiyorum suclusu sensin doye kocayi suclayarak degil
Neyse yahu kim ne istiyorsa onu yapsin , ben doktora git dedigim icin gidecegi yok sonucta burada konu acmaya devam eder , zamanla hayati daha da kaos ortamina doner

Genişletmek için tıkla...

En
başından beri, evliliğimizin başından beri alttan alan hep ben oldum. O hep heyecanlıydı, hep tez canlıydı. Gaza gelir, bir şey yapar, sonra istediği gibi olmaz bunalıma girer, yaşamak için bir nedeni kalmamış gibi davranır. Bir sağlık problemi ortaya çıkar, ölümcül bir hastalığa yakalanmış gibi bir psikolojiye bürünür. Anlamsız anlamsız tripler atar. Günler, saatler boyu onu dinleyen, tedavisini destekleyen, ruhsal durumunu anlamaya çalışan, empati kuran, çözüm önerisi getiren, yanında olduğumu, sevdiğimi hissettiren, yargılamayan hep ben olurum. Bazen gün içinde yaşadığı bir olay, yaptığı bir konuşma aklına takılır. Gece uyuyamaz, yatakta döner durur. Bu durumda uyanıp derdini dinleyen, sorularını cevaplayan ben olurum. Bazen bu şekilde sabaha kadar konuştuğumuz olur. Yeni bir şey çalmayı dener, yeterince iyi olduğunu düşünene kadar dener. O süreçte saatlerce onun müziğini dinleyen, görüş belirten, düzelten ben olurum. Bunları yaparken trip de atmam. Neden? Çünkü herkesin mutsuz, umutsuz hissettiği, desteğe ihtiyaç duyduğu zamanlar olabilir. Bu durumda bu desteği ve motivasyonu eşimizden beklemeyeceksek kimden bekleyeceğiz derim.

Ama ben de mükemmel değilim, insanım. Daima demir gibi güçlü duramam. Benim de zayıf noktalarım var. Oraya denk gelir bir gün bir şey yaşarım, enkaz olurum. Bu sefer ben mutsuz umutsuz hissederim, olgun davranamam. Ben desteğe ve anlaşılmaya ihtiyaç duyarım. İşte o zaman geldiğinde, şu an olduğu gibi, bu biçimde sırt dönülmeyi, görmezden gelinmeyi, yalnız bırakılması kaldıramıyorum. Çünkü benzer durumlarda ben elimden gelen her şeyi yaptım. Şu andaysa sanki büyük bir suç işlemişim gibi bir psikolojik savaş içerisinde bırakılıyorum. Beni üzen, öfkelendiren şey de tam olarak bu, anlatabiliyor muyum?

Ayrıca böyle çevremdeki kere hayatı dar eden, herkesi kendimden tek tek uzaklaştıran biri değilim. Çevremde sevilen bir insanım. Sadece anksiyete ve panik bozukluğum var bir süredir. Birkaç gün önce eşime kızmam da bundan kaynaklıydı, gerçekten onu suçladığımdan değil yani o da biliyor durumumu. Bunun için de psikolojik sorunları destek alıyorum. Burada "şöyle hissediyorum, bunu düşünüyorum, acaba şöyle mi olacak, bu olursa naparım" falan diye yazdıklarım var ya, onlar sadece kafamın içinde dönüp duran düşünceler, kimsenin yüzüne haykırmıyorum bunları. Ruhsal ve zihinsel durumunun farkındayım yani. Teşekkür ederim.

Adam da cocugunu kaybetmis biraz anlamaya calisin

Onu sorumlu tuttuğunu bildiği için sana öfkeli olabilir mi?

mistralgagnant .!.:

