Her Şey Daha Kötü Oluyor

Merve .!.:

Bence bir inzivaya ihyiyacınız var tek başınıza kamp gibi iç açıcı bir yerde. Düşünüp düşünüp birileriyle paylaşamadıkça mecbur kendiniz çözüme kavuşturmak zorunda kalırsınız problemlerinizi. Daha az yorucu olur. Burda bin tane fikir var.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Arada kaçıp gidesim geliyor

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Psikolojik durumunuzu vs. biliyorum.
Çok uzatmayacağım.
Sizin için elbette zordur.
Ama sizin gibi duygularını kontrolsüz yaşayan biri ile bir ömür geçirmek
emin olun çok daha zordur.

Daha ilk konunuzda ne mutlu bu kadar uyumlu olduğunuz bir insan ile yollarınız kesişmiş,
tadını çıkarın ve ona güvenerek üzerinizdeki panik duygulardan kurtulmaya çalışın demiştim.

Hamile kaldığınızda dünyanın sonuymuşçasına davrandınız, düşük yaparken ölüyormuşçasına..
Eşimden nefret ediyorum hepsi onun yüzünden bile dediniz.
Bunu onun yüzüne de söylediyseniz nasıl davranmasını bekliyorsunuz?
Bu sözleri hakedecek ne yaptım, çok sevdim, ona hep destek oldum, mutlu yuvamıza bir bebek istedim
sonunda hem bebeğimi hem de ilişkimdeki o güzel ruhu kaybettim
diye düşünüyordur.

Hala yazılarınızda hissediyorum, ulaşamıyorum, dinlenmiyorum var.
Ben duygusundan çıkıp empati yapsanız mı biraz?

Çok yorucusunuz, lütfen hayatınızdaki insanı bu kadar yormayın.

Bu arada çok geçmiş olsun.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

@mistralgagnant bu bir süreç, hem kendinize hem eşinize zaman tanımalısınız, erkekler duygularını pek dile getirmez ya da duyguları dile getirmeyi pek beceremez, düşük anında sizin onu suçlamanız belki gerçekten kendini suçlamasına sebep oldu, mistralgagnant istemiyordu ben istiyordum, bebek ben istediğim için oldu eşimde o yüzden düşük sırasında acı çekti diye de düşünüyor olabilir.

Hepsi olmasa da bazı erkekler doğum sonrası da kendini geri çekiyor, eşini kadın gibi değil de artık anne olarak gördüğünden, kimi de psikolojik olarak doğum esnasında kadının yaşadıklarını düşünüp eşinden soğuyor, onların iç dünyasında neler oluyor bilemezsiniz ki.
Biraz sabredin, o arada toparlanmaya çalışın ve sonra ne siz eşinizi ne o sizi suçlamadan duygularınızı dile getirin, baktınız hala bir şeyler toparlanamıyor kırılıp dökülüyor uzman yardımı alırsınız çift terapisi görürsünüz.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Çok teşekkür ederim, önerilerinizi dikkate alacağım

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

En son açtığım konuda karşılaştığım tepkilerden sonra çok tereddüt ettim ama bu kadarını paylaşacak kimsem yok. Lütfen, inanmıyorsanız kendinizi de yormayın, beni de üzmeyin.

Cumartesi düşük yaptım. O günden beri beş defa bayıldım. Ne zaman ayağa kalksam başım dönüyor, dizlerim titriyor. Defalarca yürürken dizlerimin üstüne düştüm. Bacaklarımda inanılmaz bir güçsüzlük var. Sonra gün içinde birden inanılmaz derecede yemek yemek istiyorum, sonra önüme gelince doğru dürüst bir şey yiyemiyorum. Duygularım karman çorman. Durup dururken ağlama geliyor, birdenbire aşırı sinirleniyorum

Ve kendimden nefret ediyorum. Ama sanırım sadece ben nefret etmiyorum kendimden. Kocam da benden nefret ediyor gibi. Hiç konuşmuyor benimle, ağrın var mı, aç mısın falan diye sormak dışında. Bayılırsam ya da düşersem kaldırıp kanepeye koyuyor sonra gidiyor. Onun dışında olur da eline, koluna bir yerine dokunacak olursam sanki yanmış gibi çekiyor. Bir çalışma odası var, gününü orada geçiriyor. Saatlerce kemanını çalıyor, kitaplarını okuyor. Akşam yemeği yapıyor, benimkini mutfağa bırakıyor, kendininkini alıp o odada yiyor. Akşamları yine orada, birasını içip bilgisayar başında sızıyor. Yatak odasında benim yanımda yatmıyor. Salonda veya çalışma odasında uyuyor.