Gerçekten bu kadar bencil, hiç empati kuramayan, ilişkide hep alıcı olan biri değilim. Yıllar önce henüz üç haftadır birbirmizi tanıyorken babasıyla kavga ettiği için gecenin bir yarısı kapımı çaldığında evime kabul edip her şeyimi hiç gocunmadan paylaştım. Evlendikten kısa süre sonra işsiz kaldığı bir süreç oldu. O zaman sadece ben çalışıp tüm masraflarımızı karşıladım. Sonra eve gelip onunla ilgilendim. Yetersiz hissediyordu, umutsuzdu, bunalımdaydı. Her gün saatlerce onu dinledim. Sevdiğimi söyledim. Yeniden başlaması, yeni iş bulması için yüreklendirdim, yardım ettim. İki yıl önce kalbinde bir problem çıkmıştı. Çok umutsuzdu, çok gergindi, agresifti. Tedavisine destek olmak için elimden geleni yaptım, doktorunun önerilerine birebir uydum. Saçma sapan tripler attığı da oldu. Zaman verdim. Destek oldum. Geçen yıl kariyer için İngiltere'ye gitmek istedi. Orada istediği orkestraya katılabilmesi çok küçük bir ihtimaldi. Ama o kadar istiyordu ki. Heyecanını yok etmek, ufak da olsa şansını elinden almak istemedim. Düzenimizi bıraktık kalktık gittik. 4 ay orada yaşadık. O süreçte daima destek oldum. Sonra katılamadı istediği orkestraya geri döndük. Yine kendini diplerde hissediyordu ve kendini toplamasına yardımcı olan yine bendim.

Şimdi de benim problemlerim var. Bu sefer ben umutsuz hissediyorum. İdeal davranmıyorum. Ama bu şekilde davranılmak zoruma gidiyor. Görmezden gelinmeyi hak ettiğimi düşünmüyorum, ben ona hiç bunu yapmadım. Yalnızca destek ve anlayış istiyorum, anlatabiliyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Şimdi de benim problemim var nasıl bencil bir cümle ya
eşinizin problemi yokmu
o çok istediği bebeği kaybetmedimi hanımefendi
hem bebeğini kaybederken eşini de kaybetme korkusu hissetmedimi
sizin canınız yanarken o çaresiz kalmadımı
kasım ayında düşük yaptım malesef.kendimden çok eşime üzüldüm.ben fiziksel ve ruhsal acı çektim eşimse bir de benim ve bebeğimiz için birşey yapamamanın çaresizliğini çekti
nekadar bencil bir kadınsınız
başrolde olmak istiyorsunuz ama sizin etrafınızda döndüğünü zannettiğiniz dünyada birde eşiniz yaşıyor
ben onun için onu yaptım bunu yaptım diye sayıp duruyorsunuzya bunları yatırım amaçlımı yaptınız ki sürekli sayıyorsunuz
çok ayıp ve eşinize çok yazık

Minaredenatbeni .!.:

Şimdi de benim problemim var nasıl bencil bir cümle ya
eşinizin problemi yokmu
o çok istediği bebeği kaybetmedimi hanımefendi
hem bebeğini kaybederken eşini de kaybetme korkusu hissetmedimi
sizin canınız yanarken o çaresiz kalmadımı
kasım ayında düşük yaptım malesef.kendimden çok eşime üzüldüm.ben fiziksel ve ruhsal acı çektim eşimse bir de benim ve bebeğimiz için birşey yapamamanın çaresizliğini çekti
nekadar bencil bir kadınsınız
başrolde olmak istiyorsunuz ama sizin etrafınızda döndüğünü zannettiğiniz dünyada birde eşiniz yaşıyor
ben onun için onu yaptım bunu yaptım diye sayıp duruyorsunuzya bunları yatırım amaçlımı yaptınız ki sürekli sayıyorsunuz
çok ayıp ve eşinize çok yazık

Genişletmek için tıkla...

Konu başından beri bir kez olsun kendini bıraksın, benimle ilgilensin, sadece beni düşünsün, bana ne ben ilgi istiyorum demedim ki. Paylaşabileceğimiz, ortak bir acımız varken böyle birden arkasını dönmesiydi beni üzen ve rahatsız eden. Kendimi iyi ifade edemedim sanırım.