Bu bana kendimi aşırı kötü hissettiriyor. Suçlu hissediyorum. Her şey benim yüzümden olmuş gibi. Ne düşünmem, ne yapmam lazım bilmiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Gerçekten bu kadar bencil, hiç empati kuramayan, ilişkide hep alıcı olan biri değilim. Yıllar önce henüz üç haftadır birbirmizi tanıyorken babasıyla kavga ettiği için gecenin bir yarısı kapımı çaldığında evime kabul edip her şeyimi hiç gocunmadan paylaştım. Evlendikten kısa süre sonra işsiz kaldığı bir süreç oldu. O zaman sadece ben çalışıp tüm masraflarımızı karşıladım. Sonra eve gelip onunla ilgilendim. Yetersiz hissediyordu, umutsuzdu, bunalımdaydı. Her gün saatlerce onu dinledim. Sevdiğimi söyledim. Yeniden başlaması, yeni iş bulması için yüreklendirdim, yardım ettim. İki yıl önce kalbinde bir problem çıkmıştı. Çok umutsuzdu, çok gergindi, agresifti. Tedavisine destek olmak için elimden geleni yaptım, doktorunun önerilerine birebir uydum. Saçma sapan tripler attığı da oldu. Zaman verdim. Destek oldum. Geçen yıl kariyer için İngiltere'ye gitmek istedi. Orada istediği orkestraya katılabilmesi çok küçük bir ihtimaldi. Ama o kadar istiyordu ki. Heyecanını yok etmek, ufak da olsa şansını elinden almak istemedim. Düzenimizi bıraktık kalktık gittik. 4 ay orada yaşadık. O süreçte daima destek oldum. Sonra katılamadı istediği orkestraya geri döndük. Yine kendini diplerde hissediyordu ve kendini toplamasına yardımcı olan yine bendim.

Şimdi de benim problemlerim var. Bu sefer ben umutsuz hissediyorum. İdeal davranmıyorum. Ama bu şekilde davranılmak zoruma gidiyor. Görmezden gelinmeyi hak ettiğimi düşünmüyorum, ben ona hiç bunu yapmadım. Yalnızca destek ve anlayış istiyorum, anlatabiliyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Yani artık başlarım bunalımına diyesim geliyor ama

Genişletmek için tıkla...

Nonamexxx .!.:

Bir tek sizin mi bunalima, depresyona girmeye, cevrenizdeki sizi seven insanlara cemkirmeye hakkiniz var? Acilisiniz anliyorum ama soylemeden edemeyecegim simariksiniz. Bunu sizi uzmek icin degil belki bu konuda biraz dusunursunuz diye soyluyorum.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Gerçekten bu kadar bencil, hiç empati kuramayan, ilişkide hep alıcı olan biri değilim. Yıllar önce henüz üç haftadır birbirmizi tanıyorken babasıyla kavga ettiği için gecenin bir yarısı kapımı çaldığında evime kabul edip her şeyimi hiç gocunmadan paylaştım. Evlendikten kısa süre sonra işsiz kaldığı bir süreç oldu. O zaman sadece ben çalışıp tüm masraflarımızı karşıladım. Sonra eve gelip onunla ilgilendim. Yetersiz hissediyordu, umutsuzdu, bunalımdaydı. Her gün saatlerce onu dinledim. Sevdiğimi söyledim. Yeniden başlaması, yeni iş bulması için yüreklendirdim, yardım ettim. İki yıl önce kalbinde bir problem çıkmıştı. Çok umutsuzdu, çok gergindi, agresifti. Tedavisine destek olmak için elimden geleni yaptım, doktorunun önerilerine birebir uydum. Saçma sapan tripler attığı da oldu. Zaman verdim. Destek oldum. Geçen yıl kariyer için İngiltere'ye gitmek istedi. Orada istediği orkestraya katılabilmesi çok küçük bir ihtimaldi. Ama o kadar istiyordu ki. Heyecanını yok etmek, ufak da olsa şansını elinden almak istemedim. Düzenimizi bıraktık kalktık gittik. 4 ay orada yaşadık. O süreçte daima destek oldum. Sonra katılamadı istediği orkestraya geri döndük. Yine kendini diplerde hissediyordu ve kendini toplamasına yardımcı olan yine bendim.

Şimdi de benim problemlerim var. Bu sefer ben umutsuz hissediyorum. İdeal davranmıyorum. Ama bu şekilde davranılmak zoruma gidiyor. Görmezden gelinmeyi hak ettiğimi düşünmüyorum, ben ona hiç bunu yapmadım. Yalnızca destek ve anlayış istiyorum, anlatabiliyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Bana yazdığınız mesajdan bir önceki mesajınızı okudum şimdi, eşiniz çabuk modu düşen hemen depresyona giren birine benziyor, eşiniz aşırı duygusal ve kendini suçlayan bir karakter galiba, sizse onu ayakta tutan kişi gibi görünüyorsunuz anlattıklarınızdan, sizin sürekli bayılmalarınız kendinizi güçlü hissetmeyişiniz onun kendini daha da fazla dipte hissetmesine neden oluyor olabilir, siz kendinizi toparlarken onu da toparlamaya çalışamazsınız, en azından şu an için bu mümkün değil, psikolojik olarak eski halinize dönünce o da kendine gelecektir.
Kendinize iyi bakın ve lütfen hiçbir şeye canınızı sıkmamaya çalışın, her şey düzelecek.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Anlatabildiniz.
Eşinize de birbir anlatsanız mı bunları, unutmuş gibi sanki.. :)

Esasen ilişkilerde herkesin dipte hissettiği zamanlar olur.
Biri diğerini kaldırarak ayakta kalınılır.

Acınız çok taze. Bir kaç gün daha bekleyin de eşiniz düzelmezse böyle net bir konuşma yapmanız sağlıklı olur bence.

Genişletmek için tıkla...

__BADE__ .!.:

Hastanede ona çok bağırıp kötü sözler söyledim demiştiniz yapı olarakta depresifse çok normal böyle olması akışına bırakın bence

Genişletmek için tıkla...

Seffaf34 .!.:

Konunuzu biliyorum. Ben de düşük yaptıgımda yasamdan kendini soyutlamıştım. Biraz kendi haline bırakın herkesin üzüntüsünü yaşayış şekli başkadır. Allah yardımcınız olsun inşallah.

Genişletmek için tıkla...

mistralgagnant .!.:

Biraz duygusal evet. Daha heyecanlı, daha aktif, daha tezcanlı ve hareketli olan taraf o; dizginleyen, yavaşlatan, toparlayan, mantıklı düşünmeye davet eden taraf benim. O şekilde dengeliyorduk birbirimizi. İnşallah her şey bir an önce düzelir. Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için

Genişletmek için tıkla...

Duygusal erkekle yaşamak biraz daha fazla efor sarf etmeye neden oluyor, siz hasta olsanız o sizden daha çok hasta olur, kolu kanadı kırılmış gibi davranır, çabuk incinirler, bazen anlık söylenmiş sözleri bile kafaya takıp ciddiye alırlar, bende de var benzer bir modeli, duygusal, kırılgan salon çiçeğim diyorum kendisine:))) hepsi geride kalacak

Mune .!.:

Duygusal erkekle yaşamak biraz daha fazla efor sarf etmeye neden oluyor, siz hasta olsanız o sizden daha çok hasta olur, kolu kanadı kırılmış gibi davranır, çabuk incinirler, bazen anlık söylenmiş sözleri bile kafaya takıp ciddiye alırlar, bende de var benzer bir modeli, duygusal, kırılgan salon çiçeğim diyorum kendisine:))) hepsi geride kalacak

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Belki de o sinir harbi ve korkuyla şu an hatırlamadığınız, daha kırıcı şeyler söylemişsinizdir. Ev arkadaşım bana sinirliyken zamanında ona anlattığım ve hakkında konuşmayı sevmediğim olayla ilgili bir cümle kurmuştu-yaralayici olmak için. O saatten sonra arkadasim değildi artık. Ama bir anlık bri şey, hatta bir imaydi. Sorsan belki farkına bile varmamistir ama arkadaşlığı bitirmem için yeterli olmuştu.
Bence eşinin durumu da böyle.
Çok kiracak bir şey söylemiş olabilirsin , farketmeden.
Yoksa kaba Saba, ayı,duyarsız bir insan değildi. Bir anda - hem de en çok destege ihtiyacınız olan zamanda böyle içine kaçıyorsa bir sebebi olması lazim

Genişletmek için tıkla...