Ayrıca neden yatırım yapmış olayım, sadece sevdiğim için yaptım. Evet şunu yaptım bunu yaptım diye yazdım iki mesajda; çünkü sizin gibi birçok üye beni bencil olmakla, hep alıcı olan taraf olmakla, onunla empati kuramamakla etiketlemişti. Ben de böyle olmadığını ifade etmek istedim. Yoksa burada hiç tanımadığım insanlara bunları anlatmanın bana ne gibi bir getirisi olabilir ki? Kimse madalya takmayacak.

Kendi etrafımda dönüyor sandığım bir dünya yok. Öyle olsa daima eşime destek olmazdım, her şeye rağmen annemin iyiliği için kafa patlatmazdım.

Şımarık falan değilim, ne koşullarda büyüdüm, ne koşullarda çalışmam ve sonra eve gelip hiçbir şey olmamış gibi iyi eş rolünü üstlenmem gerekti bir bilseniz. Başrolde olmak gibi bir amacım da yok. 100 yıl sonra büyük ihtimalle esamemin okunmayacağı bir dünyada neden 'başrol' olmak için uğraşayım?

Bu konuda kocam bir aziz ilan edildi, ilginç.

Bana karşı önyargılısınız gibi hissediyorum.

BlupBlupBlup .!.:

Onu sorumlu tuttuğunu bildiği için sana öfkeli olabilir mi?

Genişletmek için tıkla...

Yani ama gerçekten onu sorumlu tutmuyordum, öyle kriz anında söylenmiş şeylerdi. Bilecek kadar beni tanıyor diye düşünüyorum. O yüzden sana kızgınım derse şaşırırım doğrusu.

Terapinize online olarak devam edebiliyor musunuz? Ya da şu süreçte online sonrasında yüzyüze devam edebileceğiniz düzenli bir terapistiniz var mı diyeyim. Sizin öncelikle kendi içinizde iyileşmeye ihtiyacınız var, yoksa yaşadığınız her olay travmalarınızı tetiklemeye devam edecek. Sizi ben anlıyorum mesela ama eşiniz dahi zaman zaman sizi anlayamıyor gördüğünüz gibi.

Anneniz ile olan ilişkiniz içinse 'Zor Bir Ailede Büyümek', 'Seninle Başlamadı' gibi başucu kitaplarını tavsiye ederim.

P.S. Uzun yıllar travma sonrası stres bozukluğu tedavisi görüp, başına gelenler ve kendisi ile barışan bir üye :)

mistralgagnant .!.:

Yani ama gerçekten onu sorumlu tutmuyordum, öyle kriz anında söylenmiş şeylerdi. Bilecek kadar beni tanıyor diye düşünüyorum. O yüzden sana kızgınım derse şaşırırım doğrusu.

Genişletmek için tıkla...

Daha önce benzer bir kriz yaşayıp ağır sözler sarfettin mi ona?

nomunomuchua .!.:

Psikolojik durumunuzu vs. biliyorum.
Çok uzatmayacağım.
Sizin için elbette zordur.
Ama sizin gibi duygularını kontrolsüz yaşayan biri ile bir ömür geçirmek
emin olun çok daha zordur.

Daha ilk konunuzda ne mutlu bu kadar uyumlu olduğunuz bir insan ile yollarınız kesişmiş,
tadını çıkarın ve ona güvenerek üzerinizdeki panik duygulardan kurtulmaya çalışın demiştim.

Hamile kaldığınızda dünyanın sonuymuşçasına davrandınız, düşük yaparken ölüyormuşçasına..
Eşimden nefret ediyorum hepsi onun yüzünden bile dediniz.
Bunu onun yüzüne de söylediyseniz nasıl davranmasını bekliyorsunuz?
Bu sözleri hakedecek ne yaptım, çok sevdim, ona hep destek oldum, mutlu yuvamıza bir bebek istedim
sonunda hem bebeğimi hem de ilişkimdeki o güzel ruhu kaybettim
diye düşünüyordur.

Hala yazılarınızda hissediyorum, ulaşamıyorum, dinlenmiyorum var.
Ben duygusundan çıkıp empati yapsanız mı biraz?

Çok yorucusunuz, lütfen hayatınızdaki insanı bu kadar yormayın.

Bu arada çok geçmiş olsun.

Genişletmek için tıkla...

+1